Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум. Душманшиносийи шаръий (3) шиносойи ижмолий ва равиши бархурд бо куффори пинхони дохилий ё мунофиқин ва секулярзодахо.

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум.

Душманшиносийи шаръий (۳) шиносойи ижмолий ва равиши бархурд бо куффори пинхони дохилий ё мунофиқин ва секулярзодахо.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.

Бисмиллах валхамдулиллах .

“Ба рости хамд ва сипос танхо лойиқи худост уро шукр мегуем ва аз у дархости кўмак ва омурзиш мекунем ,ва панох мебарем ба худо аз шурури нафсхойимон ва аз бадихойи аъмолимон ,хар касики худо уро хидоят кунад хеч каси наметавонад уро гумрох кунад ва хар касики худо уро гумрох намояд хеч каси наметавонад уро хидоят дихад ва шаходат медихамки хеч илохи бар хаққи бу жузъ аллох нестки танхо ва бешарик аст, ва шаходат медихамки Мухаммад банда ва фристодайи уст.”

“эй касоники иймон овардаид ончунонки шойиста аст, аз худо битарсид ва намирид магар онки мусалмон бошид”.

” эй мардумон аз (хашми ) парвардигоритон бипархезид, парвардигорики шуморо аз ек инсон биёфарид ва (сипас ) хамсаришро аз новъи у офарид ва аз он ду нафар мардон ва занон фаровони мунташир сохт. Ва аз (хашми ) худойи бипархезидки хамдигарро биду сўганд медихид, ва бипархезид аз инки пейванди хешовандиро гусихта дорид зеро бегумон худованд муроқиби шумост.”

“Эй мўъминон аз худо битарсид ва сухани хақ ва дуруст бигуйид.Дар натижа худо ( тўвфиқи хейритон медихад ва ) аъмолитонро шойиста мегардонад ва гунохонитонро мебахшояд . Аслан хар каси аз худо ва пайғамбариш фармонбурдори кунад ,қатъан ба пирузий ва комёбий бузурги даст меёбад”.

Аммо баъад:росттарин сухан ,китоби худо ва бехтарин равиш,равиши Мухаммад саллаллоху алайхи васаллам аст,ва бадтарин умур нововарий дар дин аст,ва хар тоза пейдо шудайи дар дин,бидъат;ва хар бидъати гумрохий ва хар гумрохий дар оташ аст.

Ассаламу алайкум ва рохматуллохи ва барокатух.

Бахши аввал дарси панжумро ба анализи куффор ихтисос додем ва онхоро ба панж гурух куффори ахли китоб ,куффори шибхи ахли китоб ,куффори мушрик ё секуляристхо ,куффори пинхони дохилий ё секулярзодахо ё мунофиқин ва куффори муртаддин тақсим кардем .

Дар бахши дувум аз дарси панжум хам саъи кардем дар мовриди ахкоми куллий марбут ба мушрикин ва секуляристхо ва ахкоми куллий марбут ба ахли китоб ва шибхи ахли китоб дар дунё сухбат кунем.

Дар ин бахш ва дар идомаи дарсхойимон дар мовриди душманшиноси шаръий ба ахком марбут ба куффори пинхони дохилий ё мунофиқин ё занодиқа ва ё забони имрузин секулярзодахо мерасемки , аллохи мутаол бадтарин жойи жаханнамро ба онхо ихтисос дода ва дар мовридишон мефармояд:

«إِنَّ الْمُنافِقِینَ فِی الدَّرْک الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَ لَنْ تَجِدَ لَهُمْ نَصِیراً» (نساء/۱۴۵)،

Бегумон мунофиқин дар аъмоқи дўзах ва дар пойинтарин макони он хастанд ва харгиз ёвари барои онон нахохи ёфт.

Дарока жамъи даракот аст, даражайи ақаб гардидан аст на боло рафтан ,яъни хар чи даража даража пойин меояд маънийи он “дарака” мешавад.Дар муқобили ин калама ” даража ” қарор дорадки барои суъуд ё боло рафтан аст;

«الجَنَّة دَرَجَاتٌ و النارُ دَرَكَات»

Бехишт даражот аст ва даража даража ба самти боло меравад ; ва дўзах даракот аст яъни даража даража ба пойин меравад ;

«دَرَجَاتُ الحياةِ و دَرَكاتُ الموت»،

Даражоти зиндаги дар бехишт ва даракоти мурдан дар жаханнам аст.Яъни хамчунонки дар бехишт анвоъи зиндагихо ва даражотро дорем дар жаханнам хам анвоъи маргхоро дорем ва хамма дар ек сатх нестанд.

Агар диққат карда бошид мо дар дарсхойи қаблий се гурух аз олами башариятроки дар сураи Фотиха тахти унвони :

«أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ» و «مَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ» و «الضَّالِّينَ»

ном бурда шудандро , бо оёти сураи пас аз он ,яъни сураи Бақара маърифий кардем .Дар ин сура аллохи мутаол чохор оя дарбораи мўъминин ,ду оя дарбораи куффор ва сездах оя дарбораи мунофиқин ё куффори пинхони дохилий оварда аст.

Куффори ошкорки мушаххас хастанд ва дар шинохти онхо ниёз ба захмати зиёдий нест . Фард ба забони худиш бар куфри худ гувохи медихад ва мегуяд ман секулярам , ё яхудий ,насроний ,мажус ,соибий ,кумала ,демократ ,порти ,пекака ва ………….хастам . Мўъминин хам хамин тур ,бо ками шинохт ва диққат шинохта мешаванд . Аммо тейфи мунофиқин ,жамъи ошуфта бо пушиши шибхи исломий ва мажхулий хастандки лозим аст жихати хазар ва танзими равобит ,хаддиақал сифот ва вижагихойи инхо шинохта шаванд. Шинохти ин дастаи мухарриб бисёр мушкилтар аз куффори ошкор астки ин хамма ниёз ба тўвзих дошта ва аз хассосият ва ниёзи пештари хам бархурдор аст.

Аммо ба чи далил куффорики дар миёни муслимин худишонро қоим ва пинхон карданд мунофиқин номида шуданд ? Ва инхо чи касони хастанд?

Ибни Манзур ,сохиби лисонул араб мегуяд : каламайи нифоқ ва мунофиқ ,каламоти сирфан исломий хастандки араб қаблан аз онхо истефода накарда аст. Вожайи ” мунофиқ ” аз риша нафақа ,ба маънойи конол ,рохру ва тунели зер замини астки ду дар ё бештар дора, ва аз ин коноло барои иститор ё нуфуз ва пеш руйи ё фарор истефода мекунанд.

Аллох таоло мефармояд :

: «وَإِن كَانَ كَبُرَ عَلَيْكَ إِعْرَاضُهُمْ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَن تَبْتَغِيَ نَفَقًا فِي الْأَرْضِ أَوْ سُلَّمًا فِي السَّمَاءِ فَتَأْتِيَهُم بِآيَةٍ ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَمَعَهُمْ عَلَى الْهُدَىٰ ۚ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْجَاهِلِينَ» (انعام/۳۵).

“нафақо ” дар инжо яъни долон ,дахлиз ,тунел.Яъни агар руйигардони аз инхо барои ту сахт ва сангин аст,чанонки метавони ( жихати иқноъи онон рохи пейдо куни масалан ) долон ё тунели дар замини бизани ва ё нардабони ба суйи осмон бигузори ва далили барои ( иймон овардан ) инхо биёри (чанин кун .Аммо ,бидонки ин лажужон туро тасдиқ намекунанд ва иймон нимеоваранд). Ва ле агар худо бихохад ононро ( қахран ва жабран ) бар хидоят жамъ хохад кард.Пас аз замрайи касони мабошки ( хукми худо ва суннати уро дарбораи мардум ) намедонанд.

Бештари бузургони илми луғат ,ришайи мунофиқинро бо кори “ярбуъ ” ки шабихи муши сахройи ё роъсу аст тўвзих медиханд. Ярбуъ ек дар маъмули ва ошкор барои рафт ва омади худиш дорад.Аммо дар кинори ин дар махалли рафт ва омади худ ,аз тариқи тунелхойики дар хонаш зада дар ек нуқта ё нуқоти дурдасттари ,дар ё дархойи дигари хам барои эхтиёт мекунад .Ин дархойи эхтиётиро тури ба самти сатхи замин меканадки сурох нашавад,балки ек қишри нозук боқи мегузорад ,на онқадар нозукки худи қишр хароб шавад ва пойин биёяд ,балки дар ин хадки агар рузи хатари аз дари ошкор (ки хамма медонанд ) пейдо шуд ,у битавонад бо сариш мохкам ба ин қишр бизанад ва онро хароб кунад ,ва фарор намояд .Инки аз ин дар ошкор ва шинохта шуда ворид мешавад ,аммо аз он дари пинхоний хориж шавад ,араб ба ин мегуяд : нафақо ; яъни ек рохи махфий даруний пушида ………..иддаи хам гуфтандки : номи сурохи махфий ярбуъ “нофақоъ ” астки каламайи ” мунофиқ ” хам аз хамин вожа гирифта шуда аст.

Мунофиқ ,ду дар ва ду рохру барои худиш қарор дода ; ек дар вурудийки зохирий аст ва ба рохру ва тунели аслий боз мешавадки ислом аст ; ва ек рохру ва тунели инхирофий ва пинхони дигарики дорои ек дари хуружий астки бояд фарз кунем дари пинхоний ,эхтиётий ва аслий астки барои худиш нигах дошта ва каси аз он хабар надорад .Дари зохирий ва ошкор ,ислом астки ; аз он ворид мешавад ва дари пинхоний ( хамчун барнома ва қонунхойи дигари чун дини секуляризм ) ки барои рузи мабодо барои худиш нигах дошта ,ва дар миёни хамновъони ( куллан инсонхо ) ,танхо худиш аз он хабар дорад ,ва аз он хориж мешавад , ин дар дари куфр ва кофари мебошад .Холо ,бо марг аз ин дари куфр ва кофари хориж мешавад ,ё аз ин дар мисли ек муртад хориж мешавад ва куфри худишро ошкор мекунад.

Дар хар сурат ,кори инхо мисли кори ярбуъ астки бо ижоди суроххойи мутаъаддид дар замин ,хамвора рохигуризи барои худишон доранд ,камтар ба дом меофтанд ва дум ба тала медиханд .Аз ин ру ,жараёники дар ек жомеъа шикл мегирад ва хусисиёти рафтори хамин ярбуъ ва шибхи мушхоро дорад ,ба жараёни нифоқ машхур шуда аст; чун ,мунофиқ хамвора дар барзах миёни хақ ва ботил харакат мекунанд ва саргардонанд ,замоники ихсоси хатар карданд ва наздик будки расво шаванд ва чехрайи аслишон фош шавад ,бо забони бози ,дуруғгуйи ,тўвжихоти дуруғин ,ба бози гирифтани афкор ва шуъури муслимин ,сўгандхойи дуруғин ,мазлумнамойи ва ғейрих рохи фарори жадиди барои худишон ба вужуд меоваранд , ва ба хотири тарсики аз мардум доранд харгиз хозир нестанд дар ек фазойи шаффоф ва ровшан масоил марбут ба онхо баррасий шавад.

Бо ин нигариш ,уламои луғатшуносий гуфтанд : каламаи нифоқ ба маънои ” изхор кардани матлаби бар хилофи эътиқод ” аст. Ва мунофиқ каси астки дар ботин кофар , ва дар зохир шабихи муслимин изхори иймон мекунад ва куфри ботиний худро пинхон мекунад . Аз ек дари ошкори вориди ислом мешавад , ва бидуни тахриби ё бастани ин дар ,аз ек дари дигари аз ислом хориж мешавад .Дар ин сурат, нифоқ дорои маъонийи густардаи аст; масалан хар касики забони у бо амалиш хамоханг набошад ,сахми аз нифоқ дорад.

Ончи дар забони мо ва дар адабиёти роиж барои мунофиқ таржума шуда вожайи ” дуру ” мебошадки , дар забони арабий ” дуру” муодили ” зул важхайн ” аст.Аммо аллох таоло ба жойи “зул важхайн ” аз каламайи мунофиқ истефода кардаки риша дар ” нафақо ” ба маъни шикоф ,тунел ва рохру дорад.

Шумо бо каламоти чун нафақа ва инфоқ бархурд кардид .Яъни пардохти мол барои пур кардани шикофхо ва фосилахойи иқтисодий ба вужуд омада.Нафақа ва инфоқ ,конолхойи хастандки шикоф ва фосилайи бейни шахси ниёзманд бо касби имконоти иқтисодийро пур мекунад ,ва шахс аз ин конол метавонад ниёзхойи иқтисодий худро бартараф кунад ва фосила ва шикоф ба вужуд омадаи бейни у бо ниёзхойишро пур намояд.

Мунофиқ ,бар халофи нафақа ва инфоқ ,холати тахрибий дорад ва илова бар заминахойи равоний – фардий ,истелохи хукумати – ижтимоий астки дар находхойи хукуматий ва ижтимоий ва хатто иқтисодий шикоф ижод мекунад , ва хамчун ек ” тахдиди дохилий ” ва “хатти инхирофий ” амал менамояд.

Дар ин сурат ,сарфи ” дуру ” будан ба каси мунофиқ гуфта намешавад .Хар чандки ” дуру ” будан хам еки аз вижагихойи мунофиқ астки ба унвони ек абзор дар кинори вижагихо ва абзорхойи дигар ,дар жихати ижоди шикоф ,тафриқа ва тазалзул дар жомеъа аз он истефода мекунад.

Инхо бо истефодайи абзорий аз дин ва ахлоқияти мардум ,дуздони хонаги ва сутуни панжум душмани хориж аз хона хастандки дар хидмати душманон анжом вазифа мекунанд .Мажмуъа ва дорудастаи хастандки ба қасди зарба задан ,мухолифат кардан ва тўвтиъа кардан зери пушиши хақ ба вужуд омаданд ,бидуни инки ин шужоатро дошта бошандки сарихан эълом кунанд мо душманем .Инхо дар хар ранг ва либоси ва қолиби дар меоянд .Инхо мисли руғани сухта дар хар зарфики рехта шаванд ба хамон шикли ва қолиб дар меоянд.Назди муслимин ноогох чанон вонимуд мекунандки ахли илм ва ислохгари хастанд ,дар холики бо тарвижи шубухот ва олуда кардани ақоид ва иймони муслимин аз хар муфсиди бадтар хастанд ва аз хар мухарриби вайронгартар буданд , ва муслимин аз асри рисолат токунун ва табъан то рузи қиёмат аз бало ва мусибати онхо ба дур набуда ва нахоханд буд.

Инхо бейни дар ва долон ва тунели иймон ва ислом , ва дар ва долон ва тунели куфр ва кофари саргардонанд.Аллох таоло хамчунонки дар сураи фотиха онхоро “золлин ” яъни гумрохон ва саргардонхо маърифий карда ,барои инки дидгоххойи мухталифи мўъминин дар мовриди мунофиқин тамом шавад ва хамма ек рай шаванд , ва хамма ек дидгох дар мовриди инхо дошта бошанд боз ,зимни ” золлин ” ва саргардон номидани онхо ба нуқтаи асосийтир ишора ва таъкид мекунад ва мефармояд:

«فَمَا لَکُمْ فِی الْمُنَافِقِینَ فِئَتَیْنِ وَاللّهُ أَرْکَسَهُم بِمَا کَسَبُواْ أَتُرِیدُونَ أَن تَهْدُواْ مَنْ أَضَلَّ اللّهُ وَمَن یُضْلِلِ اللّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ سَبِیلاً» ‏(نساء/۸۸)،

Шумо (эй мўъминон ) чиро дарбораи мунофиқин ду даста шудаид ( ва мегуйид : оё онон жузви мўъминон ё аз замраи кофаранд ? Сахих аст бо онон бижангем ё нажангем? Қобили хидоятанд ё ахли шафоатанд ? ) ва холи онки худованд ба сабаби аъмолишон ,афкори ононро вожгуна карда ва ба қахқара кашонда аст.Оё мехохид касиро хидоят намойидки худованд ( бар асари кардори зишт ) уро гумрох ва саргардон карда ( ва неъмати хидоятро аз у гирифта аст )? Харки худо уро гумрох ва саргардон кунад ,рохи барои у ( ба суйи хидоят ) нахохи ёфт.

Ин оя ,сирохатан ба нуқтаи асосий ишора мекунад ва он инки ,мунофиқин кофаранд ва қобили хидоят тавассути башар нестанд . Албатта дар жохойи дигари хам ба ин мухим ишора дорад ва мефармояд:

«وَمِنَ النَّاسِ مَن یَقُولُ آمَنَّا بِاللّهِ وَبِالْیَوْمِ الآخِرِ وَمَا هُم بِمُؤْمِنِینَ» (بقره/۸)،

Дар миёни мардум дастахойи хастандки мегуянд мо ба худо ва рузи ростохез бовар дорем . Дар суратики бовар надоранд.

وَمَا مَنَعَهُمْ أَن تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقَاتُهُمْ إِلاَّ أَنَّهُمْ کَفَرُواْ بِاللّهِ وَبِرَسُولِهِ وَلاَ یَأْتُونَ الصَّلاَةَ إِلاَّ وَهُمْ کُسَالَى وَلاَ یُنفِقُونَ إِلاَّ وَهُمْ کَارِهُونَ (توبه/۵۴)،

Оя мегуяд : хеч чиз монеъ пазириши нафақот ва базл ва бахшишхоишон нашуда аст жуз инки онон ба худо ва пайғамбариш кофар хастанд .

فَلاَ تُعْجِبْکَ أَمْوَالُهُمْ وَلاَ أَوْلاَدُهُمْ إِنَّمَا یُرِیدُ اللّهُ لِیُعَذِّبَهُم بِهَا فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَتَزْهَقَ أَنفُسُهُمْ وَهُمْ کَافِرُونَ ‏‏(توبه/۵۵)،

Зиёдийи амвол ва авлод ( яъни нируйи иқтисодий ва инсоний ) ишон ,туро ба шигуфти нандозад .Чироки худованд мехохад ононро дар зиндаги дунё бадин васила муаззаб кунад ва дар холи куфр жон диханд ва қолиб тахийя кунанд.

Ба хамин далил ,касоники мунофиқ мешаванд то рузи қиёмат тағйир намекунанд:

«فَأَعْقَبَهُمْ نِفاقاً فی قُلُوبِهِمْ إِلی یوْمِ یلْقَوْنَهُ بِما أَخْلَفُوا اللَّهَ ما وَعَدُوهُ وَ بِما کانُوا یکذِبُونَ» (توبه/۷۷)،

Худованд нифоқро дар дилхоишон падидор ва пойдор карда то рузики худоро дар он мулоқот мекунанд .Бадин хотир астки пеймони худоро шикастанд ва хамчунин дуруғ гуфтанд . Пас нифоқ дар дилишон аст то рузи қиёмат .

Замоники аллох таоло мунофиқинро кофар маърифий мекунад ва мегуяд то рузи қиёмат хам хамин тури хастанд яъни инхо хам дар дунё мушмули :

«إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ*خَتَمَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَعَلَىٰ سَمْعِهِمْ ۖ وَعَلَىٰ أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ» (بقره/۶-۷)،

Мешаванд , инхо машмули хамин қоида мешаванд ва барои онхо ексон аст чи онхоро бим дихи ва чи бим надихи ,иймон намеоваранд .Бо ин вужуд ,аллох таоло дар ду даста ба маърифий ин куффор мепардозад ва онхоро ба ду даста тақсим мекунад:

۱ – иддаи аз онхо хастандки дар хамон асоси иймон намеоваранд ва танхо адойи муслиминро дармеоваранд :

«أُوْلَئِكَ لَمْ يُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ وَكَانَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا» (احزاب/۱۹)،

Онон харгиз иймон наёварданд ,ва лизо худо аъмоли ишонро ботил ва бемузд мекунад ва ин кор барои худо осон аст.

۲ – Дастайи дигар аз ин кофар ,ибтидо мусалмон мешаванд баъад иймон хам меоваранд ,яъни ек мархала болотар ,аммо дар нихоят кофар мешаванд .Инхо ибтидо аз даражаи мусалмон будан хам болотар мераванд ва иймон меоваранд ,аммо ба дунболи ин иймон ,кофар мешаванд.Барои хамин астки бар қалбхойишон мухр гузошта мешавад ,ва қалбхоишон дигар қудрати тафаққух ва фахмишро нисбат ба дини аллох аз даст медихад:

إِذَا جَاءکَ الْمُنَافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُ إِنَّکَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ إِنَّکَ لَرَسُولُهُ وَاللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّ الْمُنَافِقِینَ لَکَاذِبُونَ* اتَّخَذُوا أَیْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَن سَبِیلِ اللَّهِ إِنَّهُمْ سَاء مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ*‏ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا فَطُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا یَفْقَهُونَ» (منافقون/۳)،

Бадин хотир астки иймон оварданд ва сипас кофар шуданд ,пас бар дилхоишон мухр находа шуд, ва ишон дигар ( хақиқатро дарк намекунанд ва аз иймон чизи ) намефахманд.

یَحْلِفُونَ بِاللّهِ مَا قَالُواْ وَلَقَدْ قَالُواْ کَلِمَةَ الْکُفْرِ وَکَفَرُواْ بَعْدَ إِسْلاَمِهِمْ وَهَمُّواْ بِمَا لَمْ یَنَالُواْ وَمَا نَقَمُواْ إِلاَّ أَنْ أَغْنَاهُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ مِن فَضْلِهِ فَإِن یَتُوبُواْ یَکُ خَیْراً لَّهُمْ وَإِن یَتَوَلَّوْا یُعَذِّبْهُمُ اللّهُ عَذَاباً أَلِیماً فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَةِ وَمَا لَهُمْ فِی الأَرْضِ مِن وَلِیٍّ وَلاَ نَصِیرٍ ‏(توبه/۷۴)،

Мунофиқон ба худо сўганд мехурандки нагуфтанд .Дар холики ,қатъан суханони куфр омизи гуфтанд ва пас аз иймон оварданд ,ба куфр баргаштанд ва қасди анжоми кори кардандки бидон нарасиданд ( ва он куштани пайғамбар ба хенгоми мурожаъа аз жанги табук буд).

Диққат кардид ,ду гурух буданд еки касони будандки аслан иймон наёварданд аз хамон авоил адойи мусалмононро дароварданд ” лам юъмину ” ,касони дигар будандки ” аману сумма кафару ” аввал мусалмон шуданд иймон оварданд ва баъад аз он кофар шуданд ва адойи мусалмононро дароварданд ва дар хамон қолиби исломийшон монданд ва кофарки ,худо бо ” аману сумма кафару ” онхоро исм мебурд ё мегуяд ” кафару баъда исламихим ” мусалмон шуданд баъдан кофар шуданд.Дастаи мусалмон шуданд баъад кофар шуданд дар хамон даражайи мусалмон буданишон кофар шуданд даражайи аз мусалмон будан хам болотар рафтанд иймон оварданд ” аману сумма кафару ” баъад кофар шуданд .Инхо ду даста аз куффор хастанд.

Бо онки ба далили қудрати фардий ё қабилаий дар Макка иддаи аз муслимин аз қудрат боздорандаги бархурдор буданд ва дигарон журъати садама задан ба онхоро надоштанд , аммо кофари секуляристи қурайшки дар онжо вужуд доштанд дар нишон додани чехраи воқеий худишон ва баёни бовархойишон аз каси наметарсиданд ,ва ошкоро хамоники будандро нишон медоданд .Барои хамин астки беморийи пинхон кардани куфр назди мунофиқин замоники муслимин умуман ба қудрати боздорандаги ва бахусус ба қудрати хукумати даст ёфтанд дар Мадина ба вужуд омада аст; дар Макка муслимин умуман қудрати боздорандаги надоштанд барои хамин умуман шохиди падидаи нифоқ ва мунофиқин нестем ва оёт марбут ба мунофиқин хам умуман марбут ба дўврони Маданий хастанд на Маккий .

Бо ин вужуд ,”куфр ” бемори вогирий астки дар бадан ва рафтори шахс ихтилол ижод мекунад ,ва хамин ихтилолот уро аз афроди солим жуда менамояд.Куффори пинхони дохилий ё мунофиқин хамчун соири куффор ба ин бемори худ ” огохий ” доранд ,фарқи худишон бо муслиминро дақиқан медонанд аммо мунофиқин бо зохири исломийки барои худишон дуруст карданд боис мешаванд дигарон онхоро нашносанд ва боиси шуйуъи бемори дар миёни соири муслимин хам мешаванд .

Бар ин асос ,баъзи аз муслимин бидуни огохи ва жохилона ,ба баъзи аз алоими ин бемори гирифтор мешаванд ( хамчун имоми масжиди зирор ), ё мумкин аст шахси мусалмон ,огохона худишро ба баъзи аз сифоти куффори пинхони дохилий ба хотири бемори қалбий ва заифул иймон будан ,гирифтор ва олуда кунанд .Холо замоники қудрати хукумати исломий вужуд надошта бошадки аз шуйуъи ва интиқоли ин беморихо жиловгирий кунад, мумкин аст шахси мусалмони олудаки ,сифоти писандидайи зиёдий хам дорад ,аммо бар ин бемори ва сифати нописанди худиш огохи хам надорад ,боиси сирояти беморий ба дигарон хам мешавад .Интиқоли беморий аз чанин шахсики он хамма сифоти писандида хам дорад бисёр рохаттар ва сариътар анжом мешавад .Барои хамин ,инхо бехтарин абзор барои интиқоли бемори ва соири инхирофот дар жомеъа дар ихтиёри куффори пинхони дохилий будандки ,куффори пинхони дохилий аз онхо суистефода карданд ва аз тариқи инхо бештар барномахойи худишонро ба жилов бурданд .Фард ,инхоро бо сифоти зебоийки доранд мебинад нохудогох жараён ва манхажики дар он хастандро таъйид мекунад ва дар он меофтад бидуни пей бурдан ба теорисинхо ,муфаккирин ва ахдофи ин жараён.

Ончи мухим аст замоники қудрати боздорандаги ва бахусус қудрати хукумати исломий ва қавонини ижроий он вужуд надошта бошад ,куффор ба сурати аланий ва ошкора абзор вужуд мекунанд .Аммо ба махзи пейдо шудан қудрати хукумати бахши аз ин куффорки ғайрат ва журъат абзор вужуд надоранд дар қолиби муслимин мераванд ,ва худишонро шабихи муслимин мекунанд ,ва дар аъмоли ибодий ба сурати ноқис ,адойи муслиминро дар меоваранд.

Дар ин сурат ,дар баробари хукумати исломий ва қудрати ноши аз он ,куффор ба ду шева эъломи мовжудият мекунанд ва дар баробари барномахойи ислом ва қавонини шариат вокуниш нишон медиханд.Иддаи аз онхоки аз шахомат ва садоқат ва иймони пештари нисбат ба бовархойи худишон бархурдоранд ” ошкора ” куфри худишонро баён мекунанд ва дар сафи мушаххас эъломи мовжудият менамоянд ; ва дастаи дигарки аз чанин шахомат ва ғайрати бархурдор нестанд куфри худишонро ” пинхон ” мекунанд ва дар зохир эъломи ислом мекунанд ва адойи муслиминро дар меоваранд.

Дар ин сурат зохиран ахли қибла дар дунё се дастанд:

Муслимин .

Мўъминин.

Мунофиқин ( куффори пинхони дохилий ).

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бо онки исми баъзи аз ин куффори пинхони дохилийро аз тарафи аллох медонист аммо харгиз онхоро машмули ахкоми куффор ё муртаддин накард .Балки инхоро машмули хукми муслимин кардки ,хам ин куффори пинхон аз соири муслимин ирс мебурданд хам дигарон аз инхо ирс мебурданд.

Дар миёни мунофиқин ва куффори пинхони дохилий касони будандки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам онхоро маърифий карда буд, ва мардум бо алоим ва нишонахойи онхоро мешнохтанд ,ва каси дар нуфоқи онхо шак надошт ,ва оёти қуръоний нифоқи онхоро баён карда буд ; мисли Абдуллох ибни Убай .Бо ин вужуд ,замоники ин мунофиқин мурданд варасайи мусалмонишон аз онхо ирс бурданд , ва замоники каси аз атрофиёни онхо мемурд мерос ба онхо хам мерасид ,ва жони онхо хам мухофизат мешуд.

Ин куффори дохилий ( мунофиқин ) ки ошкора кардани куфришон робитаи танготанги бо қудрати боздорандаги муслимин ва бахусус қудрати хукумати ва ижтимоий муслимин дорад ,дар садрил ислом ба тадрижки ахкоми шариат нозил мешуд мовзегирийхойи беморгунайи дар баробари татбиқи ин ахком аз худишон нишон медоданд.

Инхо ,хам мехостанд аз имтиёзоти муслимин дар жомеъа бархурдор шаванд ва мовқеийяти ижтимоий худишонро хифз кунанд , ва хам инки дар либоси ислом ва муслимин дар фикри зарба задан ба муслимин буданд.Инхо чун ғайрати бархурди рударру бо муслиминро надоранд,қасд доранд бидуни инки муттахам ба муқобила ва мубориза бо қонуни шариати аллох ва арзишхойи он ва хукумати исломий шаванд коршикани кунанд.

Бо ин вужуд ,аллохи мутаол ин ба зохир мусалмононро кофар номида ,хар чанд дар дунё жихати мухофизат аз вахдати ижтимоий муслимин ва мухофизат аз муслиминики фариби инхоро хурданд ва имкони бозгашти онхо меравад ,ин куффори пинхонро аз имтиёзоти хосси муслимин бахраманд карда аст.Имтиёзотики хосси муслиминанд ва куффори ошкора аз ин бархурдор нестанд худованд ин куффори пинхонро машмули ин имтиёзоти муслимин хам карда ва онхоро дар дунё жузви онон хисоб карда аст.

Бо нузули оёт ва шаъни нузули ин оёт ва ровшангарихойи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам каси чун Абдуллох ибни Убай Сулул ,ин шахсро хамма мешнохтанд ,гурухи хам будандки танхо росулуллох саллаллоху алайхи васаллам онхоро мешнохт исми инхоро ба Хузайфа хам гуфт ,ва гурухи аз инхо хам хастандки танхо ва танхо аллох таоло аз онон хабар дорад ва каси онхоро дар дунё наметавонад ташхис дихад ,на хеч сахоба ва на пайғамбар ва мовжуди дигари наметавонад онхоро ташхис дихад . Пас ,се даста буданд : дастайики хаммайи мардум онхоро мешнохтанд,гурухи дигари будандки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам исми онхоро медонист ва ба дигарон нагуфта буд ,ва дастайи хам будандки фақат ва фақат аллох онхоро мешнохт ва каси аз онхо хабар надошт хатто худи пайғамбар саллаллоху алайхи васаллам.

. «وَمِمَّنْ حَوْلَکُمْ مِنَ الْأَعْرَابِ مُنَافِقُونَ وَمِنْ أَهْلِ الْمَدِینَهِ مَرَدُوا عَلَى النِّفَاقِ لَا تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ سَنُعَذِّبُهُمْ مَرَّتَیْنِ ثُمَّ یُرَدُّونَ إِلَى عَذَابٍ عَظِیمٍ» (توبه/۱۰۱)،

«لَا تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ»

Ин гурухи севуми буданд дар миёни аъроби бодиянишин атрофи шумо ва дар миёни худ ахли Мадина ,мунофиқини хастандки тамрини нифоқ карданд ва дар он махорат пейдо намуданд.Ту ишонро намешноси ва балки он ононро месносем

«لَا تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ»

Ишонро ду бор шиканжа медихем .Сипас равонаи азоби бузурги мегардонад.

Бо марги афродики аз тариқи вахий росулуллох саллаллоху алайхи васаллам онхоро маърифий карда буд ва бо инқитоъи вахий ,дигар шиносоийи мунофиқини кофарки дар тор ва пуди жомеъа нуфуз карданд то рузи қиёмат барои инсонхо ғейри мумкин аст .Хар чандки шинохти алоими онхо ва хатто гурух ва бонди онхо , ва муслимини фариб хурдайи тахти нуфузи онхо мумкин аст мақдур бошад.Гурух ва бонди онхо мумкин аст мақдур бошад ва ле мунофиқиники кофаранд ва дар дохили ин дорудастаи шинохта шуда хастанд шинохтишон барои инсонхо ғейри мумкин аст.

Дар хар сурат ,аллохи мутаол ин дорудастаро ба унвони душман маърифий карда ва мефармояд :

«… هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ…» (منافقون/۴)،

“ишон душмананд ; аз онхо хазар дошта бош ва бипархез ……..”.Пас ,ононки дар дохили мо хастанд ва аз хуқуқи мо хам бархурдоранд ,ва гох хам забон ва хам махалла ва гох мумкин аст жузви хонуводайи мо хам бошанд ,инхо душмананд ва дар ин шакки нест.Аммо ,нуқтайи мухиммики дар хамин ибтидо лозим аст ба он ишора шавад ин астки куффори пинхони дохилий аз назари ақидатий чи ақидайи дорандки он хамма оя дар мовридишон нозил шуда аст? Яхудийанд ? Насрониянд? Мажусанд ? Собеиянд?Мушриканд ?Инхо чи хастанд ва ақидашон чист ?Кофаранд дигар .

Дар асри росулуллох саллаллоху алайхи васаллам кофари пинхони дохилий бо моски нифоқки ба чехра зада буданд дорои бовархо ва ақидаи будандки мумкин аст бар халофи тамоми меёрхо ,арзишхо ,ва бовархойи куффори ахли китоб ва хатто шибхи ахли китоб бошад ,ва танхо метавон онро дар миёни куффори мушрик ва секуляристхо мушохида кард. Воқеийят хам ин астки мунофиқин дар ин дўвра хамон мушрикин ва куффори ғейри ахли китоби ташкил дода будандки ба далили мухталиф адойи муслиминро дар меоварданд.Чун куффори ахли китоб хамчун яхудиён ва насоро хар кудом дорои киён ,мовжудият ва истиқлоли дохилий хосси худишон буданд,худмухтори хосси дохилий худишонро доштанд ва ниёзи ба нифоқ ва тазохури ба дини ислом надоштанд .Яхуд ва насоро хар кудом қалъа ,русто ва макони хосси худишонро доштандки дар ин маконхо хокимияти худишонро доро буданд ва бар пейравони худишон аъмоли қудрат мекарданд.Бахусус яхудки дар пеймони Мадина мисли уммати муслимин аз хуқуқи ва мазоёйи онхо хам бархурдор буданд.

Дар ин сурат ,склети шикл дихандаи мунофиқиники кулли оёти қуръон ва ривояти росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дар мовридишон нозил шуда ,дини секуляризм аст.Аммо секуляризми масх шуда ,беғайрат ,дуруғгу ,хоин ва дар кул секуляризми тақаллубий ва жаълийки бисёри аз сифоти писандидаи секуляристхои ошкора қурайшро аз худишон дур карданд.Тасаввур кунид Абу Суфён секуляр дар дарбори насронийхо хозир намешавад алайхи душмани худиш ,росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дуруғ бигуяд .Аммо дуруғ назди ин куффори пинхони дохилий ё мунофиқин ба еки аз усули пазирофта шудаи ахлоқий табдил мешавад.

Пас,муслиминики ба бемори мунофиқин олуда шуданд ба забони имрузин метавон онхоро ” секулярзода ” ном бурд .Мисли касики сармозада ё гармозада бошад,инхо хам “секулярзода ” хастанд ,инхо хам “секулярзода ” шуданд .Чун дини мунофиқин кофарики даруни гурух ва хизб ва дорудасташон хастанд ва мо онхоро намешносем ,секуляризм аст.Инхо ба бемори ва ба олудагихои онхо мубтало шуданд инхо хам секулярзода шуданд .Албатта ,уламо саъй карданд ин куффори пинхони дохилийро бо шиклики он замони мушрикин ба худишон гирифтанд маърифий кунанд .Масалан дар он замон ,мушрикин чи шикли чи қиёфаи ба худишон мегирифтанд онро бо адабиёти хамон замон маърифий кунанд. Масалан касоники чун ибни Қоййим ва дигарон ба жойи каламайи мунофиқ аз каламаи зандиқ истефода мекарданд .Забони рузи он замон барои мунофиқин ин буда ,ва каламаи зандиқ дарбардорандаи тамоми сифот ва вижагихойи мунофиқин буд ва барои мардуми он аср малмустар ва ошнотар буд ва мардум рохаттар метавонистанд аз онхо хазар кунанд ва фосилахойишонро бо онхо танзим кунанд ва аз беморишон дурий намоянд ва аз сифоти онхо дури кунанд.

