پیامی مختصر به بلوچهای جاهلی که مولوی ها را به جای الله به اربابی گرفته اند و بازیچه دست آنها شده اند
به قلم: براهندک بلوچ
مدتهاست در فضای مجازی از فعالیت در هر گروهی که تابع استدلال و منهج صحیح اهل سنت و جماعت نیستند و عدالت و انصاف را کنار گذاشته اند صرفنظر کرده ایم و هیچ تمایلی به کل کل کردن و مشاجره با هیچ اهل قبله ای نداریم؛ اما سخنان جاهلانه ی عده ای از مریدان مولوی ها من را بر آن داشت نکاتی را عرض کنم. فقط دقت کنید ببینید امام ابوحنیفه رحمه الله و دیگر بزرگان ما چه می گویند:
امام ابوحنیفه رحمه الله سخت نگران اختلافات مذهبی مسلمانان بود و ضمن دعوت مردم به تحصیل العلم (قرآن و احادیث) و فقه و بینش، آنان را از تقلید جاهلانه و کورکورانه از سران فرقه‌ها وگروه‌های مختلف برحذر می‌داشت؛ (العالم و المتعلم، ج۱، ص۳۲ به بعد،)
و در روایتی از ایشان نقل شده است: حَرامٌ عَلى مَن لَمْ يَعْرِفْ دلیلی أن يُفتَی بکلامی؛ (ابن عابدین در حاشیه اش بر «البحر الرائق» ج ۶، ص ۲۹۳ و در «رسم المفتى»، ج ۷، ص ۲۹ و ۳۰) حرام است بر كسى كه دليل مرا نداند و با اقوال من فتوى بدهد.
یا می گوید: لا يَحِلُّ لِأَحَدٍ أَنْ يَأْخُذَ بِقَولنا مَا لَمْ يَعْلَمْ مِن أینَ أخَذناهُ؛ (ابن قیم در «اعلام الموقعین» (۲/۳۰۹)) برای احدی جایز نخواهد بود که سخن ما را بدون اینکه بداند ما آن را کجا گرفته‌ایم، بپذیرد.
به عنوان مثال اخیراً و رد بحبوحه ی جنایات رژیم صهیونیستی در غزه، مولوی عبدالحمید زاهدان سخنانی زده که بر اساس آن حاکمیت اشغالگران سرزمینهای اسلامی در سرزمینهای اشغالی مسلمین به رسمیت شناخته می شود در حالی که بر اساس تمام مذاهب اسلامی جهاد با این اشغالگران مثل نماز و روزه فرض عین است…
انصاف و عدالت داشته باشید؛ یا بگوئید بر اساس منهج اهل سنت و جماعت نمی دانیم حکم متجاوز و اشغالگر چه هست تا برایتان توضیح داده شود یا بگوئید می دانیم و این مولوی بر اساس این دلایل بر اساس فقه مذهب خودمان عمل کرده یا این مولوی بر اساس فقه مذهب خودمان اشتباه کرده…. مگر اینها کی هستند که سخنشان مطلق است و کسی نمی تواند به آنها ایراد بگیرد؟
به قول ابن عباس و عقبه و مجاهد و امام مالک و امام احمد بن حنبل و دیگران: لَيْسَ أَحَدٌ بَعْدَ النَّبِيِّ صلی الله علیه وسلم إلَّا وَ يُؤْخَذُ مِنْ قَوْلِهِ وَ يُتْرَكُ إلَّا النّبی صلي الله عليه و سلم. (ابن عبدالبر در «الجامع» (۲/۹۱) و ابن حزم در «اصول الأحکام» (۶/۱۴۵)) به جز شخص پیامبر صلي الله عليه و سلم ، کسی دیگری از انسان‌ها چنین نیست که حتماً سخنش پذیرفته شود، بلکه می‌توان سخنش را پذیرفت یا ترک کرد.
من دلیل شما بر اساس منابع فقهی اهل سنت و جماعت را می خواهم چون امام ابوحنیفه رحمه الله می گوید: حرامٌ على مَن لم يعرف دليلي أن يُفتي بكلامی؛ (الدهلوي، الإنصاف، ص۱۰۴)حرام است بر كسى كه دليل مرا نداند و با اقوال من فتوى بدهد.
متوجه هستید حرام یعنی چه؟
یعنی امام ابوحنیفه کسانی را که دلیل او را از قرآن و احادیث صحیح رسول الله صلی الله علیه وسلم یا از اجماع یا از قول صحابی یا از قیاس صحیح نمی‌دانند از پذیرش تقلید کورکورانه آراء خودش منع می کند چه رسد به شاگردانش یا مولوی های دست چندم قرون بعدی؛ به همین دلیل باید از مولوی ها و خطبای مساجد که تعدادی از آنها دارودسته ی منافقین مخرب هستند و از دادن دلیل فراری هستند برای هر سخنشان دلیل خواست که مرجع این سخنت از منابع مورد پذیرش خود امام ابوحنیفه چیست؟ چون خود امام ابوحنیفه باز می گوید: إِذَا قُلْتُ قَوْلاً يُخَالِفُ كِتَابَ اللهِ تَعَالَى وَ خَبَرَ الرَّسُولِ صلی الله علیه وسلم فَاتْرُكُوا قَوْلِي. (الفلانی، الایقاظ، ص ۵۰) هر گاه سخن من با کتاب الله و حدیث رسول الله صلي الله عليه و سلم، مخالفت داشت، آن را ترک کنید.
ما باید بیاموزیم که از خطبا و علما دلیل از ادله الفقه مذهب خودمان بخواهیم و گرنه به سادگی دارودسته ی منافقین با عقاید و خود ما بازی می کنند و مثل یهود و نصارا به سادگی در پرستش رهبان و احبار می افتیم . اتَّخَذُواْ أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَاباً مِّن دُونِ اللّهِ (توبه/۳۱) هودیان و نصرانی ها علاوه از الله، علماء دینی و پارسایان خود را هم به خدائی پذیرفته‌اند (چرا که علماء و پارسایان، حلال الله را حرام، و حرام الله را حلال می‌کنند، و خودسرانه قانونگذاری می‌نمایند، و دیگران هم از ایشان فرمان می‌برند و سخنان آنان را دین می‌دانند و کورکورانه به دنبالشان روان می‌گردند) پناه بر الله.