متن کامل سخنرانی مولوی ذبیح‌الله مجاهد در مراسم افتتاحیه نشست دوحه۳
ارائه دهنده: فضل احمد هراتی
خانم رزماری دی کارلو، معاون دبیرکل سازمان ملل متحد، نمایندگان ویژه کشورها و نهادها و به ویژه نماینده کشور میزبان (قطر)، وقتتان بخیر!
من خوشحالم که در چنین فرصتی که به ابتکار سازمان ملل برای افغانستان ایجاد شده است، به نمایندگی از دولت و مردم افغانستان با نمایندگان بسیاری از کشورها و سازمان های بین المللی دیدار می کنم.
همچنین، مایلم از رهبری دولت قطر برای کمک به سازماندهی و تسهیل این دیدار تشکر ویژه کنم.
شرکت ما در این کنفرانس دوحه نشان می دهد که امارت اسلامی افغانستان در کنار همه ملاحظاتی که دارد، طرفدار تعامل مثبت است.
ما بر این باوریم که نشست کنونی در دوحه فرصتی است تا در مورد رهبران و تحریم های یکجانبه و چندجانبه بر سیستم مالی و بانکی و چالش های پیش روی اقتصاد ملی، بحث های مثبتی داشته باشیم که باعث حل مشکلات افغان ها نیز خواهد شد. تحریم های اعمال شده علیه کشورمان در حال پایان است.
نمایندگان محترم!
مردم افغانستان از ما سوال دارند چه زمانی تحریم های یکجانبه و چندجانبه از بین می روند؟!
آیا دولت و بخش خصوصی مانع آن هستند؟
افغان هایی که نزدیک به نیم قرن در اثر تهاجمات و دخالت های خارجی از جنگ و ناامنی رنج می بردند، وقتی استقلال گرفتند، جنگ را تمام کردند، نظامی ایجاد کردند و خواستند با دنیا روابط مثبت داشته باشند، اما در عوض با تحریم مواجه شدند!
آیا این برخورد منصفانه است؟
من منکر این نیستم که برخی کشورها ممکن است با برخی اقدامات امارت اسلامی مشکل داشته باشند.
من فکر می‌کنم که تفاوت و تغییر در سیاست‌های دولت‌ها یک راه‌حل طبیعی است و وظیفه دیپلمات‌های با تجربه مانند شماست که به جای تقابل به دنبال راه‌های تعامل و تفاهم باشند.
تفاوت در اقدامات و سیاست های داخلی به هیچ وجه نباید باعث شود که برخی از کشورهای قدرتمند از ابزار فشار امنیتی، سیاسی و اقتصادی برای تأثیرگذاری بر زندگی یک ملت جنگ زده استفاده کنند.
علاوه بر همه اینها، با وجود تحریم ها و فشارهای یکجانبه و چند جانبه، کشت، تولید و قاچاق خشخاش را که دنیا را تحت تأثیر قرار می داد، ممنوع اعلام کردیم. مزارع خشخاش را به طور جدی به صفر رساندیم. اما برعکس، برخی کشورها به جای استقبال از این اقدام مثبت ما و رفع محدودیت های بانکی و آزاد سازی پول ها از حالت انجماد در جهت احیای اقتصاد ملی، به سیاست عدم همکاری ادامه دادند ….
نمایندگان محترم!
همانطور که ملت ما در طول تاریخ برای کسب استقلال سیاسی جنگیده و فداکاری های تاریخی کرده اند، امارت اسلامی افغانستان اکنون در تلاش است تا با ایجاد بناید یک اقتصاد ملی خودکفا، به استقلال از لحاظ اقتصادی دست پیدا کنیم.
ما همچنین گام های بزرگی در احیای واقعی اقتصادی افغانستان برداشته ایم که با آن شغل هایی برای مردم ایجاد شده است، صدها کارخانه ساخته شده است، جوانان از بدبختی ها نجات یافته اند و زنان افغانستان بزرگترین فرصت های تجاری را در طول تاریخ برای خود ایجاد کرده اند.
در عین حال، ما از کمک های بشردوستانه همه کشورها سپاسگزاریم. ما می گوییم که راه حل اصلی مشکلات اقتصادی افغان ها، رفع تحریم های یکجانبه و چند جانبه، ارائه کمک های انکشافی و مدیریت اقتصاد ملی توسط دولت و مردم افغانستان است.
رکن اساسی سیاست خارجی ما اقتصاد محور است.
ما از طریق سیاست خارجی اقتصاد محور خود توانسته ایم از طریق افغانستان با منطقه ارتباط برقرار کنیم. ساخت خط آهن ترانس – افغانستان از ازبکستان در شمال، آسیای مرکزی را به آسیای جنوبی و آب های آزاد متصل می کند. نهاد های مربوطه ما از نزدیک با همتایان ازبک و پاکستانی خود در حال کار هستند.
همچنین در دو سال گذشته پیشرفت های خوبی در زمینه احداث خط لوله گاز تاپی با ترکمنستان حاصل شده است. امیدواریم با تطبیق این پروژه، افغانستان نقش مثبتی در تبادل انرژی و ارتباط آسیای مرکزی و جنوبی داشته باشد.
همچنین در خصوص کریدور شمال – جنوب نیز حمایت خود را اعلام کرده و آماده همکاری نزدیک با کشورهای همکار در این کریدور هستیم.
علاوه بر این، با پایان یافتن اشغال و جنگ در افغانستان، این فرصت نه تنها برای افغانستان فراهم شده است که از ظرفیت های ملی خود برای احیای اقتصاد ملی استفاده می کند. همچنین کل منطقه از بازگشت امنیت و ثبات به افغانستان سود خواهند برد.