Каламайи секуляризм хам имруза чизи астки жойи каламайи мушрикинро гирифта аст.Мохият ва коргард ,еки аст аммо исми онхо дар жавомеъ ва замонхойи мухталиф бо хам фарқ мекунад ва тағйир пейдо мекунад. Дар хар дўврайи мумкин аст исми барои худишон интихоб кунанд ,дар қолиби бираванд ва ле мохиятишон еки аст, коркардишон хам еки аст. Мисли тоифайи аз секуляристхоки қаблан Эронихо ба онхо “зурвон ” мегуфтанд ё ба забони арабий ” дахрий ” ; мумкин аст алъон каламаи зурвонизм ва дахрийгари барои мардум номаънус бошад ,нафахманд онхо ба чи маънойи аст бароишон ғариб бошад бояд хийли ба онхо тўвзих дихид . Аммо ,хамон каламайики имруза хамин дахрийюн барои худишон интихоб карданд ошкортар ва возихтар аст ва мардум рохаттар онро мутаважжих мешаванд .Каламайи материалистро барои худишон интихоб карданд ,атеист ё ба қовли мардум кучабозирий коммунист .Ин каламотроки ба кор мебарид мардум рохаттар метавонанд ин жараёни торихийро бишносанд ва аз онхо хазар кунанд хамон дастурики ба ишон дода шуда дар мовридишон эхтиёт кунанд.

Забони имрузинки метавонад ба муслимин кўмак кунад аз беморихойи куффори пинхони дохилий ё мунофиқин дар амон бошанд секуляризм аст ,бовархойи секуляристий ,фарханги секуляристий ,ахлоқи секуляристий ва дар кул зиндаги бар асоси меёрхо ва арзишхойи секуляристи астки рузона ва дақиқа ба дақиқа муслиминро мовриди анвоъи тахожумоти ақидати ,фикрий ,фархангий ва хатто низомий қарор доданд.

Албатта ,ин беморийи секуляристи мунофиқин танхо муслиминро олуда накард .Қаблан дар мовриди шариатхойи қаблий ба муваффақияти комил расида буд ,аммо дар торихи охарин шариати аллох ва пас аз рихлати росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ,ва пас аз онки доманаи хукумати исломий ва тасарруфи сарзаминхойи жадид густарда ёфт иддаи аз куффори ахли китоб ва шибхи ахли китоб хам олуда шуданд ,ва тазохур ба ислом карданд ,ва хамон бовархойи хосси худишонро дар қолиби ривоёт ва тафосири хосси аз ислом ба жомеъаи муслимин тазриқ карданд.

То замони хукумати исломий саййидина Али ибни Аби Толиб қудрати идорий ва контроли хукумати исломий ,шўрои улул амр ,уммат ва ижмо ноши аз он тахаррукоти онхоро мудирийят мекард ва жилови мафосиди онхоро мегирифт.Аммо бо аз бейн рафтани хукумати исломий ,бо табъи тамоми находхойи мудирияти он хам аз бейн рафтанд ва жомеъаи муслимин жўвлонгохи мунофиқин муташаккил аз секуляристхойи мушрик ,куффори ахли китоб ва шибхи ахли китоб шуд.

Аммо дар хар сурат ,чи мусалмони ба бемори ва сифоти куффори пинхони дохилий олуда шавад ,чи ек насроний ё яхудий ,мажус ва соибий ба ин бемори олуда шаванд ,манбаъи ва сарчишмаи ақидатий муштарак хаммаи онхо дини секуляризм аст, он хам секуляризми масх шуда ,фосид шуда ,жаъли ва тақаллубий.

Мунофиқин бо марокизи секуляристхойи жазиратул араб яъни Макка дар иртибот буданд ,ва дар онжо ва бо хамоханги онхо тарххойи тахрибийшон алайхи муслимин мерехтанд ,ва хатто ба пуштивонайи онхо корхойиро анжом медоданд. Албатта бо яхудиёни Мадина хам дар иртибот буданд ,аммо инхо аз яхудиёни Мадина истефодаи абзори менамуданд ,бештар инхоро ба хиёнат тахрик мекарданд , ба яхудиён ваъдаи хамкори медоданд ва дар нихоят ба хамин яхудиён хам хиёнат мекарданд.Хамин корики секуляристхо бо тамоми пейравони шариатхойи осмоний ва мазохиби исломий то кунун карданд.

Дар ин сурат ,маржаъи ақидатий ,манбаъи ақидатий ва дини аслий мунофиқин ,секуляризм аст ва тамоми мусалмононироки дар дорудастаи инхо гир карданд ва ба беморихойи ақидатий ва рафтори инхо олуда шуданд ,мо онхоро ” секулярзода ” меномем мисли сармозада ё гармозада .Ин исми хақиқий онхо дар ин замон аст ва исми астки муслиминро қодир мекунад равобити худишонро бо мунофиқин танзим кунанд ,ва аз беморийхо ва мусибатхойи онхо худишонро дур намоянд ва аз иймонишон ва аз худишон мухофизат кунанд.

Мунофиқин ва вужуди куффори ахли китоб ва шибхи ахли китоб дар сурати доштани қудрати боздорандаги дар миёни муслимин ва бахусус дар сурати доштани қудрати хукумати исломий ,хукми воксанро дорандки иймони мўъмининро дар баробари куфрийёт ва инхирофот муқовимтар мекунад . Иймони муслиминро росихтар мекунад .Аммо ,агар муслимин қудрати боздорандаги ё хукуматий надошта бошанд,фожеа ва тарожди вахшатноки барои иймон ва мовжудияти муслимин мешавандки мусибати болотар аз инхо барои иймон ва мовжудияти муслимин мумкин нест то ба хол вужуд дошта бошад.

Диққат дошта бошидки мунофиқин ва дорудастаи онхо машмули муслимини мухолиф намешавандки дар ижтиход ё таъвилоти фиқхий бо аъзойи шўрои муслимин ихтилоф доранд .Ин ихтилоф дар шўро неъмати астки муслиминро ба пеш мебурд ва монеъи тафарруқ ва чанд дастаги мешавад ,ба шартики дар дохили шўро бошад ва ижмоий вохид аз он берун биёяд .Чанин ихтилофи ек неъмат аст,амалий аст барои пешрафт ва ба вужуд омадани дидгоххойи новин ва жадид.

Пас ,мунофиқин ва дорудастаики барои худишон тартиб доданд жараён ва гурухи хастанд мутамойизки ,хадафишон фақат ва фақат тахриб ,тафрақа ва зарар задан ба хукумати исломий ва жомеъаи исломий аст.

Нуқтайи муқаддамоти дигар дар мовриди дорудастайи мунофиқин ё секулярзодахо нохамгуни ин гурух ,ва вужуди сиёхи лашкари аз муслимин астки ин куффори пинхони дохилий ба дури худишон жамъ карданд , ва онхоро ба истелох секулярзада карданд.Медонемки аллох таоло тейи мисоли дар мовриди куффори ошкор мефармояд :

«صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لاَ يَعْقِلُونَ» (بقره/۱۷۰)،

Ба хамин шева дар мовриди мунофиқин хам фармуда :

«صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لَا يَرْجِعُونَ» (بقره/۱۸).

Ба куффори ошкор гуфта ” ла яъқилун ” ба инхо гуфта ” ла яржиъун “.

Мунофиқин ва секулярзадахо замоники забон ,гуш ва чашмики абзорхойи шинохти хастандро аз даст доданд ,дигар чигуна метавонанд мутаважжих шаванд рохики барои худишон интихоб карданд рохи ғалати аст ? Ва аслан чигуна метавонанд ба инхироф ва хатойи худишон пей бибаранд ? Чигуна метавонанд баргарданд ? Инхо аз назари аллохи мутаол инсонхойи мурдайи хастандки дигар таблиғ ва ёдовари бароишон фойдаи надорад :

«اِنْ هُوَ اِلاَّ ذِکْرٌ وَ قُرآنٌ مُبینٌ لِیُنْذِرَ مَنْ کانَ حَیّاً وَیَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْکَافِرین» (یس/۶۹-۷۰)،

Ин (китоби осмоний ) танхо зикр ва қуръони мубин аст ! То афродироки зинданд “ман кана хайян ” ,бим дихад ва фармони азоб бар онон мусаллам гардад.

Ин секуляристхойи кофар ва мунофиқи дохилий пинхон шуда ,мурданд .Ин мисоли хуби аст ; мурда чигуна метавонад аз мурдашурхона ба хонаш баргардад? Ё чигуна метавонад аз қабристон ба хонаш баргардад ? Барои хамин астки аллох таоло мефармояд :

«هُمْ لایَرجِعُون»،

Инхо аз масири ғалатики интихоб карданд барнамегарданд ,чун абзори шинохт ва баргашт надоранд .Ек инсони кар ,кўр ва лолики хувишро оқилтар аз шумо медонад ва рохи хувишро бехтар аз рохи шумо медонанд аммо дар холи суқут бошадро ба хеч важхи наметавонид аз суқут нажот дихид ;ин бечора ,на гуш дорадки садои хашдори шуморо бишнавад ,на чашми дорадки жилови похойишро бибинад ва аломатхойи хашдор дихандаро бибинад , ва забон хам надорадки дар сурати суқут дархости кўмак кунад ,пас каси наметавонад ба у кўмак кунад.

Дар хар сурат ,хар ду даста аз куффори ошкор ва пинхон ,кар ,лол ва кўрхойи хастандки иймон намеоваранд .Ин ек асл ва ек воқеийят аст .Мунофиқин харгиз аз ақоиди фосиди худ барнамегарданд.Инхо пас аз шинохти хақиқат даст ба инкор ва лажбози заданд ва пас аз дидани хақ ва хақиқат худишонро ба кури заданд,барои хамин асбобики барои худишон фарохам карданд аллох таоло ба қалбхоишон мухр зада ва дигар даъвати хақ дар он нуфуз намекунад дар қалбхойики мухр хурда даъвати хақ дар он нуфуз намекунад:

ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا فَطُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُونَ‏ (منافقون/۳)،

Ин ( инфоқ ва дуруғгуйи ва боздоштан аз дин бидон хотир астки иймон оварданд ва сипас кофар шуданд ,пас бар дилхойишон мухр находа шуда ва инхо дигар намефахманд.

وَمِنْهُم مَّن یَسْتَمِعُ إِلَیْکَ حَتَّى إِذَا خَرَجُوا مِنْ عِندِکَ قَالُوا لِلَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ مَاذَا قَالَ آنِفاً أُوْلَئِکَ الَّذِینَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءهُمْ ‏(قتال/۱۶)،

Онон касониандки худованд бар дилхойишон мухр находа аст

«طَبَعَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ»

Ва аз хавохо ва хавасхоишон пейравий мекунанд

– «وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءهُمْ».

رَضُواْ بِأَن یَکُونُواْ مَعَ الْخَوَالِفِ وَطُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لاَ یَفْقَهُونَ ‏(توبه/۸۷)،

Онон бадин хушнудандки бо занони хонанишин боқи бимонанд ( яъни барои жиход берун нараванд ) .Дилхойишон мухр зада шуда аст ва лизо немефахманд.

Пас,куффори пинхони дохилий ё мунофиқинки хомили ақоид ва бовархойи мушрикин ва секуляристхо хастанд харгиз иймон намеоваранд ва даст аз дини секуляризм намекашанд .Чун аслан касики кофар мешавад тибқи қоидаи

«إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ سَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لاَ یُؤْمِنُونَ»

Харгиз иймон намеоварад,чун абзори шинохтиро аз даст доданд ва аллох ба ин абзорхо мухр зада ва парда кашида :

«خَتَمَ اللّهُ عَلَى قُلُوبِهمْ وَعَلَى سَمْعِهِمْ وَعَلَى أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ عظِیمٌ».

Аллох таоло бо маърифий сифот ва абоди мухталиф дорадастаи куффори пинхони дохилий ё мунофиқин ё ба забони имрузин дорудастаи секуляристхо ва бо маърифий ин секулярзадахо мехохад ек жараён ва дастгохи тўвтиъайиро барои муслимин чехра нигори кунад ва онро ифшо намояд ва бишносандки дар зери пушиши дин ,иймон ва ибодат, қасди зарба задан ба дин ,иймон ва жомеъаи муслиминро доранд.

Хамчунин ,ба воқеияти ғейри қобили инкори дигари ишора мекунадки дар миёни муслимин хам ,касони хастандки харфхойи инхоро гуш медиханд ва аз ишон харфшинавойи доранд :

:«وَفِیکُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ» (توبه/۴۷)،

Дар миёнитон хам касони хастандки сухани ишонро бишнаванд .Касоники росулуллох саллаллоху алайхи васаллам аз чигунаги сухбат кардани онхо мутаажжиб мешавад:

«يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا …»

Пайғамбар аз заданишон таажжуб мекунад чигуна боис намешавад мардум ба сухбатхоишон гуш надиханд ва боиси кашондани мардум ба сухбатхойишон намешаванд? Инхо касони хастандки пайғамбар хам аз лахни сухбат карданишон таажжуб мекард .Қатъан инхо чизи халофи шаръ намегуфтанд аз қуръон ва дин ва шариат сухбат мекарданд .Ба истелох аз маъруфхо сухбат мекарданд.

Дар ин сурат ,жамъ ва дорудастаики мунофиқини кофар бо худишон хамрох карданд ек даст нестанд .Бо инки худишон ду даста хастанд дастаики дар асоси иймон наёварданд ва дастаи дигар хам хастандки мусалмон шуданд ё иймон хам оварданд ва дубора баргаштанд ба хамон дини секуляризм ва ақоиди секуляристи .Аммо он жамъики кулли инхоро ташкил медиханд ( ва мажмуъаики онхоро секулярзадахо маърифий кардем ва дорудастаи мунофиқин ва куффори пинхони дохилий хастанд ) ек даста нестанд.Иддайи хамин мунофиқини кофар хастандки теъдодишон маъмулан хийли кам аст , ва дастайи дигар касони аз муслимин хастандки ба далоили аз инхо харфшинавоий доранд ё хануз дар қалбишон беморий хаст ва аксарияти қотиъ дорадастайи мунофиқин ё секулярзадахо бо ин хост:

وَإِذْ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ مَّا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُوراً ‏(احزاب/۱۲)،

Ва ( ба ёд оварид) замонироки мунофиқин ва ононки дар дилхоишон бемори ( нифоқ ) буд мегуфтанд : худо ва пайғамбариш жуз ваъдахойи дуруғин ба мо надоданд.Дар ин оя ” мунофиқун “ро жудо меоварад.

-لَئِن لَّمْ یَنتَهِ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْمُرْجِفُونَ فِی الْمَدِینَةِ لَنُغْرِیَنَّکَ بِهِمْ ثُمَّ لَا یُجَاوِرُونَکَ فِیهَا إِلَّا قَلِیلاً ‏(احزاب/۶۰)،

Агар мунофиқон ва бемордилон ва касоники дар Мадина боиси изтироб мешаванд аз кори худ даст накашанд ,туро бар зидди ишон мешуронем ва бар онон мусаллат мегардонем ,онгох жуз муддати андаки дар живори ту дар шахри Мадина намемонанд .Нигох кунид ,ошкора мегуяд :

«الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ».

Аллох таоло бо онки мажмуъаи мунофиқинро дар дунё ,ду гурух маърифий мекунад :

«الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ».

Аммо дар дунё хаммаро жузви хамон

«الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ»

Хисоб карда ,ва ин ақалийяти мунофиқинро жузви хамон аксарият ва жузви муслимин хисоб намуда аст на баракс .Яъни

«الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ»

ро жузви хамон мунофиқини аслий ва куффор хисоб накарда балки ,ақалийяти кучаки куффор мунофиқини кофарро жузви

«الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ»

Хисоб карда аст.Ба хамин далил астки дар жохойи зиёдий аз қуръон замоники сухан аз мунофиқин аст бо хамон лафз

«الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ»

Мовриди хитоб қарор мегирандки машмули хамон хукми инхо мешаванд.

Дар бахси куффори ошкор ахли китоб ,шибхи ахли китоб ва куффори мушрик ё секуляристхойи кофар ишора кардемки дастайи аз инхо хастандки иймон меоваранд ,ва он хам муқаллидин ва пейравони чашм ва гуш бастайи онхо хастандки ба сурати сиёхи лашкар нақши куффорро бози мекунанд ,адойи рахбаронишонро дар меоваранд ва худишонро шабихи куффор карданд. Дар инжо хам иддаи сиёхи лашкар аз муслимин хастандки хамин нақшро барои куффори пинхони дохилий бози мекунанд .Бозигарони аслий гурух ва дорудастаи мунофиқин ва куффори пинхони дохилий теъдоди кам ва ночизи хастанд ,аммо сиёхи лашкархойики худишонро дар сифоти шабихи онхо карданд ва адойи онхоро дар меоваранд бисёр зиёд ва анбух хастанд.

Барои хамин аллох таоло барои ин фариб хурдахо ,сиёхи лашкархо ва касоники худишонро шабихи куффор карданд масалайи тўвбаро матрах мекунад ; яъни имкони бозгашт ,чизики барои куффор вужуд надорад.Чун худи мунофиқин кофаранд ва кофар қатъан иймон намеоварад. Аллох таоло мефармояд :

«إِنَّ الْمُنَافِقِینَ فِی الدَّرْکِ الأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَلَن تَجِدَ لَهُمْ نَصِیراً* إلَّا الَّذِينَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَاعْتَصَمُوا بِاللَّهِ وَأَخْلَصُوا دِينَهُمْ لِلَّهِ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الْمُؤْمِنِينَ ۖ وَسَوْفَ يُؤْتِ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ أَجْرًا عَظِيمًا (نساء/۱۴۶-۱۴۵)،

Магар касони ( аз ишон )ки тўвба кунанд (табу) ва баргарданд ва ба ислох бипардозанд ( ва аслаху ) ва ба худо мутавассил шаванд (ваътасому биллах ) ва дини худишонро холисона аз он худо кунанд ( ва ахласу динахум лиллах ) .Пас онон аз замраи мўъминон хохад буд ва худованд ба мўъминон подоши бузурги хохад дод.

Ин оя ба сирохат ишора дорадки фақат тўвба барои ин секулярзадахо кофий нест ,дуруст аст тўвба бароишон хаст аммо фақат тўвба барои секулярзадахо кофий нест.Балки бояд ” аслаху ” кунанд ва чун муфсид буданд бояд эълони бароат кунанд ва дар рохи ислохи ақидатий ва рафторий муслимин хар чи аз дастишон бар миоядро бояд анжом диханд . Мафосидишонро жуброн кунанд дар мовриди мафосидики анжом доданд дар хадди тавонишон ровшангари кунанд.

Дар мархалайи севум ,таваккул ва умидишон ба аллох бошад дигар таваккулишон ба ин набошадки Сталин ,Амрико ,Фаранса ,Туркия ,Русия ва соири куффор аз онхо химоят кунанд .Дар мархалаи баъди ва мухимтарин мархала баъди аз тўвба ” ва ахласу динахум лиллах ” ,ин хийли мухим аст. Ин хамон чизи астки секуляристхойи кофар ва секулярзадахо дар он нохолиси доранд ;яъни хамон чохор мафхуми динро барои аллох холис кунанд ва аз тамоми хислатхойи секуляристики ба он олуда буданд худишонро пок кунанд.

Дар ин мархала ,қудрат ва хокимиятро танхо моли дини аллох бидонанд,қонун ва барномаро танхо моли аллох бидонанд ,итоат карданро танхо махсуси хукумати исломий ва қонуни шариати аллох бидонанд ва дар нихоят ,подош доданхо ва мужозот карданхоишон ( ки озод ва мамнуъ барои онхо қарор дода шуда ) ро нез танхо ва танхо мухтасси дини аллох бидонанд. Ба ин шева дин ,холис моли аллох мешавад.

«وَأَخْلَصُوا دِينَهُمْ لِلَّهِ»

Ин дастури чохорум хам анжом мешавад.

Замоники аллох таоло мефармояд :

«وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلاَّ لِیُطَاعَ بِإِذْنِ اللّهِ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُواْ أَنفُسَهُمْ جَآؤُوکَ فَاسْتَغْفَرُواْ اللّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُواْ اللّهَ تَوَّاباً رَّحِیماً» ‏(نساء/۶۴)،

Ва хеч пайғамбариро нафристодаем магар бадин манзурки ба фармони худо аз у итоат шавад . Ва агар онон бидон хангомки ба худ ситам мекарданд ,ба назди ту меомаданд ва аз худо талаби омурзиш менамуданд ва пайғамбар хам барои онон дархости бахшиш мекард ,бегумон худоро бас тўвба пазир ва мехрабон меёфтанд. Аз чи касони сухбат мекунад ? Аз касоники

«إِذ ظَّلَمُواْ أَنفُسَهُمْ»

Бу худишон зулм карданд.

Ин оя хам ба касони ишора дорадки дар сафи мунофиқин қарор гирифтанд ва қонуни шариати аллохро дар мавориди зери по гузоштанд аммо ,замоники мутаважжих мешавандки ба худишон ва рахбарияти жомеъа зулм карданд пушаймон мешаванд ва аз аллох ва сипас рахбарияти жомеъа тақозойи бахшиш доранд.

Инхо хамон фариб хурдахойи хастандки куффори пинхони дохилий онхоро фариб доданд ва имкони бозгашти онон хаст,махсусан замоники мутаважжих шаванд ба худишон ,жомеъа ,рахбарият ва охирати худишон зулм карданд.

Аллохи мутаол тасрих дорадки хар каси қавонини шариати уро зери по бигузорад ,ба худиш ва жомеъайи муслимин зулм карда ва хар вақт бихохад жуброн кунад ,аввал бояд аз аллох талаби бахшиш кунад:

«فَاسْتَغْفَرُواْ اللّهَ»،

Ва инки мефармояд :

«وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ»،

Манзур рахбар ва фармондаи муслимин астки бо зери по гузоштан дастуротиш ,боиси озор ,садама ,тўвхин ба у ва зери мажмуъайи шудандки у намояндагишро бар ухда дорад ;

«کُلُّکُم راعٍ و کُلُّکُم مَسئولٌ عَن رَعِیَتِه»

Бо зери по гузоштани дастуротиш ба кулли зери мажмуъахойи у тўвхин карданд .Чун рахбар ,фармонда ва амири муслимин ,онхоро ба пейравий аз қонуни шариати аллох даъват карда аммо ,онхо ба ин дастурот гуш намедоданд ,ва дунболи хаво ва хаваси худишон бар асоси дини секуляризм буданд.

Дар ростойи хамин адабиёт астки аллох таоло кулли дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахоро дар жамъи фосиқин жой медихад ва мефармояд :

«الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ بَعْضُهُم مِّن بَعْضٍ یَأْمُرُونَ بِالْمُنکَرِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ وَیَقْبِضُونَ أَیْدِیَهُمْ نَسُواْ اللّهَ فَنَسِیَهُمْ إِنَّ الْمُنَافِقِینَ هُمُ الْفَاسِقُونَ» ‏(توبه/۶۷)،

мардони мунофиқ ва занони мунофиқ хамма ек гурух ( ва ек қимош ) хастанд.Онон хамдигарро ба кори зишт фаро мехонанд ва аз кори хуб бозмедоранд ва ( аз базли ва бахшиш дар рохи хейр ) даст мекашанд .Худоро фаромуш карданд ( ва аз парастиши у руйигардон шуданд ) ,худо хам ишонро фаромуш карда аст. Воқеан мунофиқон фармоннопазир ( ва саркаш ва гунохкор ) ва фосиқ хастанд. Аз каламайи ” фосиқ ” истефода карда, яъни каламайиро ба кор бурдаки ом аст хам мусалмонро дар бар мегирад хам кофарро .

фосиқ барои шахси хам ба кор меравадки дар дарун ба аллох иймон дорад аммо ,дар амал дучори гунох ё олудаги ва бемори шуда аст .Барои мунофиқин хам ба кор меравад . Аммо мунофиқ дар асос ,иймон ба аллох ва рузи қиёмат надорад . Дар ин сурат ,фосиқ хам мусалмони мужрим ,гунохкор ва маризро шомил мешавад ва хам кофарро шомил мешавадки табъан дучори анвоъи гунохон ва зулмхо мешавад.

Ингуна аллохи мутаол мехохад дорудастаи секулярзадахо ва мунофиқинро аз машмул шудан ба хукми худи куффори мунофиқ ,куффори аслики худишонро пинхон карданд ором –ором онхоро берун бикашад .Ором- ором онхоро машмули ахкоми дигар намояд .Ба хамин далил астки дар масалаи азоб додан хам аллох таоло саф ва дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахоро ду то мекунад :

«لاَ تَعْتَذِرُواْ قَدْ کَفَرْتُم بَعْدَ إِیمَانِکُمْ إِن نَّعْفُ عَن طَآئِفَةٍ مِّنکُمْ نُعَذِّبْ طَآئِفَةً بِأَنَّهُمْ کَانُواْ مُجْرِمِینَ» ‏(توبه/۶۶)

Узрхохи накунид. Шумо пас аз иймон овардан ,кофар шудаид . Агар хам бархи аз шуморо ( ба сабаби тўвба мужаддад ва анжоми корхои шойиста ) бибахшем ,бархи дигарро намебахшем .Зеро онон ба журмхойи худ идома медиханд.

Пас ,аллох таоло ,муридон ва дунболаравони сипохи лашкарики хақиқат бароишон ровшан шуда ва тўвба кардандро мебахшад .Аммо куффори ангушт шуморишонки на ахли хидоятанд на тўвба ,пас азоб моли инхост.Холо ,агар каси аз ин секулярзадахо ва пейравон тўвба накард ,ин хам мусибати дигари барои мо мешавад . Агар каси аз ин секулярзадахо ва пейравонишон ,пейравони мунофиқин ва куффори аслий тўвба накард дар қиёмат ин пейравони бемор ,жузви хамон куффори секуляри мухсуб мешавандки худишонро шабихи ишон карданд,онхоро дуст доштанд ва дар дорудасташон буданд.

Аллох таоло намунаи беморихойи мунофиқинро зикр карда ва сифотишонро оварда аст.Дастур додаки аз онхо хазар шавад .Дар мовриди онхо эхтиёт кунидки олуда нашавид. Холо каси ба еки аз вирусхойи вогири онхо мубтало ва олуда шуда , ва ба истелох ” мариз ” шуда аст ; аллох бо шариатиш хам бемориро ташхис дода ва маърифий карда , хам рохи дармонро ба сурати нусха ва доруий дар ихтиёри бемор қарор дода аст.

«وَنُنَزِّلُمِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا» (اسراء/۸۲)،

Яъни хам шифо аст хам рахмат ; ва ек жониба ва билоаваз ва мажжони хам хаст ,он хам барои чи каси ? барои мўъминин . Чун ин қуръон барои золимин коркардиш фақат хисорат задан ба онхост на рахмат .Холо ,агар шахси оқил буда ва фахм ва дарки қалбий дошт ,зуд тўвба мекунад ва шифо меёбад . Аммо агар ба ташхиси доктор таважжухи накард ва аз дору истефода накард,чи мешавад ? Мушаххас аст ,хамчунонки у аллохро фаромуш карда, аллох хам уро рахо мекунад .Докторки маризро рахо кард бемориш бештар мешавад ва кор ба жойи мерасадки дигар дармон фойда надорад .Он замонки бемори ташдид мешавад доктор уро рахо карда аллох таоло мефармояд :

«فِی قُلُوبِهِم مَرَضٌ فَزَادَهُمُ اللهُ مَرَضاً»

Беморишон бештар мешавад ва кор ба жойи мерасадки дармон фойдаи надорад.

Дар ин мархалаки дору фойда надорад аллох таоло дар мовриди беморихойи ақидатий ва даруни аз ин мархалаики ин инсонхо барои худишон ба вужуд оварданд бо иборатхойи чун :

«خَتَمَ اللَّهُ عَلىٰ قُلوبِهِم وَعَلىٰ سَمعِهِم ۖ وَعَلىٰ أَبصارِهِم غِشاوَةٌ»

Ва

«فَطُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُونَ»

Ном мебурд .Қалбики мухр хурда ва баста шуд дигар чизи дар он ворид намешавад ва рохи тағйир ,дармон , фахмидан ва дарк кардан масдуд шуда аст .Дар ин мархала астки ин бемори дили заифул иймон хам табдил ба ек кофари мунофиқ шуда аст.

Агар ин секулярзадахо саффи худишонро аз мунофиқини кофар ё хамон секуляристхойи пинхони дохилий жудо накунанд ва аз куффори секуляр ва пинхони дохилий хазар накунанд ,дар хамин саф бошанд ва бимиранд жузви хамонхо махсуб мешаванд :

:«مَن تَشَبَّهَ بِقَوْمٍ فَهُو مِنْهُمْ»،

Касики бо қовми худро мушобих месозад аз хамон қовм аст ва бо хамонки дуст дорад хашр мешавад ва бояд дар қиёмат мисли пейравони куфр худишонро барои азоб омада кунанд:

«وَقَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَابِ أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ آيَاتِ اللّهِ يُكْفَرُ بِهَا وَيُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلاَ تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّى‏ يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ إِنَّكُمْ إِذاً مِثْلُهُمْ إِنَّ اللّهَ جَامِعُ الْمُنَافِقِينَ وَالْكَافِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعاً»

Бо онки аллох таоло дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахоро аз куффор мутамойиз карда ,аммо мисли куффор онхоро машмули азоби жаханнам намуда аст.Онхоро мутамойиз карда ,дар дунё аз екдигар матамойиз хастанд аммо дар қиёмат читур ? Онхоро мисли куффор машмули азоби жаханнам карда аст.Дар инжо хам мунофиқинро дар кинори кофарин қарор дода ,ва жойгохи хар дуро жаханнам таъйин карда аст.Тоза ,жойи мунофиқин бадтар аз куффори ошкора аст. Пас иллати судури хукм дар мовриди онхо еки аст ,инхо дар иртикоби журм бо хам буданд ,дар хукм ва сарневишти корхоишон хам бояд бо хам шарик бошанд.

Ва дар жойи дигари аллох таоло мефармояд :

‏«وَعَدَ الله الْمُنَافِقِینَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْکُفَّارَ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا هِیَ حَسْبُهُمْ وَلَعَنَهُمُ اللّهُ وَلَهُمْ عَذَابٌ مُّقِیمٌ» ‏(توبه/۶۸)،

Худованд ба мардон ва занони мунофиқ ва ба кофарон ваъдаи оташи жаханнам додаки жовдона ва хамиша дар он мемонанд ,ва жаханнам барои ( азоби ) ишон кофий аст. ( илова бар он )худо ононро лаъан ва нафрин ва аз рахмати худ ба дур дошта ва доройи азоби хамишаги хоханд буд. Бале ,ин сарневишти қиёмати онхост.

Аммо ,барои инки дар дунё хукми инхоро бо куффор еки надонем мунофиқинро ба унвони табақа ва гурухи жудойи аз куффор ном мебарад .Мисли хамин оётики зикр шуд. Ё ояи :

‏

«وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِکَةً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِینَ کَفَرُوا لِیَسْتَیْقِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَیَزْدَادَ الَّذِینَ آمَنُوا إِیمَاناً وَلَا یَرْتَابَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِیَقُولَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْکَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلاً کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ مَن یَشَاءُ وَیَهْدِی مَن یَشَاءُ وَمَا یَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّکَ إِلَّا هُوَ وَمَا هِیَ إِلَّا ذِکْرَى لِلْبَشَرِ» ‏(مدّثر/۳۱)،

Ва касоники

«وَلِیَقُولَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْکَافِرُونَ»

Дар дилишон бемори ( нифоқ ) аст ва кофарон бигуянд : худо масалан аз баёни ин ( чанин адади ) чи мехоста бигуйид ? Чанин суъолиро матрах кунид .Инжо хам нигох кунид

«الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْکَافِرُونَ»

ро оварда аст.

Аллох таоло ин секулярзадахоро дар дунё жузви душманон ва хамчунин жузви муслимин ба хисоб оварда ; яъни хам душмананд хам жузви муслимин хастанд .Хар чандки дини аслий куффори мунофиқ ,дини секуляризм аст аммо ,дар зохир адойи муслиминро дар меоваранд ва иддаи аз муслиминро секулярзада намуда ва бо худишон хамрох карданд .Ин секулярзадахо агар зуд ба худишон наёянд ва тўвба накунанд ,ба ислохи мафосид ва харобихойи ақидатий ва амалики карданд иқдом нанамоянд,динишонро барои аллох холис накунанд ва бо хамин секулярзадагий,беморийхо ва олудагихойи секуляристхо бимиранд , дар қиёмат хам бо хамон куффори секуляр дар жаханнам хоханд буд. Ин оёт мехохад инро ба мо бигуяд .

Пас шинохти ин бахш аз афроди мовжуд дар жомеъаки бахши аз жомеъашиносий исломий аст ва бахши аз хатарноктарин душмани муслиминро ташкил медиханд барои зиндаги фардий ,хонуводагий ,дусти бо дигарон ,мусофиратхо ,фаолиятхойи иқтисодий ,ижтимоий ,омузиший ,хукуматий ,муборизотий ,даъват ва таблиғ ва тамоми арсахойи зиндаги ба унвони ек зарурат мовриди ниёзи мўъминин аст ва ба сурати ек зарурат худишро нишон медихад ва лозим ва зарурий аст.

Аллохи мутаол дар шиносоийи дорадастаи секулярзадахо ва куффори пинхони дохилий ва чанин амри мушкили ба ёри муслимин омада ва бо бозгу кардани холати онхо ва хашдорхойи айни ва бо маърифий аъмоли зохирий онхо , даруни беморишонро маърифий карда аст ва дар оёти мухталифи ба маърифий аъмол ва сифоти ин куффори пинхони дохилий ва секулярзадахо мепардозад .Дар инжо ,мо ба сурати мовридий ва мухтасар ба бахши аз сифоти секулярзадахо мепардозем ва саъй мекунем ек жамбанди сода ва ба дур аз такаллуф дошта бошем , ва баёни бақийяи сифотро ба худи азизон меспорем.

Пейдоиши нифоқ ва мунофиқин чун бар асари вужуди қудрати муслимин ва заъфи секуляристхо ва секулярзадахост ,бештар жанбайи хукумати – ижтимоий ва иқтисодий он баржаста мешавад ,хар чандки заминахойи фардий – равоний пейдоиши ин падидаро наметавон нодида гирифтки заминасоз буданд .Хатто хамон ярбуъ ва шибхи муши сахроий хам ба далили қудрати мухолиф ва заъфи худиш астки даст ба чанон иқдоми мезанад. Дар хар сурат ,мо ба ۶۰ вижаги ва сифот ишора мекунемки тамоми ин маворидро пушиш дода ва чехраи ровшан аз куффори пинхони дохилий ва дорудастайи секулярзадахоро ба мо нишон бидихад ва дар идома ба рохкор ва чигунаги муқобила бо дорудастайи секулярзадахо бо нигариши қуръоний ва бо иттико ба сийрайи росулулллох саллаллоху алайхи васаллам мепардозем ,иншааллох .

Сифот ва вижагихойи мунофиқин ё секулярзадахо :

-Ончики аллох фуру фристодаро дуст надоранд :۱

«‏ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَرِهُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ»‏ (محمد/۹)،

Ин бидон хотир астки чизироки худованд фуру фристода аст дуст намедоранд ,ва лизо худо корхойи ( ник ) ишонро хам ботил ва бесуд мегардонад.

