هدایت مردم کافر نزد الله مورد پسند تره یا کشتن آنها؟

هدایت مردم کافر نزد الله مورد پسند تره یا کشتن آنها؟

(سری جدید سلسله درسهاي : پرسش از ما و شما،  پاسخ  ساده از استاد مجاهد : ابوحمزه المهاجر هورامي )

س: هدایت مردم کافر نزد الله مورد پسند تره یا کشتن آنها؟

ج:

بسم الله والحمد لله

اما بعد:

مسأله ی دعوت (دارو) همیشه قبل از جهاد و قتال(عمل جراحی) بوده است و مبارزات مسلحانه به عنوان آخرین راه حل انتخاب می گردد نه به عنوان اولین و ساده ترین راهکار. در زمانی که قتال(عمل جراحی) تنها راه درمان و فرض عین معرفی می گردد با هیچ عبادت و راهکار دیگری قابل مقایسه نیست. با این وجود قبل از این مرحله و حتی در ضمن این مرحله[۱] چنانچه کوچکترین شانسی برای دعوت و هدایت باقی مانده باشد باز باید هدایت را بر کشتن دشمنان ترجیح داد.

در سیره رسول الله و در روایتی که از ترمذی در مورد پذیرش اسلام توسط وحشی قاتل حمزه رضی الله عنها و گفتمان میان صحابه و رسول الله صلی الله علیه وسلم درس بزرگی در زمینه ی جایگاه هدایت می آموزیم : قال الصحابة: هذا وحشي يا رسول الله الذي قتل حمزة ألا نقتله؟ فسألهم: «هل قدم مسلما»؟ قالوا: نعم. قال: «والذي نفسي بيده لإسلام رجل واحد أحب إليَّ من قتل ألف كافر»[۲]قسم به کسی که جان من در دست او است اسلام اوردن یکنفر در نزد من از کشتن هزار کافر محبوبتر است.

بر همین اساس بود که رسول الله صلی الله علیه وسلم به یارانش اهمیت دعوت و میزان ثمرات آن برای شخص دعوت گر را یادآوری و سفارش می کرد که:« فَوَ اللَّهِ لَأَنْ يُهْدَى بِكَ رَجُلٌ وَاحِدٌ خَيْرٌ لَكَ مِنْ حُمْرِ النَّعَمِ »[۳]  یا « خير له مما طلعت عليه الشمس»[۴] یا« خير لك من الدنيا وما فيها »[۵]

در این صورت زمانی که هدف مجاهد جهاد فی سبیل الله و کسب رضایت الله و ثواب اخروی باشد چگونه ممکن است از چنین پاداشی صرف نظر کند؟ اما باید دقت نمود که در پیش گرفتن «استراتژی همیشگی دعوت» هرگز به معنی تعطیل یا به تأخیر انداختن امر قتال فی سبیل الله نبوده و نیست، بخصوص در زمان کنونی که دفع دشمن صائل به رهبری امریکا و متحدین بین المللی و نوکران محلی اش که باعث فساد در دین و دنیای مردم گشته اند و دفع آن بدون هیچ پیش شرطی تبدیل به فرض عین گشته و پس از ایمان هیچ عملی با آن قابل مقایسه نیست.

وَإِنِ اسْتَنْصَرُوكُمْ فِي الدِّينِ فَعَلَيْكُمُ النَّصْرُ [۶]

 

ابوحمزه المهاجر هورامی

۱۲/۲/۱۳۹۶ه.ش

 

 

………………………………………………….

[۱] جهت کسب ثواب مترتب از هدایت افراد و  پرهیز از تجربیات تلخ اسامه بن زید و خالد بن ولید رضی الله عنهما در حین جنگ

[۲] حديث ثابت في السيرة وفي الترمذي.

[۳] متفق عليه عن سهل بن سعد

[۴] أخرجه الطبراني عن أبي رافع

[۵] تخريج أحاديث الإحياء للعراقي

[۶] الأنفال/۷۲