«افساد فی الأرض» یعنی چه و چرا اجرای احکام مفسدین در دارالاسلام ایران عده ای از مولوی ها و مُلاها را هراسان کرده است؟ (۴)
به قلم: آغسار تورکمن
همچنانکه گفته شد فساد از لحاظ لغوی به معنای خارج شدن شیء از حالت اعتدالی است که شریعت در فرد و جامعه به وجود آورده، چنانچه راغب در تعریف جامعی می‌نویسد :الفساد خروج الشی عن الاعتدال، قلیلاً کان الخروج عنه او کثیراً و یضاده الصلاح و یستعمل ذلک فی النفس و البدن و الاشیاء الخارجة عن الاستقامة (راغب، ۱۴۱۲: ۶۳۶).
در این صورت هر عملی که آثار تخریبی گسترده‌ای را به وجود آورد و یا به بیان دیگر هر عملی که موجب بروز فساد گسترده‌ای گردد، مانند سعی در درست کردن احزاب و ضرار در دارالاسلام و تن ندادن به شورا و اجماع جمعی و تشویق مردم به حرکت در مسیر تفرق و چند دستگی و یا سعی در توزیع مواد مخدر یا دایر کردن اماکن و شبکه‌های فساد و فحشاء و… که به صورت سازماندهی شده سعی در به فساد کشاندن جامعه است ایجاد چنین شبکه‌هایی به هر انگیزه‌ای مصداق «افساد فی‌الارض» است.
آنوقت در کمال تعجب می بینیم که کسی چون مولوی نقشبندی از اعدام چند قاچاقچی عمده ی مواد مخدر اظهار تاسف می کند و اشک تمساح می ریزد و یا شخصی چون مولوی عبدالحمید اسماعیل زهی خطیب مسجد مکی زاهدان از اعدام اغتشاشگران سکولاری که در ۱۴۰۱ش همه کشته شدن مردم و زجر کش شدن مردم توسط آنها را به صورت تصویری دیدیم تحت عنوان « اعدام بی‌رویه» نام می برد و می گوید: اعدام بی‌رویه و سرکوب، نتیجه‌ای جز ناراضگی پروردگار، نفرت عمومی و شعله‌ور شدن آتش خشم ملت ندارد.”
از این مولوی و امثال او می خواهیم نه بر اساس توهمات خودشان که مثل عوام غکوچه و بازار حتی برای پوتین و جنگ اوکراین و مسائل بین المللی مدیحه سرائی می کنند و طرح ارائه می دهند بلکه بر اساس مذهب حنفی که دارند به صورت مستند بیان کنند که در مذهب ابوحنیفه حکم چنین اغتشاشگران سکولاری چه هست؟ همین الان در امارت اسلامی افغانستان که بر اساس مذهب حنفی اداره می شود اگر کسی به صورت مسلحانه اقدام به تخریب اموال عمومی و ارعاب عمومی و کشتن طرفداران امارت اسلامی و حتی مردم عادی کند چه واکنشی نشان می دهند؟
از این مولوی و امثال او می خواهیم: اینهمه که درخواست تطبیق قانون در ایران را دارید برای یک بار هم که شده قانون اساسی اسران را بخوانید و بر اساس این قانون بگوئید که حکم محاربه و افساد فی الارض در این قانون چه هست؟ آیا مسئولین نظام ایران بر اساس این قانون مورد پذیرش آنها عمل می کنند یا برخلاف آن؟
در کتاب فقه السنه در تعریف «محاربه» آمده است: ” حرابه عبارت است از خروج طائفه ای با اسلحه در کشور اسلامی که هرج و مرج پدید آورند و خونریزی کنند و اموال مردم را بربایند و هتک عرفی وحیثیت مردم را فراهم آورند و موجب رکود و هلاکت منابع درآمد و نسل شوند. و فرقی نیست که طائفه موصوفه از مسلمین باشند و یا از اهل ذمه و یا معاهد و یا از کفار حربی باشند، مشروط بر اینکه در دارالاسلام مرتکب جنایت مذکوره شوند و از آن طرف هم فرقی نمی کند که مجنى عليهم مسلمان باشند يا أهل ذمه، و همانطور که محاربه با خروج جماعتی محقق می گردد با خروج یک نفر نیز تحقق می پذیرد. و در مفهوم محاربه گروههای مختلف که هر یک عهده دار و مسئول انجام کاری هستند داخل می شوند مانند گروه کشتار و تروریست ها و گروه دزد اطفال و گروه دستبرد زننده به خانه ها و بانکها و گروه رباینده دختران و زنان و گروه رباینده دولت مردان و حکام جهت ایجاد فتنه و تزلزل امنیت و گروه اتلاف کننده زراعت و مواشی و چهارپایان.