Барои секуляр ва секулярзада амри оддий астки аз қонуни шариати аллох хушиш наёяд .Барои хамин астки хамиша саъй мекунанд аз қуръон ,мафохим ва ахкоми шариат фосила бигиранд ва чизхойи дигариро жойи он бигузоранд .Агар бигуйид ба самти қонуни шариати аллох биёйид фарорийянд , аммо агар гуфта шавад биёйид ба самти секуляризм ,демокраси ,жомеъайи маданий секуляристий ва соири амвол ва хавошиносон саросима ба суйи он мештобанд.Агар ба чанд сафари хорижий Европо ,Австралия ,Амрико ,Русия ва ғейрих жихати тафрих ва хушгузароний бирави ба ту табрик мегуяд ва хушхол хастанд ва туро бо килос медонанд ,аммо агар ба ек сафари хаж ё умра бирави садоишон боланд мешавадки ин пулро ба ниёзмандон ва мухтожон медоди бехтар буд ва ба хар шеваи норохати худишонро эълом мекунанд ва садхо дарди жомеъаро баён мекунандки боисти бо пули ин хаж ё умра дармон мешуд.

۲ – хукми худо ва росулуллох саллаллоху алайхи васалламро намепазиранд :

«وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ تَعَالَوْا إِلَى مَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَإِلَى الرَّسُولِ رَأَیْتَ الْمُنَافِقِینَ یَصُدُّونَ عَنْکَ صُدُودًا» )نساء/۶۱)،

Ва хенгомики ба онхо гуфта мешавад ба суйи ончи худо нозил карда ва ба суйи пайғамбар биёйид ,мунофиқинро мебиники аз қабули даъвати ту эътироз ва сарпичи мекунанд.

Секулярзадахо то онжоки метавонистанд аз қонуни шариати аллох ругардоний мекарданд .Мушаххас буд дар он замони ахкоми хукумати бисёр махдуд ва сода буданд ва соири умури марбут ба зиндаги мисли : чигунаги тарбияти фарзандон ,равиши бархурд бо хамсар ,равиши бархурд бо падар ва модар ва бародар ва ғейрихро шахс метавонист бо хукми ғейри аз хукми аллох анжом бидихад .Онхо дар хар масалаики метавонистанд аз зери қонуни хукумати шариати аллох хориж шаванд саъй мекарданд аз қавонини дини секуляризм пейравий кунанд ,мисли хамин алъон .Секулярзадахо дар масоили тарбияти ,хонуводаги ,иқтисоди шахсий ,варзиший ,фархангий ,ижтимоий ва тақрибан хар чизики бидонанд метавонанд бар халофи шариати аллох онро анжом диханд ,дариғ намекунанд ва хамон барномахо ва қавонини секуляристиро дар зиндаги пиёда мекунанд ,хатто зохиришонро хам шабихи секуляристхо мекунанд чи расид ба инки барномаи зиндагишонро шабихи секуляристхо кунанд.

۳ – жузви хизби шайтон ва тарафдори мушрикин ва секуляристхо хастанд . Медонемки дини секуляризм аз тўлидоти шайтон аст ва пейравони шайтон ба хар шеваики шуда ба секуляризм мутавассил мешаванд .Абдуллох ибн Убай ,хам дар он замон ба жойи ижоди иттиход бо яхудиёни Мадина ё насронихойи Нижрон ва ғейрих бо секуляристхойи қурайш иртибот барқарор мекард ва тарххойи мушрикинро бо онхо мерехт ,чун инхо хам фикрхо ва хамкешхоиш буданд :

«اسْتَحْوَذَ عَلَیْهِمُ الشَّیْطَانُ فَأَنسَاهُمْ ذِکْرَ اللَّهِ أُوْلَئِکَ حِزْبُ الشَّیْطَانِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ الشَّیْطَانِ هُمُ الْخَاسِرُونَ» (مجادله/۱۹)،

Шайтон бар онон чийра гашта ва ёди худоро аз хотиришон бурда аст .Инон хизби шайтон хастанд.Огох бошид ! Қатъан хизби шайтон зиёнкор ва зиёнборанд.

Дар ин сурат ,мунофиқин жузви дорудастаи пейравони дини секуляризм хастанд ва аз хизби шайтон ва пейравони шайтон хастанд ва шайтон саъй мекунад бо барпо сохтани жанги равоний ва бузургнамойи дустониш боиси ижоди тарс дар миёни муслимин шавад.

. «إِنَّمَا ذَلِکُمُ الشَّیْطَانُ یُخَوِّفُ أَوْلِیَاءهُ فَلاَ تَخَافُوهُمْ وَخَافُونِ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ» ‏(آل عمران/۱۷۵)‏

Ин танхо шайтон астки шуморо аз дустони худ ( бо пахши шойеот ва суханони бехуда ) метарсонад ,пас аз онон метарсид ва аз ман битарсид агар мўъмин хастид .Пас севумин вижагийи онхо ин астки ба хар шевайи худро ба дорудастаи шайтон наздик мекунанд, хар кудом ба ек андозайи ,то инки мисли баъзихо холис шаванд мисли язидийхо ва алиюллохихо дар шайтонпарасти ё мисли хамин секуляристхойи қавонини худро мустақим аз онхо мегиранд , ё на ,баъзи аз сифотики хизби шайтон дорандро ба худ мегиранд.

۴ – лажуж ва мутаассиб ,кур ва кар ва лол хастанд:

«صُمُّ بُکمُ عُمیُّ فَهُم لا یَرجِعُونَ» (بقره/۱۸).

Куффори пинхон шуда дар дорудастаи секулярзадахо ва мунофиқин ғейри аз тахкими дини секуляризм ба хеч чизи дигари рози нестанд ва ғойри аз қавонини дини секуляризм хеч қонуниро намепазиранд .Ин хислати тамоми секуляристхост. Секуляристхо танхо ба диктаторийи дини секуляризм ризоят медиханд ва бо зури аслаха хеч қонуни дигари ғейри аз қонуни дини секуляризмро қубул намекунанд ,хар чанд ин қонун моли аллох бошад ва худишон хам бидонанки моли аллох аст.Секулярзадахо инро медонанд.

Секулярзадахо хам бо онки медонанд қуръон ва пайғамбар аз тарафи худо омада ва мутмаин хастандки қонуни шариати аллох бехтар аст аммо ,мутаассибона лаж мекунанд ва бо бахонахойи мухталиф бо қонуни шариати аллох носозгори мешаванд ва межанганд .Барои хамин тамоми пулхойи баргашт ба хақиқатро пушти саришон тахриб карданд , ва куффоришон ва рахбаронишон харгиз барнамегарданд ва даъват ва баёни хақоиқ хам суди бароишон дар бар надорад.

۵ – диктатор ва инхисорталаб хастанд ва дар сурати доштани қудрат ,харгиз ба муслиминики сохиби қудрати хукумати ва иқтидор хастанд ижозаи сукунат ва хаёт намедиханд:

«يَقُولُونَ لَئِن رَّجَعْنَا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ» (منافقون/ ۸)،

Мегуянд :агар ( аз ғазваи бани мусталиқ ) ба Мадина баргаштем ,бояд афрод бо иззат ва қудрат ,ашхоси хор ва нотавонро аз онжо берун кунанд.Иззат ва қудрат аз он худо ва фристодайи у ва мўъминон аст, ва лекин мунофиқин намедонанд.

Хамчунонки гуфта шуд ,усулан қоидаи дини секуляризм бар диктатори бано шуда аст ,шумо хамин алъон хам мебинидки секуляристхо дар хар нуқтаики қудрат дошта бошанд ба хеч қонуни ғейри аз қонуни дини секуляризм ижоза намедихандки пиёда шавад ва ба шиддати диктатор ва инхисорталаб хастанд. Ва мусалмоники қавонинишонро напазирад ё аслан ба кишваришон рох намедиханд , ё агар қаблан дар он кишвар буда ва холо тарафдори қонуни шариати аллох шуда бошад мисли ек мужрим бо у бархурд мекунанд ва уро равонайи зиндон ва табъид ва хатто аз кишваришон ихрож менамоянд.

Барои хамин секулярзадахо хам ,хамиша мунтазир ва ба фикри шикасти муслимин ,пийрузи куффор ва кунор гузоштани муслимин аз умури ижроий жомеъа хастанд .Инхо мусалмонони залили мехохандки даст аз мафохими чохоргонаи дини ислом кашида бошанд.Яъни касиро мехохандки қудрат ва хукумат ба сабки исломий нахўхад, қонуни шариати аллохро нахохад,итоат аз қонуни шариати аллохро нахохад ,подош ва мужозот бар асоси қонуни шариати аллохро нахохад ва дар хар чохор моврид ,тобеъ дини секуляризм бошад ; дини тухи аз дин .Холо ,агар забони чизи дигари хам гуфт мухим нест ,мухим ин астки дар ин чохор моврид даст аз ислом бикашад ва кашида ва аз мусалмонон мехохандки ишколи надорад инхо хам забони дар мовриди хамин қавонин чизи бигуянд ва ле амалан даст бикашанд ва дар ин чохор моврид тобеъи дини секуляризм шаванд .Агар шахс довталабона таслим нашуд саъй мекунанд бо зур уро мажбур ба ин кор кунанд ва агар бо зур хам онро анжом надод ,роххойи хазфи физики уро аз жомеъа дар пеш мегиранд ва саъй мекунанд уро аз жомеъа дур карда ва пок кунанд.

۶ – нисбат ба рахбарияти хукумати исломий самъ ва тоат надоранд :

«وَمَن یُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِن بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُ الْهُدَى وَیَتَّبِعْ غَیْرَ سَبِیلِ الْمُؤْمِنِینَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّى وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَسَاءتْ مَصِیراً» ‏(نساء/۱۱۵)،

Касики бо пайғамбар душманонаги кунад ,баъди аз онки ( рохи ) хидоят ( аз рохи гумрохи барои у ) ровшан шуда аст , ва ( рохи ) жуз рохи мўъминин дар пеш гирад , уро ба хамон жихатики дуст дошта аст рохнамуд мегардонем ва ба дўзахиш дохил мегардонем , ва дўзах чи бад жойгохи аст!.

«نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّی»،

Яъни уро бидон чизи во мегузоремки дустиш медорад .Пайғамбар дар жойи дигари мефармояд :

«الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَبَّ»،

Инсон хамрохи каси астки уро дуст дорад .Шахс ,замоники рахбарияти муслиминро рад мекунад ва валоъ ва дусти худро ба тоғутхо ва куффори секуляр медихад бояд мунтазири чанон натажаи вахшатноки хам дар қиёмат бошад. Мунофиқин ба дуруғ мегуяндки ба қуръон иймон доранд ,аммо пайғамбар ва рахбариятро шойистайи итоат намедонанд. Жолиб аст, секулярзадахо мегуянд мо ба қуръон иймон дорем аммо ба рахбариятики мужри қонун аст эътиқод надорем ва онро қабул надорем ва бейни итоат аз аллох ва итоат аз рахбариятики мужри ахком ва қавонини аллох аст тафкик ва жудойи қоил мешаванд.

Мухолифат бо чанин рахбарияти ва мутазалзил кардани жойгохи он дар воқеъ ,он руйи сикаи дини секуляризм ва баёни ақоидишон астки бо адабиёти олуда онро баён мекунанд .Инхо журъат онро надорандки рўк ва рост мисли секуляристхойи кофар ошкора бигуянд дин набояд дар зиндаги дахолат кунад.Мисли куффори секуляр ошкора журъати онро надоранд бигуянд мо барои умури ижроий жомеъа ,чун умури хукумати ва қонунгузори ,додгоххо ,хонувода ,омузиш ва парвариш ва ғейрих худимон барои худимон қонун дуруст кардем ва ниёзи ба қонуни аллох надорем.

Секулярзадахо хамин иддаойи секуляристхойи ошкорро бо муъзигирий ,беғайрати ва бахонатароши дар қолиби мухолифат бо рахбарият яъни мухолифат бо мужри қонуни шариати аллох баён мекунанд.

۷ – аз рахбарият айб ва иродхойи нохақ мегиранд :

«وَمِنْهُم مَّن یَلْمِزُکَ فِی الصَّدَقَاتِ فَإِنْ أُعْطُواْ مِنْهَا رَضُواْ وَإِن لَّمْ یُعْطَوْاْ مِنهَا إِذَا هُمْ یَسْخَطُونَ» ‏(توبه/۵۸)،

Дар миёни онон касони хастандки дар тақсими садақот аз ту айбжуйи мекунанд ва ирод мегиранд ( ва нисбати беадолатиро ба ту медиханд) агар бидонон чизи дода шавад хушнуд мешаванд ва агар чизи аз он бадишон дода нашавад хар чи зудтар хашмгин мешаванд ( ахм ва тахм мекунанд).

Ин оя ва оёти мушобих ба мо мегуяндки агар пайғамбари аллох хам боши дар масоили иқтисодий ва ижроий жомеъа ,аз захм забони секулярзадахо дар амон нахохи буд.Пас ,айб ва иродгирий аз системи ижроий хукумати исломий ек беморий астки харгиз аз секулярзадахо жудо намешавад ва хатман бахонаи барои иродгири пейдо мекунанд хар чандки дуруғин хам бошад , ё агар чизи кучаки хам бошад онро ба кухи бузурги табдил мекунанд. Бале ,хамма метавонанд хар чизи агар нияти онро карда бошад аз хар чизи айб ва ирод бигиранд . Чун ба ният айб ва иродгирий ба он чиз нигох мекунанд.

۸ – боиси азият ва озори рахбарият мешаванд;

«وَمِنْهُمُ الَّذِینَ یُؤْذُونَ النَّبِیَّ» (توبه/۶۱)،

Дар миёни мунофиқин касони хастандки пайғамбарро меозоранд ва уро азият мекунанд.

Рахбари муслимин масъули хаммаи сокинини дорул ислом аст чи мусалмон бошад ,чи кофари ахли китоб ва шибхи ахли китоб .Хатто дар мовриди мухити зист ва табиат хам худишро масъул медонад .Холо ,замоники хеч ек аз инхо аз фасод ва тахриби секулярзадахо дар амон набошад ва ба онхо зарар бирасад рахбарият мовриди азият ва озор қарор нагирифта аст ?Агар дастуроти рахбарият мовриди итоат ва пазириш воқеъ нашавад боиси азияти рахбарият намешавад ? секулярзадахо бахусус секулярзадахойи асри росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ,илова бар иртикоби ин журмхо бо рох андохтани анвоъи жангхойи равоний алайхи умури шахсий пайғамбар саллаллоху алайхи васаллам ва хонуводаи у хам боиси азият ва озори рахбари муслимин мешаванд.

۹ – мардумро ба суйи анжоми мункарот ва зиштихо даъват мекунанд ва аз некихо ва маъруфхо боз медоранд:

الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ بَعْضُهُم مِّن بَعْضٍ یَأْمُرُونَ بِالْمُنکَرِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ وَیَقْبِضُونَ أَیْدِیَهُمْ نَسُواْ اللّهَ فَنَسِیَهُمْ إِنَّ الْمُنَافِقِینَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ‏(توبه/۶۷)

Мардони мунофиқ ва занони мунофиқ хамма аз ек гурух ( ва ек қимош) хастанд.Онон хамдигарро ба кори зишт фаро мехонанд ва аз кори хуб бозмедоранд ва даст мекашанд.Худоро фаромуш карданд худо хам ишонро фаромуш карда аст воқеан мунофиқин фармонпазир хастанд.

Бехтарин маъруф,тўвхид ,қонуни шариати аллох ва ташкили хукумати исломий астки инхо мардумро ба дури аз онхо даъват мекунанд; ва бадтарин чизхо хам хар чизи астки жойгузини инхо шавад яъни хар чизики жойгузини тўвхид , ё қонуни шариати аллох ва ё ташкили хукумати исломий шавадки мардумро ба суйи он даъват мекунанд .Барномаи мунофиқин хам хамин аст .Даъват ба дини секуляризм ва ругардони аз хукумати исломий ва находхойи марбут ба он ,ижоди шубха дар мовриди ахком ва қавонини ижроий шариати аллох ,мафосиди ахлоқий ,рафторий ва бебандубориро ба бахонахойи мухталиф дар миёни муслимин роиж ва фарханги мекунанд. Дар умури риз хам мисли : сигор ,геройиш ба маводи мухаддир ,машруботи алкули ,лухтигарий ва бехаёий ,иқдомоти ошкори онхо дар ин шоха аст ва тахти ановини мухталиф ба мубораза бо арзишхойи хуб ва пасандидаи исломий иқдом мекунанд.

Бо онки мумкин аст зан дар ек қисмат ва мард хам дар мавориди ,дар бахши дигари дар тарвижи мункарот ва мафосид талош кунанд,аммо хадафи муштарак онхо еки аст ; ва мардони мунофиқ ,занони мунофиқ ва секулярзада хамма аз ек қимошанд ва дар такмили ин барномахойи зидди исломий даст ба дасти хам доданд.Инхо бо кўмаки хам мухитро олуда мекунанд ва дар мухити олуда рохаттар метавонанд ба соири ахдофишон бирасанд.Мисли хамон тархи андалусий карданки муқаддама ва заминасози жихати инхидоми кулли муслимин буд.Хатто ин бечорахойи секулярзада хам дар андалус нобуд шуданд.

Мунофиқин ва дорудастаики бо худишон хамрох карданд бо онки муслиминро ба сафохат муттахам мекунанд ва худишонро оқил медонанд аммо ,дар баробари арзишхойи илохий ва комилан маъқул ва мовриди қабули мардумки бо хостахойи секуляристи онхо муғойирот дорад мухолифат мекунанд ,ва шуруъ мекунанд ба ханжаршикани дар баробари усули ақидатий ва ахлоқий мовриди пазириши мардуми худишон. Ин хамон тахожуми ақидатий ,фархангий ва фикрий астки мо ۲۴ соата дар расонахойи ижтимоий ва мохвараий секуляристхо ва секулярзадахо бо он мувожих хастем ё дар зиндаги муридонишон дар атрофи худимон онхоро мебинем ва хамкори ва хамоханги онхо бо соири куффор секуляри хорижийро дар жанги равоний алайхи қонуни шариати аллох ва арзишхойи исломий мардум мебинем. Инхо арзишхойи исломий ва мовриди пазириши мардуми мусалмон моро ,хамоханг бо куффори ошкори хорижий ,мовриди хадаф қарор доданд.

Нуқтаи жолиби ин оя ва оёти мушобих ин астки аллох таоло дар мовриди мунофиқ ,аз каламаи мунофиқин ва мунофиқот истефода карда

«الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ بَعْضُهُم مِّن بَعْضٍ»

Аммо ,дар мовриди соири куффор аз каламоти кафирин ва кофирот истефода накарда ва фақат каламаи кофар барои зан ва мард ба кор рафта аст.Яъни дар воқеъ ,ба дур аз тўвхин ба занхо ва хонумхо ,бояд гуфтки ин секуляризм фосид шудаи шибхи исломий ва ин аъмоли ноши аз тарс,зеробий ,фитнагари ва ғейрихки холи аз жўвхараи мардонаги аст, фарханг ва рафторхойиро тўлид кардаки хам занон метавонанд дар он мутаххассис ва устод шаванд хам мардон . Яъни занон метавонанд мудирият ва рахбариятро дар даст бигиранд хам мардон .Бархалофи бисёри аз умури дигарики фақат мардон метавонанд дар он рахбар ва устод шаванд ё мардон бехтар аз занон метавонанд дар он устод шаванд . Албатта корхойи хам хастандки занон бехтар аз мардон метавонанд дар он устод шаванд.Аммо дар миёни дорудастаи секулярзадахо ва мунофиқини фосид ,дар кашондани муслимин ба мафосид ,мункарот ва дур кардани онхо аз умури пасандида ва қонуни шариати аллох ,зан ва мард мисли хам метавонанд устод ва мохир шаванд.

۱۰ – ба сурати ошкор дигаронро ба адами хамкори бо рахбарият ва муслимин даъват мекунанд ва нақши боздорандаги доранд:

«هُمُ الَّذِینَ یَقُولُونَ لَا تُنْفِقُوا عَلَى مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى یَنْفَضُّوا وَلِلَّهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَکِنَّ الْمُنَافِقِینَ لَا یَفْقَهُونَ» (منافقون/۷)،

Онон касони хастандки мегуянд : бар касоники атрофи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хастанд инфоқ накунид то аз тарафи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дур шаванд ,……..дар холики хазоини осмонхо ва замин аз он худост ва ле мунофиқин онро дарк намекунанд.

Бале ,мегуянд бар касоники атрофи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хастанд инфоқ накунид то аз атрофи у дур шаванд.Харбаи иқтисодий ва ин сабки мухосараи иқтисодий муслимин чизи будаки қаблан тавассути секуляристхойи қурайш дар воқеайи шаъби Аби Толиб ба ижро дар омада буд ва ин секулярзадахо мубтакири тахрими иқтисодий муслимин набуданд.Фақат корики секуляристхойи қурайш карда буданд онхо хам мехостанд хамин корро анжом диханд ба сабки ва равиши онхо аммо аз коноли дигари. Алъон хам мухосараи иқтисодий ва тахримхойи иқтисодий секуляристхойи Амрико ва соири куффори секуляр ва тоғутхойи махаллий алайхи муслимин идомаи хамон сиёсатхойи секуляристхойи қурайш ва қабли аз онхо алайхи муслимин буда аст.Инхо мехоханд манобеъи молий муслиминро хушик кунанд то еки аз абзорхойи қудратгирий муслимин астки инхо мехоханд ин абзорро аз бейн бибаранд .Чун қудрати иқтисодий ба хамрохи қудрати таблиғий ва низомий се абзори хастандки нехзат ва хукуматро ба жилов мебурд ва руз ба руз қудратмандтар мекунад.

۱۱ -Танхо дар панохи дажхойи мохкам ё қудратхойи ошкора кофар бо муслимин межанганд ва қабли аз чанин имконоти вориди жанг бо муслимин намешаванд :

«لَا يُقَاتِلُونَكُمْ جَمِيعًا إِلَّا فِي قُرًى مُحَصَّنَةٍ أَوْ مِنْ وَرَاءِ جُدُرٍ بَأْسُهُمْ بَيْنَهُمْ شَدِيدٌ تَحْسَبُهُمْ جَمِيعًا وَقُلُوبُهُمْ شَتَّى ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَعْقِلُونَ» (حشر/۱۴)

Чунончи гуфтем ,таркиби секулярзадахо таркиби ек дасти нест балки ,хислатхойи мухталиф доранд ва хатхойи мутафарриқи хастандки ек жараёниро ташкил доданд.Барои хамин астки хамиша ихсоси заъаф мекунанд чун тафарруқ ,хамиша заъаф меоварад.Илова бар ин ,инхо инсонхойи тарсу ва буздили хастандки танхо куффори ошкора қудратманд қодир ба рахбарияти инхо мебошанд. Ин чизи астки мо ба каррот онро мушохада кардаем.

Агар инхо қудрати мисли Амрико ,Англиз ,Русия ва тоғутхойи махаллийро набинанд адади нестандки ошкора дар муқобили муслимин ибрози вужуд кунанд ,худишон хам инро хуб медонанд.Фақат кофий аст лахзайи ин ба истелох қалъахо бардошта шаванд ва ин ба истелох қалъахо онхоро танхо бигузоранд то саранжом инхоро бибинем.Шумо чанд рузи гузашта дидидки Амрико аз секуляристхойи кофари Курдистон дар баробари хашди шаъбий Ироқ химоят накард ,натижа чи шуд? Мушмаргхойи секуляр ва кофар дар камтар аз чанд соат бештар аз ۴۰ дар сад хокишонро аз даст доданд хатто баъзихо мегуянд бештар . Ин мухтасси сагмаргхойи секуляр ва кофари Курдистон нест. Дар Афғанистон ,Покистон ва хамин дували араб атрофи халижи форс ва соири тоғутхойи даст нишонда хам қоида хамин аст .Фақат кофий аст барои чанд соат ин секуляристхойи жахонийки хамчун ек қалъа аз онхо химоят мекунанд даст аз ин химоят бикашанд ,он вақт хохидки чақадар дар баробари мардуми худ ва муслимин давом хоханд овард.

۱۲ – бу сурати кур ва номушаххас иқдом ба терори муслимин мекунанд хар чанд пайғамбари аллох бошад.Секуляристхо ва биттаб секулярзадахо хам хар чандки иддаои озодий баён ,озодий ақида ,озодий амал ,эхтиром ба аксарият ва шуорхойи инчунин доранд ва гуши хаммаро бо ин иддаохо ва дуруғхо пур карданд аммо ,дар амал на ба аксарият эхтиром мегузоранд ва на ба озодий баён ,ақида ва амал ; инхо хеч озодий ва хуқуқи барои шариати ислом қоил нестанд.Озодий ва хуқуқи башар ва ғейрих танхо шомили секуляристхо ва хизби шайтон мешавад ва танхо чизики барои шариати аллох қоил хастанд диктатори дини секуляризм ва тахмили он бар муслимин аст хар чандки муслимин ба ин секуляризм хам рози набошанд.Аммо аз коноли хамин секулярзадахойики ақалият хастанд онро бар муслимин тахмил мекунанд ва хар касироки бар сари рохишон қарор бигирад ба сурати мусаллахона аз бейн мебаранд . Чун стротежик ва дипламоси секуляристхо дар бархурд бо муслимин ва дини ислом бар асоси қитол ва жанги мусаллахона устувор аст :

«ولا یزالون یقاتلونکم حتی یرودوکم عن دینکم ان استطاعوا».

Аслаха ва хушунат ,забони аслий гуфтимони дини секуляризм бо дини ислом то рузи қиёмат хохад буд.

Инхо бароишон фарқ намекунад касики бо у межанганд ва мехоханд уро хазф кунанд пайғамбари худост ё еки аз идома дихандагони рохиш . Агар натавонанд дар жанг мустақим уро аз бейн бибаранд саъй мекунанд бо ғадр ва хиёнат уро терор кунанд . Терори номуваффақи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам тавассути секулярзадахо иқдоми дар ростойи пиёда кардани ин сиёсати собит секуляристхо дар бархурд бо мужриёни қонуни шариати аллох буд.

Дар рохи бозгашт аз жанги Табук ва дар ек рохи кухистоний ва саригарданаий ,мунофиқинки сурати худишонро пушонда буданд саъй карданд росулуллох саллаллоху алайхи васалламро терор намуда ва росулуллох саллаллоху алайхи васалламро даруни дараи парт кунанд. Дар он лахза ,фақат Аммор ва Хузайфа бо ишон буданд ва Хузайфа бо гурз аз росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дифо кард ва аллох дар дили мунофиқин тарс андохт – хамон раъбики худованд бо он ба кўмаки муслимин меояд – онро дар дили мунофиқин андохт ва онхо фарор карданд. Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ба кўмаки вахий онхоро шинохт аммо ,чун бидуни баййина – ин хийли мухим аст – ва далили моддий ва зохирий наметавон касиро мужозот кард лизо ,росулуллох саллаллоху алайхи васаллам чизи нагуфтанд ва фақат усоми мунофиқинро барои Хузайфа фош карданд аммо ба ишон гуфтандки ин усомиро ба каси нагуяд,Хузайфа амини рози росулуллох саллаллоху алайхи васаллам шуд ва ин лақаби ишон аст. Дар иртибот бо хамин достон астки худованди мутаол мефармояд :

«وَهَمُّواْ بِمَا لَمْ یَنَالُواْ»،

Ва ишон дар пейи анжоми кори бар омадандки харгиз ба он даст наёфтанд.

Дар хамин чанд соли гузашта ,чанд нафар аз бародарони мо тавассути хамин секулярзадахойи тарсуйи буздил дар хенгоми намози мағриб ё ишоъи ё субх аз пушти сар ва буздилона терор шуданд ? Чанд нафар аз ин бародарони мо дар бозорхо ,кучахо ва хатто дарби хонахоишон тавассути ин секулярзадахо ва секуляристхо терор шуданд ? Хазфи физикий мужриёни қонуни шариати аллох ва тарафдорони қонуни шариати аллох еки аз абзорхойи собити инхост.Барои хамин астки аллох таоло танхо бо забони аслаха бо онхо сухбат мекунад чун инхо хам ғейри аз забони аслаха ва хушунат забони дигари намефахманд.

۱۳ – аз мардум тарс доранд ,аз мардум хаё ва шарм доранд ва аъмоли нопасанди худро аз онхо пинхон мекунанд аммо ,аз аллох пинхон намекунанд :

«يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلَا يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ وَهُوَ مَعَهُمْ إِذْ يُبَيِّتُونَ مَا لَا يَرْضَى مِنَ الْقَوْلِ وَكَانَ اللَّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطًا» (نساء/ ۱۰۸)،

Онон метавонанд хиёнати худро аз мардум пинхон доранд ,ва ле наметавонанд онро аз худо пинхон кунандки хамиша бо онон аст .Хенгомики шабонгохон пинхоний бар гуфторики худо аз он хушнуд нест,муттафиқ ва хамдаст мегарданд ва худованд аз ончи мекунанд комилан огох аст.

Ин секулярзадахо олами ғайбро фаромуш карданд ва эътиқоди ба умури маънавий тўвхидий боздоранда надоранд ,ва тамоми хаё ва тарсишон аз қудратхойи зохирий аст. Ин афрод ба далили қудрати мовжуд дар миёни мардум ( хох қудрати хукумати ё қудрати ижтимоий ва мардумий ) дар жилови чашми мардум ,муртакиби гунох ва маосий намешаванд аммо ,дар танҳоий ва хуфо ба рохати муртакиби гунох мешаванд ва худованди бузургро ба хисоб намеоваранд то аз у андак тарси дошта бошанд. Секулярзадахо ва мунофиқин тарс аз мардум ва жалби ризояти мардум бароишон мухимтар ва бузургтар аз тарс аз аллох ва хушнудий аллох аст.

۱۴ – аз мужохидини хукумати исломий бештар аз аллох метарсанд :

«لَأَنْتُمْ أَشَدُّ رَهْبَةً فِي صُدُورِهِمْ مِنَ اللَّهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَفْقَهُونَ» (حشر/۱۳). [۱]

Ба хамин далил мебинемки ёронишонро бо макр ва фариб ва ваъдахойи дуруғин ба жанг бо муслимин мефристанд аммо ,онхоро танхо мегузоранд ва худишон фарор мекунанд ,худишонро пушти хамон қалъахойи тоғутхо ва куффори ошкор пинхон мекунанд . Дар хамин жанг еки ду сол пеш Курдистони Ироқ, Арабистон ,Иморот ,Қатар ,Бахрайн ,Афғанистон ,Покистон ,Яман ,Миср ва ғейрихки ин кишвархо рох андохтанд чанд малаи секулярзадаи мунтасиб ба ахли суннатро дидаики дар жанг кушта шаванд ? Ё захми шаванд ?Ё аслан ба жибхахойи жанг бираванд ? Хеччи .Аммо ,шаб ва руз муридон ва хамватанони бечораро бо адабиёти шибхи исломий сехр мекарданд ,ва онхоро бо бахонахойи жохилий ва зидди исломий ба кушторгох мефристоданд ва мефристанд.

Ин куффори пинхон ,мунофиқин ва секулярзадахо барои хушнуд кардани муслимин ахамияти қоил нестанд ,чун эътиқоди ба бунёнхойи ихвайи исломий ,

«إنَّمَا المُؤمِنُونَ إخوَة»

Ва соири бунёнхойи шариат надоранд, ва тазохури онхо дар пораи маворид барои бахра бардори аз энержийи муслимин аст, ва инки чунончи вазият дар оянда аваз шуд аз аксил амали муслимин дар амон бимонанд . Ошкор накардани куфри инхо ба жихати тарс ва вохима , надоштани шахомати руёруйи ва душмани сарих бо хукумати исломий аст на тарс аз аллох . Инхо бештар аз онки аз аллох битарсанд аз муслимини қудратманд метарсанд.Хатто дар равобити фардишон хам бештар аз онки аз аллох битарсанд аз қудрати муслимин метарсанд .Куллан аз қудрат метарсанд аз хар касики қудрат дошта бошад. Агар қудрати муслимин ва қудрати хукумати набошад бидуни тарс аз аллох муртакиби хар жиноёти мешаванд ва хеч шарми хам аз аллох надоранд.

۱۵ – зимни доштани фасоди даруни ,ба махзи онки чашми қудрати хукуматиро дур бибинанд тамоми мовжудот чи инсон ,чи хайвон ва табиат аз фасоди зохирий онхо дар амон намемонад :

«وَإِذَا تَوَلَّى سَعَى فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيهَا وَيُهْلِكَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الْفَسَادَ‏» (بقره/۲۰۵)،

Ва хенгомики пушт мекунад ва меравад ,дар замин ба талош меофтад то дар он фасод ва табохи варзад ва заръ ва насл ( инсонхо ва хайвонот ) ро нубуд кунад ва худованд фасод ва табохиро дуст надорад.

Ин афрод зимни талош жихати қонуншикани ва қонунгуризий ,дар хар амри зиндагики назорати қонун бар онхо заиф бошад ё назорати аз тарафи муслимин бар онхо вужуд надошта бошад , ва қудрати вужуд надошта бошадки ба хотири он битарсанд хеч чизи аз зулм ва фасоди онхо дар амон намемонад. На бачча , на зан , на хамсоя , на шарики кори , на рафиқ ,на номуси мардум , на обруйи мардум ,на қовм ва хеши , на хамсафар , на хайвон ,на хатто табиат . Хеч мовжуди аз фасоди онхо дар амон намемонад ,чун дасти қонун ва қудрати хукуматиро дур мебинанд ва қудрати нестки аз он битарсанд ва риоят кунанд.

۱۶ – мўъминини мухлисро сафих ва ахмақ ва табъан худро олим ва ровшанфикр медонанд:

«وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ آمِنُوا كَمَا آمَنَ النَّاسُ قَالُوا أَنُؤْمِنُ كَمَا آمَنَ السُّفَهَاءُ ۗ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاءُ وَلَٰكِن لَّا يَعْلَمُونَ (بقره/۱۳)،

Ва хенгомики бидонон гуфта шавад иймон биёварид хамон гунаки тудаи мардум иймон оварданд , мегуянд оё хамонанди бехирадон иймон биёварем? Огох бошид ! Ишон бехирадонанд ва лекин нимедонанд.

Замоники муслиминро сафих,содаловх ва хушбовар медонанд дар баробар ,шайтонат,дуруйи ва нифоқи хидишонро дар қолиби заранги ,оқили ва хушёри фарз мекунанд. Алъон хам бейни хийлихо роиж шуда мегуянд : фалони заранг буд ва масалан сари чанд нафарро кулох гузошт , ё заранг буд ва моли чанд нафарро хурд бидуни инки он чанд нафар бимахманд, ё заранг буд ва фалониро ба хотири сирвати падариш гирифт ва сирвати уро боло кашид ва талоқ дод ва ғейрих .Пасти ,ризолат,тўвтиъа ва тахриб назди инхо заранги ва оқилий мешавад ; таслими хақ шудан ва содиқона зиндаги кардан хам мешавад сифохат ,содаги ,ақаб мондаги ва кўхнагаройи . Аммо ,аллох таоло мегуяд инхо худишон сафих ва ахмақ хастанд аммо ба ин сифохати худ огох нестанд. Ин бадтирин балойи астки бар сари секуляристхо омада ,ба ин сифохати худишон огох нестанд

«وَلَٰكِن لَّا يَعْلَمُونَ».

Инхоки қаблан бо адабиёти юноний ,хиндий ва зурвоний ва акнун хам бо адабиёти секуляристи ,демокраси хохи ва жомеъайи маданий ба сабки секуляристхо ба жанги қонуни шариати аллох ва муслимин пойбанд омаданд,худишонро дар интихойи ақл ва тараққий ва пешрафт мебинанд ва муслимини шариатгаро ва рахбари шариатгаройи онхоро сафих,нодон ,ақабмонда ,ва кўхнапараст фарз мекунанд. Ва жолиб инжостки хам акнун ,бо бахонахойи мухталиф ва таъвилоти хосси худишон таржих медиханд ,худишонро аз назари зохир хам хамчунонки гуфтем бо пайғамбар ,аимма ва муслимини шариатгаро мутамойиз мекунанд . Намехоханд зохиришон хам шабихи инхо бошад.

