داستان یک استشهادی مهاجر در لوگر افغانستان بر اشغالگران آمریکایی
به قلم: بنت المجاهد
داستانِ استشهادی مجاهد قهرمانی را میخواهم حکایت کنم.،
اسم اش جعفر از یکی از کشور های عرب بود تازه از سفرِ مملو از خطر ها رسید پدر ام به استقبال اش راهی یکی از ولایات افغانستان شد تا او را به این مدرسه که مرکز هم بود بیاورد.
اینجا رسیدند و در قسمتِ منزلِ اول اینجا ما و چندی دیگر از خانواده های عرب مهاجر بودیم.،
پدرم آن مهمان پُر برکت را به خانه وارد کرد و مستقیم به سمتِ مدرسه رفتند آنجا امیرانِ دیگر نیز حضور داشتند
که بعضی عرب و بعضی افغان و بعضی دیگر از پاکستان بودند.
چند روزی در اینجا گذشتاند و پسرِ جوانی بود که نکاح هم نکرده بود.
بعد چند وقتی تنظیمِ عملیات اش را شروع کردند و کامیاب نیز شدند
عملیات در یکی از ولایت های افغانستان به نامِ لوگر انجام میشد
روز استشهاد اش فرا رسید و شب را کاملاً خواب نکرده بود از بس خوشحالی بیش..
در آن روز از آن کتابچه های خاطرات که ذکر کرده بودم آن را گرفته و سطر ها را از خوشی های که احساس میکرد نوشت.
ساعاتِ بعد بارِ سفر اش را که یک موتر بم به رنگِ سبز بود بست و حرکت به سمتِ هدف اش کرد.
پدرم از اینکه او را اسیر بگیرند بیم داشت و خود اش نیز از عقب اش حرکت کرد با یکی از امیر های عرب.
وقتی نزدیک به ساحه‌ی عملیات شدند هدف چهار تانکِ آمریکائی ها بود
پدرم گفت؛
زمانی که نزدیک شدیم من موتر ام را دور تر پایینِ یک تپه ایستاد کردم و خود ام و امیر بالای تپه بلند شدیم تا آن صحنه را تماشاء کنیم.
یک دور بین با ما بود آن را گرفته موتر جعفر را تعقیب میکردم تا مشکلی پیش نیاید و با خود یک راکت را هم داشتیم بخاطر حالت اضطراری…
وقتی نزدیک به تانک های آمریکائی ها شد عملیات را انجام نداد
از شدتِ قهر به چهره ام رنگِ سرخ احاطه کرده بود
و مدام میگفت ام
ماذا يفعل هذا؟؟؟
یا الله ماذا یفعل؟؟
یعنی این چه کار انجام میدهد
ثانیه های نگذشت که بین تانک ها که چهار عدد تانک بود در بین آنها محکم موتر را دور داده و عملیات را انجام داد و رستگار گردید..!
بارک الله
ماشاءالله
این تنها یکی از داستان های بود که از این مدرسه به یاد دارم میخواهم بیشتر از استشهادی هایش بنویسم مگر زمان نزد ام ضیق هست
ولی الحمدالله ماشاءالله این یکی از نمونه های شیر پسر های اسلام هست بارک الله فیهم.