… در نتیجه با جامعه مسلمین در ستیز و محاربه می باشند و از جانب دیگر با تعالیم عاليه اسلام که برای تثبیت امنیت عمومی و حفظ حقوق و سلامت بشریت است، در جنگ و ستیزند. و چنانکه جماعت مذکور محارب نامیده شده اند قطاع الطريق نیز نامیده می شوند زیرا که مردم شهرها و آبادیها بواسطه جنایات آنان از عبور و مرور آزاد در خیابانها و کوچه ها و راههای بیرون از شهرها، خوف و بیم دارند و بدیهی است که سفاکی و تطاول و چپاول آنها سبب قطع عبور و مرور آزاد در طرق و شوارع است، پس آنان قطاع طريقند و حتی بعضی از فقهاء این عمل را سرقت کبری نامگذاری کرده، چه آنکه زیان آن دامنگیر عموم ساکنین دارالاسلام است، به خلاف سرقت عادی که سرقت صغری است و زیان آن دامنگیر مسروق منه است..”
مولوی های گرامی : به مذهب خودمان برگردید و جهالت بسیاری از مردم اسلام خواه و سنتی بلوچهای حنفی به مذهب خودشان را اسبابی برای سوء استفاده و تجارت خودتان قرار ندهید؛ خیال نکنید که مسلمین اهل علم از گفتار و رفتار ضد اسلامی شماها غافل هستند.
ادامه دارد … ان شاء الله
نظر شما در مورد رفتار های اخیر مردم و حکومتی ها چیست؟
موضع مردم و موضع حاکمیت و موضع روحانیون اهل سنت که نام بردید و موضع درست و بجا چگونه باید باشد؟
به نظر من به کار بردن کلمه مردم در برابر حکومت اشتباه است
بلکه عده ای هرزه و اغتشاشگر در برابر دین و مردم مسلمان و حاکمیت قرار گرفته بودند .
روشی که این اغتشاشگران به کار بردند روشی برای اصلاح و از بین بردن نواقصی در مساله ی مدیریت و مسائل اجرائی یا مبارزه با مسئولی فاسد نبود بلکه اینها اصل نظام و حاکمیت بر دارالاسلام را هدف گرفته بودند
اینها منافقین آشکار شده بودند که تنها با قدرت نظامی مدیریت می شوند و حاکمیت می بایست با قدرت نظامی از همان ابتدا اینها را مدیریت می کرد تا عده ای که خواهان اصلاح بودند فریب اینها را نخورند و به جمع اینها نپیوندند
موضع مولوی ها و مُلاهایی که سخنانشان رسانه ای شد واقعاً شرم آور و به دور از روش صحیح اهل سنت و جماعت بود . اینها بیشتر ابزار شده بودند و سخنان آنها بیشتر در خدمت اغشاشگران و دشمنان خارجی بود
اما دسته ای عظیم از علمایان اهل سنت هم سکوت کردند مثل بسیاری از مراجع تقلید شیعه که به نظر بنده این سکوت آنها نیز جایز نبود