Табиий аст замоники жамъи атрофи росулуллох саллаллоху алайхи васалламро сафих ,ахмақ ва ба истелох кўхнапараст медонанд ,намехоханд худишонро шабихи инхо кунанд.Холо агар ба секулярзадахо бигуянд мисли сахоба иймон биёварид ,мисли сахоба таслими қонуни шариати аллох шавид ,мисли сахоба бо фарзандонитон ,хонуводатон,хамсоятон ва жомеъа бархурд кунид ,зуд мегуянд алъон жомеъа аваз шуда ва алъон наметавон ин қавонинро риоят кард .Алъон жомеъа рушд карда ва бо қавонини ۱۴۰۰ сол пеш наметавон онро идора кард .

Яъни алъон асри хавопимо ,қатор ,мошин ,компютер ,интернет ва мохвора аст ,мамнуияти зино ,шаробхори ,хам жинсбози ,дузди ,қатл ,ғорот ва ташкили хонувода бар асоси қавонини шариат ,ижройи худуд бар асоси қонуни шариати аллох ва ғейрихро наметавон ба кор бурд .Инхо чанин иддаохойи пучи доранд.

Ин сафиххо ва ахмақхо намедонанд охар масалан чи робитайи бейни риояти хуқуқи завжайн бо пешрафт ва техноложи вужуд дорад ? Масалан қаблан чун мардум бо шутр ва асб ва улоғ мусофират мекарданд эхтиром бейни завжайн ва риояти хуқуқи онхо буда ,ва холоки хавопимо ,қатор ,интернет ва мошин омаданд бояд бо лагад ва зери по гузоштани хуқуқ ,масъулиятхо ва вазифа бо хам рафтор кунанд.

Қуръон ۱۴۰۰ сол пеш гуфта ба волидини худ эхсон кунид ,холо эхсон ба волидин дар тули қарнхо чи фарқи бо хам карда аст ? Гуфта дуруғ ва хиёнат бад аст ; зино ва тажовуз ба номуси дигарон бад аст , холо хам бад аст ; қатли инсони бегунох бад аст ,холо хам бад аст. Ба хамин тартиб мавориди мовжуд дар қонуни шариати аллох то рузи қиёмат собит ва ғейри қобили тағйиранд , ва жойгузин шудан хавопимо ба жойи асб онро тағйир намедихад .

«أطعَمَهُم مِن جُوعٍ وَ آمَنَهُم مِن خَوفٍ»

Хамиша хуб аст.

«فَلیَعبُدُوا رَبَّ هَذَا البَیت»

Хамиша хуб аст.

Аммо инро бидонид ,инхо дуруғгу хастанд . Дар хамон замон росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам тобеъи қонуни шариати аллох намешуданд ва муслимини хамон замонро ба хотири риояти ин арзишхойи мовжуд дар қонуни шариати аллох ,кўхнапараст ва сафих ва ахмақ медонистанд ва худишонро табъан ровшанфикр ,модерн ,оқил ва имрузи.

– -17- Муслиминро ба хотири мусалмон будан ва намодхойи исломийшон масхара мекунанд :

«يَحْذَرُ الْمُنَافِقُونَ أَن تُنَزَّلَ عَلَيْهِمْ سُورَةٌ تُنَبِّئُهُم بِمَا فِي قُلُوبِهِمْ قُلِ اسْتَهْزِءُوا إِنَّ اللَّهَ مُخْرِجٌ مَّا تَحْذَرُونَ* وَلَئِن سَأَلْتَهُمْ لَيَقُولُنَّ إِنَّمَا كُنَّا نَخُوضُ وَنَلْعَبُ قُلْ أَبِاللَّهِ وَآيَاتِهِ وَرَسُولِهِ كُنتُمْ تَسْتَهْزِءُونَ* لَا تَعْتَذِرُوا قَدْ كَفَرْتُم بَعْدَ إِيمَانِكُمْ ۚ إِن نَّعْفُ عَن طَائِفَةٍ مِّنكُمْ نُعَذِّبْ طَائِفَةً بِأَنَّهُمْ كَانُوا مُجْرِمِينَ» (توبه/۶۴-۶۶)،

Мунофиқон метарсидандки сураи бар зидди ишон нозил шавад ва ончиро дар дил доранд ба руйишон биёварад ва ошкориш созанд .Бигу : хар андоза мехохид масхара кунид ,бегумон худованд ончироки аз он бим дорид ошкор ва хувейдо месозад .Агар аз он бозхост куни ,мегуянд : бози ва шўхи мекардем .Бигу : оё бо худо ва оёти у ва пайғамбариш метавон бози ва шўхи кард? Узрхохи накунид .Шумо пас аз иймон овардан ,кофар шудаид .Агар хам бархи аз шуморо ( ба хотири тўвба кардан ) бибахшем ( ки маъмулан тарафдорони ва муқаллидини онхо хастанд ), бархи дигариро намебахшем .Зеро онон ба журмхойи худ идома медиханд ( касони хастандки то охар дар ин саф ва гурух мемонанд ва тўвба намекунанд.)

Ин секулярзадахо медонандки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам аз тарафи аллох омада ва қуръон хам аз тарафи аллох нозил мешавад ,барои хамин метарсидандки сураи алайхи инхо нозил шавад ва онхоро барои мардум бишносонад ва расво кунад .Ин воқеан ек сахнаи таажжуб барангиз ва пур аз дарс аст.Ин секулярзадахо ва мунофиқинки бадтирин жойгохи жаханнамро ба худишон ихтисос доданд воқеан медонандки қуръон аз тарафи аллох омада ва росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам аз тарафи аллох омада аммо ,боз бо вужуди чанин огохи дар баробари қонуни шариати аллох ва муслимини шариатгаро он хамма коршикани карда ва монеъ дуруст мекунанд.

Хамин алъон хам агар ками бо тамоми секулярзадахойи атрофитон сухбат кунид инхо хам ба хамин воқеийят иқрор мекунанд .Инхо мегуянд бале ,қуръон аз тарафи худо омада ва пайғамбар хам аз тарафи аллох омада аммо ,боз дар баробари мужриёни қонуни шариати аллох ,ва қавонини хамин аллох ва дастуротки аз тарафи хамин пайғамбар омада коршикани мекунанд ва амалан нишон медиханд дилишон дар холи ва хавойи қонуни ғейри аз қонуни шариати аллох аст хар чанд бо забон ,чизи дигариро бигуянд.

Мунофиқин ва секулярзадахо замоники аз дин дам мезананд аммо дар баробари далоили шаръий муслимин шариатгаро кам меоваранд ва ожиз ва нотавон мешаванд қабли аз инки дар баробари умуми мардум ва муслимин ,жахлишон ба мабони шариат бармало шавад шуруъ мекунанд ба масхара кардан ,дасти кам гирифтан ва истехзойи ахли тўвхид ва саъй мекунанд аз ин тарафи хақро дар миёни шўхихо ва масхарахойики мекунанд бипушунанд ва онро поймол кунанд. Аслахайи масхара василайи мешавад жихати жиловгирий аз қудрати иймон ,қудрати истидлол ва бурхони муслимин :

«وَإِذَا مَا أُنزِلَتْ سُورَةٌ فَمِنْهُم مَّن یَقُولُ أَیُّکُمْ زَادَتْهُ هَـذِهِ إِیمَانًا فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُواْ فَزَادَتْهُمْ إِیمَانًا وَهُمْ یَسْتَبْشِرُونَ» (توبه/۱۲۴)،

Хенгомики сураи ( аз сурахойи қуръон ) нозил мешавад ,касони аз онон (ки мунфиқинанд ,аз руйи тамасхур ва истехзойи ,бархи ба бархи дигарру мекунанд ва ) мегуянд : ин сура бар иймони кудом ек аз шумо афзуд ?

«یَقُولُ أَیُّکُمْ زَادَتْهُ هَـذِهِ إِیمَانًا»

Ва аммо мўъминон ,бар иймонишон меафзояд ва шодмон мегарданд.

Инхо ингуна дар он замон бо оёти қуръон масхара мекарданд ва шўхи менамуданд.Шумо харгиз намебинид секулярзадахо масалан фалон кофари секуляр чун қози Мухаммад курдистон ,Қосимлу ,Мухтадий ва Мусайламаи каззоби феълий курдхо Ужалон ва тоғутхойи чун Борзоний ва амсолихимро ба андозаики муслиминро дар қолиби мулло ,шайх ,мужохид ва ғейрих масхара ва бадгуйи мекунанд мовриди тамасхара ва бадгуйи ва шўхи қарор диханд.Забонишон дар баробари ин хоинин ба дин ва миллат ,гунг ва лол аст.Аммо ғейри аз рад намудани қавонини аслий шариат ,гох риши ек мусалмонро сужа қарор медиханд ,гох сивок ,гох лоғари ё чоқийи у ,гох камхури ё пурхурийи у ,гох рох рафтан ва почайи шалвори у ,гох такбир гуфтани уро ,ва ……. ва харчики ек мусалмонро аз онхо жудо кунад ва намоди зохирий ек мусалмон бошад чи дар гуфтор чи дар амали инхоро сужа қарор медиханд ва бо хамин сужахо онхоро масхара мекунанд .Бехишт ва жаханнамро мовриди тамасхара қарор медиханд .Дар қолиби жук ва …….фариштахоро масхара мекунандки дар конолхойи ижтимоий даст ба даст мешавад.

Куфргуйи ва “озодий куфр ” ро тахти унвони ” озодий фикр ” матрах мекунанд ва ба сирохат дар гуфтахоишон ,ашъоришон ,семинорхо,мизгардхо ва тахлилхойики ба бахонахойи мухталифи мегиранд,оёт ва қавонини шариати аллох ва суннатхойи росулуллохро мовриди тамасхара ва беадабий қарор медиханд ва касоники худишонро ба ин оёт ва ахком муқаййид ва пойбанд мекунандро тахти ановини кўхнапараст ,ақабмонда ,терорист ,ирхобий ,ғорнишин ва ғейрих ном мебаранд.

۱۸ – жихати касби иззат ва шухрат ба жойи мўъминин бо кофари ошкор дусти мекунанд:

«بَشِّرِ الْمُنَافِقِينَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا* الَّذِينَ يَتَّخِذُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاء مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ أَيَبْتَغُونَ عِندَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ العِزَّةَ لِلّهِ جَمِيعًا» (نساء/۱۳۸-۱۳۹)،

Ба мунофиқин мужда бидеки азоби дардноки доранд .Ин мунофиқон касони хастандки кофаронро ба жойи мўъминон ба сарпарасти ва дусти мегиранд.Оё иззатро дар пеши кофарон межуянд ?Чироки иззат ва шовкат хаммаги аз он худо аст.

. أَيَبْتَغُونَ عِندَهُمُ الْعِزَّةَ

Мунофиқини кофар бо ақойиди секуляристишон , дар асоси душмани муслимин хастанд ва ин табиий астки ба сурати пинхоний бо соири душманони муслимин жихати зарба задан ва хамоханги барномахоишон бо онхо иртибототи барқарор кунанд ;аммо ,танхо замони дам аз иртиботи аланий бо хамин душманон мезанандки тавониста бошанд иддаи зиёдий аз муслимини бемори дил ва заифул иймонро бо худишон хамрох карда бошанд, ва бо инхо қудрати ижтимоий ва мардумий ба вужуд оварда бошанд.Аз ек тараф, дуздаки ва пинхоний бо куффори ошкора эъломи валоъ мекунанд ва аз тарафи дигар саъй мекунанд ошкора ,агар битавонанд хайъати хокимайи муслиминро жихати ижоди иртибот ва имтиёздехи ба душманони ошкор ва бахусус секуляристхо тахти фишор қарор диханд.

Хам акнун аз тариқи рузномахо ,конолхойи ижтимоий ,расонахойи мохвораий ва ахзоби мухталифики ташкил доданд ,ин бумисози хостахойи душманон ба сурати бесобиқайи дар миёни муслимин анжом мешавад ва ба осоний сурат мегирад. Ба рохати бо кумалахо ,демократхо ,муридони хизби маздурони Ужалон мусайламаи каззоби курдхо ,портихо ,екитихо ,Амрико ,режими сехюнисти ва ғейрих эъломи валоъ мекунанд ва хохони пирузий онхо бар муслимин хам хастанд.

Аз жинси мо ва забони мо хастанд ва хар жо кофари секуляристи бихохад бар муслимин чийра шавад инхо сагхойи рохнамойи онхо мешаванд,заминаро барои ишғоли сарзаминишон ва таррожи манобеъи ватанишон ,тажовуз ба навомиси хохарон ва модарони худишон фарохам мекунанд ва хар жо мусибати бар муслимин аз жониби куффори ишғолгари хорижий ворид мешавад хамрохи,шоди ва пойкуби инхоро мебинем. Дар идораи сарзаминхойи ишғол шудайи муслимин хам дар маносиби мухталиф ба ишғолгарон кўмак мекунанд, ва хатто замоники мебинанд мисли қалъа пуштишон ба куффори секуляр ва ишғолгари хорижий ва новкарони махаллий гарм хаст ,бо озодий хохони сарзамини худишон вориди жанги мусаллахона хам мешаванд.

Секулярзадахо аз дарун ихсоси зиллат ва хақорат доранд ва ба шиддат аз заъфи худбовари дар ранж ба сар мебаранд. Барои жуброни ин заъафи даруний ва шахсиятий аз хамон ибтидо ,рохи иззатики аллох ва росулиш нишон додандро рад мекунанд ва намепазиранд ; барои хамин, саъй мекунанд пеши куффори ошкори чун Амрико ,Англиз ,Фаранса ,Русия ,секуляристхойи қурайш ва ………барои худишон иззат ва бузурги даст ва по кунанд.Ин сифат ва вижаги мусалмон намохо ва секулярзадахо дар хар дўврайи буда ва танхо ба асри росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мунхасир намешавад. Фақат кофи аст ками бо ин секулярзадахо бинишини ва дахон боз кунанд то бидоники инхо иззатро гужо бибинанд ,пеши хукумати исломий ва мужохидини шариатгаро ?Ё назди куффори секуляри ошкори жахоний ва махаллий ?Кофи аст ками бо онхо хамсухбат шавид.

19 -То онжоки бароишон имкон дошта бошад аз куффори секуляр ва қавонини онхо пейравий мекунанд :

«ذلِكَ بِأَنَّهُمْ قالُوا لِلَّذينَ كَرِهُوا ما نَزَّلَ اللَّهُ سَنُطيعُكُمْ في‏ بَعْضِ الْأَمْرِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ إِسْرارَهُمْ».(محمد/قتال/ ۲۶) [۲]

Алъон хам агар нигох кунид то жойики бароишон имкон дошта бошад аз қавонин ва барномахойи куфрий дини секуляризм пейравий мекунанд.Бо забон алайхи шариати аллох межанганд , аз шубха парокани гирифта то равиши тарбияти фарзандон ,равиши бархурд бо атрофиён ,гиройиш ба машруботи алкули ва маводди мухаддир ,лухтигарий ва бебандуборий ахлоқий ва ………аз хеч чизи абойи надоранд ва аз секуляристхо ва аз чизики пеши онхо модаст ва ба сурати ахлоқ дар омада пейравий мекунанд. Яъни то жойики бароишон имкон дошта аз қонун ва барномахойи мовриди пазариш дини секуляризм ,секуляристхо ва яхудиён пейравий карданд.

۲۰ – ба куффори ахли китоб ва ба вижа ба яхудиён ваъда медиханд дар мавориди алайхи муслимин аз онхо харф шинавойи дошта бошанд, ва бо онхо созиш мекунанд:

«ذلِک بِأَنَّهُمْ قالُوا لِلَّذینَ کرِهُوا ما نَزَّلَ اللَّهُ سَنُطیعُکمْ فی بَعْضِ الْأَمْرِ وَ اللَّهُ یعْلَمُ إِسْرارَهُمْ» (قتال/۲۶)،

Ин бидон хотир астки ба касоники душман чизи хастандки худо фуру фристода аст,гуфта буданд : дар бархи аз корхо аз шумо итоат ва пейравий мекунем ! Худо огох аз пинхонкори ишон мебошад.

Дар кул ,секуляристхо ба хамрохи яхуд сарсахттарин душмани муслимин хастанд :

«لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَداوَةً لِلَّذينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَ الَّذينَ أَشْرَکُوا».

Аммо жолиб инжостки мумкин аст секуляристхойи ошкор ба ваъдахойишон алайхи муслимин пойбанд бошанд, аммо ин мунофиқин ва секулярзадахойи мусалмоннамо ба ин ваъдахоишон ба яхуд хам амал намекунанд ва ба инхо хам хиёнат мекунанд чи бирасад ба муслимин . Ба онхо мегуянд аз шумо итоат мекунем ,дуруғ мегуянд . Инхо фақат мехоханд жибхайи бо ахли китобро ташкил диханд барои расидан ба манофеъишон .

۲۱ – бо куффори ахли китоб ва табъан шибхи ахли китоб хам жихати дур намудани ходиса ва иттифоқи бади эъломи валоъ мекунандки ба назари худишон ходиса ва иттифоқи бади аст, ва хамиша иддао доштанд адами хамрохи бо куффори ишғолгари хорижий барои мардум мушкилотиро ба вужуд меоварад ва жихати пархез аз мушкилот бояд бо онхо хамкори кард . Яъни барои пархез аз мушкилот ва хаводиси бадики эхтимол дорад ба хотири қудрати хамин ишғолгарони хорижий бароимон пеш биёяд бо онхо хамкори кунем. Дар воқеъ мегуянд таслими онхо шавем ,ин хамкори яъни таслим .

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ الْيَهُودَ وَالنَّصَارَى أَوْلِيَاء بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاء بَعْضٍ وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ فَتَرَى الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ يُسَارِعُونَ فِيهِمْ يَقُولُونَ نَخْشَى أَن تُصِيبَنَا دَآئِرَةٌ فَعَسَى اللّهُ أَن يَأْتِيَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِّنْ عِندِهِ فَيُصْبِحُواْ عَلَى مَا أَسَرُّواْ فِي أَنْفُسِهِمْ نَادِمِينَ» (مائده/۵۲-۵۱)،

Эй мўъминон ! Яхудиён ва насронийхоро ба унвони вали ва сарпарасти худ интихоб накунид . Ишон бархи сарпараст ва вали бархи дигар хастанд ( ва дар душмани бо шумо ексон ва баробаранд ) . Хар каси аз шумо бо инхо валоъ дошта бошад ( ва ононро ба сарпарасти бипазирад ) бегумон чанин шахси аз жумлаи инхо махсуб мешавад ва шакки нестки худованд афроди ситамгарро хидоят намекунад . Мебини касоники бемори дар дил доранд , ( дар валоъи куффор ) бар екдигар сибқат мегиранд ва мегуянд : метарсемки ( рузгор баргардад ва ) балойи бар сари мо биёяд . Умид астки худованд фахти ( Макка ) ро пеш биёварад ё аз жониби худ кори кунад ва ин даста аз ончи дар дил пинхон доштанд ,пушаймон шаванд.

Секулярзадахо ва мунофиқин жихати созиш бо куффор омаданд тан ба хар залили ,хиффат ва созиши бидиханд аммо дар сурати қудрат ,жихати хамгаройи бо мўъминин хеч нармиши надоранд ва танхо дар холати заъаф бо мўъминин ва муслимин наздики мекунанд.Тарс аз жанг ,шикаст ва хамлаи куффори ошкора бахонаи мешавад барои ташвиқ ва тарғиби муслимин ба иртибот ва имтиёздехи жихати пархез аз хатари жанг.

Мо гуруххойи зиёдиро дидаемки аз тарси жанг бо куффори секуляр ва ишғоргари хорижий хамчун Амрико ва тоғутхойи махаллий ,мусобақаи барои иртибот ва имтиёздехи ,жихати махфуз мондан аз хамлаи онхо ва куффори ишғолгари хорижий ва новкарони махаллий онхо рох андохтанд ва хам акнун хам рох меандозанд ; аммо ғейри аз залили барои худ ва миллатишон ва ташвиқи душман ба пешруйи бештар кори анжом надоданд.

۲۲ – хамвора дар шак ва тардид ва дудили дар бейни муслимин ва куффори ошкор сагардонанд,диққат кунид саргардонанд :

«إِنَّما يَسْتَأْذِنُکَ الَّذينَ لا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ ارْتابَتْ قُلُوبُهُمْ فَهُمْ في‏ رَيْبِهِمْ يَتَرَدَّدُونَ» (توبه/۴۵)،

Танхо касони аз ту ижоза мехохандки ( дар жиход ширкат накунандки муддаиёни дуруғинанд ва ) ба худо ва рузи жазо иймон надоранд ва дилхойишон дучори шак ва тардид аст ва дар хайрат ва саргардони худ ба сар мебаранд. Ва дар жойи дигари мефармояд :

«مُّذَبْذَبِینَ بَیْنَ ذَلِکَ لاَ إِلَى هَؤُلاء وَلاَ إِلَى هَؤُلاء وَمَن یُضْلِلِ اللّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ سَبِیلاً» (نساء/۱۴۳)،

Дар ин миён саргашта ,мутараддид ва дудил хастанд .( гохи ба суйи дин ва ислом мераванд ва гохи ба суйи куфр медаванд.Замони худишонро дар сафи мўъминон қарор медиханд ,ва замони дар сафи кофарон жой медиханд ! Аммо дар хақиқат ) на бо инон ва на бо онон хастанд ( ва гумрох ,хайрон ва саргардонанд) ва хар киро худованд ( бар асари аъмоли зишт ва нопасандиш ) саргашта ва гумрох кунад ,рохи барои у ( ба суйи саодат ва хидоят) нахохи ёфт .

Замоники мунофиқин ва секулярзадахо аз дин хамчун абзори жихати расидан ба ахдофишон истефода мекунанд ва ақли мутағаййир ,амёл ва хавохойишонро меъёр қарор медиханд , қодир нахоханд будки мовзеъи собити дошта бошанд ва мутобиқ бо манофеъи худишон амал мекунанд , ва бархурдхойи чандгона доранд , ва ба истелох ек бом ва чанд хаво хастанд.

Инро мо дар кишвархои секуляри дунё зиёд мебинем .Дар ек жо ,кориро махкум мекунанд чун бо манофеъишон ( ба истелох бо манофеъи миллишон ) тазоди надорад ва хамон корро дар жойи дигар таъйид мекунанд чун дар инжо бо манофеъишон мехонад. Дақиқан секулярзадахойи саргардон ва золлинки дар миёни муслимин хам хастанд хамин меёри секулярхоро риоят мекунанд ва барои худишон меёри собити надоранд , дамдами мазож хастанд ; барои хамин на шахомати онро дорандки худишонро ба куффори ошкор бичаспонанд ва хиёли худишонро рохат кунанд ва на метавонанд худишонро бо қонуни шариати аллох татбиқ диханд ва дидгохи собит ва равиши зандаги хадафмандиро дар пеш бигиранд . Ба хамин далил дар саргардони ба сар мебаранд ва ба истелох дар хамон гурухи золлин даст ва по мезананд ва дудил хастандки мо хар руз дар намозхоимон аз худо мехохем моро жузви золлин қарор надихад.

۲۳ – хизби бод хастанд ва дар хар шароити сахтики бароишон пеш биёяд ба рохати тағйири мовзеъи медиханд ва саъй доранд бо макр ва фариб ,худишонро дар пирузий куффор ва муслимин шарик кунанд .

«الَّذِينَ يَتَرَبَّصُونَ بِكُمْ فَإِن كَانَ لَكُمْ فَتْحٌ مِّنَ اللّهِ قَالُواْ أَلَمْ نَكُن مَّعَكُمْ وَإِن كَانَ لِلْكَافِرِينَ نَصِيبٌ قَالُواْ أَلَمْ نَسْتَحْوِذْ عَلَيْكُمْ وَنَمْنَعْكُم مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ فَاللّهُ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَن يَجْعَلَ اللّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلاً» (نساء/۱۴۱)،

( ек қоидаи аслий : ) мунофиқон касониандки пейваста шуморо мепоянд ( шуморо зери назар мегиранд ). Пас, агар пирузий ва фатхи аз суйи худо насиби шумо гардад ,мегуянд : агар жуз ин астки мо бо шумо буда ва аз жамоати шумоем? – Чун мо онхоро мусалмон медонем ва жузви жомеъаи муслимин ба хисоб меоварем – ва агар сахми ( аз пирузий ) насиби кофарон гардад ,мегуянд: магар мо набудемки метавонистем ( хамрохи мўъминон бо шумо бижангем ва ) бар шумо чийра шавем ва дасти шуморо аз сари мўъминон кутох кунем? Рузи қиёмат худованд миёни шумо – муслимин ,мўъминин ,секулярзадахо ва чанин мунофиқони – довари хохад кард . Ва харгиз худованд рохиро қарор надодаки аз тариқи он куффор бар муслимин пируз шаванд ва тасаллут пейдо кунанд ва аллох кофаронро бар мўъминон чийра нахохад сохт .

۲۴ – секуляристхо ва мунофиқин ,дуруғгуйони манфаъат талаб буда ва хатто хозир нестанд манофеъи худро ба хотири бародарони кофари яхудий ва насроний худ дар хатар биндозанд ва ба онхо хам қасами дуруғ мехуранд аммо ,хозир нестанд манофеъишонро ба хотири онхо ба хатар биндозанд :

«أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ نَافَقُوا يَقُولُونَ لِإِخْوَانِهِمُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَئِنْ أُخْرِجْتُمْ لَنَخْرُجَنَّ مَعَكُمْ وَلَا نُطِيعُ فِيكُمْ أَحَدًا أَبَدًا وَإِنْ قُوتِلْتُمْ لَنَنْصُرَنَّكُمْ وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ* لَئِنْ أُخْرِجُوا لَا يَخْرُجُونَ مَعَهُمْ وَلَئِنْ قُوتِلُوا لَا يَنْصُرُونَهُمْ وَلَئِنْ نَصَرُوهُمْ لَيُوَلُّنَّ الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا يُنْصَرُونَ» (حشر/۱۱-۱۲)،

Оё мунофиқониро надидаики пейваста ба бародарони кофар ахли китоби худ мегуянд : хар гох шуморо берун кунанд , мо хам бо шумо берун хохем омад ва харгиз ба зиёни шумо аз сухани каси фармонбурдори нахохем кард , ва агар бо шумо жанг ва пейкор шавад ,қатъан ба кўмакитон шитофта ва ёритон хохем кард .Худо гувохи медихадки онон дуруғ мегуянд ( ва ба ахди худ вафо намекунанд ) .Харгох ихрож шаванд бо онон берун намераванд ва агар бо ишон жанг ва пейкор шавад ба кўмакишон намештобанд ва ёришон намедиханд , ва агар хам (фарзан ) ба кўмак ва ёришон бираванд ,пушт мекунанд ва мегурезанд ва дигар кўмак ва ёри нахоханд шуд ( ва худо ишонро халок мегардонад).

Бо онки ,тамоми куффор дар баробари муслимин уммати вохид мешаванд ва дар жанг бо муслимин бародар хам талаққи мешаванд ,аммо усулан хеч секуляристи хозир нест ба хотири шариатхойи осмоний ё хар мазхаби ғейри аз дини секуляризм манофеъи худишро ба хатар биндозад , ва ё ба хотири хеч ек аз шариатхойи осмоний хозир ба жангидан нест агар манфаъати барояш надошта бошад.Қоидайи дини секуляризм истефодайи абзорий аз тамоми шариатхойи осмоний аст.

Инхо мисли ек абзор ба ин шариатхо нигох мекунанд .Чи каси ба абзори чун чакуш,кўланг ,анбурдаст ва амсолихим эъломи вафодори карда ва худишро қурбонишон намуда то инхо бихоханд худишонро қурбони фалон шариати осмоний кунанд ?Инхо дуруст шуданд ва ба вужуд омадандки шариатхойи осмонийро масх кунанд ва аз дарун нобудишон кунанд ва бо зури аслаха қавонини дини секуляризмро бар онхо тахмил намоянд. Инхо наёмаданд аз қонуни шариати аллох ё хар кудом аз мазохиби феълийки вужуд доранд мухофизат кунанд ва ё кўмак кунандки ин шариатхо барои худишон хукумат ва қудрати мустақил дошта бошанд ва бар асоси қавонини худишон бар худишон хукумат кунанд.

Ононки хиёл мекунанд Амрико ё режими сехюнисти аз мазхаби онхо ё аз ақоиди онхо дифоъ мекунад ва худишро ба хотири мазохиб ва ақоиди инхо ба хатар мендозад хамин масириро меравандки секулярзадахо ва мунофиқин рафтанд.Секуляристхо ва секулярзадахо танхо ба унвони ек абзор ва васила ба ин шариатхойи осмоний ва мазохиби феълий исломий нигох мекунанд,абзорики битавонанд дар хидмат ба манофеъ ва ахдофишон аз он истефода кунанд.

۲۵ – секулярзадахо ва мунофиқин хеч пойбанди ба ахд ва пеймонхойи худ надоранд ва наметавон ба пеймонхоишон хам эътимод кард:

«‏وَمِنْهُمْ مَنْ عَاهَدَ اللَّهَ لَئِنْ آتَانَا مِنْ فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَّ وَلَنَكُونَنَّ مِنَ الصَّالِحِينَ‏ ‏فَلَمَّا آتَاهُمْ مِنْ فَضْلِهِ بَخِلُوا بِهِ وَتَوَلَّوْا وَهُمْ مُعْرِضُونَ‏* ‏فَأَعْقَبَهُمْ نِفَاقًا فِي قُلُوبِهِمْ إِلَى يَوْمِ يَلْقَوْنَهُ بِمَا أَخْلَفُوا اللَّهَ مَا وَعَدُوهُ وَبِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ‏» (توبه/۷۵-۷۷)،

Дар миёни ( мунофиқон) касони хастандки бо худо пеймон мебандандки агар аз фазли худ моро бениёз кунад – имконоти молий ва чизи ба мо бидихад – бидуни шак ба садақа ва эхсон мепардозем ва аз замрай и солихин хохем буд –

لَنَكُونَنَّ مِنَ الصَّالِحِينَ

Аммо хенгомики худо аз фазли худ бидонон бахшид ,бухл меварзанд сарпичи мекунанд ва руйигардон мешаванд. Худованд нифоқро дар дилхойишон падидор сохт то он рузики худоро дар он мулоқот мекунанд – яъни то рузи қиёмат – ин ба хотири он астки пеймони худоро шикастанд ва хамчунин дуруғ гуфтанд.

Инхо ахдишонро бо аллох мешкананд .Секулярзадахо ва мунофиқинки қаблан ишора кардем яқин дорандки ин қуръонро аллох фуру фристода , росулуллох саллаллоху алайхи васаллам аз тарафи худо омада ,ахком моли аллох хастанд аммо дар ахдхойики ба худо медиханд ахдишон бо аллохро мешкананд ва зери хамма чиз мезананд.Замоники онхо ахдишон бо аллохро мешкананд ва зери хамма чиз мезананд он вақт ба ахдики бо махлуқот мебанданд пойбанд мешаванд ? Хашо ва калло . Касики ба ахд ва пеймони секулярзадахои мусалмоннамо дил бибандад жохили астки онхоро онтурики аллох маърифий карда немешносад; чун хатто секуляристхойи ошкора хам ба ахди ва пеймонхойи инхо бовар надоранд. Чун инхо аз жинси худишон хастанд ва табиий астки бехтар аз дигарон онхоро мешносанд барои хамин аз онон бу унвони ек абзор истефода менамоянд ва бо онхо пеш аз андоза эхтиёт мекунанд ,то замони мисли ек дастмоли туолет аз онхо истефода мекунанд . Барои хамин онхо мисли ек абзор хастанд . Ба хеч чиз ин секулярзадахо эътимод надоранд.

26 -Чизики боис мешавад секулярзадахо ва мунофиқин бо дигарон робитаи дусти барқарор кунанд манофеъишон аст ; ва ончи боиси норохати ,ғазаб ва ошуфтагишон мешавад махрумият аз манофеъи астки худишонро мустахаққи он медонанд. Бахусус махрумият аз қудрат дар миёни атрофиён ва махрумият аз қудрати хукумати ва находхойи иқтисодий ,ижтимоий ,қазоий ва ………..ки тамоми онхо марбут ба қудрати хукумати хастанд :

Дар миёни онон касони хастандки дар тақсими закот ва садақот аз ту айбжуйи мекунанд ва ирод мегиранд ( ба адолати пайғамбар ирод мегирифтанд ). Агар бидонон чизи аз закот дода шавад хушнуд мешаванд ва агар чизи аз он ( амволи моддий ) бадишон дода нашавад хар чи зудтар хашм мегиранд ( ва ахм ва тахм мекунанд).

Мо мардумониро дар хамин курдистони Ироқ дидаем албатта дар жохои дигар хам хастанд аммо дар инжо худимон дидаемки агар ба онхо имконоти моддий дода шавад рози ва хушхол мешаванд ва михвари сухбатхоишон хам хамин аст ; дар мовриди татбиқи қонуни шариати аллох ё новкари хоким барои куффори ишғолгари секуляри хорижий ва бахусус Амрико ,роиж шудани анвоъи мафосиди ахлоқий ва марокизи фасод тахти ановини марокизи мосож ,рақс ва ғейрих ,тўвхин ба дини аллох ва қонуни шариати аллох дар расонахойи мохвораий ,зиндони шудани ва қатли садхо мусалмони бегунох ,барафроштан парчами хамжинсбозхо дар мохи рамазон дар консулгари Амрико ,аланан ба анвоъи мафосиди зидди шаръий пардохтан ва ғейрих дар ин заминахо аслан сухбати намекунанд ,аммо хар каси ба онхо пул бидихад эъломи ризоят мекунанд .Фарқи надорад ин пул диханда пайғамбар саллаллоху алайхи васаллам бошад ё Амрико ё тавоғит ва еки аз новкарони Амрико.

Дидемки оли саъуд хам миллионхо доллор ба ин сагмаргахо ва ин маздурон кўмак кард .Яъни аз оли саъуд фосидтарин хукумати мовжуд дар дунё ва душмантарин ва сарсахттарин душмани мусалмононики бар гушаи аз сарзаминхойи мусалмоннишин хоким аст инхоро тағзия мекунад то Амрикоки алъон рахбарияти кулли куффори секуляри жахонро феълан бар ухда дорад .Мухим бароишон ин астки ба онхо пул бидиханд ва имконоти моддий дар ихтиёришон қарор дода шавад дигар бақияйи маворид бароишон мухим нест .Бо ин пул хушхол мешаванд ,ин пул хам набошад норохат мешаванд.

– 27 -Замоники мунофиқин ва секулярзадахо пушти дустонишонро дар жанг бо муслимин холи мекунанд муртакиби кори мешавандки аллохи мутаол ин кори онхоро бо кори шайтон муқойиса мекунад :

«كَمَثَلِ الشَّيْطَانِ إِذْ قَالَ لِلْإِنْسَانِ اكْفُرْ فَلَمَّا كَفَرَ قَالَ إِنِّي بَرِيءٌ مِنْكَ إِنِّي أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِينَ» (حشر/۱۶)

(достони секулярзадахо ва мунофиқин бо куффори ахли китобики ба онхо ваъда дода буданд ва қасам хурда буданд ,мегуяд достони ин мунофиқин бо яхудиёни ахли китоб ) хамчун достони шайтон астки ба инсон мегуяд : кофар шу ( то мушкилоти ту хал шавад ) . Аммо хенгомики ( бар асари васвасахойи шайтон ) кофар мешавад , шайтон мегуяд : ман аз ту безорам ва гуризонам ! Чироки ман аз худо ,яъни парвардигори жахониён метарсам.

