نقش الرویبضه در واکنش عجولانه ی جوانان حنفی مذهب بلوچ و تولید جمعه خونین زاهدان (۳)
به قلم: براهندک بلوچ
مولوی نقشبدی در بیانیه اش ادامه می دهد که ” توهین به شرافت یک کودک خوردسال عفیفه مساوی با مرگ بلوچ است”. بدون شک همچنانکه وجود مجرم زناکار در عصر رسول الله صلی الله علیه وسلم مساوی با مرگ عرب نبوده بلکه تا زمانی که بشر هست وجود مجرم هم گریز ناپذیر است همچنانکه در فاجعه ی اجتماعی تجاوز به ۴۱ دختر بلوچ در ایرانشهر که به گواهی مولوی محمد طیب ملازهی امام جمعه ایرانشهر رئیس این باند ۴ نفره از بلوچهای خلافکار که دستگیر هم شده بود یک بلوچ ثروتمند حنفی مذهب بود، مساوی با مرگ بلوچ نشد. اصلاً قضیه نژادی مطرح نیست که این مولوی آنرا نژادی می کند؛ چون هم در اتفاق چابهار و هم در اتفاق ایرانشهر هم شاکی‌ها و هم متهمان همگی بلوچ بوده اند.
به هر حال در اثبات جرم زنا و بر اساس مذهب امام ابوحنیفه رحمه الله و سایر مذاهب اسلامی آمده است که خداوند تنها به دو شیوه صورت می گیرد: ۱- اعتراف زن و مرد زناکار 2- گواهی ۴ شاهد عادلی که این صحنه زنا را بطور محسوس و يقينی عمل جنسی و ارتكاب زنا را مشاهده كرده باشند نه با حدس و گمان ،و اگر سه نفر از اين چهار نفر، گواهی بوقوع اين جريمه بدهند و نفر چهارمی برخلاف گواهی آنان‌گواهی دهد، يا اينكه يكي از اين چهار نفر ازگواهی خويش منصرف‌گردد، بايد حد قذف درباره اين‌گواهان اجراگردد و این گواهان باید شلاق بخورند. البته تمام حدود با وجود شبهه ساقط می شوند و تنها وقتي حد زنا هم اجرا می گردد كه وقوع اين جريمه بطورقطعی به ثبوت رسيده باشد.
در اثبات جرم زنا می بینیم که الله تعالی راهی قرار نداده است که از آن راه شخص بتواند به سادگی دیگران را متهم به زنا کند و یا به راحتی جرم زناکار نیز اثبات شود چون حتی اگر حد بر آنها نیز اجرا شود به تدریج و به دلیل تکرار آن قبح زنا از بین می رود و عادی می شود و گاه از مقاصد شریعت این است که یک گناه اگر در خفا بماند بهتر از آن است که علنی شود و گاه اشاعه و علنی کردن یک گناه خود گناه دیگر به حساب می آید.
امام مالک از زید ابن اسلم روایت کرده است که رسول الله فرمودند: “ای مردم وقت آن رسیده است که دست از حدود خداوند بکشید، هر کسی که مرتکب این کثافتها (گناهان) شد پس خودش را به ستر خداوند مستتر کند زیرا اگر کسی نزد ما به (به گناهی که حد داشته باشد) اعتراف کند حد را بر او انجام می دهیم”.
مردي در مسجد نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم آمد وگفت : اي رسول خدا: من مرتكب عمل زنا شده‌ام. رسول الله صلی الله علیه وسلم از او روي برگرداند تا چهار بار اين اعتراف را تكراركرد و رسول الله صلی الله علیه وسلم به وي توجه نكرد ولي چون چهار بار اين گواهي را برعليه نفس خويش داد رسول الله صلی الله علیه وسلم اورا خواند و فرمود: أبك جنون؟ [آيا تو ديوانه‌اي؟] گفت: نخير. رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:فهل أحصنت؟ [ازدواج كرده‌اي؟] گفت: آري. رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:اذهبوا فارجموه [او را ببريد و رجم‌كنيد و سنگسار نمائيد].
ابن مسعود نیز روایت می کند که شخصی نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم آمد و به گناه خود در بازی با زنی بدون دخول اعتراف کرد و گفت: در خدمت شما هستم و هر حدي وكيفري‌كه لازم مي‌داني درباره من اجرا كن. عمر بن خطاب كه حاضر بود گفت: خداوند پرده ترا بپوشاند، ايكاش پرده پوشی می كردی و راز خويش را آشكار نمی کردی. رسول الله صلی الله عليه و سلم در جواب او چيزی نگفت. (مسلم و ابوداود و ترمذی)
با آنکه مولوی نقشبندی «مدعی» محرز شدن این اتهام است اما این مراحل را جهت اثبات جرم طی نکرده، با این وجود اگر جهت پیگیری این اتهام، در خفا و پنهانی کمک می کرد و دوست و دشمن ملت مسلمان بلوچ و سایر مسلمین را باخبر نمی کرد برای شرافت و آبروی آن دختر و آن خانواده و قوم و برای شرافت سایر مسلمین بهتر بود یا اینکه برخلاف تمام منابع اسلامی حرکت کرده و تحت تاثیر تبلیغات رسانه ای ماهواره ای و مجازی، یکی از سربازان جنگ روانی دشمنان سکولار خارجی و احزاب سکولار بومی و دارودسته ی منافقین و سکولار زده ی داخلی شد؟!
ادامه دارد …. ان شاء الله