بر دکتر اسماعیل هنیه نگریید
به قلم: ادهم شرقاوی
مترجم: نبی الله حقجو
زیرا مَرد، وقتی به آرمانش می‌رسد بر وی گریسته نمی‌شود. وقتی برایش گریسته می‌شود که آرمانش از دستش رود.
برای شخصیتی همچون او ممکن نبود که گم‌شده‌اش را نیابد و گم‌شده‌اش پیدا نشود!
سپس اگر این، آرزوی هر یک از ما نباشد، پس برای چی در این راه می‌رویم و برای چی دست‌های خود را بلند می کنیم، دعا می‌کنیم: خدایا! از جان‌های ما بگیر تا راضی شوی؟!
و برای چی در بام و شام، تجدید پيمان می‌کنیم که میدان را ترک نمی‌کنیم و اسلحه را زمین نمی‌گذاریم؟!
دشمن هرگز در کشتن به ما خسارت وارد نکرده است؛ جنگجویان ما هیچ‌گاهی پنهان نبوده‌اند و ما از دیرباز رهبران خود را قبل از سربازان، تقدیم می‌نماییم!
این جنبش بسیار زاینده است و این شکاف پر شدنی‌است و اگر درگذشت دلاوران پیشین نبود، دلاوریِ دلاوران پسین را نمی‌دانستیم!
هیچکدام از ما جان‌اش گران‌بهاتر از آن نیست که در راه مَسرای پیامبر (منتهای سفری که در پاسی از شب انجام شد؛ پیامبر صلی الله علیه وسلم به گونه‌ای معجزه از مکه به بیت المقدس و از آن‌جا به آسمان‌ها سفر کرد= بیت المقدس) فدا نشود.
پس برای برادرتان گریه نکنید!
او را تا آن‌جایی که همت‌اش همواره مشتاق آن بود، بدرقه نمایید و بر آن‌چه از [جسد] وی باقی مانده است، گل بپاشید. هر چه روح مطهرش، بإذن الله در “علیین” قرار دارد. زیرا او از نیکوکاران بود.
در جمع جاودانگان بیاسا ای ابوالعبد!