Ин секулярзадахойи ” танбали фурсатталаб ва муъзи ” хамиша мунтазири лахзоти пирузий ва натижагири хастанд ва саъй доранд бидуни захмат ,барои бахра бардори аз самароти дигарон худишонро дар сафи аввал жо бизананд ; аммо ,замоники мушкил ё гирифтори пеш меояд хар ек бо бахонахойи дуруғин ба суйи фарор мекунанд . Ва бароишон фарқ намекунад касики ба у пушт мекунанд ва ахдишонро бо у мешкананд чи каси бошад. Аллох таоло кори ин секулярзадахоро ба кори шайтон ташбех карда аст. Яъни улгуйи инхо шайтон аст ва ғейри аз шайтон каси наметавонад ба андозаи инхо палид ,маккор ва ахдшикан бошад . Албатта шайтон хам бунёнгузори дини секуляризм аст ва табиий астки секуляристхо ва секулярзадахо уро улгуйи рафтори худишон қарор диханд.

۲۸ – инхо бо корхоики карданд дар воқеъ ,на дар миёни муслимин ва на дар миёни куффори ошкор ёр ва ёвари надоранд ва каси ба онхо такия намекунад ва ба онхо бахои намедихад ва аз онхо химоят хам намекунад ;

«…وَمَا لَهُمْ فِی الأَرْضِ مِن وَلِیٍّ وَلاَ نَصِیر» (توبه/۷۴)،

Ва дар саросари руйи замин дусти ва ёвари нахоханд дошт .

Ё дар жойи дигари мефармояд :

«أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ تَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِم مَّا هُم مِّنکُمْ وَلَا مِنْهُمْ وَیَحْلِفُونَ عَلَى الْکَذِبِ وَهُمْ یَعْلَمُونَ» (مجادله/۱۴)،

Оё огохи аз касоники гурухиро ба дусти мегирандки худо бар онон ғазаб гирифта . Инон ( аз гурухики худо бар онон ғазаб гирифта ) мунофиқони пеш набуда ва на аз шумо хастанд ва на аз онон – яъни инхо на аз ” анъамта алайхим ” хастанд ва на аз мағзубин хастанд ин золлин – чанин касони ба гунайи огохона сўганди дуруғ ёд мекунанд !.

«غَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِم»

Мағзубин хастанд .

«مَّا هُم مِّنکُمْ وَلَا مِنْهُمْ»

На аз ” анъамта алайхим ” яъни мўъминин ва муслимин хастанд ва на аз ” мағзубин ” хастанд пас чи хастанд ? “золлин ” . Дар ин оя хам аллох таоло ин гурухи “золлин ” ва ё секулярзадахо ва мунофиқинро дастаи маърифий мекунадки на аз муслиминанд ” анъамта алайхим ” ва на аз гурухиандки аллох аз онхо ғазаб гирифта яъни аз гурухи мағзубин хам нестанд ва бидуни ёр ва ёвари бейни куффор ( мағзубин ) ва мўъминин ( анъамта алайхим ) саргардонанд . Оё дорудастайи бечоратар аз ин секулярзадахойи хоин фосид метавонад вужуд дошта бошад ?

۲۹ – бо инки секулярзадахо ва мунофиқин ,корномайи худишон пур аз ғил в ғаш ва хиёнат аст аммо пешдасти мекунанд ва муслиминро муттахам ба хиёнат мекунанд хатто ,агар пайғамбари худо хам бошад яъни хатто агар касироки муттахам мекунанд росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бошад бароишон фарқи надорад :

«وَمَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَغُلَّ وَمَن يَغْلُلْ يَأْتِ بِمَا غَلَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ثُمَّ تُوَفَّى كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَهُمْ لَايُظْلَمُونَ» (آل عمران/۱۶۱)،

Хеч пайғамбариро шойиста нестки хиёнат кунад , ва хар каси хиёнат кунад дар рузи ростохез ончироки дар он хиёнат карда аст бо худ ( ба сахнаи махшар ) меоварад ,сипас ба хар каси подош ва жазои ончи карда аст ба тамом ва камол дода мешавад , ва ба онхо ситам нахохад шуд.

Секулярзадахо худишон бо хар кофари ошкори алайхи муслиминки хамин муслимин муташаккил аз хонувода ,қовм ,қабила ,хамшахрий ,хамзабон ва хамватани худишон хам хастанд эъломи валоъ ва дусти мекунанд ва дучори анвоъи хиёнатхо алайхи миллат ва атрофиёни худишон мешаванд. Хиёл мекунид секулярзадахо алайхи чи каси хиёнат мекунанд алайхи падариш ,модаришки мунофиқ нест ,алайхи бародар ,қовм ва хеш ,атрофиён ,хамзабон ,хаммахаллаи ,хамшахри ,хамкучаи худиш . Алайхи инхо ва ба инхо хиёнат мекунанд . Ба чи каси хиёнат карданд ? Аммо ,дар камоли пурруйи пешдасти мекунанд ва мўъмининро ба журмики худишон муртакиб шуданд муттахам мекунанд.Бароишон фарқи намекунад ин мўъмин росулуллох саллоллоху алайхи васаллам бошад ё хар мўъмини дигари . Дуруғ мегуянд ,мушаххас аст. Вақтики дар ин оя исми росулуллох саллаллоху алайхи васаллам омада яъни чи ? Инхо бо дуруғ онхоро муттахам ба хиёнат ва ғил ва ғаш мекунанд .

Ин секулярзадахо ё мустақим ё аз коноли тоғути махаллийки арбобишон аст дар ростои ахдоф ва манофеъи Амрико ,Исроил ва ното хидмат мекунанд ва ба дин ва миллати худишон хиёнат мекунанд ; аммо замоники забон боз мекунанд мўъмининро ба ин журмики худишон ошкора муртакиб мешаванд ва тамоми расонахо онро эълом карданд муттахам мекунанд.

۳۰ – то замоники хокимият бо муслимин аст на дар рохи аллох ва на хатто ба хотири мухофизат аз худишон хам тахти рахбарияти муслимин намежанганд :

«وَلْیَعْلَمَ الَّذِینَ نَافَقُواْ وَقِیلَ لَهُمْ تَعَالَوْاْ قَاتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَوِ ادْفَعُواْ قَالُواْ لَوْ نَعْلَمُ قِتَالاً لاَّتَّبَعْنَاكُمْ هُمْ لِلْكُفْرِ یَوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلإِیمَانِ یَقُولُونَ بِأَفْوَاهِهِم مَّا لَیْسَ فِی قُلُوبِهِمْ وَاللّهُ أَعْلَمُ بِمَا یَكْتُمُونَ». (آل عمران/۱۶۷)[۳]

Яъни инхо хозир хастанд марги қовм ва хеши мусалмони худишонро бибинанд ва гуфтем онхоики доранд ба онон хиёнат мекунанд ва аз онхо дифоъ мекунанд чи касони хастанд ? Хамин қовм ва хешхойи худишон хастанд хамин падар ва модар ва атрофиёни худишон хастанд хамин хохар ва бародар ,баччахои худишон хастанд,инхо хозиранд марги инхоро ,нобудийи инхоро бибинанд ва манофеъи атрофиён ,ватан ,зан ва фарзандон ва хонувода ,қовм ва қабилашон ба хатар биёфтад ,аммо дар жанги ширкат накунандки боиси шикасти секуляристхо ва тақвияти муслимин ва амнияти умумий мешавад.

Аммо дар баробар ,агар хамин секуляристхо кишваришонро ишғол кунанд ва боиси вайрони ,харж ва марж ва куштори хазорон хамватан ва атрофиёни онхо хам шаванд ин дар бисёри маворид хозир мешаванд дар жибхаи душман ворид шаванд ва бар алайхи муслимин бижанганд .Холо чи бо таблиғ ва забон бижанганд ,чи бо молишон ва чи бо аслаха. Магар мо инро дар хамин Ироқ ,Сурия ,Афғанистон ,Покистон ,Сумоли ,Моли ва ………намебинем ?

۳۱ – жихати ширкат дар жанги мусаллахона омодагихойи лозимро тахия намекунанд ,табиий астки тахия накунанд :

«وَلَوْ أَرَادُوا الْخُرُوجَ لَأَعَدُّوا لَهُ عُدَّةً وَلَكِنْ كَرِهَ اللَّهُ انْبِعَاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَقِيلَ اقْعُدُوا مَعَ الْقَاعِدِينَ» (توبه/۴۶)،

Агар мехостанд ( барои жиход берун бираванд ,туша ва соз ва барги онхоро омода мекарданд аммо худо берун шудан ва харакат кардани ононро ) ба суйи майдони набард написандид ва ишонро аз ( ин кор ) боздошт ва ба ишон гуфта шуд : бо нишастагон ( пиразанхо ,пирамардхо ,беморон ,занон ,кудакон ва касоники тавоноий жанг надоранд ) бо онхо бинишинид.

Шумо то ба хол дидаид еки аз ин секулярзадахо масалан барои жиход ва қитол бо куффори секуляри ишғолгари хорижий рафта бошад масалан хатто эъдод кунад ,барои жиход пул омода кунад ва ғейрих ? На ,тамоми мужохидиники дар Афғанистон бар алайхи куффори секуляр ва социалисти шўравий жангида буданд дар тамоми он солхо шохидий медихандки ек нафар аз салафихойи оли саъуд ва ё ихвонуш шаётин ( на ихвонул муслимин ) дар ин жанг ширкат накарда ва балки бо таблиғоти худишон монеъ аз кўмак расоний ба ин мусалмонхо ва мужохидин дар жанг алайхи секуляри социалистхойи шўравий буданд ва бо таблиғотишон аз онхо мумониъат карданд.

Шумо харгиз намебинидки чанин касони вориди чанин жиходи шаванд хатто худишонро хам барои он омода кунанд.На , инхо куллан бар алайхи чанин жиходи хастандки натижаш мешавад тахкими қонуни шариати аллох ва аз бейн рафтани тоғутхойики бар онхо хокиманд ва ононро валийи амри худишон медонанд. Аммо дар аваз ,барои пейкор дар сафи оли саъуд ва борзонийхо ,екитихо ва маздурони хизби коргарони ужалон мусайламаи каззоби феълий курдхо ,нийрухоишонро мефристанд хар чанд худишон урза ва шахомат надорандки бираванд . Еки аз ин суханронон ва муллохойи танилаши онхоро намебиники дар жанг ширкат карда бошанд , дар жанг захмий шуда бошанд ё кушта шуда бошанд . Агар хам бираванд пушти жибхахо ва акс бигиранд ,фақат барои риёкори аст ва бас. Инхо фақат хамон фариб хурдахоро равонаи жанг мекунандки мисли пилаи керми абришам дўврибаришонро гирифтанд ва инхоро сехр карданд.

۳۲ – бо дуруғпардозихо ва бахонахойи чун натавоний ,гирифторий ,адами қудрат ва …………аз ширкат дар жанги мусаллахона худдори мекунанд хатто ,агар рахбари ин жанг росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бошад :

«لَوْ کانَ عَرَضاً قَريباً وَ سَفَراً قاصِداً لاَتَّبَعُوکَ وَ لکِنْ بَعُدَتْ عَلَيْهِمُ الشُّقَّةُ وَ سَيَحْلِفُونَ بِاللَّهِ لَوِ اسْتَطَعْنا لَخَرَجْنا مَعَکُمْ يُهْلِکُونَ أَنْفُسَهُمْ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّهُمْ لَکاذِبُونَ» (توبه/۴۲)،

( мунофиқон ) агар ғаноими наздик ( ва дар дастрас бошад ) ва сафари сахл ва осон бошад ( ба таъмаи моли дунё ) аз ту пейравий мекунанд ва ба дунболи ту меоянд , ва ле рох дур ва пурдардисар ( хамчун табук ) барои ишон ношудани ва норафтани аст. Ба худо сўганд мехурандки агар метавонистем бо шумо харакат мекардем . Онон ( дар воқеъ бо ин амалхо ва ин дуруғхо ) хувиштанро табох ва халок мекунанд ,ва худо медонадки ишон дуруғгуянд.

Инхо бо ижоди ихтилоф дар миёни мардум ва тазъифи басижи умумий ва хамагони муслимин ,аввалин заработи худро ба жибхаи муслимин ворид мекарданд .Илова бар ин ,бо адами хузури худ дар жибхахойи жанг боиси тазъифи рухия ва хутути жанги мешуданд.Чун хеч эътимоди ба онхо набуд ва дар пушти жибха ба гунаи амал мекардандки мужохидини хатти муқаддам хамиша дилвопаси пушти жибха ва хатто хонуводахойи худишон бошанд.Достони жонишини Али ибн Аби Толиб дар миёни ахли байти росулуллох саллаллоху алайхи васаллам нишони аз ин дилвопаси ошкори росулуллох саллаллоху алайхи васаллам нисбат ба ин секулярзадахо ва мунофиқини астки пушти жибха монданд ва наметавон ба онхо эътимод кард.

۳۳ – секулярзадахо ва мунофиқин коришон ижоди жанги равоний алайхи муслимин аст он хам замоники дар холи жанг бо куффори секуляр ва муттахиди хорижий бошанд,коришон хамин аст хамин корро анжом медиханд ,мисли жанги ахзоб. Яъни инхо дар замоники муслимин бо нийрухойи муттахиди куффор ба рахбари Амрико дар холи жиход ва қитол хастанд инхо алайхи ин мужохидин жанги равонийро шуруъ мекунанд ва алайхи онхо таблиғ менамоянд :

«وَإِذْ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ مَّا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُوراً» (احزاب/۱۲)،

Бале хамин харфхоро мезаданд .Ё хамчун таблиғоти суъ дар жараёни издивожи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бо уммил мўъминин Зайнаб алайхассаломки чанон дар қалби муслимин таъсири манфий гузошта будки танхо бо оёти қуръон бемори дилхойи муслимин шифо ёфт :

: «یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِینَ وَالْمُنَافِقِینَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِیماً حَكِیماً» (احزاب/۱)

Ва мавориди мутаъаддиди дигарки дар ин замина аллох таоло дар мовридишон овардаки инхо иқдом ба жанги мусаллахона мекарданд ва ба жанги равоний иқдом менамуданд дар замоники муслимин дар бахбухаи жанг бо гуруххойи муттахид секуляр хастанд.

Хадафи мунофиқин ин астки нишон диханд муслимин беахамият ва ночиз хастанд , ва дар баробар ,куффорро бехтар ва қавитар нишон медиханд .Гох бо шухи ва гох бо жиддий мегуянд магар муслимин метавонанд дар баробари Амрико ва силоххойи пешрафтайи он боистанд ? Ва фовран жавоб медиханд маълум астки наметавонанд . Ва агар бигуйид амрикойи секулярки дар Ветнам ,Ироқ ,Афғанистон ,Сумоли ,Яман ва ғейрих шикаст хурда ,фовран даххо дуруғ ,зон ва гумон ва шубха дар товжихи ин шикастхо меоваранд ва саъй мекунанд бузурги ва убухати рахбари секуляристхо ва намоди дини секуляризмро хифз кунанд ва барояш узртароши мекунанд.

Инхо таблиғ мекунандки ваъдахойи аллох ва росулиш дуруғ аз об даромада аст:

«وَإِذْ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا» (أحزاب/۱۲)

Сабаби нузули ин оя чанин будки вақти пайғамбар дар жанги ахзоб ( жангики тамоми секуляристхои муттахиди қурайш дар он ширкат доштанд ) дар вақти кандани хандақ буданд , ба санги расидандки берун намеомад,росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дохили хандақ рафт бо ек путк зарбаи ба он задки қисмати аз санг жудо шуд ; ва барои бори дувумки ба санг зарба зад тикаи дигар жудо шуд ва фармуд : ганжинахои қирмиз ва сафид мулки уммати ман мешавад . Мунофиқон дар берун аз хандақ мегуфтандки : нигох кунид ваъдаи ганжинаи Кисро ва Қайсар ба мо медихад дар холики хаммайи мо аз тарс ,наметавонем кори қазойи хожатро анжом дихем . Бале ,инхо жанги равонийро дар замони алайхи муслимин рох меандозандки муслимин дар жанг бо куффор ва секуляристхойи муттахид хастанд.

Мушаххас аст,ин дар мовриди умури дунёвий аст ва нишон медихадки он даста аз муслиминки жузви

«الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ»

Мешаванд еки аз абзорхойи фарифта шудани инхо тавассути мунофиқин ва хамсу шудани инхо бо мунофиқин ва секулярзадахо метавонад умури дунёвий бошад.Яъни нигох кунид инхо чи чизиро масхара карданд .Дар инжо ,умури иқтисодий ва он сухани пайғамбарки дар умури иқтисодий ва молий зада будро ба унвони жанги равоний алайхи муслимин баржаста карданд ва аз он истефода намуданд.

۳۴ – агар ба ахли жиход хейри мисли пирузий дар жанг бирасад мунофиқин ва секулярзадахо нигарон ва дилтанг мешаванд ва агар ба онхо бади ва мусибати бирасад инхо хушхол мешаванд ва шикасти муслиминро ноши аз пешбини ва заковати худишон медонанд:

: «إِن تُصِبْكَ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَإِن تُصِبْكَ مُصِيبَةٌ يَقُولُوا قَدْ أَخَذْنَا أَمْرَنَا مِن قَبْلُ وَيَتَوَلَّوا وَّهُمْ فَرِحُونَ» (توبه/۵۰)،

Агар неки ба ту бирасад ( ва пирузий ва ғаниматёби ,ин пирузий )ишонро норохат мекунад , ва агар мусибати ба ту даст бирасад ( ва масалан куштахо ва захмихойи дошта боши ,шодий мекунанд ва ) мегуянд : моки тасмими худро аз пеш гирифтаем ва қаблан хувиштанро аз ин бало бархазар дошта будем ва шод мешаванд ва мераванд.

Замоники муслимин ба бало ва мусибати гирифтор мешавад ё дар жанги шикаст мехурад ва куффор ба пирузий даст пейдо мекунанд фовран онро бо чанд дуруғи дигар пахш мекунанд ва чанин вонимуд мекунанд ва ба дигарон нишон медихандки аз ин мусибат ва шикасти муслимин норохат шуданд ; аммо ,инхо дуруғ мегуянд ва аз тахи дил ба ин гирифтор шудани муслимин хушхол хастанд.

Ин вокуниш бахусус замони бештар худишро нишон медихадки муслимин дар жанги алайхи куффор ва бахусус куффори секуляр хамкеши онхо пируз шаванд инхо норохат мешаванд , ва замоники шикаст мутаважжихи муслимин шавад шуруъ мекунанд ба ибрози шоди ва инки онхо пешбини чанин шикастиро карда буданд.

Замоники бахши аз сарзаминхойи муслимин аз чаповули ишғолгарони секуляри хорижий ва новкарони махаллий онхо озод мешавад ва муслимин бар куффори секуляр пируз мешаванд инхо норохат мешаванд . Хамин ибрози нигарони аланий онхоро дар масалаи озодсозихойи Ироқ ,Сурия ва Яман ба вузухи хар чи тамомтар мушохада накардаем? Магар надидаем ?

Замоники куффори секуляр ва бахусус куффори секуляри хорижий сарзамини аз сарзаминхойи исломийро ишғол мекунанд инхо ин ишғолгариро озодий бахши медонанд, ва барои он шоди мекунанд.Замоники муслимин дар еки аз сарзаминхойи мусалмоннишин тавассути хавопиймохо ва маздурони Амрико кушта мешавад ибрози хушхоли мекунанд ,замони мусалмониро дастгир мекунанд ва уро тахти шиканжа қарор медиханд изхори хушхоли мекунанд. Замоники мусалмониро хатто дар зиндонхо эъдом мекунанд инхо наметавонанд хушхоли худишонро пинхон кунанд ва хатто ба пуштибони аз чанин эъдомхойи баёния ва фатво содир мекунанд . Магар мо фатвои муфтихои хоини оли саъуд дар эъдоми он хамма мусалмони муваххид ва он хамма олимро дар чанд мохи гузашта надидаем ?

۳۵ – Фурсатталаб хастанд .Агар муслимин дар жанги пируз шаванд худишонро жузви муслимин махсуб мекунанд ва агар куффор ба пирузи даст пейдо кунанд мегуянд агар мо жибхаи муслиминро тақвият мекардем ва жилови жавонон ва муборизинро намегирифтем алъон онхо бар шумо пируз шуда буданд :

۱- «‏الَّذِينَ يَتَرَبَّصُونَ بِكُمْ فَإِنْ كَانَ لَكُمْ فَتْحٌ مِنَ اللَّهِ قَالُوا أَلَمْ نَكُنْ مَعَكُمْ وَإِنْ كَانَ لِلْكَافِرِينَ نَصِيبٌ قَالُوا أَلَمْ نَسْتَحْوِذْ عَلَيْكُمْ وَنَمْنَعْكُمْ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ فَاللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا‏» (نساء/۱۴۱)[۴]

Хийлихоро дидемки дар расонахо эълом кардандки мо чанд хазор мужохидро аз жангидан бо амрикои секуляр ва тоғутхо мунсариф кардем ва монеъи жиходи онхо шудаем ва агар мо набудем алъон вазият чизи дигари мешуд.Хийли аз ин гуруххо ва муфтихоро дидемки мақомоти боландпояи Амрико аз онхо ташаккури расмий ва алайний карданд. Магар ин сифотро мо ба каррот дар гуфторхо ва рафторхои ин секулярзадахои хоин надидаем?

Аммо дар аваз ,хаминхо дар додани фатво ба кушти ва куштори муслимин ва ижоди тафрақа бейни муслимин лахзаи дуранг намекунанд .Чизики ба куффор хидмат мекунад лахзаи дар он дуранг намекунанд .Аз мусалмонкуши ва тафарруқ бейни мусалмонон хам хушхол мешаванд ,чиро ? Чун ,ин боиси хушхол шудани куффор мешавад . Дар аваз ,ин корхоишонро хам ба новъи дифоъ аз ислом ва дифоъ аз арзишхойи ислом медонанд .Фурсатталаб хастанд ,фақат кофий аст бибинадки мухотоби у кист?Агар муслиминанд дар расонахо тури бо онхо сухбат мекунандки ингор олимтар аз инхо вужуд надорад ва дилсузтар аз инхо барои динишон вужуд надорад ,ва замоники фатвохойишонро дар дифоъ аз куффори ишғолгари хорижий бахусус ба рахбари амрико ва муттахидини он мебинем ,мебинемки амалан тамоми иқдомоти инхо дар хидмат ба куффори ишғолгари хорижий ва тоғутхои махаллий аст.

۳۶ – дар замони кушта шудани муслимин бо ба кор бурдани “аммо ва агар ” ба жанги равоний алайхи муслимин ва айбжуйи аз қазо ва қадари аллох мераванд :

«الَّذِينَ قَالُوا لِإِخْوَانِهِمْ وَقَعَدُوالَوْ أَطَاعُونَا مَا قُتِلُوا قُلْ فَادْرَءُوا عَنْ أَنفُسِكُمُ الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ» (آل عمران/۱۶۸)،

Онон касони хастандки нишастанд ва ( аз жанг кинорагири карданд ва нисбат ) ба бародарони худ гуфтанд : агар аз мо итоат мекарданд ( ва харфи моро мешаниданд) кушта намешуданд.Бигу : пас ,маргро аз худ дур кунид агар рост мегуйид .Бале ,инхо мегуянд агар инхо харфи моро гуш медоданд кушта намешуданд ,агар инхо интури мекарданд интури мешуд ,агар инхо ,агар ва агар ва аммо ва агар .

Инхо ба қазо ва қадари илохи рози нестанд ва хар иттифоқи дар зиндаги биёфтад ,мегуянд агар чанин мекардам ,чанин мешуд ва хамиша дар афсус ва дилтанги ва жанги аъсоб бо худишон хастанд , ва хамиша жанги аъсобро ба муслимин хам мунтақил мекунанд.

Дар жанги ухуд ва дар хини жанг ,ек севум аз артеши муслиминро берун мекашанд ,баъадки дучори чанин хиёнати ошкори мешаванд баъди аз жанг хам бо ” аммо ва агар ” ва ғейрих алайхи рахбарият ва мужохидин ,жанги равоний рох меандозанд. Агар инхо дар артеши кишвархойи секуляри жахон бошандки он артеш шикаст хам бухурад чи бархурди бо ин гурухи хоин хоханд дошт ? Бовар кунидки , агар дар он замон имкони додгохи сахроий ва низомий набошад баъди аз жанг ,он хам баъди аз шикаст ,бо чанин хоинини чунон бархурди хашини мекунандки дарси ибрати барои дигарон шавад ва пушиши хам барои шикастишон дар жанг бошад . Чун ,инхо ба истелох ” амнияти миллий ” ро ба хатар андохтанд ва ба миллат хиёнат карданд ва дар шикасти худихо ва пирузий тарафи муқобил ,шарики душман хастанд . Аммо ,мебинем хамин мунофиқин ва секулярзадахо пас аз анжоми чанин хиёнати бузурги боз бо аммо ва агар ба жанги равоний бо муслимин мепардозанд.

۳۷ – чунончи ба хар далили ба хамрохи муслимин мажбур шаванд ба жанг биёянд ғейри аз фасод ,фитнажуйи ва жосусий кори дигари анжом намедиханд :

«لَوْ خَرَجُوا فِيكُمْ مَا زَادُوكُمْ إِلَّا خَبَالًا وَلَأَوْضَعُوا خِلَالَكُمْ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ وَفِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ» (توبه/۴۷)،

Агар онон хамрохи шумо ( барои жиход ) берун меомаданд ,чизи жуз шар ва фасод бар шумо намеафзуданд ва ба суръат дар миёни шумо харакат мекарданд ( шойиот ,афкоришон ва худишон ) ва машғули ошуфта кардан ,гулзадан ва баргардонданитон аз дин мешуданд ( баргардондани шумо аз жиход ва амрики иродаи онро кардаид шуморо дилсард мекарданд ) .Дар миёнитон хам касони хастандки сухани ишонро бишнаванд

«وَفِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ»

( ва даъвати тафрақа омиз ва фитна барангизи ишонро бипазиранд ) худованд ситамгаронро хуб мешносад .

Нуфузи инхо дар нирухойи жанги жихати шикастани рухия ва иродаи жанги онхост. Инро мо дар жанги ухуд ба вузух мушохада мекунем .Абдуллох ибни Убай ,ба хамрохи жамъи аз асхоб ва хатто росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бар ин бовар будандки дар Мадина дифоъ кунанд ва хориж нашаванд,аммо раъйи шўройи жанги ( ки бештар жавонон дар он бартари доштанд ) бар берун рафтан буд.Дар натижа ,Абдуллох ибни Убай ба хамрохи лашкари ислом аз Мадина то наздикихойи Ухуд харакат кард ба нахвики ду сипохи муслимин ва куффори секуляри қурайш хамдигарро медиданд ( яъни то ин андоза бо сипохи муслимин омаданд ).Дар ин макон ,Абдуллох ибни Убай мунофиқ ,банойи сарпичи гузашт ва бо худуди ек севум жамиъати сипох ,сесад тан аз размандагон ва жангжуён бозгашт ; ва мегуфт : немедонем ;чиро бояд худимонро ба куштан бидихем ?! ва тазохур мекард ба инки бозгашт у ба хотири он астки росули худо саллаллох алайхи васаллам ба раъй ва назари вай тартиби асар надода ва аз раъйи дигарон истефода карданд ва ба ин макон омада ва аз Мадина хориж шуда аст !

Аммо иллат ин набуд ,чун агар иллати бозгашти у ва атрофиёниш ин буд аслан то инжо хам харакат намекард . Хадафи вай нобуди маънавиёт ва рухияйи жанги муслимин ,ижоди шуриш ва нофармоний ,ижоди тафарруқ ва фашл дар миёни сипохиёни ислом ва дар аваз ,рухиядехи ,тақвияти рухи ва дилир кардани душманони ислом ва секуляристхойи қурайш буд.

Дар пиёда кардани ин нақша хам муваффақ шуд ; ду гурух аз лашкариёни ислом ,яъни бани хориса аз авс ва бани салма аз хазраж ,баноро бар сусти ,паришони ва дархам рехтаги гузоштанд; инхо хам мехостанд ба шеваи худишонро кинор бикашанд ва хостанд аз жанг сарфи назар кунанд ва баргарданд аммо , саранжом собит қадам монданд .Худованди мутаол мефармояд :

«إِذْ هَمَّت طَّآئِفَتَانِ مِنكُمْ أَن تَفْشَلاَ وَاللّهُ وَلِیُّهُمَا وَعَلَى اللّهِ فَلْیَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ».

Онгохки ду тоифа аз миёни шумо баноро бар сусти ,фашл ва бетоби қарор доданд ; аммо худованд мовлойи онон аст , ва мўъминин бар худованд бояд таваккул кунанд .

Абдуллох ибн Харом – падари Жобир ибн Абдуллох ансорий – хостки ба ин мунофиқ дар иртибот бо вазифаи хатирики дар чанин шароити хассоси доранд тазаккур бидихад . Ин будки ононро таъқиб кард , ва пейваста ононро сарзаниш мекард , ва дар жихати ташвиқ ва тарғиб онон ба бозгашт исрор мекард ва мегуфт : биёйид дар рохи худо жанг кунид ё аз худитон дифоъ кунид ! ( дар рохи худо хам намежангид хаддиақал аз худитон дифоъ кунид ) онон нез посух медоданд : агар медонистемки шумо коритон бу душман ба жанг хохад кашид ,бознамегаштем !? Абдуллох ибн Харом ,саранжом даст аз таъқиб ва тарғиби онон кашид ва бозгашт , дар холи бармегардадки хитоб ба онон мегуфт : худо дуритон кунад ,душманони худо ! Худованд пайғамбаришро аз шумо бениёз хохад сохт ! Нуфузи инхо ва вужуди инхо дар миёни муслимин ба хамин шева дар корхойи хассоси муслимин махсусан амри жиход ингуна боиси фасод ,дилсарди ва хиффат барои муслимин дар баробари душманонишон мешавад.

۳۸ – агар мунофиқин ва секулярзадахо дар рохи аллох дучори азияти шаванд мисли буздилхо амал мекунанд ва ин азият шудан тавассути мардумро агар ба хотири аллох бошад мисли азоби худо медонанд. Ин қадар бароишон тарснок ,бузург ва вахшатнок мешуд :

«وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَقُولُ آَمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِیَ فِی اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَهَ النَّاسِ کَعَذَابِ اللَّهِ وَلَئِنْ جَاءَ نَصْرٌ مِنْ رَبِّکَ لَیَقُولُنَّ إِنَّا کُنَّا مَعَکُمْ أَوَلَیْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِمَا فِی صُدُورِ الْعَالَمِینَ» (عنکبوت/۱۰)،

Аз мардум касони хастандки мегуянд худованд парвардигори мост ,аммо харгох дар рохи худо азияти ба у бирасад ,фитнаи инсонхоро монанди азоби худо мепандорад , ва ле агар наср ва пирузи парвардигор бирасад мегуянд мо бо шумо хастем оё худованд аз дарунхо огох нест ?!

Мо хийлихоро дидемки танхо шанидани ек тазаккур аз ек тоғут ё ек масъули хукуматиро шадидтар аз оёти қуръоний талаққий карданд ,яъни ба тазаккури онхо бехтар аз тазаккуроти худо ва оёти қуръон амал карданд ва онро жиддийтар гирифтанд . Яъни тазаккури ин золиминро жиддийтар аз оёти қуръон фарз карданд ё ек боздошт шуданро аз азоби қабр болатар донистанд ва хозир нестанд дар кул ,ба хотири аллох дучори азият ва озори шаванд.

۳۹ – бо хизб,гурухсози ва ихтисоси масжид ,макон ва коноли барои худишон ,саъй дар ижоди тафрақа дар миёни муслимин ва ижро намудан нақшахойи худ дар ин пойгох ба унвони ек камингох амал мекунанд :

«وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مَسْجِدًا ضِرَارًا وَكُفْرًا وَتَفْرِيقًا بَيْنَ الْمُؤْمِنِينَ وَإِرْصَادًا لِمَنْ حَارَبَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ مِنْ قَبْلُ وَلَيَحْلِفُنَّ إِنْ أَرَدْنَا إِلَّا الْحُسْنَى وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ» (توبه/۱۰۷)

Ва ( аз миёни мунофиқон )касони хастандки масжидиро бано карданд ва манзуришон аз он ,зиён ( ба мўъминон ) ва куфрварзи ( дар он ) ва тафрақа андози миёни мўъминон ва ( ва дархам кубидан сафи мусалмонон ) ва камингох сохтан барои каси будки қаблан бо худо ва пайғамбариш жангида буд ва ( илми туғён барафрошта буд ) . Сўганд хам мехурдандки назари жуз неки надоштанд ( ва танхо муродишон хидмат ба мардумон ва иқомаи намоз дар он буда ва бас ) аммо худованд гувохи медихадки онон ( дар сўганди худ ) дуруғ мегуянд .

Ин секулярзадахо дар миёни муслимин ба дунболи касони мегардандки бо баъзи аз сиёсатхои мужриёни исломий мухолиф буда ва ё дар амри сархурда шуда бошанд , ё дар камоли ноогохи ба сар мебаранд ,то ба василаи инхо фитнаи миёни муслиминро шуълавар кунанд , ва агар дар тамоми жихот бо ин муслимин қадари муштарак надошта бошанд , ба хамон миқдорки вужухи муштарак бейни онхо вужуд дорад бо онхо хамкори мекунанд,балки аз онхо итоат хам мекунанд то захри худишонро тазриқ кунанд . Корики дар асри Усмон ва Али ба ровшани худишро нишон дод . Ва хам акнун тамоми ахзоб ва гуруххо ва хатто афроди секулярзадаи атрофи мо дар холи анжоми он хастанд.

Инхо медонандки бо муслимин танхо аз коноли хамон ислом метавон вориди муомала шуд , ва танхо бо ислом масх шуда ва олуда астки метавон бо ислом асли мубораза кард, ва танхо бо шуорхойи исломий астки метавон хамон жамъики дуруст кардандро жамъи мўъмин ва пойбанд нишон диханд , ва бехтарин абзор ,сохтани масжид аст, ташкили хизби исломий ,баргузорий маросимхойи ба зохири исломий ,рохандози шабакахойи телевизионий ва мохвораий ва конолхойи ижтимоий ва дар кул ,сохтани жараёноти мувози бо ислом ва бози кардан бо ихсосот ва намодхойи диний муслимин мебошад. Ин бехтарин пушиш барои пешбурди ахдофишон мешавад ва муқовамат дар баробаришон хам заиф ва ночиз мегардад , ва героиш ба онхо ва ёргири дар миёни муслимин хам аз ин тариқ бароишон рохаттар ва бедардисартар мешавад ; Чун бо шуори исломий афродро дўври худишон жамъ мекунанд.

Ин чизи астки тахти ливои анжуманхойи хейрия ,анжуманхойи мардум наход ва эн жи охо ва теъдоди ахзоб ва гуруххо ба он машғуланд . Мунофиқин бархалофи яхуд ,созмон ёфта ва мунсажим набуданд ва бештар фаолиятхоишон хам ба сурати фардий ва созмондехи нашуда сурат мегирифт . Ва агар дар кори ба сурати гурухи амал мекарданд шабихи кори хаминхойи будки алъон дар рохпимоийхойи ғейри расмий ширкат мекунанд.Ин чизи астки тахти унвони анжуманхойи хейрия ,созмонхойи мардум наход , NGO хо,тедоди ахзоб,гуруххо ва дастахои мухталиф ба он машғуланд.

Агар бо инхо мухолифат кунид мегуянд шумо теъдоди ахзоб ,теъдоди дидгоххо ва теъдоди тафосирро қабул надорид. Мунофиқин бархалофи яхуд ,созмон ёфта ва мунсажим набуданд ва бештар фаолиятхоишон хам ба сурати фардий ва созмондехи нашуда сурат мегирифт ва агар дар кори ба сурати гурухи амал мекарданд шабихи кори хамин касони будки дар рохпимойихои ғейри расмий ширкат мекунанд . Ек чизи матрах мешавад касоники бо онхо хамсафар хастанд ба хиёбон мерезанд . Ба сурати афроди мухталиф ,бо ақоиди мухталиф ,бо дидгоххойи мухталиф руйи нуқтаи муштаракишонки мовриди назари хаммаи онхост иқдом ба рохпимоий мекунанд.

