توطئه ی آمریکا و متحدینش پس از شکست جنگ نظامی و دیپلماسی در برابر طالبان

 توطئه ی آمریکا و متحدینش پس از شکست جنگ نظامی و دیپلماسی در برابر طالبان

 به قلم: ابوصلاح الدین الکوردی

زمانی که ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کرد یکی از شعارهای انتخاباتیش این بود که اگر پیروز شود نیروهای نظامی و دلارهای آمریکا را  از کشورهای دیگر جمع کرده و صرف امور داخلی کشورش می کند .

در همین راستا در مراسم تحلیف خود گفت : ما تریلیون ها دلار را در کشورهای دیگر صرف کردیم، کشورهای دیگر را سیر کردیم، اما خود امریکا را فراموش کردیم، پس ازین به امریکا توجه می شود.

اما این دروغگو در کمال ناباوری ۸ ماه پس از رسیدن به قدرت استراتژی تازه ی جنگی خود را جهت پیروزی بر مجاهدین طالبان اعلام نمود و گفت: « نیروهای نظامی امریکایی تا زمانی در افغانستان می جنگند که پیروز شوند و تا زمانی با طالبان مسلح درگیر می باشند که آن ها را شکست بدهند». البته مدت این پیروزی را نیز مشخص کرده بود : ۶ ماه

طالبان نیز که با ادبیات چنین دروغگویانی آشناست در مقابل اعلام نمود: «تا زمانی که یک عسکر امریکایی هم در کشور ما حضور داشته باشد و مقامات امریکایی خط مشی جنگی را تعقیب بکنند، ما با روحیهء قوی، عزم راسخ و کمال متانت در برابر آن ها جهاد می کنیم. به نصرت پروردگار، پیروزی حتما از آنِ ما می باشد، دشمن ما بالاخره شکست می خورد و با رسوایی جهانی دچار می شود» .

دو تا ۶ ماه با آنهمه جنایت جنگی و کشتار غیر نظامیان توسط بمبارانهای کورکورانه ی هوائی آمریکا و نیروی زمینی مزدورانش هم تمام شد، اما آمریکا غیر از شکست در میدانهای نظامی و دیپلماسی و جنگ نرم و روانی و بالا رفتن و افزایش تنفر و بدبینی مسلمین افغانستان از آمریکا و مزدورانش چیزی نصیبش نشد، به همین دلیل اعمال آمریکا و مزدورانش تنها به پیشرفت و مقبولیت و همدلی بیشتر مسلمین افغانستان با طالبان  ختم شد، که سال ۲۰۱۸ را می توان علاوه بر پیروزی های نظامی سال پیروزی دیپلماسی طالبان هم نامید، به گونه ای که مسلمین افغانستان پیروزی خود را بعد از نصرت الله تعلی حتمی و برای شکست کفار سکولار و اشغالگر خارجی لحظه شماری می کنند .

این اوضاع باعث مقبولیت جهانی طالبان شد، به گونه ای که کشورهای مختلف جهت حفظ منافع خود به صورت آشکار و پنهان خواستار برقراری روابط با حکومت طالبان شدند. چنین اوضاعی که بر آمریکا تحمیل شده بود ترامپ را مجبور به واکنش نمود، و در عقب نشینی آشکاری جهت تبرئه ی خود و سرپوش گذاشتن بر شکست آشکارشان در افغانستان، این سیاست شکست خورده ی جنگی را به گردن ژنرالها و اطلاعات غلط آنها انداخت؛ و مکارانه جهت نجات نیروهای نظامی و صرف آنهمه دلارهای آمریکا برای اولین بار آشکارا طالبان را به رسمیت شناخت و راه صلح و گفتگوی مستقیم با طالبان از کانال  الیس ویلز و سپس زلمی خلیلزاد را درپیش گرفت .

در برابر اینهمه موفقیت طالبان باید از نظر دور نداشت که آمریکا و متحدین مکارش به همین سادگی تسلیم نخواهند شد و قطعا تا زمانی که طالبان از آرمانهای خود تنزل نکرده ، در راه تضعیف طالبان دست به توطئه زده و تلاش خواهند کرد . چه با دادن امتیازاتی به متحدینش و چه با فراهم نمودن زمینه های ایجاد جنگ داخلی میان طالبان و دوله و شاخه های مختلف طالبان با همدیگر و تکرار سناریوی سوریه و عراق و یمن و… در افغانستان . این همان چیزی است که ما در جنگ روانی و تبلیغاتی فراگیر کنونی مخالفین طالبان می بینیم و نیاز به واکنش مناسب و به موقع دارد .