در مسیر اهل جماعت شدم قم بگذار و منتظر نتیجه نمان
به قلم: محمد اسامه
اهل جماعت شدن یعنی در دارالاسلام در غیر معصیت الله تابع حاکمیت شدن، یعنی اگر در دارالاسلام ایران اهل جماعت شدی و میبینی که به تدریج با حاکمیت شوراهای مختلف و نظارت همگانی به سوی حکومت اسلامی بر منهاج نبوت قدم بر می دارد و جهاد مسلحانه با آمریکا و ناتو و صهیونیستها را به پیش می برد، دیگر منتظر نتیجه نمان و تنها به وظیفه ی خودت عمل کن.
سمیه.. ياسر .. مصعب ..أنس بن نضر .. عبدالله بن جحش .. سعد بن ربيع .. عمرو بن الجموح و…
- همه ی اینها عزت اسلام و تمکین آن را ندیدند ..
- فتوحات عمر و پیروزی های خالد را ندیدند ..
- و چشمان شان با فتح بیت المقدس و آزادی آن روشن نگشت.
- ربعی بن عامر را ندیدند که چگونه در برابر رستم پادشاه فارس به دینش افتخار می کند ..
- هیچ یک از این موارد پر افتخار و والا را ندیدند و شاهد نبودند .. عزت، تمکین، نصرت و قوت ..
آنان راه را آغاز کردند
و در ابتدای راه از دنیا رفتند و به پایان راهی که آغازش کرده بودند نرسیدند و بلکه ثمره ی راهی که آن را کلید زدند نچیدند ..
اما تو؛ آری تو ؛ از پایان راه مپرس
مهم این است که در ابتدای راهی
اگر در ابتدای راه یا در میانه راه بمیری، ضرری متوجه تو نخواهد شد ..
و در این صورت مصداق کسانی خواهی بود که الله تعالی در مورد آنها می فرماید:
{مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ ۖ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَىٰ نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ ۖ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا}
در ميان مؤمنان مرداني هستند كه با خدا راست بوده اند در پيماني كه با او بسته اند. برخي پيمان خود را بسر برده اند (و شربت شهادت سركشيده اند) و برخي نيز در انتظارند (تا كي توفيق رفيق مي گردد و جان را به جان آفرين تسليم خواهند كرد). آنان هيچ گونه تغيير و تبديلي در عهد و پيمان خود نداده اند (و كمترين انحراف و تزلزلي در كار خود پيدا نكرده اند)
هم اکنون نگاه کن اهل جماعت هستی یا اهل تفرق و فرقه بازی و حزب بازی؟ مسیر تو یکی از اینهاست و بر اساس مسیرت منتظر هدف و نتیجه هم باش، چون: چون: الجَماعَةُ رَحمَةٌ و الفُرقَةُ عَذابٌ.[۱] جماعت رحمت است و جدائی و تفرق عذاب
ابن تیمیه می گوید: مردم چون از یکدیگر جدا شدند، هلاک و تباه می شوند. و اگر به هم پیوستند، اصلاح و مالک می‌شوند؛ از به همین دلیل «جماعت» رحمت است و «تفرقه» عذاب و عقوبت.[۲]
[۱] مسند أحمد۱۹۳۵۱ / الألباني، السلسلة الصحيحة ۶۶۷
[۲] ابن تیمیه، مجموع الفتاوی، ج۱ ص ۴۲۱.