«افساد فی الأرض» یعنی چه و چرا اجرای احکام مفسدین در دارالاسلام ایران عده ای از مولوی ها و مُلاها را هراسان کرده است؟ (۷)
به قلم: آغسار تورکمن
با وجود آراء متعدد و مختلف اهل علم در گذشته، در این بخش از بحث خود به دو تفسیر از تفاسیر معتبر اهل سنت می پردازیم که سخن تمام اهل علم را به صورت مختصر گفته اند، تا هم قانون شریعت الله در این زمینه ها روشن شود و هم میزان جهالت و دغل بازی عده ای از مولوی ها و آخوندها و ماموستاها روشن شود که با نام مذهب و از جیب مردم نان می خورند و یکی از مراجع تولید فتنه و فتنه گری شده اند و سعی دارند با عوام فریبی و تولید شبهات و با تحریک احساسات قومیتی و مذهبی مردم، عده ای از جوانان را در این «بازی کثیف» رسانه ای و روانی خود قربانی کنند.
الله(ج) می فرماید: إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا أَن يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُم مِّنْ خِلَافٍ أَوْ يُنفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ۚ ذَٰلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا ۖ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ (توبه/۳۳) کیفر کسانی که (بر حکومت اسلامی می‌شورند و بر قوانین و احکام شریعت می‌تازند و بدین‌وسیله) با خدا و پیغمبرش می‌جنگند، و در روی زمین (با تهدید امنیّت مردم و سلب حقوق انسانها و..) دست به فساد می‌زنند، این است که (در برابر کشتن مردم) کشته شوند، یا (در برابر کشتن مردم و غصب اموال) به دار زده شوند ، یا (در برابر راهزنی و غصب اموال، تنها) دست و پای آنان در جهت عکس یکدیگر بریده شود، و یا این که (در برابر قطع طریق و تهدید ، تنها) از جائی به جائی تبعید گردند. این رسوائی آنان در دنیا است، و برای ایشان در آخرت مجازات بزرگی است .
ابن کثیر بعد از توضیحی در مورد محاربه که در واقع ترویج کفر و راهزنی و … است می گوید: وكذا الإفساد في الأرض يطلق على أنواع من الشر”. یعنی افساد در زمین بر انواع شر اطلاق می شود. .. والصحيح أن هذه الآية عامة في المشركين وغيرهم ممن ارتكب هذه الصفات” و صحیح این است که این آیه عام است که هم سکولاریستها( مشرکین) را شامل می شود و هم هر کسی غیر از سکولاریستها که مرتکب این صفات شود.
ابن کثیر از البخاري ومسلم حدیث العرنيين قوم «عكل یا عرينة » را می آورد که پس از ایمان آوردن و بعیت دادن دچار جرمهایی می شوند که رسول الله صلی الله علیه وسلم این آیه را بر آنها تطبیق می دهد.
قرطبی نیز در تفسیر خودش بر این آیه با ذکر آراء مختلف و حدیث العرنيين می گوید: ” قال مالك والشافعي وأبو ثور وأصحاب الرأي : الآية نزلت فيمن خرج من المسلمين يقطع السبيل ويسعى في الأرض بالفساد .” مالک و شافعی و ابوثور و حنفی ها (یا اصحاب رای) می گویند: آیه در مورد هر مسلمانی نازل شده است که دست به راهزنی می زند و سعی می کند در زمین فساد به بار آورد.
مورد مهمی که امام قرطبی بیان می کند و با فعل اغتشاشگران ۱۴۰۱ش در تولید اعتصاب اجباری بازاریان و مغازه داران با رعب و وحشت و یا مجبور کردن کامیونداران حمل مواد تجاری و مورد نیاز مردم به اعتصاب و حمله به مغازه ها و آتش زدن مغازه ها و کامیونهایی که تن به این اجبار نمی دادند صدق می کند این است که می گوید: ” قول الله تعالی: ذَٰلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا ۖ لشناعة المحاربة وعظم ضررها، وإنما كانت المحاربة عظيمة الضرر; لأن فيها سد سبيل الكسب على الناس ، لأن أكثر المكاسب وأعظمها التجارات ، وركنها وعمادها الضرب في الأرض”. یعنی: سخن الله تعالی: این رسوائی آنان در دنیا است، به دلیل زشتی و پلیدی محاربه و ضررهای بزرگ آن است؛ چون باعث بسته شدن راههای کسب و کار بر مردم می شود، چون اکثرشغلها و و بیشتر تجارتها اصل و اساسش بر حمل و نقل و امن بودن راهها و مکانهای تجاری است.”
آیا اخوندها و مولوی ها و ماموستاها و خطبای مساجد در این چند روز گذشته ندیدند که به دلیل اغتشاشات سکولاریستهای محلی چه بر سر مکاسب تجاری کوچک و متوسط و زندگی اقتصادی مردم آمد؟
آیا مذهب حنفی یا شافعی یا جعفری یا نجدی و غیره این خطبای مساجد به آنها می گوید که با خطبه های آن چنانی بخشی از «جبهه»ی جنگ روانی این اغتشاشگران سکولار و سکولار زده باشند و یا «فتنه گر» و محرک مردم و جوانان جاهل و احساسی و مرید ماهواره ها و فضای مجازی به پیوستن به «جبهه»ی دشمنان باشند؟ یا می بایست به چنگ زدن به شریعت الله و مذهب خودشان در برابر این «جبهه»ی متحد کفار سکولار جهانی و احزاب سکولار محلی و دارودسته ی منافقین و سکولار زده های بومی قرار می گرفتند؟