مردمی و اسلامی بودن ابعاد شکل دهنده ی حکومت بدیل اضطراری اسلامی ایران
به قلم: شیعه ی علی
حکومت بدیل اضطراری اسلامی[۱] در ایران که پس از انقلاب سال ۵۷ شکل گرفت واحدی است که از بر اساس دو قدرت نیرومند شکل گرفت : یکی اسلامی بودن (شیعه و حنفی و شافعی) و دیگری مردمی و فراگیر بودن .
در این صورت این انقلاب در ایران، هم بر اساس معیارهای اسلامی تمام فرق اسلامی موجود در ایران شکل گرفت و هم مردمی بود و توسط خود مردم به وجود آمد، به پیروزی رسید و تا کنون محافظت شده است . در اینجا نمی توان مردمی بودن یا اسلامی بودن را از این انقلاب بگیریم.
اسلام دین مردم ایران است و علاوه بر آن دینی مردمی است، بنابراین مردمی بودن از خود اسلامی بودن برمی‌‌آید. مردم ما اسلام را می خواهند و نمی توان مردم را از اسلام جدا کرد بلکه اسلام و مردم برای ما یک منظومه و مجموعه و سیتم است که باید با همدیگر مورد ملاحظه قرار بگیرند و با هم باشند؛ این درهم‌‌تنیدگی باید حفظ بشود. هر کدام از این جهات تضعیف بشود، کل و مجموعه تضعیف شده است.
مهمترین مساله برای تمام اقشار جامعه از رهبریت تا پائین ترین رده ها مسئله‌‌ی پایبندی به این مجموعه و رعایت حفظ این مجموعه در کشور و در نظام است، که زاویه‌‌ای پیدا نکند، مشکلی برایش به وجود نیاید، در او تنقیصی و تبعیضی حاصل نشود، با همین جامعیت حرکت کند و پیش برود. انحراف از این منظومه‌‌ی مستحکم، موجب انحراف از نظام اسلامی خواهد بود.
هم اکنون جنگی روانی و همه جانبه از
سوی شبکه های مختلف ماهواره ای و مجازی در جریان است که از یک آبشخور تغذیه می
شوند و هدف واحدی را دنبال می کنند. عده ای رسما سعی دارند با ترویج انواع مکاتب
سکولاریستی، اسلامی بودن این انقلاب را متزلزل و انکار کنند و مردم را از اسلام
جدا کنند؛ و دسته هائی هم هستند که با نام اسلام و در لباس تسنن آمریکائی یا تشیع
انگلیسی قصد دارند با دامن زدن به اختلافات ریز فقهی مذاهب، و مشغول کردن مسلمین
به مسلمین، در نهایت مردم را از حکومت و قانون شریعت الله جدا کنند و نوعی
سکولاریسم و لیبرالیسم مبتذل را در لباسی اسلامی به مردم معرفی کنند.
[۱] یک مرحله پائینتر از حکومت اسلامی بر منهاج نبوت و یک مرحله بالاتر از مجلس واحد شورای مجاهدین است که روی هم رفته «۳ابزار» اساسی و حیاتی را تشکیل می دهند.