وقتی کودکان غزه ب یادم میاید اشک دورا دور چشمام میپیچه.. قلبم فریاد میکند..
چشمام ژاله ژاله میبارد.
نمیتونم راحت سرم را روی بالشت خابم بزارم..
وقتی چشمم را میبیندم همه فیلم وتصاویر کودکان زخمی زخمی فلسطین جلوی چشمام ظاهر میشه.
وقتی غذا میخورم. ب یادم میاد ک کودکان غزه گرسنه هستن.
لقمه از گلویم پایین. نمیرود.
درد سرتاسر وجودم را فرا میگیرد..
گریه کنان میرویم ب یک. گوشه ی تا کسی نبیند اشک ریختنم را.
اما تاکی؟
ای امت ب خاب رفته تاکی اشک ریختن.؟
تاکی ناراحتی کردن؟
چرا اینگونه کمر بی غیرتی بستید.
چیشد مردان امت را چیشد ایمان ها وعقیده های بیدار را؟
چه جوابی میدهید ب الله ؟
چی جوابی میدهید ب رسول الله؟
چی جواب داری ب گفتن وقتی کودک معصوم وشهید شده فلسطینی روز محشربا لباس های پاره پاره وتن خون چکان پیش رویت ب ایستد واز گریبانت بگیرد؟
این روز ها مگه آمدنی نیستن؟ ای غافلین؟