Барои хамин ,равиши муқобила бо онхо сахттар аз равиши бархурди бо куффори ошкор буда аст.Агар дар хамин рохпимоийхо бо чанд нафар сухбат кунид мебинид дидгоххо хийли мухталиф аст. Назария пардозони аслий дар миёни онхо гум мешаванд ,баъзи вақтхо ба онхо дастраси хам пейдо намешавад . Ба хамин далил ,равиши муқобила бо онхо хийли сахттар аст. Аммо ,замоники маркази ба номи масжиди зирор дуруст мекунанд ба самт ва суйи созмондехи ,мунсажим шудан ва бахусус ошкор шудан ва жудо шудан аз жомеъайи муслимин қадам бармедоранд. Ба хамин далил ,рахбарият ба рохати ба суроғишон меравад ва марказ ва дафтари хизбий онхоро нобуд мекунад .Чун дар хенгоми жудоий аз сафи муслимин ва ошкор шудан ба нисбатхойи ба хамон андозаки худишонро ошкор карданд ба хамон андоза хам машмули хукми секуляристхои ошкор мешаванд. Нигох кунид машмули хукми секуляристхои ошкор мешаванд на машмули куффори ахли китоб ва шибхи ахли китоб.

Хадаф аз ташкили чанин марокиз ва муъассасоти тавассути мунофиқин ва секулярзадахо ин астки :

– -Зиророн : зарар расондан ба муслимин ,аввалин жойики мехоханд зарар бирасонанд зарар расондан ба тахкими қонуни шариати аллох аст ,зарар расондан ба тўвхид ва дар кул ,зарар расондан ба муслимин аст.
- – -Ва куфрон : куфрварзи дар дин ,тамоми масожидики ин секулярзадахо ба нахви дар дастишон қарор дорад дар куфргуйи ва иймон ба тоғут дариғ намекунанд . Тамоми конолхойи телевизионий ,мохвораий ва конолхойи ижтимоий онхо хам хамин масирро мераванд.
- Ва тафриқон бейнул мўъминин : инро хамма дидаем . Мисли хамин таблиғ пазириши теъдоди ахзоб ва ғейрих жихати ижоди тафарруқ ва тўвжих кардани худишон . Ё масалан мисли салафихойи оли саъуд ва мушобихини онхо муслиминро тури бор биёварандки аслро рахо кунанд ва жузийётро бароишон бузург ва асл мекунанд. Фалоний ангуштишро интури тикон медихад ,дастишро фалонжо мегирад ,дастишро мегирад ё аслан намегирад ,похоишро инқадар боз мекунад ,фотиха ба маййит мерасад ё на , ва мавориди жузъий дигари дар хамин худудки муслиминро ба он машғул карданд.

Тафрақаки ба вужуд овардан вахдат аз бейн меравад. Фашл ,беубухати ва сусти меояд ва қудрати муслимин аз бейн меравад ва муслимин ба самт ва суйи залили ва нобуди тадрижий пеш мераванд . Барои хамин еки аз ахдофи инхоро аллох таоло ” тафриқан бейнал мўъминин ” баён карда аст.

وَإِرْصَادًا لِمَنْ حَارَبَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ

Камингох сохтан барои касики бо худо ва росулиш жангида ва межангад . Намунаи он замон Абу Омир падари Ханзала будки дар жохилият ба рухбоният кашида шуда буд ва пас аз қудратгири хукумати исломий ба назди секуляристхойи қурайш рафт ва мухаррик ва ийдапардози ташкили масжиди зирор буд. То аз ин конол камингохи ( ирсодан ) барои пойидани муслимин ва хидматрасони ба куффори секуляри қурайш сохта шавад . Хамин алъон хам аз тариқи хамин масожид ,марокиз ,ахзоб ва конолхойи ижтимоий камингохи сохтанд барои касоники бо қонуни шариати аллох ва суннати пайғамбариш дар холи жанг буданд.

Хузури куффори ошкор ва рахбарони Русия ва Амрико ва мақомоти соири кишвархойи кофари ошкор дар масажид инхоро наметавон инкор кард ,дигар хузури тоғутхойи секуляр ва новкарони махаллий инхо дар масожид амри оддий шуда аст. Дуохони ва мадхи ситойиши инхо хам ба сурати амри оддий дар омада аст.Дар баробар ,хамин марокиз мешаванд марокизи барои контрол кардани муслимин ва маркази мешаванд барои шикори муслимин ва марказ ва пойгохи ва камингохи мешаванд барои душманони қонуни шариати аллох ва тоғутхо.

۴۰ – густариш ва равожи фасод дар миёни муслимин ба бахонаи ислох талаби :

«وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ* أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَٰكِن لَّا يَشْعُرُونَ» (بقره/۱۱-۱۲)،

Хенгомики бадишон гуфта шавад дар замин фасод ва табохи накунид . Гуянд : мо ислохгарони пеш нестем . Огох бошид ! ишон бегумон фасод кунандагон ва табохи пешгонанд , ва лекин пей намебаранд .

Ислох ва ислохгари дар миёни муслимин бар асоси меъёрхо ва қонуни шариати аллох таъриф ва таъйин мешавад . Замоники каси тасмим мегирад бар асоси дини секуляризм ва еки аз мазохиби он ва бо шуорхойи мардум фарибонайи хуқуқи башар секуляристий ,демокраси ,озодий куфр ва бебандубори вориди амал шавад ва иддаои ислохгари мекунад ,бидуни шак кори жуз фасод ,нобуди ,тафарруқ ,залили ва аз бейн бурдани арзишхойи исломий анжом намедихад ва ле холи шудан нест ” ва лакин ла яшъурун “

Агар вориди масжиди шаванд ва чизи бигуянд боиси фасод дар масжид мешаванд. Хамин гуфтан ва хамин хузуришон боиси фасод дар масжид мешавад . Бо рахо кардани адабиёти шариат ва часбидан ба адабиёти равоншиноси секуляристи ,агар дар бейни зан ва шухар сухбати кунанд боиси фасод ва дуба хам зани мешаванд . Бо часбидан ба жомеъашиноси секуляристи ,агар дар умури фарханги ва ижтимоий муслимин сухбат кунанд боиси хароби ва фасод мешаванд. Ва агар бо хамон адабиёти секуляристи бихоханд дар умури хукумати дахолат кунанд он хукуматро ба фасод мекашонанд , ва хатто дар хар находи хукумати даст дошта бошанд он находро хам бо аъмоли худ ба фасод мекашонанд .Агар бо хамон адабиёти секуляристи бихоханд дар заминаи иқтисодий сухбат кунанд боз боиси олудаги ,фасод ва саргардони мардум мешаванд.

Агар инхоро ба хамин шикл рахо кунид амалан қавонини шариатро таътил мекунанд ва ба жойи он қавонин дини секуляризмро мегузоранд аммо ,бо адабиёти шибхи исломий барои тахмиқи мардум ,барои истихмори пейравонишон тахти номи ислох ва тарафдори аз озодийхойи шахсий секуляристи бо номуси муслимин дар жашинхо ва расонахоишон бози мекунанд ,онхоро лухт ва урён мекунанд . Хамон балойики шайтон бар сари одам ва хаво даровард :

«فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّیْطَانُ لِیُبْدِیَ لَهُمَا مَا وُورِیَ عَنْهُمَا مِن سَوْءَاتِهِمَا» (اعراف/۲۰)،

Сипас шайтон ононро васваса кард то аврот нахон аз дидаи онхоро ба онхо нишон дихад .

Секулярзадахо ба табъийят аз секуляристхо заминаро барои фахшо ва бебандубори жинсий ,ихтилот ба шеваи худишон ,ижоди марокизи фасод ва масрафи анвоъи машруботи алкули ва маводди мухаддир хам фарохам мекунанд …….,тамоми ин корхо тахти унвони озодий ва демокраси ,жомеъайи маданий ва ислохталаби анжом мешавад.

Барои инхо лозимаи тараққий ва тамаддуни равожи лухтигарий ,зино ва фахшо ,машрубхури ,хамжинсбози ва ғейрих тахти унвони озодий занон лозим аст ; ба қовли худишон то ингуна занро аз қавонини шариат озод накунанд жомеъа хам озод намешавад . Магар нашанидаем мегуянд килиди озодий жомеъа дар озодий зан аст. Инро ба каррот дар расонахойи ахзоби секуляр ва мунофиқин дидаем ,хазорон бор шанидаем. То ингуна занро аз қавонини шариати аллох ба қовли худишон озод накунанд жомеъа хам озод намешавад.

Озодий мовриди назари инхо яъни кинор гузоштани қонуни шариати аллох ва жойгузини фасод ва бебандубори тахти унвони ислох талабий ва ровшанфикрий. Дам задан аз қонуни шариати аллох мешавад кўхнапарасти ,ақабмондаги ,хушунатталабий ,ирхоб ,тероризм ва мумониъат аз ислохоти дар жомеъа .Куффори пинхони дохилий ва секулярзадахо худишонро ислохталаб меноманд ва ислохталабий шуори онхост. Хамин каламайи ислохталабий ,тараққий ,мужаддад будан ,таждид кардани дин ,ба руз будан ва тафсир ба руз доштан аз дин боис мешавадки муслимин фарибишонро бухуранд , ва дўвришонро бигиранд , ва ин куффори секулярист дар миёни чанин муслимин секулярзадаи гум шаванд ва натавон дар дунё онхоро пейдо кард.

Метавон гурухи инхо ва дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахоро пейдо кард ва онхоро секулярзадахо ва мунофиқин номид . Аммо ,наметавон гуфт аз миёни инхо кудом еки аз онон мунофиқ асли аст ?Хамон турики мо тамоми гуруххойи ғейри мусалмонро жузви куффор медонем аммо ,намедонем ва наметавонем ташхис дихемки кудом еки аз онхо кофари астки харгиз иймон намеоварад ва нақши килидиро дорад ? Чун касониро дидаемки мусалмон шудандки харгиз бовар намекардем ин еки мусалмон шавад аммо мусалмон шуд .Ин жамъи секулярзадахо хам ба хамин шева аст. Мусалмонони фариб хурдаи заифул иймон ,касоники ба нафси худишон зулм карданд доври инхоро гирифтанд ва онон дохили инхо худишонро қоим карданд ва мо қатъан наметавонем онхоро бишносем ,ва аз тариқи хамин мусалмонони фасод ва бебандубориро дар жомеъа густариш медиханд ва худишон дар омон мемонанд.

۴۱ – жихати жалби назари мўъминини қасам хурони қаххорий хастанд то мўъминин аз суъзон берун биёянд ва хамчун сипари аз қасам хурдан истефода мекунанд :

«‏اتَّخَذُوا أَيْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ‏» (منافقون/۲)،

Онон сўгандхойи ( дуруғин ) худро сипари ( барои рахойи аз гирифтори омадан ба дасти адолат , ва пушондан чехраи воқеий худишон ) мегардонанд, ва ( худро ва мардумонро ) аз рохи худо боз медоранд . Ишон чи кори бади мекунанд.

Таъбири ” жуннах ” (сипар ) ,ба ин маъни астки онхо хамиша бо мўъминин дар холи жанги равоний хоханд буд ,ин нуқтаи хийли мухимми аст. Сипар ба кор бурда шуда ,” жуннах ” марбут ба жанг аст . Инхо хамиша бо мўъминин дар холи жанги равоний хоханд буд ; хамчунонки хамиша бо муслимин дар холи жанги низомий хоханд буд то ба ахдофишон мерасанд :

«وَلَا يَزَالُونَ يُقَاتِلُونَكُمْ حَتَّىٰ يَرُدُّوكُمْ عَنْ دِينِكُمْ إِنِ اسْتَطَاعُوا»،

Чун сипар махсуси майдонхойи жанг буда аст .Инхо хам дар бахши равоний ва таблиғотий хамиша бо муслимин дар холи жанг хоханд буд ва хам дар бахши низомий ; дан натижа ,набояд фариби зохирсозихойи онхоро хурд.

«وَیَحْلِفُونَ بِاللّهِ إِنَّهُمْ لَمِنکُمْ وَمَا هُم مِّنکُمْ وَلَکِنَّهُمْ قَوْمٌ یَفْرَقُونَ* ‏لَوْ یَجِدُونَ مَلْجَأً أَوْ مَغَارَاتٍ أَوْ مُدَّخَلاً لَّوَلَّوْاْ إِلَیْهِ وَهُمْ یَجْمَحُونَ» ‏(توبه/۵۶-۵۷)،

Ба худо сўганд мехурандки онон аз шумо хастанд ( ва мўъмин ва мусалмонанд ) дар холики аз шумо нестанд ва мардумони тарсуйи хастанд . Агар панохгохи ё ғорхойи ва сардоби пейдо кунанд шитобон бидонжо мераванд ва ба суръат бидон мехазанд .

Қасам мехурандки мо хам дар даъват ва таблиғ ,жиход ва мубораза бо ишғолгарон ва тоғутхо бо шумо хастем ва …….аммо ин тарсухо замоники пойи амал ва жиход пеш меояд фарор мекунанд ва хар сурохи пеш биёяд ба он панох мебаранд , ва агар шароити сахти дар рохи аллох пеш биёяд фарорро бар қарор таржих медиханд . Аммо ,мумкин аст хамчун Абдуллох ибни Убай дар рохи пируз гардондани дини секуляризм садхо километр аз Мадина то Макка ,то назди секуляристхои қурайш ранжи сафарро тахаммул кунанд . Тасаввур кун чизи худуди ۳۵۰ километрро бо асб фақат ба хотири машварат ё тархи ек тўвтиъа ба Макка мерафт. Ё хамчун секулярзадахо бадтарин шароити расидан ба европойи секулярро тахаммул кунанд. Хар чанд имкони талаф шудан жонишон дар дарёйи мадитарона ва ғейрих хам вужуд дошта бошад, аммо барои ширкат дар килосхойи ровшангари ва ё даъват дар ек рустои дур офтода ё хатто рустои махалли таваллуди худишон садхо узр меоваранд ва дар килосхойишон ширкат намекунанд ва қасам мехурандки мо хам мусалмонем ва хохони даъват ва ислохи уммат ва жиход бо ишғолгарон хастем ва ле мо алъон вақт ва тавонишро надорем ва ғейрих.

Бо қасам ва қуръон саъй доранд муслиминро аз худ рози кунанд :

«يَحْلِفُونَ لَکُمْ لِتَرْضَوْا عَنْهُمْ فَإِنْ تَرْضَوْا عَنْهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ لا يَرْضي‏ عَنِ الْقَوْمِ الْفاسِقينَ» (توبه/۹۶)،

Барои шумо сўгандхо мехуранд то аз онон гузашт кунид ва хушнуд шавид . Тоза ,агар хам шумо аз онон гузашт кунид ва хушнуд шавид ,худованд ( аз ишон хашмгин аст ва ) аз гурухики аз фосиқиники аз фармон сарпичи карда ва бар дин шурида бошанд ,гузашт намекунад ва хушнуд намешавад

«فَإِنَّ اللَّهَ لا يَرْضي‏ عَنِ الْقَوْمِ الْفاسِقينَ».

Дар масоили бисёр рези шахсий мумкин аст дида бошидки агар ғийбат кунанд бо қасам тарафро қонеъ мекунанд ,агар муомала кунанд бо қасам тарафро рози мекунанд ва ……..холо дар баробар , агар ба у гуфта шавад чиро ғийбатамро карди ? қасам мехурадки ман чанин ғийбати дар хаққи ту накардам . Бепарво қасами дуруғ мехурад ва хеч абойи хам надорад.

۴۲ – адойи хушка муқаддасхоро дармеоваранд ва пайғамбар саллаллоху алайхи васалламро омили дардисар ва фитна барои худишон медонанд :

«وَمِنْهُم مَّن یَقُولُ ائْذَن لِّی وَلاَ تَفْتِنِّی أَلاَ فِی الْفِتْنَةِ سَقَطُواْ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِیطَةٌ بِالْکَافِرِینَ» ‏(توبه/۴۹)،

Баъзи аз мунофиқон мегуянд : ба мо ижоза биде ( то дар жиход бо румиён ширкат накунем ) ва моро дучори фитна ва фасод (жимоли мохруёни руми ) масоз . Огох бошид ! Хам инки ишон ( бо мухолифати фармони худо ) ба худ фитна ва фасод офтоданд ва ( дучори маъсият ва гунох шуданд ва дар рузи қиёмат ) оташи дўзах ,кофарон ( чун ишон ) ро фаро мегирад.

Инхо хамон касони хастандки агар чашми қудрати хукуматиро дур бибинанд хеч мовжуди аз фасоди инхо дар амон нест ва иқдом ба хар пасти мекунанд . Инхо дар холи худишонро инқадар покдамон ва боиффат медонистанд ва ба ин бахона аз жиход ва дифоъ аз сархадоти муслимин тафра мерафтандки худишон дар анвоъи мафосиди ахлоқий ғарқ буданд . Илова бар ин , мумкин буд бо юриши куффори ишғолгар ,кулли сарзамин ва номуси муслимин хамки бахши аз ин муслимин хам жузви хонувода ва қабилайи онхо буданд дар хатар биёфтад. Дар ин сурат ,худишон дар таррожи номуси хохар ва модаришон тавассути куффор абойи надоштанд ва бо онхо робита ва валоъ хам доштанд.

Алъон хам хамин қоида аст, мегуянд моро бо қудрати бузурги чун Амрико рубару масоз , моро ба фитна меандози , он замон фитнайи хонумхо буд алъон фитанайи дигариро барои худишон тўлид карданд.Моро бо секуляристхойи кумала ,демократ ,хизби маздурони мусайламайи каззоби курдхо Ужалон ,порти ва екити ва амсолихи рубару масоз . Моро дар фитна наяндоз ва ……..алъон вақти хассоси аст ин сухбатхойи шумо дар мовриди қонуни шариати аллох хам мумкин аст барои мо фитна ва мушкилсоз шавад ва ……..

Яъни рохи жиход ,рохи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ,рохи дин ,рохи қуръон ва суннат дар назари инхо рохи фитна аст. Хатто иддаи сарфи вужуди мо в наздики нажоди бо моро барои худишон боиси фитна медонанд . Хийлихоро дидам ба унвони тажрубаи шахсийки замони гузиниши онхо барои истехдом дар идораи ё нируйи низомий ба таъхир меофтод шойеъ мекарданд омили он ,қовм ва хеши бо мо астки ,масалан гузиниш намешаванд , дар холики хаммаи касоники шойеъа сохта буданд пас аз тей шудани риволи оддий идори марбут ба муассасаики иқдом карда буданд гузиниш хам шуданд . Чун ин кор аслан иртиботи ба ман надошт . Ё еки тағйир ва тахаввулоти дар идорашон мехост рух бидихад ва масалаи кишвари буд ё ихтилофоти даруни гурухи ва идорий ва тўвтиъаи мухтасси буйрукратхо будки моли садхо ва хазорон сол аст ва мо бо хамин тўвтиъа буйрукратхо ва бо хамин дасисахойи мухтасси хамин буйрукратхо ва идара нишинхо ошно хастем вақтики бо чанин мушкили бармехурад, ба нахви онро ба вужуди ман ба унвони ек қовм ва хеши нажодий нисбат медоданд . Ва мисолхойи зиёд дигарики мумкин аст худитон хам бо онхо даргир шуда бошид. Инхо хаммаш бахона аст ,бахонаи барои табриъайи худишон.

۴۳ – мунофиқин ва секулярзадахо ширин сухани ва хушзабони онхо тури астки мухотобро мутаъажжиб мукунанд ,яъни ин суханони ширин ва хушзабони онхо чизи бади нест ,оёти қуръон ва ахкоми шариат хастанд , ва қасам хам мехуранд хамон чизики мегуянд хамон астки дар дилишон мебошад . Мушаххас аст ,онхо дар мовриди масоили фикрий ва ақидатий сухбат мекунандки мегуянд зохири мо ва чизики мегуем бо чизики дар дилимон аст еки мебошад , дар мовриди мошин ,васила ва абзори дунё ва об ва хавоки сухбат намекунанд :

«‏‏وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيُشْهِدُ اللَّهَ عَلَى مَا فِي قَلْبِهِ وَهُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ‏» (بقره/۲۰۴)،

Дар миёни мардум каси ёфт мешавадки сухани у дар зиндаги дунё ,туро ба шигуфти меандозад ва худоро бар ончи дар дили худ дорад гувох мегирад ( ва иддао мекунадки ончи мегуяд , мувофиқ бо чизи астки дар дарун пинхон медорад , ва кордор ва гуфториш еки аст ). Ва холи онки у сарсахттарин душманон аст

«وَهُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ‏».«مَنْ يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ»

Ба таажжуб меандозад ,пайғамбар саллаллоху алайхи васалламро хам ба таажжуб во медорад .

Ин секулярзадахо чоплус ва забонбоз хастанд ва суханони қашанг ва никуйи онхо хатто росулуллох саллаллоху алайхи васалламро хам мутаъажжиб мекунад чи бирасад ба соири сахоба ва ё чи бирасад ба мо. Инхо бо ин сухбатхо худишонро оқилтар ва фахмидатар аз дигарон нишон медиханд то бартари худишонро хифз кунанд , ва хатто мардумро сафих ва ахмақ фарз мекунанд .

Хаммайи ин корхо барои фариб додани бештари мардум аст ба инки инхо хам диндор хастанд , ва ин ба хотири қудрати боздорандаги мардум ва қудрати хукумати исломий астки секулярзадахо то ин андоза риоят мекунанд ва дар локи мунофиқигари худишон фуру мераванд , ва гарна агар ин қудратхо набошад ниёзи ба ин адохо нест ,балки хар кориро анжом медиханд мусалмонро хам адади хисоб намекунанд чи ниёзи дошта бошад ба инки барояш қасам хам бухуранд.

Умар ибни Хаттоб мегуяд : ” бештарин чизики аз вай бар шумо метарсам мунофиқи доност; сухан аз хикмат мегуяд ва амал ба жур мекунад “. Қози Мухаммад миёни курдхо адойи муллохоро дармеовард аммо , ба дастури Сталин аввалин хизби секуляристи ва куфриро дар миёни курдхо дуруст кард ва тамоми ахзобики аз он замон то алъон дар миёни курдхо ба вужуд омаданд аз суннати фосид ва куфри астки ин манбаъи фосид дар миёни курдхо ба дастури Сталин гузошт . Дар холики ,ин шахс дар зохир хам либоси коммунистхоро пушида буд яъни то галуйи у либоси коммунистхо ва артеши сурх буд аммо , амомайи муллохоро барои фариби мардум хам ба сариш карда буд. Хушсухан буд ва ба ин шева мардумро фариб медод.

Шайх Иззиддин Хусайни ек мулло буд аммо нақши рахбарияти рухи коммунистхои кумаларо жихати фариб ва басижи мардум бози мекард ва мегуфт : дар ек дастам қуръонро дорам ва дар дасти дигарам китоби Марксро . Хамин алъон хам касони зиёди аз хамин мовжудоти чун Умар чангиноний ,Саййид Ахмад , Абдуллатиф ва амсолихимро мебинемки дар хидмати дастгохи борзонийхо ,екитихо ва хизби маздурони Ужалон ифойи нақш мекунанд ва дар масожид ва мохворахо ба хуш забони ва чоплуси машхур шуданд . Ё касони фаол дар шабакахойи мохвораий мунтасиб ба ахли суннат ё шийъаро мешносем ва онхоро мушохада мекунемки дар шабакахойи арабий ва бахусус форсий хамин нақшро ба шевайи имрузини он бози мекунанд .

۴۴ – бо ин вужуд хуш суханики росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам мажзуби сухбатхоишон мешавад :

«وَ إِن یقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ»(منافقون/۴)،

Ба инхо гуш медод ва мажзуби онхо мешуд аммо ,фахм ва фиқхи шаръий аз ахкомро надоранд ва фақат каламотироки ба он ниёз доранд ва метавонанд мардумро бо он фариб дихандро такрор мекунанд :

«وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَفْقَهُونَ»

Ва дар жойи дигари мегуяд :

۲- «وَلَکنَّ الْمُنَافِقِینَ لَا یعْلَمُونَ» (منافقون/۷).

Мунофиқ бо онки барои дунё ,хифзи дунё ,ёдгири улуми моддий ва касби лаззатхойи дунёвий талош мекунад аммо ,асосан тамойули ба ёдгири ва фахми дақиқ масоили марбут ба қонуни шариати аллох ва ахкоми қуръон надорад. Чун ,дар асоси хохони татбиқи ин ахкоми шариат дар зиндаги дунёвий инсонхо нест.

Секулярзадахо хохони татбиқи ин ахкоми шариат дар зиндаги дунёвий инсонхо нестанд . Барои хамин астки дарки шаръий ва сахихи аз аллох , қонуни аллох ,дунё ,бехишт ва жаханнам ва ғейрих наметавонанд ба даст биёваранд. Онхо худишон намехоханд бифахманд ва аллох хам бар дилишон мухр мезанад . Барои хамин астки тамойули хам надоранд дар мажолисики хузур доранд аз хамон аллохки худишро дар қуръон маърифий карда ва ибодотики дастури онро дода ёд шавад, аз дустони аллох ,хукумати исломий ,татбиқи қонуни шариати аллох ва мужохидини шариатгаро сухбат шавад . Чун , дар ин заминахо фахми дурусти надорад ва метарсад сарафканда шавад. Фахми дурустики надорад хеч ,мухолифи ингуна маворид хам хаст у мухолифи хукумати исломий аст , мухолифи татбиқи шариати аллох аст ,мухолифи мужохидини шариатгарост . Аммо , мумкин аст дар мовриди ахкоми жузъий ва мовриди ихтилофи муслимин , ё дар мовриди масоили умумий ва находхойи маданий секуляристи ва ғейрих дасти болойи дошта бошад.

۴۵ – бо вужуди хуш хайкали ,чарб забони ва чоплусий хамчун тахта чуби дохили пук хастанд ( тахта чубики дохили он пусида бошад ) монанди чанин тахта чуби хастандки ба девор такия дода шуда , беришаанд ( канда шуда бошад ва ба девор такия дода бошанд ) ва ба дарди кори дигари чун сутуни манзил ё чуби сақф ва ё инки чизи аз он бисозанд намехуранд, бемасрафанд ва арзиши ғейри аз сузондан надоранд. Барои хамин гуфта гуфта ,такия додан . Яъни хатто агар онхоро дироз кунандки руйи он бинишинанд арзиши нишастан руйи онро хам надоранд , ба дарди чизи дигари жуз сузондан намехуранд :

«‏وَإِذَا رَأَیْتَهُمْ تُعْجِبُکَ أَجْسَامُهُمْ وَإِن یَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ کَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُّسَنَّدَةٌ یَحْسَبُونَ کُلَّ صَیْحَةٍ عَلَیْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى یُؤْفَکُونَ» (منافقون/۴)،

Хенгомики ишонро мебини пикар ва симоишон туро мегирад ва ба шигуфти меоварад ( ва ба худ мегуйи : чи инсонхойи бовақор ва барозандайи ! ) ва хенгомики ба сухан дар меоянд ( ба иллати халовати каломишон ) ба суханонишон гуш фаро медихи ( бо вужуди ин жазбаи симо ва гиройи гуфтори ) онон ингор тахтахойи хастандки бар девор такия дода шуда бошанд ( бежон ва беиймон ,хайкалхойи ту холи ,дарунхойи бенур ва сафо,нақшхойи бар дар ва деворхо .) Хар фарёдиро бар зидди худ мепандоранд ва хар овозиро ба забони хувиш ! онон душманон бишмор ва аз ишон бархазар бош . Худоишон бикушад ! Чигуна ( аз хақ ) баргардонда мешаванд ( ва мунхариф мегарданд ?!).

Бале ,инхо бериша хастанд . Замоники аз қуръон ва пайғамбар чизи бигуйи инхо хиёл мекунанд алайхи онхо сухбат мекуни чун ришаи онхо ба онжо барнамегардад , замоники аз сахоба ва аимма чизи бигуйи инхо хиёл мекунанд дори алайхи онхо сухбат мекуни ,чун гуфтор ва рафтори инхо бо қуръон ва суннат ,равиши сахоба ва аимма дар тазод аст, барои хамин дахан боз куни инхо ошуфта ва музтариб мешаванд. Ришахойи ек мусалмон хаминхо хастанд ,қуръон ва суннат ; ва инхо аз ин ришахо надоранд ва бериша мисли ек чуби ту холи ба девор такия дода шудаанд .

Инхо хатто аз бозгуйи торихи исломий муслимин ва хатто аз бозгуйи торихи исломий ва бар иззати миллати худишон хам метарсанд ва саъй мекунанд худишон торихсози кунанд . Чун бо тамоми мафосидики доранд ришаи дар торихи миллати худишон хам надоранд . Дам аз қонуни шариати аллох бизани инхо метарсанд, дам аз торихи воқеий мардум бизани инхо метарсанд ,хулоса хар чи бигуйии инхо хиёл мекунанд дори алайхи онхо сухбат мекуни . Хатто агар исми онхоро хам наёвари ва танхо воқеиятхоро баён куни ,инхо аз воқеиятхо метарсанд ва хиёл мекунанд ин харфро алайхи онхо зади .

۴۶ – дуру хастанд:

«يَقُولُونَ بِأَفْوَاهِهِم مَّا لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ وَاللّهُ أَعْلَمُ بِمَا يَكْتُمُونَ» (آل عمران/۱۶۷)،

Ишон бо дахон чизи мегуяндки дар дилишон нест ( ва гуфтор ва кардоришон бо хам намехонад ) ва худованд ( аз хар каси дигари ) донотар бидон чизи астки пинхониш медоранд.

Инхо инсонхойи нодуруст ва кофари хастандки бо забонхоишон адойи хуб будан ,дурусткор будан ва адойи муслиминро дармеоваранд . Мегуянд мо барои ташкили хукумати исломий ,қонуни шариати аллох ва ташкили хукумати исломий талош мекунем ,аммо маромномаи хизбишон ба сирохат масири секуляризм ва демокраси секуляристиро тей мекунад .Амалишон чизи дигари мегуяд ,гуфторишон чизи дигари аст.

۴۷ – дуруғгу хастанд :

«وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَكَاذِبُونَ» (منافقون/۱)،

Худованд гувохи медихадки мунофиқон дуруғгу хастанд .

Дуруғгу будан аввалин ва асосийтарин сифоти фардий – равоний онхостки аллохи мутаол шахсияти даруний мунофиқинро бо он мешносонад. Яъни дар гуфтахо ,ваъдахо ва пеймонхоишон дуруғгу ва дағалбоз хастанд. Ба дигар сухани инки наметавон ба сухан ва зохири инхо эътимод кард . Хатто вақтики расонахоро барраси кунид мутаважжих мешавидки расонахойи куффори ошкор чун расонахойи Амрико ,Британия ,Фаранса ,Русия ,Жапан ,Чин ва ғейрих дар дуруғгуйи харгиз ба пойи расонахойи махаллий инхо намерасанд . Барои хамин ,каси аз ин кофари жахоний хам ба ахборишон ахамияти намедихад ва онхоро ба унвони манбаъ маърифий намекунанд ва онхоро таъйид хам наменамоянд . Тасвирики мутаъаллиқ ба чандин сол гузашта астро ба алъон васл мекунад ,ба рохати ахбори дуруғро нашр медихад ,санадсози мекунад ,тафсир ва тахлили нодурустро ироъа медихад, он хам ба амд ва дар камоли оромиш .

Чун , инхо аслан эътиқоди ба мафохим ва арзишхойи дини ислом ва хатто меъёрхойи мовриди пазириши секуляристхойи ошкори чун қурайш ва Абу Суфён секуляр дар дарбори императори румро надоранд ,инхо дуруғгу хастанд :

«وَمِنَ النَّاسِ مَن یَقُولُ آمَنَّا بِاللّهِ وَبِالْیَوْمِ الآخِرِ وَمَا هُم بِمُؤْمِنِینَ» ‏(بقره/۸)،

Дар миёни мардум дастахойи хастандки мегуянд : мо ба худо ва рузи ростохез бовар дорем . Дар суратики бовар надоранд ва жузви мўъминон ба шумор намеоянд .

Инхо на ба қонуни шариати аллох эътиқод доранд ва на ба ровшангарихо ва суннати росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бовар доранд . Барои хамин ,шараф ва номус,ғайрат ,садақот ва ростгуйи ,жиход ва дифоъ аз адолат ,рифох ва амният ,оромиши муслимин ,мубараза бо ишғолгарон ва мутажовизин назди онхо эътибори надорад.Назди инхо танхо каси арзиши хатто миллиятро дорадки мисли онхо пейру дини секуляризм бошад ё секулярзада ва хоин ба дини ислом ва муслимин . Барои хамин ,шумо харгиз ек секулярзадаро намебинидки дар ростойи ахдофи муслимин бо ек жамоати шариатгаро муттахид шаванд ,балки дар баробари бо хар секуляристи муттахид мешаванд. Инро магар мо дар садхо гурухи ба зохир исломгаро ва ахзоб ба зохир исломгаро секулярзада надидаем?Чиро хаммаи мо дидаем.

۴۸ – тарсу хастанд :

«یَحْسَبُونَ کُلَّ صَیْحَةٍ عَلَیْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ» (منافقون/۴)،

Хар фарёдиро бар зидди худ мепандоранд ва хар овозиро ба забони хувиш ! Онон душмананд ва аз ишон бархазар бош .

Ин секулярзадахо на шужоати ошкор кардани шахсияти воқеий ва хақиқий худишонро доранд то дар сафи секуляристхо ва мушрикини ошкор қарор бигиранд ,на ирода ва тасмими лозимро барои ислохи худишонро доранд. Барои хамин ,бо онки дар жанг ва рударру шудан бисёр тарсу ва беарзиш хастанд ,бештар аз ровшангари ва ироайи андишахойи мухолифин тарс ва харрос доранд ,ва агар дорои қудрати низомий хам бошанд боз аз хар садои мухолифи вахшат ва харрос доранд ва онро барои худишон хатар медонанд ва саъй мекунанд жилови онро бигиранд.

Далили аслий ин тарс ва вахшат хам ,бепояги ва мутазалзил будан бовархоишон ,ва корномаи сиёх ва хиёнат олуди онхост, ва хамиша аз ин нигарон хастандки мохияти воқеий онхо барои мардум ровшан шавад . Барои хамин ,бо онки иддаойи озодий баён ,ровшанфикрий ва ислохгари доранд аммо ,ба шиддат аз садо ва раъйи мухолиф метарсанд ва ижоза намедиханд огохихо ба мардум бирасад ва фовран ба жанги равоний ,шойеа парокани ва дуруғпардози саъй дар хунсо кардани раъйи мухилифини худ доранд.

Инхо мумкин аст зураки дар зохир шодоб ва хушхол худишонро нишон диханд ,аммо ин нақшбози кардан пеши дигарон аст ; ва дар хақиқат нигарони ,афсурдаги ,изтироб ,вахшат ва харрос аз ояндаи мубхам бар зиндагишон соя андохта , ва хар лахза мунтазири ек ходисаи ногувор барои худишон хастанд. Ба хамин далил ,хар сухани ва харакати мухолифро новъи ихонат ва тўвтиъа алайхи худишон медонанд .Фақат кофий аст нақди сода кунид то шохиди берун рехтани ошғолхойи аз дарунишон бошидки туро мутаажжиб мекунад.Холати суъзон ва бадбини вахшатноки саробари рухи онхоро фарогирифта аст.

۴۹ – дар эътойи кўмакхойи молий ба муслимин хасис хастанд :

«وَيَقْبِضُونَ أَيْدِيَهُمْ» (توبه/۶۷)،

Ва ( аз базл ва бахшиш дар рохи хейр ) даст мекашанд. Аммо ,мумкин аст барои расидан ба ағрози шуми худишон ва кўмак ба куффори ошкор амволи фаровониро харж кунанд ва ё барои риёкори ,худнамои ва шухратталаби мехмонихойи бо харжхойи сангин хам бигиранд , ё сафархойи пурхарж тартиб диханд ,ё хатто дар рохи масжидсозики хамма мебинанд ва боиси шухратиш ба мўъмин будан мешавад пул хам харж кунанд . Аммо ба сахти ва икрох маблағи ночизиро , ба нисбат сирватиш , дар рохи аллох кўмак мекунад.

