صحیفه ای غیر از قرآن
عده ای بر این باور شدند که به اهل بیت رسول الله صلی الله علیه وسلم صحیفه ای غیر از قرآن داده شده است و غلات(منافقین داخلی) نیز از این مسأله همچون سایر مسائل سوء استفاده های خود را جهت بی اعتبار کردن قرآن در میان مسلمین نمودند و از خود شروع به یاوه گوئی و دریده گوئی های رایج غلات نمودند .
در زیر به روایتهائی اشاره می شود که نشان می دهد ریشه ی این نگرش نیز به همان منابع فرق معروف به اهل سنت بر می گردد که مورد سوء استفاده قرار گرفته است. در زیر به چند روایت از این منابع اشاره می شود:
۱- «عن أبي جحيفة قال: سَأَلْتُ عَلِيًّا هَلْ عِنْدَكُمْ شَىْءٌ مَا لَيْسَ فِى الْقُرْآنِ وَقَالَ مَرَّةً مَا لَيْسَ عِنْدَ النَّاسِ فَقَالَ وَالَّذِى فَلَقَ الْحَبَّ وَبَرَأَ النَّسَمَةَ مَا عِنْدَنَا إِلاَّ مَا فِى الْقُرْآنِ ، إِلاَّ فَهْمًا يُعْطَى رَجُلٌ فِى كِتَابِهِ ، وَمَا فِى الصَّحِيفَةِ . قُلْتُ وَمَا فِى الصَّحِيفَةِ قَالَ الْعَقْلُ، وَفِكَاكُ الأَسِيرِ، وَأَنْ لاَ يُقْتَلَ مُسْلِمٌ بِكَافِرٍ». «از ابو جحیفه روایت است كه من از علی پرسیدم: آیا نزد شما چیزی هست كه در قرآن وجود نداشته باشد؟ فرمود: قسم به آن ذاتی كه دانه را شكافت و جان را آفرید، نزد ما چیزی علاوه بر آنكه در قرآن نوشته شده وجود ندارد مگر اینكه كسی درک و فهمی موهبی در كتاب الله داشته باشد و آنچه در صحیفه نوشته شده. عرض كردم: در صحیفه چه نوشته شده؟ علی گفت؟ دیه، آزادی زندانیان، احكام قتل نكردن مسلمان در برابر كافر و غیره»[۱].
۲- «عَنْ أَبِي الطُّفَيْلِ، قَالَ: سُئِلَ عَلِيٌّ : هَلْ خَصَّكُمْ رَسُولُ اللَّهِ بِشَيْءٍ ؟ فَقَالَ: مَا خَصَّنَا رَسُولُ اللَّهِ بِشَيْءٍ لَمْ يَعُمَّ بِهِ النَّاسَ إِلَّا مَا فِي قِرَابِ سَيْفِي، فَأَخْرَجَ صَحِيفَةً فِيهَا: لَعَنَ اللَّهُ مَنْ ذَبَحَ لِغَيْرِ اللَّهِ ، وَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ غَيَّرَ مَنَارَ ، وَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ لَعَنَ وَالِدَهُ، وَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ آوَى مُحْدِثًا». «از ابو طفیل روایت است كه ازعلی پرسیده شد: آیا رسول الله چیزی مخصوص، به شما داده‌اند؟ فرمود: ایشان به ما چیز مخصوصی كه به عموم مردم نداده باشند ندادند جز آنچه در نیام شمشیرم است. سپس صحیفه‌ای از آن بیرون آورد كه نوشته بود: لعنت خداست بر كسی كه برای غیر الله ذبح كند و لعنت خداست بر آن شخصی كه نشانه‌های زمین را بدزدد – مطابق با روایت دیگر بر آن شخصی كه نشانه‌های زمین را تغییر دهد – و خدا لعنت كندكسی را كه به والدینش را لعنت فرستد و لعنت خدا بر آن كسی كه مجرمی را پناه دهد»[۲].
«عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ عَبْدًا مَأْمُورًا مَا اخْتَصَّنَا دُونَ النَّاسِ بِشَىْءٍ إِلاَّ بِثَلاَثٍ أَمَرَنَا أَنْ نُسْبِغَ الْوُضُوءَ وَأَنْ لاَ نَأْكُلَ الصَّدَقَةَ وَأَنْ لاَ نُنْزِىَ حِمَارًا عَلَى فَرَسٍ».«از حضرت عبدالله بن عباس ب روایت است كه رسول الله ص بنده‌ای بودند مأمور؛ به ایشان دستور داده شده بود (تمام احكام دین را به مردم ابلاغ نمایند) كه در هیچ چیزی نسبت به عموم مردم قائل به خصوصیت ما (اهل بیت) نشوند مگر در سه مورد:(۱) به ما دستور داده شد كه بطور كامل و به نحو احسن وضو بگیریم (۲). مال صدقه نخوریم (۳). خر را (برای جفتگیری) بر اسب ماده سوار نكنیم»[۳].
منابع ذکر کرده اند که این صحیفه امام علی علیه السلام همچون سایر صحف مجموعه‌ای از احادیث نبوی بود. چنانكه «الصحيفة الصادق» عبدالله بن عمرو بن العاص، «صحیفه جابر» جابر بن عبدالله مجموعه‌هایی از احادیث نبوی بودند و در صحیفه ی امام علی فدیه، قصاص، حقوق ذمیان، ولاء و معاهدات درج شده بود. طبق رأی برخی از محققین، امام علی در این صحیفه خویش، دستور مدینه و خطبه حجة الوداع را هم محفوظ نگه داشته بود.
شش جا در صحیح بخاری ذكر صحیفه علی به میان آمده است و در هر جا وضاحت شده كه این، مجموعه‌ای از احادیث نبوی بود. به عنوان مثال در این کتاب آمده است: «ما عندنا شئ إلا كتاب الله وهذه الصحيفة عن النبي ».[۴] یعنی: «پیش ما هیچی نیست جز كتاب الله (قرآن) و صحیفه‌ای كه از رسول الله صلی الله علیه وسلم منقول است».
[۱]بخارى به حواله مشكوة، مرقات المفاتيح ۷: ۵۶ تا ۵۷
[۲] صحیح مسلم به حواله مرقات شرح مشكوة: ۸/۱۱۲
[۳]ترمذی، نسائی به حواله مرقات شرح مشكوة: ۷/۳۲۳
[۴] بخاری. كتاب الجهاد ۱/۴۵۱