«افساد فی الأرض» یعنی چه و چرا اجرای احکام مفسدین در دارالاسلام ایران عده ای از مولوی ها و مُلاها را هراسان کرده است؟ (۲)
به قلم: آغسار تورکمن
ذکر شد که بر اساس آیه ی ۳۲ سوره ی مائده (بدین سبب مقرر کردیم بر بنی اسراییل حتماً کسی که دیگری را غیر از قصاص یا فساد در زمین بکشد، مثل این است که همه انسانها را به قتل رسانده است) الله تعالی کشتن مشروع انسانها را تنها در دو صورت جایز می داند: ۱- مَن قَتَلَ نَفْساً بِغَیْرِ نَفْسٍ (قصاص) ۲- أَوْ فَسَادٍ فِی الأَرْضِ
سوالی که پیش می آید این است که این «فَسَادٍ فِی الأَرْضِ» کدام جرمها هستند و دارای چه خصوصیتی است که هم ردیف قتل به ناحق دیگران و حتی طبق آیه ی بعدی(مائده/۳۳) هم ردیف محاربه و جنگ با الله و رسولش (الَّذِینَ یُحَارِبُونَ اللّهَ وَرَسُولَهُ) قرار گرفته است و مرتکب آن (وَیَسْعَوْنَ فِی الأَرْضِ فَسَاداً) مستحق اعدام و کشته شدن (أَن یُقَتَّلُواْ) یا به دارآویخته شدن (أَوْ یُصَلَّبُواْ) یا بریده شدن دست و پای آنان در جهت عکس یکدیگر (أَوْ تُقَطَّعَ أَیْدِیهِمْ وَأَرْجُلُهُم مِّنْ خِلافٍ) یا تبعید (أَوْ یُنفَوْاْ مِنَ الأَرْضِ) می شود؟ و حتی اجرای این حدود بر این مفسدین تنها رسوائی آنان در دنیا است، و برای ایشان در آخرت مجازات بزرگی است. ذَلِکَ لَهُمْ خِزْیٌ فِی الدُّنْیَا وَلَهُمْ فِی الآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِیمٌ (مائده/۳۳)
در «فَسَادٍ فِی الأَرْضِ» شخص ۱- آگاهانه ۲- عمداً ۳- به میل خودش و اختیاری و برنامه ریزی شده سعی و تلاش در ایجاد فساد در زمین دارد (وَیَسْعَوْنَ فِی الأَرْضِ فَسَاداً) و صرفاً به خاطر غلبه ی موقتی هوای نفس و اشتباه و خطاء نیست.
زمانی که شخصی سکولار ( به زبان عربی = مشرک) با برنامه ریزی و قوانینی مشخص سعی در تحمیل قوانین سکولاریستی خود بر مسلمین و جامعه را دارد و می خواهد با کنار زدن بخشهای زیادی از قوانین شریعت الله مردم را به شرک خودش بکشاند سعی و تلاش چنین شخصی ۱- آگاهانه ۲- عمدی ۳- و اختیاری است و برایش برنامه ریزی کرده است و جرمش از قتل شخص مسلمان هم بدتر است.
چون با کشاندن مسلمین به شرک سکولاریسم و دموکراسی در واقع ایمان مسلمان را نابود می کند و حیات معنوی شخص مسلمان را از او می گیرد و چنانچه شخص بدون ایمان و بدون حیات معنوی بمیرد جایش جهنم است اما چنانچه شخص مومن توسط این کافر سکولار کشته شود تنها حیات مادی او گرفته می شود و با وجود حیات معنوی و ایمانش جایش بهشت است باذن الله و به این شکل فتنه ی افتادن در شرک و از بین رفتن حیات معنوی برای مسلمان بدتر از کشته شدن و از بین رفتن حیات مادی اوست.
الله تعالی زمانی که حکم کشتار سکولاریستها(مشرکین) را می دهد می فرماید: وَاقْتُلُوهُمْ حَیْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَأَخْرِجُوهُم مِّنْ حَیْثُ أَخْرَجُوکُمْ وَالْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ (بقره/۱۹۱) و هرجا آنان (مشرکین= احزاب = سکولاریستها) را که بیابید آنها را بکشید، و آنان را که شما را از آنجا بیرون کرده‌اند بیرون سازید و فتنه از بدتر از قتل است.
در اینجا واضح است اگر مجازات قتل به ناحق کشتن است پس مجازات کسی که دیگران را دچار فتنه می کند مستحق تر است به کشته شدن. کسی که با جنگ نرم و تبلیغاتی یا با جنگ گرم و مسلحانه تلاش و سعی دارد دارالاسلام را با قوانین شرکی سکولاریستی تبدیل کند به دارالکفر که ممکن است این دارالکفر سکولار مثل ترکیه و اکثر سرزمینهای اسلامی سالهای سال ادامه داشته باشد و نسلهای متعددی را آلوده به شرک سکولاریسم و کنار زدن قوانین شریعت الله و رایج شدن انواع مفاسد عقیدتی و رفتاری و اخلاقی کند قطعاً مستحق تر است به کشته شدن از کسی که در یک برهه شخص یا اشخاص بی گناهی را به ناحق کشته است.
دقت کنید در سطحی بسیار پائینتر و تقریباً فردی، کسی که با سحر و جادوگری به ایمان و حیات معنوی یک مسلمان حمله کرده و قصد تولید فتنه برای این مومن را دارد مستحق تر از قاتل حیات مادی و جسمی مسلمین است به کشته شدن، چون قاتل حیات مادی ممکن است توسط اولیای دم با دیه یا بدون دیه بخشیده شود اما این ساحر و فتنه گری که ایمان و حیات معنوی این مومن را در معرض تهدید قرار داده است هرگز بخشیده نمی شود؛ چنانچه رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: «حَدُّ السَّاحِرِ ضَرْبَةٌ بِالسَّیْفِ»[۱] و این مذهب ابوحنیفه، مالک و شافعی و جمهور علماء ست. پس باید هشیار بود.
رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: «مَنْ أَتَى عَرَّافًا أَوْ کَاهِنًا فَصَدَّقَهُ فِیمَا یَقُولُ، فَقَدْ کَفَرَ بِمَا أُنْزِلَ عَلَى مُحَمَّدٍ»[۲]«هرکس نزد فالگیر یا کاهن و پیش‌گو برود و سخنانش را تصدیق کند، به آن چه بر محمد نازل شده، کفر ورزیده است.» حالا به نظر شما اگر کسی از میان مسلمین نزد یک کافر سکولار(مشرک) برود و در مسیر جنگ روانی یا مسلحانه ی او بر علیه قوانین الله و سنت رسول الله صلی الله علیه وسلم و دارالاسلام قرار بگیرد چه؟ پناه بر الله.
پس: قطعاً و بدون شک مجازات فتنه گران به نحو اولی «توسط حاکم دارالاسلام یا قاضی شرع او و نه افراد متفرقه» قتل و کشته شدن است.
ادامه دارد … ان شاء الله
[۱] ترمذی در سننه ۵ / ۱۵۶، و طبرانی در الکبیر ۲ / ۱۶۱، و دارقطنی در سنن ۳ / ۱۱۴، و حاکم در مستدرک ۴ / ۳۶۰، و بیهقی در السنن الکبری ۸ / ۱۳۶، همه ایشان از حدیث جندب رضی الله عنه.
[۲] مستدرک حاکم ۱۵