۵۰ – фитнагар ва фитнасоз хастанд ва дар фитна офтоданд :

«لَقَدِ ابْتَغَوُاْ الْفِتْنَةَ مِن قَبْلُ وَقَلَّبُواْ لَکَ الأُمُورَ حَتَّى جَاء الْحَقُّ وَظَهَرَ أَمْرُ اللّهِ وَهُمْ کَارِهُونَ» ‏(توبه/۴۸)،

( ин гурухи мунофиқон ) пеш аз ин хам ба фитнагари ва ижоди фасод ( дар миёни шумо ) пардохтанд ва ( дар жанги ухуд ва дигар маворид ) бар зидди шахси пайғамбар ( ва бархи аз мўъминон ва худ ойини ислом тўвтиъа чиданд ва ) нақшахо кашиданд ва ройзанихо намуданд ва найрангхо варзиданд ( барои инки жилови исломро бигиранд ва корро бар ту табох кунанд ) то замоники – алорағми хости ( мунофиқон ва ба кури чашми ишон ) – ёри худо фаро расид ва ойини ислом ошкор ва пируз гардад .

Фитна ,бо онки дар қуръон ва ривоёт дар маъонийи мухталиф чун озмойиш ,азоб ,шиканжа ,бало ,ошуб ,сахти ,ширк ,боздоштан аз дин ва ……….ба кор рафта ; аммо дар инжо бештар ба маънойи ихтилоф ,харж ва марж ,ошуб талаби ,ихтилол дар назм ва амнияти ижтимоий муслимин ва салби оромиш аз худ ва дигарон ишора дорад . Дар ин сурат ,хар чизики боис шавад оромиш ва амният аз худи шахс ва жомеъа салб шавад ба унвони фитна аз он ёд мегардад.

Бо ин нигариш ,метавон гуфтки зиндон ,шиканжа ,азоб ,жанг ва шуриш ва балохойи табиийки худованд онро бар асоси аъмоли инсон мефристад ,ширк ва куфр хамки боис мешаванд оромиш ва амнияти инсон дар дунё ва хатто дар охират хам аз инсон гирифта шавад ,фитна хастанд .Зулм ва дури аз адолат хамки боиси салби оромиш ва амният аз дигарон ва жомеъа мешавад тахти унвони фитна аз он ёд шуда аст.

Секулярзадахо аз хамон замони пейдоиш бо жанги равоний ва эъломи валоъ бо куффори ошкор ва иртикоби анвоъи хиёнатхо ва ғейрих боиси изтироб ва иғтишош дар амнияти равоний ва хатто зохирий муслимин буданд , ва оромиш ва амниятро дар масоили аз муслимин салб карданд , ва хамиша дар холи садама задан ба назми ижтимоий муслимин буданд ва барои муслимин бухронхойи мухталифиро ба вужуд оварданд.

Инхо мисли тўфон ва зилзилаки ба нахви назм ,амният ва оромишро аз мардум мегиранд бо иқдомоти худишон ва ханжоршиканихойики мекунанд боис мешаванд ба оромиш ва амнияти муслимин садама ворид шуда ва назми ижтимоий муслимин дучори изтироб ва хатто харж ва марж ,беназми ва бухрон шавад. Мунофиқин ва секулярзадахо бо шинохтики аз даруни муслимин доранд омили бисёри аз ихтилофот ,ошубхо ва хатто даргирихойи миёни муслимин хастанд.

Нуқтаи дигар инки ,аллох таоло харгуна тахаллуф аз дастуроти рахбари хукумати исломий амири исломий ва надоштани самъ ва тоатро боиси ижоди фитна ва дар воқеъ,бархам задани назми ижтимоий муслимин ,аз бейн бурдани оромиш ва амнияти муслимин ,бурузи мушкилот ва болоё ва мусибатхойи дигар медонадки аз ин сарпичи ба вужуд меоянд:

«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اسْتَجِیبُواْ لِلّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاکُم لِمَا یُحْیِیکُمْ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ* وَاتَّقُواْ فِتْنَةً لا تُصِیبَنَّ الَّذِینَ ظَلَمُواْ مِنکُمْ خَآصَّةً وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ» (انفال/۲۴-۲۵)،

Эй мўъминон ! фармони худоро бипазирид , ва дастури пайғамбари уро қабул кунид хенгомики шуморо ба чизи даъват кунадки ба шумо зиндагийи ( моддий ,маънавий ,дунёвий ва ухравий ) мебахшад – жиход астки ба инсон зиндаги мебахшад – ва бидонидки худованд миёни инсон ва дили у жодойи меандозад ( ва метавонад инсонро аз расидан ба хостахо ва орзухойи дил боздорад ва уро бимиронад ва нагузорад умри тулоний дошта бошадки мухимтарин орзуйи дили хар инсони аст ) ва бидонидки хамагон дар пешгохи худойи субхон гирд оварда мешавид ( ва ба хисоб ва китобитон расидаги мегардид ). Хувиштанро аз бало ва мусибати ба дур доридки танхо домангири касони намегардадки ситам мекунанд ( балки агар жилови ситамкорон гирифта нашавад ,хушик ва тар ба гунохи онон месузад ) ва бидонидки худованд дорои кейфари сахт ва мужозоти шадид аст . Бале ,архамур рохимин аст аммо шадидул иқоб хам хаст.

Мунофиқин ва секулярзадахо замоники аз дастуроти рахбарият сарпичи мекунанд дар воқеъ худишонро дар фитна андохтанд . Чун замоники ошуб,тафарруқ ,харж ва марж ,беназми ва ишғол шудани сарзаминхойи муслимин тавассути куффор ба вужуд меояд ва амният ва оромиши муслимин аз бейн меравад танхо муслимин садама намебинанд ; балки хаммаи сокинин садама мебинанд чи куффори ошкори ахли китоб ва шибхи ахли китоб ва чи дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо. Дар ин маъни ,бар хам задан назми умумий жомеъа ва садама задан ба амнияти умумий баробари мекунад бо зилзилаки агар биёяд танхо бадхоро аз бейн намебарад балки , хамма садама мебинанд . Пас ,инхо қаблан худишонро фитна андохтанд ва дар фитна суқут карданд ва боиси салби оромиш ва амнияти худишон шуданд ва қасд доранд хамин мусибат ва балохоро ба дигарон хам мунтақил кунанд.

۵۱ – фарибкор хастанд :

«يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَمَا يَخْدَعُونَ إِلَّا أَنفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ» (بقره/۹)،

Яъни пушти сари дуруғгуйи ва ғейрих қасди фариб ва худъа доранд ва қасд доранд бо ин фариб додан ек тарх ва фитнаи дигариро ба натижа бирасонанд.

۵۲ – ахли такаббур ва ғурур ва худбузургбини хастанд :

«وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ تَعَالَوْا یَسْتَغْفِرْ لَکُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُؤُوسَهُمْ وَرَأَیْتَهُمْ یَصُدُّونَ وَهُم مُّسْتَکْبِرُونَ» (منافقون/۵)،

Чун бо онон гуфта шавадки ( бо он хамма жиноётики карданд ва хислатхоики доштанд ,худишонро бузургтар олимтар аз дигарон медонистанд,муслиминро сафих ва ахмақ медонистанд ва ин хислатхоро дар худишон доштанд бо ин вужуд чун ба онхо гуфта шавад биёйид ) то пайғамбари худо бароитон омурзиш бихохад ,сархойи худро ( аз руйи ғурур ва такаббур ва ба унвони истехзо ) тикон медиханд ва ононро хохи дид мустакбирона руй мегардонанд ва мераванд.

۵۳ – аллохи мутаол дар мисоли зебоий нишон медихадки зиндаги мунофиқин ва секулярзадахо дар талотум ва саргардони ва адами итминон мегузорад ,аллох таоло мефармояд :

«مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِي اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللَّهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَكَهُمْ فِي ظُلُمَاتٍ لَّا يُبْصِرُونَصُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لَا يَرْجِعُونَ* أَوْ كَصَيِّبٍ مِّنَ السَّمَاءِ فِيهِ ظُلُمَاتٌ وَرَعْدٌ وَبَرْقٌ يَجْعَلُونَ أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِم مِّنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ ۚ وَاللَّهُ مُحِيطٌ بِالْكَافِرِينَ* يَكَادُ الْبَرْقُ يَخْطَفُ أَبْصَارَهُمْ ۖ كُلَّمَا أَضَاءَ لَهُم مَّشَوْا فِيهِ وَإِذَا أَظْلَمَ عَلَيْهِمْ قَامُوا ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (بقره/۱۷-۲۰)،

Достони инон ,хамонанди достони каси астки оташиро бо кушиши фаровони ровшан карда ( то худ ва хамрохониш аз он истефода кунанд ) ва онгохки оташ дўвру бари уро ровшан мегардонад ,парвардигор оташи ононро хомуш ва нобуд менамояд , ва ишонро дар анбухи аз торикихо рахо месозад,ба гунаики чишмонишон ( чизи ) намебинад. ( Онон хамчун ) карон ва лолон ва куронанд ва ( ба суйи хақ ва хақиқат ) рохи бозгашт надоранд. Ё гуйи достони онон хамчун достони каси астки ба борони туфанда ва зиёди гирифтор омада бошандки аз осмон фуру резад , ва дар он ,анбухи торикихо ва раъад ва барқ буда бошад ва аз бими марг ,ангушти худро дар гушхоишон фуру баранд то аз садои соиқа дар амон бимонанд . ( намедонандки ) худо аз хар суйи дўври кофаронро фаро гирифта аст ( ва хар вақт ва хар жо бихохад нобудишон менамояд ).Чанон астки гуйи соиқаи осмон мехохад ( нури ) чишмонишонро барбояд . Хар гохки ( пеши пойи ишонро ) ровшан мекунад ,ба пеш мераванд . Ва чун ( мухити атрофи ) ишон торик шавад ,баржойи худ мемонанд . Ва агар худо мехост гуш ва чашми ишонро аз миён мебурд . Чун худо бар хамр чизи тавоно аст.Ин мисол ва тамсили аст дар мовриди зиндаги пур аз талотум ,саргардони ва адами итминони мунофиқин ва секулярзадахоки аллохи мутаол дар сураи бақара ба он ишора карда аст.

۵۴ – риёкор хастанд :

«يُرَاءُونَ النَّاسَ» (نساء/۱۴۲)،

Инхо жилови чишми мардум тури худишонро пархезгор ,худотарс ,обид ,мухлис ,мутадаййин ,солих ,озодийхох ,зулм сатиз ва ғейрих нишон медиханд то ба ахдофи худ бирасанд.

Дар мажолис хам адойи одамхойи мударрин ва ибодатпеша ва одамхойи хубро дар меоваранд ; гуфтем инхо ба тип ва зохири худишон хам мерасанд ,хушзабон хастанд ва зебо сухан мегуянд ,қатъан аз шариат хам харф мезананд барои хамин дар мажолис хам адойи одамхойи мудерн ,пешрафта ,обид ва ибодатпешаро дар меоваранд,адойи онхоро дар меоваранд .Аммо замоники ба халват мераванд ва чишми мардумро дур мебинанд ,бидуни тарс аз аллох ,хаммаи ин филмбози карданхо ва нақшбози карданхоро кинор мегузоранд ва худишон мешаванд , ва баракси тамоми ончи назди дигарон анжом доданд анжом медиханд.

Тамоми аъмоли инхо ба хотири тарс аз мардум ,жалби таважжухи мардум ва расидан ба ахдофи дунёвий чун риёсат ,мол ва ғейрих аст, ва дар воқеъ ба парастиши мардум мепардозанд на аллох . Ба хамин далил ,агар диққат карда бошид хийли аз инхо фарзандони фосиди доранд чун мебинад падариш берун аз хона чигуна рафтор мекунад ва дохили хона читур аст . Аксари инхо фосид хастанд ,аксари бачча муллохо ,бачча суфихо ,салафихо ,ихвонихо ,мусалмонхо ва ………….кори ба хеч табақа надорамки адойи манхажи худишон ва адойи рохи худишонро дар меоваранд ва бейни мардум тури хастанд дохили хона тури дигари хастанд ,аксаран адамхойи фосид ва мунхарифи хастанд. Аксаран касони хамки дар гуруххойи мунхарифи секуляр хузур доштанд ва хатто маносиби калидиро хам бар ухда гирифтанд баччахои хамин табақаи риёкор будандки дар миёни мардум тури худишонро мудерн ,олим ,ибодатпеша ,обид ва ………..нишон медоданд вақти меомаданд хона тури дигари бархурд мекарданд . Бо ин кор боиси инхирофи атрофиёни онхо шуд ва аввалин заработро ба фарзандон ва хонуводаи худишон заданд.

۵۵ – дар айни риёкори бо касолат бо сусти ва бехоли намоз мехўнанд ва бисёр кам ба соири ибодат ва зикри аллох мепардозанд :

«إِنَّ الْمُنَافِقِينَ يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَهُوَ خَادِعُهُمْ وَإِذَا قَامُوا إِلَى الصَّلَاةِ قَامُوا كُسَالَىٰ يُرَاءُونَ النَّاسَ وَلَا يَذْكُرُونَ اللَّهَ إِلَّا قَلِيلًا» (نساء/۱۴۲)،

Яъни инхо ба хамрохи пайғамбар ва соири муслимин намоз мехонанд аммо бо бемейли ва бехоли . Ва дар жойи дигари мефармояд :

«وَلاَ يَذْكُرُونَ اللّهَ إِلاَّ قَلِيلاً» (نساء/۱۴۲)

Ва худоро камтар ёд мекунанд ва жуз андаки ба ибодати у намепардозанд.

Дар ин оя аллохи мутаол нафармудандки ёди худо намекунанд балки ,фармудаки бо бехоли ,касолат ва бемейли ёди худованд мекунанд . Нагуфтаки худоро ёд намекунанд ва ба ибодати у намепардозанд . Балки ибодат мекунанд аммо кам ёди худо мекунанд ” илла қолила ” . Аммо , мо хам акнун шохиди тейфи васиъи аз хамин секулярзадахо хастемки ба далили набуди қудрати хукумати ва набуди қудрати ижтимоий ва мардуми муслимин на бо нашот ва на бо бехоли ва сусти хам намоз намехонанд ,ба ибодати аллох намепардозанд ва хамон қолилро хам анжом намедиханд . Ин дақиқан ба далили набуди қудрат миёни муслимин ,дар миёни хонуводахо , дар миёни мужтатамаъ ,дар миёни махалла ,русто ва шахр ва жомеъа заиф аст ва қудрати надорад.

۵۶ – бо дасти худишон ,худро гирифтори фитна ва бало мекунанд :

«یُنَادُونَهُمْ أَلَمْ نَکُن مَّعَکُمْ قَالُوا بَلَى وَلَکِنَّکُمْ فَتَنتُمْ أَنفُسَکُمْ وَتَرَبَّصْتُمْ وَارْتَبْتُمْ وَغَرَّتْکُمُ الْأَمَانِیُّ حَتَّى جَاء أَمْرُ اللَّهِ وَغَرَّکُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ» (حدید/۱۴)

Мунофиқон ,мўъминонро ( дар рузи қиёмат ) бо фарёд садо мезананд ,мегуянд : магар мо ( дар дунё ) бо шумо набудем ? мегуянд : бале ! ва лекин хувиштанро гирифтори бало ва фитна гардид. ” футинтум анфусакум ” худро ба фитан андохтидки чи ? ва чашм ба рох ( марги рахбар ,нобуди мусалмонон ва барчида шудани ислом ) мондид – чашм ба рохи заиф ва нобуди муслимин – фалоний тахти таъқиб аст , фалоний рахбарро бикушанд , фалон муслиминро бикушанд мунтазир буданд фалоний шикаст бухурад ва чашм ба рох мондид.

Хамин алъон хам хиёл мекунанд агар фалоний рахбари муслимин кушта шавад дигар басоти ислом ва қонуни шариати аллох барчида мешавад. Чашм ба рох хастанд Амрико фалонийроки дар фалон листи сиёх қарор дода аст. Мунтазирандки ин кушта шавад ва биёянд шоди кунанд ,чашм ба рохи куштани мужохидини озодихох хастанд .

.«وَتَرَبَّصْتُمْ وَارْتَبْتُمْ»

Ва дарбораи хақиқати қонуни шариати аллох ва қиёмат шак ва тардид кардид . Ин мўъминон доранд ба хамин бечорахо мегуянд ба хамин секулярзадахо ва мунофиқин мегуянд шумо ин корхоро кардид ,дар шак ва тардид будид.

Барои хамин , хамиша аз демокраси ва секуляризм ва хар ончи ғейри қонуни шариати аллох бошад дам мезананд аз он химоят мекунанд . Худишонро хам мусалмон медонанд . Бале ,ин қуръон хам аз тарафи худо омада ,пайғамбар хам аз тарафи худо омада ва ле бейни ин ду шак ва тардид хастанд.

Иллати севумки ин балоро бар сари худитон овардид

«وَغَرَّتْکُمُ الْأَمَانِیُّ»،

Орзухо ва пандорхо шуморо гул зад ,орзухоишон инаки фалоний ин тури шавад ,агар фалон тур шавад ,агар инжури шавад , агар агар агар .Инхо хамин орзухо ва амони хатто дар мовриди қиёмат ,бехишт ва жаханнам хам дар хамин орзухо ва пандорхои ғалат хастанд бехишт ва жаханнамиро барои худишон тарсим кардандки аслан дар қуръон ва суннат вужуд надорад ,дар дини ислом вужуд надорад . Пандорхойи дар мовриди бехишт ва жаханнам ,қиёмат ва қабр ва …….барои худишон тасаввур карданд.

Хамин тасаввурот онхоро хам дар ин дунё гул медихад дар мовриди масоили зиндагишон ва хам нисбат ба масоили қиёмат онхоро гул медихад .

«حَتَّى جَاء أَمْرُ اللَّهِ»

Ба андозаи ин пандорхо ононро гул мезанад то инки фармони худо ( доир бар маргишон ) мерасад.

То вақти замони маргишон мерасад онхо дар орзухо ва таваххумотишон хастанд.

«وَغَرَّکُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ»

Ва шайтони фарибкор шуморо дарбораи худо фариб дод . Инхо дарбораи аллох ва қонуни шариати аллох фариби шуорхойи дуруғин ва шубхоти уро хурданд ва аз барнома ва хукми ғейри аз қонуни шариати аллох химоят мекунанд . Инхо дар дунё фариби шайтонро мехуранд дар мовриди қиёмат хам хамин банда худохойики фариб хурданд чизи дигари тасаввур мекунанд, чизи дигари бароишон тасаввур шуда то мерасанд ба жойики дар қиёмат хамин шайтон ба инхо мегуяд ман аз худо метарсам ва аз куфриёт ва таваххумоти шумо бари хастам. Шайтон хам аз инхо эълони бароат мекунад, онхоро фариб медихад ва ле дар онжо хам аз онон эълони бароат мекунад . Пас инхо бо дасти худишон ,худишонро гирифтори фитна мекунанд.

۵۷ – замоники куффор ба такзиби оёти илохий ва тамасхара он дар мажолис ва расонахоишон мепардозанд ба новъи бо хамнишини ва сукут бо онон хамрох мешаванд.

Яъни вақтики бо онхо хамнишин мешаванд онхо хамин харфхоро мезананд онхо хамнишинанд ва сукут мекунанд. Инхо бо онхо хамрох мешаванд .Клипиро аз хамин жонувари ба номи мулло бахтиёр ё мулло камтиёр дидамки дар хамин курдистони Ироқ ба сирохат дар чандин моврид тўвхин мекунад ва даххо ва садхо муллоки барои онхо суханрони мекунад , ва ба дини аллох тўвхин мекунад .Онхо хамин тур лам доданд ва доранд уро нигох мекунанд ва сукут карданд , бо у хамнишин шуданд, дар он жаласа хам хеч чизи намегуянд.Метавонид хамин клипро нигох кунид :

«وَقَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَابِ أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ آيَاتِ اللّهِ يُكْفَرُ بِهَا وَيُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلاَتَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّى‏ يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ إِنَّكُمْ إِذاً مِثْلُهُمْ إِنَّ اللّهَ جَامِعُ الْمُنَافِقِينَ وَالْكَافِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعاً» (نساء/۱۴۰)،

Худованд дар китоб бар шумо нозил карда астки чун шанидид ба оёти худо куфр варзида мешавад ва оёти худоро ба бозича гирифта мешавад ,бо чанин касони манишинид то онгохки ба сухани дигари бипардозанд ( ва аз куфр ва шўхи кардани нобаханжори худ бо дин даст бардоранд ).Бегумон дар ин сурат , ( ки бо ишон хамнишин мешавид ва ба шўхихо ва масхарахойи онон гуш медихид ) шумо хам мисли онон хохид буд ( ва дар истехзо ба қуръон , ба дин ва шариат шарики журми ишон хохид буд.Сукут мекунид ва бо онхо хастид).Шак нестки худованд мунофиқон ва кофиронро хаммаги дар дўзах гирд меоварад

«إِنَّ اللّهَ جَامِعُ الْمُنَافِقِينَ وَالْكَافِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعاً».

Сукут дар баробари куфриёти расонаи секуляристхо ва жуксози пейравонишон дар шабакахойи ижтимоий яъни хамрохи бо онхо дар чанин куфриёти . Ин оя ошкоро мегуяд хукми сукут кунандахойики дар либоси худи хастанд мисли хамон анжом дихандаи куфриёт мебошад . Чиқадар дар баробари хукми аллох дар мовриди қисос ,хамжинсбози ,машрубхури ва ғейрих тахти ливои озодийхойи шахсий ва ғейрих тўвхин шуда ва сукут хам шуда ?Чиқадар ба бехишт ва жаханнам ,фариштахо ,халол ва хароми аллох шўхи ва масхара шуда ва секулярзадахо дар баробариш сукут карданд ? Хатто фожеайи бузургтар инки ,илова бар сукут боиси интиқоли ин гуфторхо ва паёмакхои тўвхиномиз ба дигарон хам шуданд барои инки дигарон биханданд.

۵۸ – худоро фаромуш карданд барои хамин аллох хам онхоро фаромуш карда аст :

«نَسُوا اللَّهَ فَنَسِيَهُمْ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ هُمُ الْفَاسِقُونَ» (توبه/۶۷(،

Худоро фаромуш карданд ,худо хам ишонро фаромуш карда аст.

Агар соатхо ва балки рузхо бо онхо бинишинид михвари сухбатхоишон таъриф ва тамжид аз гурухи худишон ,рахбарони он ,барномахойи секулярзадашон ,об ва хаво ,хона ва бозор ,кор ва хонувода ,саргарми ,гардишхо ,филмхо ,лаззатхои дунёвий ,зан ,духтар ,мошин ,сиёсатхои куффор ва бадгуйи аз мужохидини шариатгиро ва хамин чизхо мешавад . Тақрибан аз хар дари ва хар чизи сухбат мекунад ғейри аз ёди аллох ,ғейри аз қонуни шариати аллох ,мужохидин дар рохи аллох ,татбиқи қонуни шариати аллох ва ташкили хукумати исломий ё тақвияти хукумати исломий . Инхо ибтидо аллох ,қавонин ва дастуротишро фаромуш кардан ва ба дунболи он аллох хам онхоро фаромуш карда аст.

Инхо беморони хастандки ташхиси доктор ва доруйи докторро нодида гирифтанд ва дигар ба доктор мурожаъа намекунанд барои хамин ,доктор хам онхоро фаромуш карда аст. Натижаи ин фаромуши хам ин астки беморишон зиёдтар мешавад ва ба тадриж ба жойи мерасандки бемори ло илож мешавад .

.«فِی قُلُوبِهِم مَرَضٌ فَزَادَهُمُ اللهُ مَرَضاً»

Дигар ло илож мешавад ва сухбат кардан бароишон фойдаи надорад . Ба даражаи мерасандки

«إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ سَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لاَ یُؤْمِنُونَ»،

Чун

«خَتَمَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَعَلَىٰ سَمْعِهِمْ ۖ وَعَلَىٰ أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ».

Инхо бар қалбхо ,чашмхо ,гушхо ва дилхоишон мухр гузошта шуда ва дигар ло иложанд. Панд ва андурз хам барои инхо фойдаи надорад чун худо инхоро фаромуш карда ; инхо худоро фаромуш карданд худо хам онхоро фаромуш карда аст.

۵۹ – бар асари куфрики ба жойи ислом баргузиданд бар қалбхоишон мухр гузошта шуда ва дигар чизи аз тўвхид ва иймон вориди он намешавад . Дилики руйи он мухр гузошта шуда дигар чизи аз иймон ба аллох дар он нуфуз намекунад :

«ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا فَطُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا یَفْقَهُونَ» (منافقون/۳)،

Ин бидон хотир астки иймон оварданд ва сипас кофар шуданд ,сипас бар дилхоишон мухр находа шуда ва ишон намефахманд.

Дар ин мархалаки бемори онхо ло илож шуда дигар даво ва дармон бароишон фойдаи надорад . Панд додан ва насихат кардан хам бароишон бефойда аст. Аммо ,чандин бор ишора кардем касоники ба ин даража мерасандро мо намешносем ва намедонем мунофиқиники дар дохили ин секулярзадахо хастанд ин мунофиқи аслийки дар дохили секулярзадахост кудом еки астки ба ин даражаи

ی «خَتَمَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَعَلَىٰ سَمْعِهِمْ ۖ وَعَلَىٰ أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ»

Расида ва ба ин даража расидаки

«أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لاَ یُؤْمِنُونَ»،

Аммо медонем касоники ба ин даража мерасанд коришон тамом аст . Бемори ло иложи гирифтанд ва дигар даво ва дармон бароишон фойдаи надорад . Панд додан ва насихат карданд хам бароишон фойдаи надорад.

۶۰ – аз инки аз қонуни шариати аллох ва дастуроти рахбарият сарпичи карданд ва дучори гунохи тахаллуф аз қонуни шариати аллох ва нарафтан ба жиход ва амсолихим шуданд хушхол хастанд :

«فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلاَفَ رَسُولِ اللّهِ وَکَرِهُواْ أَن یُجَاهِدُواْ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَقَالُواْ لاَ تَنفِرُواْ فِی الْحَرِّ قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرّاً لَّوْ کَانُوا یَفْقَهُونَ» ‏(توبه/۸۱)

Хонанишинон аз инки аз росули худо ақаб кашиданд ва бо ишон нарафтанд хушхол ва шодмонанд , ва нахостанд бо мол ва жон дар рохи яздон жиход кунанд . Ва мегуянд дар гармо харакат накунид бигу : агар доно буданд мефахмиданки оташи дўзах бисёр гармтар ва сузонтар аст . Бале ,инхо хушхоланд .

Ин секулярзадахо чун худишонро оқилтар аз хамма медонанд ва барои корхойи худишон тўвжихоти ақлоний ва нафсоний меоваранд ва худишонро қонеъ мекунанд , ( ин хийли хатарнок аст каси барои кори иштибохики мекунад тўвжихоти ақлоний ва нафсоний биёварад ва худишро қоне кунад барои хамин ин мунофиқин ва секулярзадахо тамоми корхоики анжом медихандро нишонаи заранги худ медонанд ) ва табиий астки за ин заранги худишон хам хушхоланд .

Инхо мажмуъайи аз сифоти мунофиқин ва секулярзадахо ва бахши аз сифоти онхо будки бо он ишора кардем . Аммо чизики хийли мухим аст ,мумкин аст хаммаи пейравон ва дорудастаи секулярзадахо дар ин сифот муштарак набошанд , ва балки бахши аз ин сифотро дошта бошанд , яъни ин сифот бейни бақия пахш шуда бошад каси бештар дошта бошад ва каси камтар . Ба хамин далил ,аллохи мутаол дар жохойи аз каламаи ” ва минхум ” истефода мекунад . Яъни баъзи вақтхоки сифоти онхоро меоварад мегуяд ” ва минхум ” яъни бахши аз онхо ,баъзи аз инхо интури хастанд :

وَمِنْهُم مَّن یَلْمِزُکَ فِی الصَّدَقَاتِ
- وَمِنْهُمْ مَنْ عَاهَدَ اللَّهَ لَئِنْ آتَانَا مِنْ فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَّ وَلَنَكُونَنَّ مِنَ الصَّالِحِينَ
- وَمِنْهُم مَّن یَقُولُ ائْذَن لِّی وَلاَ تَفْتِنِّی

Холо ,мумкин аст дар асри росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дар бархаи аз замон ۳ сифот ё ۴ сифот ё бештар ё камтар аз ин сифотики зикр кардемки дар қуръон доранд ,алоими баржастайи шиносоий мунофиқин шуда ; яъни касоники ин сифотро доштанд ташхис дода шудаки инхо дар дорудастаи секуляристхо ва мунофиқин хастанд , ё мумкин аст дар хар дўвраи хар каси чанд сифоти дигарро дошта жузви ин гурух шуда ё масалан ,дар асри мо чанд сифоти баржаста дигари боиси маърифий ин жараёни мухарриб мешавадки мумкин аст дар дўврахойи гузашта ё дар асри росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам ин сифот масалан ончунон дар миёни дорудастаи мунофиқин баржаста набуда аст. Ба хамин далил росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мефармояд :

– آیَةُ الْمُنَافِقِ ثَلَاثٌ (یا مِنْ عَلَامَاتِ الْمُنَافِقِ ثَلَاث) إِذَا حَدَّثَ کَذَبَ وَإِذَا وَعَدَ أَخْلَفَ وَإِذَا اؤْتُمِنَ خَانَ؛

Нишонаи мунофиқ се ( чиз ) аст : чун сухан гуяд дуруғ гуяд , ва чун ваъда намояд халофи ( ваъда ) кунад , ва чун амин қарор дода шавад хиёнат кунад.

Ё дар жойи дигари мефармояд :

– ثَلَاثٌ مَنْ کُنَّ فِیهِ فَهُوَ مُنَافِقٌ وَإِنْ صَامَ وَصَلَّى وَزَعَمَ أَنَّهُ مُسْلِمٌ مَنْ إِذَا حَدَّثَ کَذَبَ وَإِذَا وَعَدَ أَخْلَفَ وَإِذَا اؤْتُمِنَ خَانَ؛

Се ( одат ) агар дар каси бошад пас , он ( фард ) мунофиқ аст ва гарчи руза бигирад ва намоз бухонад ва гумон кунадки хамоно у мусалмон аст : чун сухан гуяд дуруғ мегуяд , ва чун ваъда намояд халофи ( ваъда ) кунад , ва чун ва бу амонати дода шавад хиёнат кунад.

أَرْبَعٌ مَنْ کُنَّ فِیهِ کَانَ مُنَافِقًا وَمَنْ کَانَتْ فِیهِ خَلَّةٌ مِنْهُنَّ کَانَتْ فِیهِ خَلَّةٌ مِنْ نِفَاقٍ حَتَّى یَدَعَهَا إِذَا حَدَّثَ کَذَبَ وَإِذَا وَعَدَ أَخْلَفَ وَإِذَا عَاهَدَ غَدَرَ وَإِذَا خَاصَمَ فَجَرَ

Чохор ( одат ) агар дар каси бошад у мунофиқ аст ва хар каси дар у хислат ва одати аз ин ( одатхо ) бошад дар у хислати аз нифоқ аст то инки онро тарк кунад : чун сухан гуяд дуруғ гуяд , ва чун ваъда намояд халофи ( ваъда ) кунад , ва чун ахди бибандад ғаддорий ва ахдшикани кунад ва чун даргир шавад фаххоши кунад ва фўш ва дашном дихад .

Дар ин даста аз ривоёт ишколи вужуд надорад ,аммо дар маънойи инхо миёни ахли фан ихтилофи ба вужуд омада аст . Раъйи аксарият ин астки инхо вижагихо ва сифоти нифоқ хастанд ва касики ин сифотро дошта бошад дар ин сифот шабихи мунофиқин мебошад ; масалан мо хар се сифотро дар бародарони Юсуф мушохада мекунем . Хам ба падаришон дуруғ гуфтанд , хам ба ваъдашон вафо накарданд , ва хам ба итминони Яъқуб хиёнат карданд , аммо мунофиқ нашуданд ва аллох таоло дар хеч жойи онхоро ба унвони мунофиқ хитоб қарор намедихад . Хийли аз уламои гузашта хам бисёр медидандки ин сифот дар мусалмони дида мешудки хеч шакки дар мусалмон буданиш вужуд надошт . Алъон хам дида мешавад , мо касониро мебинемки шакки дар мусалмон будани у надорем ,корномайи у хаминро собит карда аммо се чохор сифот дар у вужуд дорад .

Ба хамин далил ,аимма ба ин амр расидандки чунончи каси бо забон ва амал ,садақоти худишро дар мусалмон будан собит кунад ва собит карда бошад ва муртакиби ин аъмол шавад , дар дорудастаи секулярзадахо қарор хам нагирифта бошад , наметавон уро жузви мунофиқин ва секулярзадахо донист ё уро мунофиқ донист ва такфир кард балки ,чанин шахси мусалмони хатокор ва гунохкори аст. Замони хам гуфта мешавад касики хамон чохор хислатро дошта бошад

«كان مُنافِقاً خَالِصاً»،

Яъни ба воситаи ин вижагихо ва сифот ,шадидан шабихи мунофиқин мешавад ,шадидан худишро шабихи мунофиқин карда аст.

Холо ,чиро мо тамоми дорудастаи секулярзадахо ва мунофиқинро бо ек чашм ва мисли хам ба онхо нигох мекунем ?

Аввалан , чун мо намедонем кудом ек аз инхо секуляристи аслий ва кофари аслий аст , сониян ин афрод дар жамъи ва дорудастайи хастандки он сифот дар миёни хамма тақсим шуданд , ва хар ек чанд сифот аз ин сифотро доранд ё баъзихо тамоми ин сифотро доранд . Аммо ,инхо мисли ек гурух ,жараён ва хизб амал мекунанд ва дар баробари дигаронки сифоти нописандтари доранд амалан кори намекунанд ва бо онхо дар тарххоишон ширкат менамоянд . Сукути онхо ва хамрохи кардан бо онон дар жамъ ,яъни ризоят ва жузви жамъ шудан ; яъни жузви хамон жамъ ва гурух шудан аст.

Дар жараёни жарима кардани яхудиёни хоин хам аз хамин қоида истефода шуд. Мушаххас астки теъдоди хоинин дар яхудиён ва теъдоди хоининики тасмим гиранда бисёр ничиз буданд хийли аз мардум дунболи кор ва зиндаги худишон буданд аммо ,хаммаи онхоики ба чанон хиёнати ризоят доштанд ва дар ин хиёнат алайхи муслимин онхоро хамрохи карданд машмули журми хиёнат шуданд.

Бо онки мунофиқ будани афроди барои росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва хатто соири муслимин ровшан шуда буд , ва муртакиби анжоми аъмоли мешудандки чунончи ек кофари ошкори чун яхудиён ва секуляристхойи қурайш ва атрофи онхо муртакиби он амал мешуданд ба қиймати тасхири сарзаминхойи онхо ва хатто жонишон тамом мешуд , аммо ,бархурди росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бо ин душманони дохилий секулярзада модомики дар миёни муслимин буданд тобеъи асли қахр ва бархурди мусаллахона набуд.

Агар хамин журми онхоро яхудиён ва секулярхои атроф муртакииб мешуданд қатъан росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бо онхо бархурди жиддий мекард . Сарзаминхоишонро мегирифт ,бароишон нафар мефристодки шарришонро кам кунад.

Тасаввур кунид яхудиёни Мадина чун бани назир ,бани қайнақоъ ,бани қурайза ва хайбар ва амсолихим муртакиби тўвтиъа ва иртибот бо секуляристхои қурайш алайхи пайғамбар шуданд ва ба истелох хиёнат карданд ,натижа бароишон чи шуд ? Аммо ,хамин корро мунофиқин ,хам бо яхудиён ва хам бо секуляристхои қурайш муртакиб шуданд , ва ле харгиз бо бархурди мушобехи яхуд мувожих нашуданд.