توسعه روابط میان امارت اسلامی افغانستان و کشورهای منطقه ثابت می کند که حکومت افغانستان اراده و ظرفیت توسعه روابط را دارد. به همین ترتیب، سایر کشورهای جهان به ویژه کشورهای غربی می توانند در تعاملی واقع بینانه و عملی مانند کشورهای منطقه، موانع بر سر راه توسعه روابط با دولت افغانستان را از بین ببرند و در معرض تعامل مثبت قرار بگیرند.
شرکت کنندگان عزیز!
همانطور که اشاره شد، اختلاف نظر در برخی زمینه ها طبیعی است. اما نکته مهم این است که امارت اسلامی افغانستان اراده و قصد توسعه تعاملات و روابط مثبت را دارد.
امارت اسلامی افغانستان نیز خواهان تعامل مثبت با کشورهای غربی است. اما مانند هر کشور دیگری ارزش های دینی و سنتی و مطالبات مردمی داریم که باید درک شود تا روابط دوجانبه به جای کاهش، به پیش برود.
امید ما این است که حاکمیت ملی، استقلال، ارزش ها و ترجیحات امارت اسلامی افغانستان نیز مورد تایید منشور ملل متحد قرار گیرد.
اگر بتوانیم مسائل داخلی افغانستان را از روابط خارجی جدا کنیم، ممکن است در روابط دوجانبه و چندجانبه پیشرفت داشته باشیم.
امارت اسلامی افغانستان اکنون به عنوان یک حکومت افغانستان شناخته می شود که حاصل چندین دهه مبارزه مردم افغانستان است. همچنین سطح تفاهم سیاسی بین امارت اسلامی افغانستان و سایر کشورها در حال افزایش می باشد.
ماه گذشته قزاقستان طالبان را از فهرست گروه های ممنوعه خود حذف کرد و همچنین انتظار می رود که فدراسیون روسیه نیز در آینده نزدیک این کار را انجام دهد. در همین حال جمهوری خلق چین سفیر امارت اسلامی افغانستان را در خاک خود پذیرفت. همچنین ده ها کشور دیگر دیپلمات های دولت افغانستان را پذیرفته اند و ما نمایندگی سیاسی فعال داریم.
از آنجایی که کشورهای مهم منطقه با حکومت کنونی افغانستان به عنوان یک نظام مسئول تعامل مثبت داشته اند، امید ما این است که کشورهای غربی منافع مشترک را در اولویت قرار دهند.
در اینجا می خواهم توجه شما را به یک فاجعه انسانی مهم دیگر جلب کنم:
از اکتبر گذشته، نسل کشی در غزه در فلسطین ادامه دارد، این اولین نسل کشی زنده در تاریخ است که اعتبار کشورها و سازمان های مدعی حقوق بشر را به طور جدی زیر سوال برده است.
گفتنی است برخی از طرفین به طور مستقیم در این جنایت انسانی دخالت دارند. آنها در موقعیت اخلاقی نیستند که در مورد حقوق بشر به ما دیکته کنند.
امارت اسلامی افغانستان در سه سال گذشته خود را به عنوان یک نظام متمرکز، قوی و با اقتدار ثابت کرده و در تطبیق نهادهای ملی، پروژه های زیربنایی و احیای اقتصاد ملی گام های مهمی برداشته است.
این نظام همچنین در توسعه روابط دوجانبه با ده ها کشور پیشرفت کرده است. نمونه بارز آن توسعه روابط با همسایگان و کشورهای منطقه است.
شرکت کنندگان عزیز!
برای اینکه نشست دوحه معنادار باشد، باید روی اهداف زیر کار کنیم تا اطمینان حاصل شود که همه ما برای امنیت، ثبات و رفاه افغانستان تلاش می کنیم:
نخست: رفع تمام محدودیت ها و تحریم ها و پایان دادن به قطعنامه های پیشین که موانع بزرگی بر سر راه سکتور خصوصی افغانستان ایجاد کرده است.
ثانیاً: تمام ذخایر ارزی مسدود شده دِ افغانستان بانک که حق مسلم مردم افغانستان است، از حالت انجماد خارج و در اختیار دِ افغانستان بانک قرار گیرد تا
· تطبیق بهتر سیاست پولی،
· تجمیع حسابهای بانکهای تجاری و
· مورد استفاده دِ افغانستان بانک برای انجام تعهدات پولی خود در قبال بانک های تجاری
تداوم انجماد این ذخایر توانایی بانک های تجاری را برای تامین نیازهای ارزی مشتریان در داخل یا خارج از کشور کاهش داده است که در نتیجه مشتریان مجبور به استفاده از روش های غیرقانونی برای ادامه معاملات می شوند.
برای رشد بخش خصوصی مهم است که تعامل بین بانک های ما و بانک های خارجی از سر گرفته شود تا تجار ما بتوانند از طریق کانال های قانونی (بانکی) برای فعالیت های تجاری با جهان ارتباط برقرار کنند.
ثالثاً: اینکه افغانستان با هر نوع کشت، تولید، پروسس و قاچاق مواد مخدر مبارزه جدی کرده و همچنان در حال مبارزه است، اما پس از این، تامین معیشت بدیل برای کشاورزان افغان یک ضرورت و یک مسئولیت مشترک است که باید انجام شود تا افغانستان به این مسئله پایان دهد.
پیشنهاد می کنم برای حل این مسائل کارگروه هایی تشکیل شود و امیدوارم بتوانم با نمایندگان محترم در این موضوعات گفتگوهای موثر و مثمر ثمری داشته باشیم.
پایان