گذری کوتاه بر سخنان مولوی عبدالحمید مسجد مکی زاهدان در مورد صدور حکم محاربه و اعدام یک رپر (۳)
به قلم: براهندک بلوچ
تا اینجا متوجه شدیم که مفسد فی الارض و محارب ممکن است در و بخش جنگ سرد و تبلیغ یا جنگ مسلحانه و با ابزار فعال باشد، مثل کسی که با زبان یا حتی یک شعر دیگران را تحریک به اغتشاش و بر هم زدن امنیت عمومی مسلمین در شهر یا روستا یا بیابان و بین شهری می کند و یا کسی که بر اساس تحریکات این شخص یا اشخاص وارد عمل شده و با استفاده از اسلحه یا به قول حنفی ها با استفاده از سنگ و چوب سلب امنیت می کند و ترس درست می کند.
نکته ی بسیار مهم دیگری که در این زمینه باید در نظر گرفت این است که ماوردی در «الحاوی الکبیر» می گوید: شافعی گفته است: ” وَمَنْ عَفَا الْجِرَاحَ كَانَ لَهُ وَمَنْ عَفَا النَّفْسَ لَمْ يُحْقَنْ بِذَلِكَ دَمُهُ وَكَانَ عَلَى الْإِمَامِ قَتْلُهُ إِذَا بَلَغَتْ جِنَايَتُهُ الْقَتْلَ.” اگر کسی بخواهد جراحتی که توسط محاربین به او وارد شده را ببخشد، این حق را دارد. اما اگر کسی بخواهد از قتل بگذرد و محارب را ببخشد، این بخشیدن موجب حفظ خون محارب نمی شود و بر امام [حاکم] واجب است که محارب را ـ در صورتی که جنایتش به قتل رسیده ـ بکشد. (ماوردی، الحاوی الکبیر، ج۱۳، ص۳۶۸٫)
یعنی اگر سخن این شخص یا اقدام این شخص منجر به کشته شدن افرادی شده باشد حتی اگر اولیای دم بخواهند اینها را ببخشند، حاکم اسلامی نباید آنها را ببخشد. توماج صالحی واضح می گوید: لطفا استخوان بشکونید که فردا نیاد تیر بزنه …. یکی از لباس شخصی ها شل شد …. نیروی انتظامی حکم سگ نظام رو داره (حیفِ سگ) نباید به این اوباش رحم کرد.
بر اساس تحریکات توماج و امثال توماج که همگی یک جبهه را تشکیل داده بودند عده ای از مسلمین عادی و تعدادی از نیروهای امنیتی ایران به قتل رسیده اند، بر اساس فقه اهل سنت و جماعت حتی اگر اولیای دم هم راضی باشند و از خون فرزندانشان بگذرند حاکم اسلامی نباید از کشتن آنها گذشت کند.
عقلای اهل سنت چندین سال است که به این باور رسیده اند: مولوی عبدالحمید امام جمعه مسجد مکی زاهدان لازم است قبل از سخن در این زمینه ها ابتدا کمی فقه اسلامی بر اساس مذهب حنفی مورد پذیرش بلوچها را بخواند؛ به دنبال آن مشخص کند که به نمایندگی از سوی کدام یک از مردم ایران سخن می گوید؟ او نماینده ی کدام طیف از مردم ایران است که می گوید: مردم ایرن چنین و چنان می خواهد؟
اما به تحقیق می توان این را گفت که: مولوی عبدالحمید به این دست از مسائل فقهی شناخت دارد، زمانی که در مورد جنگ اوکراین و فلسطین و… صحبت می کند اما در برابر اعدام دسته جمعی ۸۰ عالم زندانی اهل سنت و جماعت توسط رژیم آل سعود که هیچ کسی را هم نکشته بودند سکوت می کند اما به خاطر حکم یک اغتشاشگر هرزه در دارالاسلام ایران در نماز جمعه فریاد می زند و شبهه پراکنی می کند پس مشخص است که انگیزه دیگری در کار است و سخنان او ربطی به امر به معروف و نهی از منکر در سطح حکومتی بر اساس فقه اهل سنت و جماعت ندارد.