خودت را مدیریت کن و کم به دیگران گیر بده
به قلم: صلاح الدین مجاهد
افراد زیادی را می بینم که دچار انواع سستی ها و حتی انحرافات شده اند و بعد که سرشان به سنگ خورد دنبال مقصر می گردند؛ اگر نتوانند آنرا به یک انسان نسبت دهند یقیه شیطان را می گیرند و اگر اینجا هم موفق به خود فریبی و دیگر فریبی نشدند آنرا به قضا و قدر الله نسبت می دهند و…
بعضی از اهل علم گفته اند: بزرگترین مانعی که بر سر راه من وجود دارد، خودم هستم که من را احاطه کرده است، که اگر بر آن بتوانم غلبه کنم، بر دیگران هم غلبه خواهم کرد.
و در این قول الله متعال تأمل کنید :فَطَوَّعَتْ لَهُ نَفْسُهُ قَتْلَ أَخِيهِ فَقَتَلَهُ فَأَصْبَحَ مِنَ الْخَاسِرِينَ (مائده/۳۰) نفس سرکش، کم کم او را به کشتن برادرش ترغیب کرد؛ (سرانجام) او را کشت؛ و از زیانکاران شد.
همچنانکه الله تعالی اشاره فرمودند، [ قابیل ] از شیطان پیروی نکرد، بلکه از نفس سرکش خود پیروی کرد.
یعقوب علیه السلام نفرمود: شیطان آن را برای شما آراسته است، بلکه فرمود: سوّلَتْ لكُم أنْفسُكُم [يوسف: ۱۸] بلکه نفس شما کار را برایتان آراسته است.
همچنین ( سامری ) دلیل گمراهی خویش را چنین بیان میکند:وكذلكَ سَوّلتْ لِي نَفْسِي [طه].و نفسم اینچنین این امر رابرای من بیاراست .
این حقیقتی ست مهم، اگر آن را خوب درک نکنیم نمیتوانیم به حرکت خود ادامه دهیم، بلکه دائما در حال ایستادن، تماشا کردن خواهیم بود و هوای نفسانی ما را به سوی تن پروری سوق میدهد و شبهات را برای ما مزین و تشکیک و دو دلی و ترس و هراس در دل ما میکارد.
ترس و وحشت و حسد و کبر و غرور از درون نفس خویش سرچشمه میگیرد.
بهترین گزینه اصلاح قلب با قانون شریعت الله است، قلب که اصلاح شد سایر اعمال ظاهری هم اصلاح می شوند، عمل فاسد نشان دهنده قلب فاسد است چنانچه رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: ألا وإنَّ في الجَسَدِ مُضْغَةً، إذا صَلَحَتْ، صَلَحَ الجَسَدُ كُلُّهُ، وإذا فَسَدَتْ، فَسَدَ الجَسَدُ كُلُّهُ، ألا وهي القَلْبُ.[۱] هوشیار باشید در جسد انسان پارچه گوشتی وجود دارد که اگر آن پارچه گوشت پاک و سالم باشد، کل بدن سالم می ماند و پاکیزه می شود و اگر آن پارچه گوشت فاسد شود، تمامی بدن فاسد خواهد شد؛ آن پارچه گوشت (قلب) است.
پس با قوانین شریعت الله خودت و خانواده و افراد زیر دستت را آموزش بده و قدرت خودکنترلی و خودمدیریتی را در خودت و دیگران ایجاد کن و کم به دیگران گیر بده.
[۱] أخرجه البخاري (۵۲)، ومسلم (۱۵۹۹).