خنجر مسموم جیش العدل و امثال مولوی نقشبندی همگام با حمله ی آشکار صهیونیستها به ایران
به قلم: محمد اسامه
اگر به اکثریت مطلق حملات ایزائی گروهک چند نفره ی جیش العدل نگاه کنیم متوجه خواهیم شد که هماهنگ با تحرکات رژیم صهیونیستی بر علیه ایران بوده است چه تخریباتی که در راسک انجام دادند یا در چابهار یا در سراوان و …
این هماهنگی عمل بین صهیونیستها و جیش العدل چنان برای مومنین آشکار شده است که جیش العدل را وادار کرده قبل یا بعد از هر تحرکی مقدماتی را جهت انحراف افکار عمومی سرهم کند؛ اخیراً هم که رژیم وحشی و کودک کش صهیونیستی به ایران حمله کرده، این گروهک سعی دارد با مقدمه چینی هائی و با استناد به اموری ضد و نقیض در مورد جنگ ایران با گروههای کمونیست و سوسیالیست و التقاطی ابتدای انقلاب و دهه ی شصت و سر هم کردن شبهات رگباری، نقش خنجر مسموم بر پشت امت اسلامی و خائنی داخلی در جبهه ی این اشغالگران وحشی را توجیه کند.
آیا بر هر انسان آزاده ی در سراسر دنیا که از آمریکا تا انگیس تا ژاپن و شرق بر علیه جنایات رژیم صهیونیستی راهپیماهائی ها و اعتراضاتی ترتیب داده اند در حالی که بسیاری از آنها مسلمان نیستند و تنها از فطرت سالم خود پیروی می کنند پوشیده مانده که رژیم صهیونیستی جنایتکاری وحشی است که باید در برابر آن ایستاد؟
در چنین وضعیتی چه کسانی در جبهه ی این صهیونیستهای وحشی قرار می گیرند و بر علیه این آزادی خواهان (هرچند مسلمان هم نباشند) قرار می گیرند؟ کمی تامل ضرر ندارد.
مشکل اصلی افرادی چون مولوی نقشبندی و گروهکهایی چون جیش العدل در این است که از دشمن شناسی شرعی و درجه بندی شرعی دشمنان و مساله ی مراحل سه گانه ی امر به معروف و نهی از منکر بر اساس منهج اهل سنت و جماعت بی خبر و جاهل هستند.
الله تعالی در مورد جنگ بین ساسانیان شبه اهل کتاب با رومی های اهل کتاب وعده ی پیروزی کفار اهل کتاب روم را به مومنین می دهد و نصرت خودش را نصیب این کفار اهل کتاب می کند و مومنین به پیروزی این کفار اهل کتاب خوشحال می شوند؛ و می فرماید: غُلِبَتِ الرُّومُ * فِی أَدْنَى الْأَرْضِ وَهُم مِّن بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَیَغْلِبُونَ * فِی بِضْعِ سِنِینَ لِلَّهِ الْأَمْرُ مِن قَبْلُ وَمِن بَعْدُ وَیَوْمَئِذٍ یَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ * بِنَصْرِ اللَّهِ یَنصُرُ مَن یَشَاءُ وَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ (روم: ۲-۵)
چرا الله نصرتش را مشمول این کفار اهل کتاب می کند و مومنین به پیروزی این کفار که آنهمه شرکیات و خرافات و دشمنی با اسلام دارند خوشحال هستند؟ چون کفار اهل کتاب در خیلی از مسائل به مومنین نزدیکتر از مجوس شبه اهل کتاب هستند. این دشمن شناسی و درجه بندی شرعی دشمنان چیزی بود که مومنین در مکه یاد گرفتند، قبل از آنکه صدها حکم و سنت دیگر چون روزه و جهاد و زکات و حجاب و ممنوعیت شراب و زنا و قمار و ربا و…. را یاد بگیرند، چون این سوره مکی است و تمام این احکام مدنی هستند.
اما جنگ کنونی رژیم اشغالگر صهیونیستی، با ایران و شیعه نیست چون دهه قبل از آن، جنگش را بر علیه اهل سنت فلسطین و اطراف آن شرع کرده تا به اینجا رسیده و علت اصلی جنگش با ایران هم به خاطر حمایتش از اهل سنت غزه است و گرنه حکومت پهلوی هم شیعه بودند و متحد اصلی صهیونیستها و آمریکا در منطقه.
جنگ کنونی صهیونیستها با اسلام و تمام مومنینی است که از آرمان فلسطین و اخراج اشغالگران که یک وظیفه ی دینی است حمایت می کنند؛ حتی اگر به فرض محال جنگ کنونی صهیونیستها با حماس و جهاد اسلامی به خاطر شافعی مذهب بودن آنها و با ایران به خاطر شیعه مذهب بودن آنها باشد باز باید از هر مسلمانی هر چند مذهبیش مخالف مذهب ما باشد بر علیه هر کافری حمایت کنیم و به پیروزی مسلمین خوشحال شویم نه بالعکس.
شیخ الاسلام ابن تیمیه می آورد که: درباره ی مردی سوال شد که یهود و نصاری را بر شیعه برتری میدهد. جواب می دهد: الحمد لله،هرکسی که به آنچه که محمد صلی الله علیه وسلم آورده است مومن باشد، چنین کسی بهتر است از هرکسی که به آن کافر باشد. هرچند هم که در آن مومن نوعی از بدعت وجود داشته باشد. فرقی ندارد بدعتش از نوع خوارج باشد یا شیعه یا مرجئه یا قدریه یا غیر آنان. برای اینکه یهود و نصاری کافر هستند و کفرشان به اضطرار از دین اسلام معلوم می باشد. ( فتاوی الکبری، ج ۳ ص ۵۱۶ و مجموع الفتاوی ج ۳۵ ص ۲۰۱)
مولوی نقشبندی که با تمسخر تصویر چند سردار ایران را آورده که می خواستند در قدس نماز فتح بخوانند اما دیروز توسط صهیونیستها در ایران کشته شدند و به این شکل خوشحالی خودش را از پیروزی یک کافر اصلی محارب بر یک مسلمان نشان می دهد چه ربطی به اسلام و منهج اسلامی دارد؟