Секуляристхо ва яхудиёни атроф бо шеър ва овозхони боиси азияти муслимин ва росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мешуданд ва росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бароишон шахси ё ашхосиро мефристодки уро терор кунад ва шарришро кам кунад .Хамин суханон ва балки бадтар аз онро мунофиқин ва секулярзадахои дохилий мегуфтанд аммо ,росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бо онхо чанин бархурди накард , ва хатто ба дархости мўъминин ( хатто фарзанди Абдуллох ибни Убай ) дар қатли рахбарони мушаххаси ни афрод мувофиқат накард.

” Ахлоқи мудирияти душманони дохилий “, ва ” мудирияти бухронхойи ” ки ба вужуд меоваранд ниёз ба тахассус ,мадоро ва хидояти систематики дорадки улгуйи рафтори росулуллох саллаллоху алайхи васаллам барои жомеъайи он рузи араб ва хатто барои соири жахон хам ба новъи тозаги дошт.

Пас , сиёсат ва чигунаги бархурд ва таомули росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бо бухронхои дохилий ба вужуд омада тавассути куффори пинхони дохилий ва дорудастаики атрофи худишон ба вужуд оварданд бисёр тахассусий ,пичида ва дақиқ астки мо намунаи онро дар торихи соири хукуматхои ғейри исломий то ба хол суроғ надорем .

Умид аст хамчунонки муслимин саъй мекунанд дар соири одоби шахсий аз одоби тахорат ,намоз ,руза ,хаж ва ғейрих ,суннат ва сийраи росулуллох саллаллоху алайхи васалламро барои худишон улгу қарор медиханд ва умидворамки қарор диханд , умидворем дар соири умури вахдат бахши ва бахусус дар мудирияти мунофиқин ва секулярзадахо ва бухронхойи ба вужуд омада тавассути онхо хам аз хамон улгу ,рафтори худишонро созмондехи ва танзим кунандки аллох таоло фармуда :

:« لَقدْ كان لكم فِي رسُولِ الله اُسْوةٌ حسنةٌ لمن كان يَرجُوا الله واْليوم الآخر»

Дар ин сурат , пайғамбар танхо дар умури риз улгуйи мо нест ,балки дар зиндаги фардий ,ижтимоий ,хукумати ва ғейрих хам улгуйи мо мешавад.

Падидайи куффори пинхони дохилий ё секулярзадахои кунуний ,ба унвони душманони дохилий хукумат ва қудрати муслимин ,бештар аз онки сахт афзори бошад ек падидайи равоний – ижтимоий ноши аз қудрати муслимин астки , дар бештар мавоқеъ саъй мешавад бо хазар ва мунзавий кардани онхо таъсиришон кам шавад , ва танхо замони ба сурати низомий ва сахт афзори бо онхо бархурд мешавадки худишонро аз жомеъайи муслимин жудо карда бошанд ва чизи мисли соири секуляристхо ва куффори ошкор шуда бошанд.

Хийли аз муслимин саъй доштанд афроди аз муслиминроки муртакиби еки аз ин журмхои мунофиқин ва секулярзадахо мешаванд дар қолиби фосиқин таъриф кунанд ва жой диханд . Фосиқ миёни муслимин каси астки иймон дорад ,исломро қабул дорад аммо ,зиёд пайбанди баъзи аз қавонини он нест. Чун ,каламаи ” фисқ ” ё фосиқин умумийтар ва фарогиртар аз куфр аст ,яъни кофар хам шомили он мешавад . Ва бо онки дар мовриди хар гунохи ба кор меравад ,чи кам боша чи зиёд ,аммо бештар дар мовриди каси ба кор меравадки гунох ё гунохониро зиёд такрор мекунад.

Барои хамин аллохи мутаол мунофиқинро кофар номида аст. Пейравони куффори ахли китоб ,куффори шибхи ахли китоб ,куффори мушрик ва муртаддинро дар дунё машмули хукми хамон куффор қарор дода ; аммо пейравони куффори пинхони дохилий ва секулярзадахоро бо онки душман маърифий карда , машмули хукми муслимин қарор дода аст. Хам худи куффори пинхони дохилийро машмули хукми муслимин қарор дода ,хам пейравон ва дорудасташонро . Чиро ? Сирфан жихати мухофизат аз муслиминики фарибишонро хурданд ва дар дорудастаи ин қарор гирифтанд ва ин муслимин жузви мужтамаъи муслимин хастанд ва тафрақа миёни муслимин ва бар хам задани вахдат то замоники дар миёни муслимин хастанд нораво ва нопасанд ва жузви сифоти мушрикин аст,

«الذّینَ فَرَّقُوا دینَهُم».

Барои хамин астки , инхо хам бо дорудасташон жузви муслимин хисоб шуданд . Ба хамин далил танхо ба ” хазар ” аз мунофиқин ва секулярзадахо амр мешавад ; хазар :

А) – чигуна агар ба каси машкук бошики дузд аст хавои худ ва амволитро дори ?

Б) –чигуна агар машкук боши фалоний шахси жосусий аст ва хавойи худитро дори ?

В) – ё чигуна агар машкук боши фалони вабо ,тоъун,молориё ,сил ,ё ек бемори вогири дорад мувозиби худит хастики бемориро ба ту мунтақил накунад.

Г) – ё чигуна агар машкук бошики масалан дар фалон макон ек мори саммий вужуд дорад , ё дузд ва қотил вужуд дорад ё мушкили пеш меояд хавойи худитро дори ва амсоли ин.

Мо куллан дар дунё машкук хастемки фалоний мумкин аст мунофиқ бошад ва харгиз мисли росулуллох саллаллоху алайхи васаллам он теъдоди аз мунофиқинро хам намешносем . Чун худо ба росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хамон чанд нафарро маърифий карда буд ва хатто сахоба хам онхоро намешнохтанд. Пайғамбар исми хамон чанд нафарро ба Хузайфа ибни Ямон дод. Аммо ,аз бақияйи асомий харгиз бохабар нашуд ва танхо аллох аз онон хабар дошт ва онхоро мешнохт.

Барои хамин Умар ибни Хаттоб ба Хузайфа гуфт : ” эй Хузайфа , туро ба худо сўганд медихамки оё росулуллох саллаллоху алайхи васаллам исми маро ба унвони фарди аз мунофиқин ба ту нагуфта аст? Гуфт : хейр ,аммо дигар ба соири суъолоти ту дар ин замина жавоб намедихам”.

Хийли аз ин сифот мумкин аст дар хар мусалмони бошад . Ин шак , моли касони мисли Умар ибни Хаттоб аст дар жохойи дигар хам гуфтем Ханзала ,Абу Бакр ва дигарон хам чанин шак мекунандки ба далили вужуди чанин сифоти дар миёни муслимин аст ,хатто агар собиқунал аввалун ва шогирдони мустақим росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам бошанд ,фарқи намекунад ин шак дар миёни хамма хаст. Каси онхоро намешносад чун ин сифот дар миёни хамма хаст дар миёни муслимин хам хаст дар миёни хийлихо хам пейдо мешавад.

Асхоби росулуллох саллаллоху алайхи васаллам баъди аз вафоти росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ,хенгомики каси фовт мекард ба Хузайфа ибни Ямон нигох мекарданд ,агар руйи жанозаи намоз мехонд маълум мешудки он шахс жузви мунофиқин нест , ва ле агар руйи жанозаи он маййит намоз намехонд нишон дихандаи ин будки он маййит дар листи мунофиқини Хузайфа буда лизо , аз хондани намоз бар руйи у пархез мекарданд . Дар ин сурат ,хатто наздиктарин шогирдони росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам аз инки битавонанд мунофиқинро ташхис диханд ожиз буданд ва танхо он теъдодиро метавонистанд ташхис дихандки росулуллох маърифий карда ё ба сурати ғейри мустиқим аз аъмоли Хузайфа мефахмиданд . Тоза ,теъдоди зиёди хам будандки танхо ва танхо аллох аз онхо хабар дошт ва худи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам аз онон бехабар буд.

Холо ,тасаввур кунид дар жанги ухуд масалан ек севум артеши росулуллох саллаллоху алайхи васаллам баргаштанд ,яъни чизи худуди ۳۰۰ нафар ; аммо теъдоди мунофиқини дохилий ин ۳۰۰ нафар ,чанд нафар буданд? Хийли кам ; бақия муслимин фариб хурдаи будандки дар дилхоишон мараз ва бемори вужуд дошт ва ба нафси худишон зулм карда буданд , ё хануз холис нашуда буданд ,ё дар мавориди мухлисини будандки фариб хурда буданд мисли хамон имоми масжиди зирор.

Холо , мо чигуна метавонем бо журмхои ин даста аз муслиминики душмананд ва бояд аз онхо хазр шавад бархурд кунем? Моки наметавонем аз хоинин дифоъ кунем . Аллох таоло мефармояд :

«إِنَّا أَنزَلْنَا إِلَیْکَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ لِتَحْکُمَ بَیْنَ النَّاسِ بِمَا أَرَاکَ اللّهُ وَلاَ تَکُن لِّلْخَآئِنِینَ خَصِیماً» (نساء/۱۰۵)

Мо китобро ба хақ бар ту нозил кардаем то миёни мардумон тибқи ончи худо ба ту нишон дода аст доварий куни , ва мудофеъи хоинин мабош .

.‏«وَلاَ تَکُن لِّلْخَآئِنِینَ خَصِیماً»،

Мудофеъи хоинин мабош .

Яъни бо истинод ба далоил ва мадорик ,замоники хиёнати онхо ошкор шуд мисли хоинин бо онхо бархурд кун ва мудофеъи хоинин мабош .Далоил ва мадорики зохирий барои исботи журмхойи таъриф шуда дар шариатки марбут ба зиндаги зохирий инсонхо мешавад на зиндаги даруний инсонхо .

Шумо тасаввур кунид хамон фитнаики мехостанд росулуллох саллаллоху алайхи васалламро терор кунанд аллох таоло исми онхоро ба росулуллох саллаллоху алайхи васаллам гуфт аммо натавонист онхоро мухокама кунад . Чиро ? Чун онхо худишон ва чехрахоишонро пушонда буданд ва росулуллох саллаллоху алайхи васаллам далоил ,мадорик ва истинодоти зохирий надошт . Ба хамин далил астки мо ба далоил ва истинодоти зохирий хукм мекунем ва ба зохири онхо хукм мекунем .Чун , мо харгиз наметавонем ба даруни инсонхо нуфуз кунем . Бо ин вужуд ,иддаи муслимин атрофи мо дар барчасб задан ба инхо рохи иштибохро мераванд:

Замоники таъйин карди фалоний мунофиқ аст ,яъни чи ? яъни фалоний кофар аст . Чиро ? Чун аллох онхоро кофар номида . Метавони бигуйи онхо дар дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо хастанд ва ле вақти мегуйи фалоний мунофиқ аст яъни фалоний кофар аст, ва ин яъни такфир , ва бояд филтерхойи чохоргона мисли шурут ва мавонеъи такфирро риоят кард ва бо мустанодот пеш рафт ва агар тавонисти бо далоил ва истинодот собит куники ин банда худо кофар аст фабихо ; агар натавонисти собит куни аз ду холат хориж нест :

۱ – шахс кофар нест ва куфр ба худит бармегардад ва дар дунё назди ахли илм расво ва беарзиш мешави ва дар қиёмат хам бояд посихгу боши ва натижаи харфи худитро бипазири.

۲ – шахс воқеан кофар аст,ту натавонисти онро собит куни. Куфр ба ту барнамегардад ,аммо боз хам дар дунё назди ахли илм расво ва беарзиш мешави. Дуруст астки куфр ба ту барнамегардад аммо боз дар дунё боиси расвоий мешавад.

Дар ин сурат ,замоники далоили шумо яқини нестанд чиро бо иймон ва обруйи худит дар дунё ва қиёмат бози мекуни? Арзиши онро дорад ?Пас ,бо еки ду ё хатто чанд сифот аз сифоти секулярзадахоки шахс ба онхо гирифтор шуда наметавони шахсро бо онхо кофар ва мунофиқ бидони ,касиро ба ин шикл такфир накун . Чун замоники гуфти мунофиқи яъни кофари.

Инхо куффори пинхони дохилий хастанд агар шумо бихохид бо еки ё хатто чандто аз ин сифот касиро мунофиқ бидонид ,масири иштибохро рафтаид. Яъни шумо бо ек гунох ё чанд гунохи кабира касиро кофар гардид бидуни дар назар гирифтани филтерхойи чохоргона мисли шурут ва мавонеъи такфир.

На ман ,на ту ,на хеч сахобаи ғейри аз Хузайфаки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам усомиро бу у дода буд, бо хар даражаи аз илм ва ихлос ,тажруба ,мардумшиносий ва ғейрих натавониста ва нахохем тавонист мунофиқ будани касиро собит кунем. Пас ,бехуда чиро худитро хаста ва беэътибор мекуни?

-Агар хиёнат карда мисли хар мусалмони хиёнати уро бо далили шаръ пасанд собит кун ва уро ба маржаъи расидаги кунанда биспор .

-Агар дуруғ гуфта ва тухмати зада бо далоил ва мадорик онро собит кун ва хаққи худитро аз у бигир .

-Агар тўвтиъайи чида ,боз хам бо далоил ва санад тўвтиъашро фош кун ва уро биспор дасти қонуни шариати аллох .

-Дар кул агар хар журми муртакиб шуда мисли ек мусалмони мужрим аз тариқи масирхои қазовати шаръий ва бо далоил ва аснод журми уро собит кун ва уро ба қонуни шариати аллох биспор то ончи мустахаққи уст каффи дастиш бигузоранд.

Равишхойи бархурд бо падидаи мунофиқин ва секулярзадахо дар жомеъаи исломий.

Ислом дар бурхурд бо ек душмани дохилий рохкорхойи амалий ва новинро ироа дода аст; мо маъмулан чанин падида ва эпозосион ,мухолифин ва душманони дохилийро бо чанин густардаги амалий аз назари иқтисодий ,низомий ,фархангий,ақидатий ва ………..ро дар хеч хукумати надидаем. Хамин алъон хам каси наметавонад масалан дар артеши хар ек аз кишвархои мудерн ва пешрафта ё кишвархои секуляри дунё хузур пейдо кунад ва мисли жанги ухуд бахона биёварадки ман дар ин жанг ширкат намекунам! Ё бигуяд ман моли хамин кишварам аммо молиёт намедихам , ё сифоти дигарики баён кардем ,чанин шахси , дар чанин мовқеийяти , дар чанин жавомеъи ин иддаохоро баён кунад ё амалий намояд.

Системи хукумати ислом дар жараёни бархурд бо ин падидайи новзухур ва дар жараёни бархурд бо падидайи мунофиқин ё секулярзадахо пруса ва барномаиро ба пеш мебурдки ба сурати систематик харакати жомеъаро бе хамон жойики аллох мехохад суқ медихад , ба хамон жойики аллох мехохад мекашонад.

Қаблан хам арз кардемки дорудастайи куффори пинхони дохилий ё мунофиқин ё ба забони имрузин ,секулярзадахо ,дар хенгоми қудрати муслимин ба вужуд меоянд , хох қудрати ек шахс дар хонувода бошад, ё чанд нафар дар тоифа , ё гурух ва дорудастаи дар русто , ё қудрати хукумати исломий , ё қудрати афкори умумий муслимин бошад . Дар хар сурат ,нифоқ нишонаи тарс аз қудрат аст. Ба хамин далил , дар Макка мунофиқин набуданд,чун қудрати барои муслимин ва тарси барои куффор вужуд надошт.

Хар чи қудрати муслимин ва хукумати исломий бештар мешавад инхо бештар нифоқи худишонро пинхон мекунанд ва шабихи муслимин мешаванд ,саъй мекунанд бештар худишонро шабихи муслимин кунанд ва саъй мекунанд аломати аз худ нишон надихандки нишон аз нифоқ ва куфри даруни онхо бошад ; ва ба истелох пеши чашми мардум ва дигарон кори накунандки зишт шаванд. Аммо , ба хар мезони аз қудрати муслимин коста мешавад ва кохиш пейдо мекунад ва тарси мунофиқин хам кам мешавад ва ба истелох тарсишон мерезад ба хамон мезон ,мунофиқин нифоқи худишонро аланийтар мекунанд. Ин ба далили заъфи қудрати боздорандаги муслимин аст ва нишонаи заъфи қудрат дар хонувода ва жомеъа мебошад . Дар мужтамаъи муслимин заъаф ба вужуд омада , заъфи қудрат ба вужуд омада ,халаи қудрат ба вужуд омадаки онхо тавонистанд то ин андоза пешравий кунанд.

Равиши бархурд бо ин куффори дохилий ва пинхон бисёр пичида астки ниёз ба баррасий ва мушкофи дақиқи дорад; ва ин яъни хунари идора ва мудирияти бахши аз афроди мовжуд дар жомеъаи муслиминки душмананд. Ин хийли мухим аст ,хунари идора ва мудирияти бахши аз афроди жомеъаки душмананд .Мубораза бо мунофиқин ва секулярзадахо мушкилтарин мархалаи мубараза ва мудирияти жомеъа астки ғейри аз қудрати хукумати исломий ва шўроийки тахти назорати хамин хукумат бошадки находхойиро сарпарасти мекунад хеч фард ва гурухи ” ба сурати комил ” ,қодир ба анжоми ин вазифаи хассос набуда ва нест. Танхо чанин кори аз ухдайи қудрати хукуматий ва находхои тахти амри он бармеояд.

Ба хамин далил ,саъй мекунем дар ек жамъбанди ва ба сурати мухтасар ва мовридий ба чанд равиши аслий хукумати исломий росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дар бархурд бо дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо ишора мекунем:

Равиши аввал дар чигунаги бархурд бо дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо : касби қудрати хукуматий ,изофа кардан ва афзудан бар қудрати хукуматий ва изофа кардан ва афзудан бар қудрати боздорандаги ижтимоий ба унвони асосийтарин ва мухимтарин рохкор мебошад.

Қудрати хукуматий ва находхойи тахти мудирияти он , шохкилид ва қавийтарин абзори дар контрол ва мудирияти фаолиятхойи мухарриби секулярзадахойи дохилий ба унвони дорудастаи куффори дохилий астки бидуни қудрати хукумати ,соири фаолиятхо ноқис ва ақим мемонанд.Яъни бидуни доштани қудрати хукумати , соири иқдомот ноқис ва хатто ақиманд.

Омили пейдоиши мунофиқин ва секулярзадахо хам хамин қудрати хукумати аст , ва омили хунсо кунанда хам хамин қудрати хукуматий аст. Тамоми фаолиятхои жонибий муслимин алайхи дорудастаи секулярзадахо тахти пушиши қудрати хукуматий маъний пейдо мекунад ва ба хамин натижаи мовриди дилхохи шариат мерасад.

Агар диққат шавад , қудрати дорудастайи мунофиқин ва секулярзадахо мутаносиб бо қудрати хукумати исломий ва шўройи назоратий он ва находхойи тахти мудирияти он дар навасон аст ; ба ин маъники хар чи қудрати хукумати исломий ва шўройи улил амр ва ижмоъи уммат ,қудратманд буда ба хамон мезон қудрати дорудастайи мунофиқин ва секулярзадахо кам шуда ва билакс , ба хар андоза қудрати хукумати исломий ва шўройи назорати он кохиш ёфта ба хамон андоза бар қудрати дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо ва тавони моневри онхо дар жомеъаи муслимин изофа шуда аст.Замоники хукумати исломий ва тахким бар асоси қонуни шариати аллох дар миёни муслимин бардошта мешавад ё аз бейн меравад , жомеъа дарбаст жавлонгохи мунофиқин ва секулярзадахо буда ва хар ончики аз фасод хостанд бар сари муслимин оварданд.

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мефармояндки : дастгирахойи ислом ек ба ек шикаста мешаванд ,харгох ек датсгира нобуд шавад мардум ба ончики наздик аст чанг мезаданд ,аввали онхо ( аввал дастаики шикаста мешавад ) шакастани хукм аст ( хукм бар асоси қонуни худо ва хукумати исломий аз бейн меравад ) ва охари онхо намоз аст ( намозро тарк мекунанд ).Яъни ,замоники хукм кардан бар асоси хукми қуръон ва қонуни шариати аллох аз бейн меравад ва хокимияти дигари жойи онро мегирад , уммул фасоди домангири муслимин мешавадки боиси мубтало шудани муслимин ба хазорон бемори ва фасод мегардад то инки охарин бемори тарки намоз мешавад ,яъни куллан муслимин аз қонуни шариати аллох тухи мешаванд.

Яъни аз тарки хукм кардан бар асоси қонуни шариати аллох ва аз бейн рафтани хукумати исломий то тарки намози фардий ,хар мусибат ва фасодики муслимин ба он дучор шуда ва мешаванд ба далили набуди хукумати исломий ва адами тахким ба шариати аллох ва қонуни аллох аст ва то хукумати ғейри исломийки ба унвони ек уммул фасод бар жомеъа хоким шуда аз бейн наравад ва дубора дубора хукумати исломий ташкил нашавад бақияйи мафосид хам аз бейн намераванд ва жомеъайи муслимин хам ислох намешавад. Чун :

: إنَّ اللهَ یَزَعُ بالسُّلطان ما لا یَزَعُ بالقرآن.

Худованд бо қудрати хукумати ,кориро ба анжом мерасонадки бо қуръон ба анжом намерасонад.

Аллох таоло аз хамон ибтидо қудрати хукумати ва хокимият бар асоси қонуни шариати аллохро еки аз ахдофи зербанойи дини ислом ва рисолати тамоми пайғамбарон маърифий мекунад . Ба унвони мисол меоваремки :

«يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُمْ بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعِ الْهَوَى فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّ الَّذِينَ يَضِلُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا نَسُوا يَوْمَ الْحِسَابِ» (ص/۲۶)،

Эй Довуд ! Мо туро дар замин жонишин сохтаем ( ва ба жойи пайғамбарони пешин нишондаем ) пас , дар миёни мардум ба хақ довари кун

«فَاحْكُمْ بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ»

Ва аз хавойи нафс пейравий макунки туро аз рохи худо саргардон ва гумрох месозад . Бегумон ,касоники аз рохи худо гумрох ва саргардон мешаванд азоби сахти ба хотири фаромуш кардани рузи хисоб ва китоб ( қиёмат ) доранд.

Бале ,хукм накардан бар асоси қонуни шариати аллох ва аз миён рафтани хукумати исломий , муслимини бечўпонро тобеъи хавойи нафс ва қарор гирифтан дар масири ” золлин ” ва ба ибороти дигар мунофиқин ,куффори пинхони дохилий ,секулярзадахо ва гургхо қарор медихад ,чи бихохем чи нахохем.

Ин куффори дохилий ва дорудастаики барои худишон фарохам карданд ,барои ошкор кардани сифоти даруний худишон дар мовқеийятхойи мухталиф ба суратхойи мухталифи худишонро нишон доданд; замони дар қолиби ек марказ ( чун зирор ) ,гох ба даруни ек мазхаб ва жараёни хазиданд ва бо шуълавар кардани ихтилофот ва амиқ кардани тафарруқи миёни муслимин ба ахдофи худ расиданд ( жангхойи мухталифики дар сарзаминхойи муслимин садхо сол астки жараён дошта ва холо хам жараён дорад ) ва гох барои нобуди мазхаби хосси ва хатто нобудийи дини ислом ,худишон мустақил иқдом ба тўлиди мазхаб ва хатто дини жудогона мувози бо дини ислом карданд мисли тўлиди алиюллохихои ғарби Эрон ё язидийхои шайтонпарасти Ироқ . Инхо душманони доно ва огохи хастандки аз муслимини жохил ва дустони нодон ба унвони абзор ва сипохи лашкар ва манобеъи таъмини манобеъи инсоний ва таъмини манофеъи моддий ва табақотий худишон истефода карданд.

Ба далили набуди қудрати боздорандаги муслимин ва бахусус набуди қудрати хукумати ва находхои муртабит ба он , дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо қарнхост жомеъаро жавлонгохи худишон карданд , ва хазорон ва балки миллионхо муслиминро ба беморихойи мухтасси худишон олуда карданд. Жомеъайи кунуний мо хам ин рафторхойи олударо ба унвони дин дарёфт карда ва ба ирс бурда аст, ва ба шикли имрузин ва модерни , мовриди хужуми таблиғоти васиъ олудагихойи дорудастайи мунофиқин ва секулярзадахойи имрузин дар находхойи хукуматхойи вобаста ва ахзоби рангорангики қиёфайи исломи хам ба худишон гирифтанд ,мо ва жавомеъи моро хам мовриди хужум қарор доданд ва хаммаи мо ба нахви мовриди хужум қарор гирифтаем.

Ин мажмуъаки контроли находхойи диний ,таблиғий ва сиёсий жомеъаро хам дар ихтиёр гирифтанд боиси шуйуъи ва ривожи васиъ ва сариъ анвоъи беморихойи дорудастайи мунофиқин ва секулярзадахо дар тамоми лояхойи жомеъайи муслимин ва монеъи дар ровшангарий ва бедорий шуданд, ва бо пуштувонайи қудрати низомий ва моддий тоғутхо ва қудрати таблиғий худ боиси тасбити ин ахлоқиёти мазмум ва олуда дар миёни муслимин хам шуданд.

Инхо дар тамоми находхо табдил ба мутахассисини хосси хамон херфа шуданд. Муллойи мутахассис шуданд , хофизи қуръони мутахассис шуданд ,хадисдони хибра шуданд ,арабидон ва балоғадони хибраи шуданд , ва дар хар чи марбут ба дин ва косиби кардан бо дин бошад ,хибра шуданд.

Барои хамин ,аввалин иқдом , поксози инхо аз ин ахзоб ва находхост ва ин амри мухим ,танхо ва танхо аз тариқи қудрати хукумати сурат мегирад. Дар ин сурат ,касики қасди мубораза бо ин жараёни махуфро дорадки дар торупуди муслимин риша даванда ва риша карда аст. Аввалин ва мухимтарин рох ин астки хукумати исломий ташкил дихад ва агар чанин хукумати вужуд дорад ,бояд онро то жойики метавонад қудратманд кунад . Алъон ин хукумат хатто агар ек хукумати бадили изтирорий исломий хам бошад ва бар асоси хар ек аз мазохиби исломий ташкил шуда бошад бо тамоми айбхойики дорад боз ин танхо рохкор аст. Бояд онро то жойики метавонад қудратманд кунад . Ин қудрати хукумати бузургтарин ва мухимтарин рохкори барои мудирият ва махори бўхрон ва жараёни куффори пинхони дохилий ва секулярзадахои астки шаб ва руз бо онхо сар ва калла мезанем ва аз мафосиди онхо хам огохем.

Равиши дувум дар панохи қудрати хукумати ,огох кардани муслимин ва ошкор кардани абъод ,мавозеъ ва мохияти воқеий дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахост , дар панохи хукумати исломий. Бояд дар панохи қудрати хукумати исломий жихати огох кардани муслимин ва ошкор кардан аз мохияти воқеий ,абъоди густарда ,васиъ ва мавозеъ ( мовзеъгирийхойи ) ин дорудастаи мунофиқин ва секулярзада иқдом шавад .

Медонемки хокимият дар жомеъайи исломий ва дастёбий ба қудрати исломий хам бар се поя устувор аст:

Қонунгузорий ва ташриъ :

«أَمْ لَهُمْ شُرَکاءُ شَرَعُوا لَهُمْ مِنَ الدِّینِ ما لَمْ یَأْذَنْ بِهِ اللّهُ وَ لَوْلا کَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِىَ بَیْنَهُمْ وَ إِنَّ الظّالِمِینَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ» (شوری/۲۱)،

Шояд онон шарикон ва маъбудхойи дорандки барои ишон диниро падид овардандки худо бидон ижоза надода аст ( ва аз он бехабар аст ) агар ин сухани қотиъона ва доваронайи ( худо , мабни бар мухлати кофарон ва таъхири қиёмат то вақти муъаййани он ) набуд, миёнишон ( бо халоки кофарон ва боқи гузоштани мўъминин ) довари мегардид . Қатъан ситамгарон азоби дардноки доранд . Пас ,аввали қонунгузори ва ташриъ аст.

Хукм кардан бар асоси хамин қонун :

«وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ» (مائده/۴۴)

، «وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ»،«وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْظالِمینَ»،

Ва хар каси баробари он чизи хукм накунадки худованд нозил карда аст у ва амсоли у бегумон кофаранд ,

«وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ».

Пас мовзуъи дувум мурожаъа ба хамин қонун дар сурати ниёз ,қонуни ташриъ шуда , бар асоси хамин қонуни астки ташриъ карда аст.

Мурожаъа ба хамин қонун дар сурати ниёз , қонуни ташриъ шуда , бар асоси хамин қонун хукм хам мешавад . Мархалайи севум мурожаъа ба хамин қонун дар сурати ниёз аст :

«أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَن يَتَحَاكَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُوا أَن يَكْفُرُوا بِهِ وَيُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَن يُضِلَّهُمْ ضَلَالًا بَعِيدًا» (نساء/۶۰)،

( эй пайғамбар !) оё таажжуб намекуни аз касоники мегуяндки онон бидончи бар ту нозил шуда ва бидончи пеш аз ту нозил шуда иймон доранд аммо , мехоханд довариро ба пеши тоғут бибаранд ( ва хукми уро ба жойи хукми худо бипазиранд ?! ). Ва холи онки бадишон амр дода шуда астки ба тоғут иймон надошта бошанд

«وَقَدْ أُمِرُوا أَن يَكْفُرُوا بِهِ»

Ва шайтон мехохадки ишонро баси гумрох кунад.

«أَن يُضِلَّهُمْ ضَلَالًا بَعِيدًا»

Шайтон мехохад онхоро дар масири залолат ,гумрохи ва золлин қарор дихад .Касики бар асоси қонуни шариати аллох хукм намекунад ва худишро мусалмон медонад жузви хамон гурухи золлин ва саргардонон қарор мегирад.

Алъон ,хамин хокимиятики бар асоси қонунгузори ва хукм кардан бар асоси хамин қонун ва мурожаъа ба хамин қонун шикл гирифта , дар масалайи омузиш чорчуб ва қавониниро вазъ мекунадки бояд бар асоси ин қавонин амал шавад , ва меъёри подош ва мужозот хам хамин қавонин мухтасси парвариш ва омузиш мешавад . Яъни касики ба хуби аз ин қавонин пейравий кунад ба у подош медиханд ва касики аз ин қавонин сарпичи кунад мужозот мешавад.Ин раванд пазирофта шуда дар хар жомеъайи башарий токунун буда аст.

Хуб ,омузиши еки аз хуқуқи фардий афроди жомеъа барои ғалаба бар жахл аст. Еки аз хуқуқи афроди жомеъа аст. Имруза ,илова бар намозхойи жумъа ва мажолиси суханрони ба шевайи суннати он ,хокимият аз созмонхо ва находхойи дигари хам бархурдор астки аз конолхойи онхо масалаи омузиш ва ғалаба бар жахлро ба пеш мебурд , ва аз тариқи хамин конолхо мехохад арзишхойи худишро находина кунад . Яъни аз он конолхо омузиш ,ғалаба бар жахл ва находина кардани арзишхойи худишро ба пеш мебурд. Конолхойи чун :

Омузиши хамагоний дар мадорис ,донишгоххо ва дигар амокини тахсилий .

Омузиш аз тариқи нашри китоб ,мажаллот ,рузномахо ,тоблухо ва трокетхойи таблиғоти.

Омузиш аз тариқи конолхойи родиоий ,телевизионий ва мохвораий .

Омузиш аз тариқи конолхойи ижтимоий ва интернет.

Омузиш аз тариқи анжуманхо ва гуруххойи мустақили херфаий ( чизи мисли хелфхо ,синдикохо ва ғейрих .

Ва конолхойи мухталифики хар хукумати аз тариқи находхойи мухталифики дар ихтиёр дорад метавонад ин омузиши худишро ба мардум бирасонад .

Возих ва ровшан аст ,замоники хукумат ,исломий бошад тамоми ин конолхо дар хидмати огохи расондани комил ба муслимин мешавад ва қудрати шинохти муслиминро руз ба руз бештар мекунад ,аммо замоники хукумат бар асоси тахким ба қонуни шариати аллох ва хукумати исломий фуру мерезад ва дорул исломи муслимин аз даст меравад ; тамоми ин конолхо ва абзорхо худ ба худ дар ихтиёри душманони ошкор ва пинхони муслимин қарор мегиранд ва мисли гург ба жони ақоид ,бовархо ва арзишхойи муслимин меофтанд , ва бидуни онки рақиби жиддий дошта бошанд боиси олуда кардани ақоид ,нигариши муслимин ва тасбит ва тулонийтар кардани умри мафосиди эътиқодий ва рафторий дар миёни муслимин мешавандки уламойи усул ин прусаро дар бахси ” аворизул ахлийя ” зикр карданд.

Пас , асосийтарин ,мухимтарин ва пейвастатарин равиши бархурд бо куффори пинхони дохилий ва дорудастаики дўври худишон жамъ карданд огохи бахши ва ровшангари дар бахши жанги нарм ва равоний бо онхо ,он хам дар панохи қудрати хукумати исломий аст.Чун дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо ,бархалофи куффори ошкор ,ончики ба он эътиқод дорандро ошкор намекунанд ва дар миёни муслимин худишонро гум карданд . Такияйи қуръон ва суннати росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бар ин астки ибтидо дорудастайи мунофиқин ва секулярзадахо бояд аз тариқи сифот ва вижагихоишон ба бехтарин шевайи мумкин шиносонда шаванд ва бо чанин шинохти дар панохи қудрат ,равиши бархурди муносиби бо онхо дошта бошанд.

Дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо гуфтор ва кордоришон бо ақоид ва дарунишон фарқ дорад , ва танхо замони метавон ин афродро шинохтки дар равобити ижтимоий ва амал ба қонуни шариати аллох хамчун жиход , закот ,намоз ва соири ибодатхо амали онхо бо гуфторишон тазод пейдо мекунад , ва ин замони астки дугона будани онхо барои хамма ошкор мешавад.

Дар ин сурат ,барои мо шинохт, ( шинохтики бояд аз инхо ба даст биёварем ) танхо ба мурури замон ва аз тариқи аъмоли зохирий онхо имкон пазир аст, ва танхо бо чанин шинохти астки ек мусалмон метавонад бархурди муносиб ва бажойи бо онхо дошта бошад ва даруни онхо ба қиёмат ва аллохи мутаол вогузор мешавад.

Дар панохи қудрати хукумати ,огохихо ” комил ” дода мешавад ва аз тарафи муслимин хам ” комил ” гирифта мешавад ва шинохти ” комил ” касб мешавад на ноқис . Муслимин хам метавонанд дар панохи қудрати хукумати ,вокунишики лойиқ дорудастайи мунофиқин ва секулярзадахостро нишон диханд . Агар қудрати хукумати набошад илова бар онки огохи ва шинохти ,ноқис ба муслимин мерасад , вокуниши муслимин хам дар баробари дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо ноқис мешавад.

Агар қудрати хукумати исломий ва находхойи тахти контроли он набошад ,уламои ростин ва доиёни воқеий хам ё дар миёни мардум бар асари парубол гирифтани уламойи суъ, аррувайбиза ,куффори пинхони дохилий ва секулярзадахо дар ақалият қарор мегиранд , ё ба кулли дар миёни мардум гум мешаванд . Чун хукуматхои фосид тамоми манобир ,конолхо ва расонахоро аз вужуди инхо поксози карданд ва дар ихтиёри бозигарони даст парвардайи худишон қарор доданд ва садойи ин уламо ва даст ва по заданхойи онхо хам ба жойи намерасад.

قال صلى الله عليه وسلم: «إِنَّ اللَّهَ لا يَنْزِعُ الْعِلْمَ بَعْدَ أَنْ أَعْطَاكُمُوهُ انْتِزَاعًا، وَلَكِنْ يَنْتَزِعُهُ مِنْهُمْ مَعَ قَبْضِ الْعُلَمَاءِ بِعِلْمِهِمْ، فَيَبْقَى نَاسٌ جُهَّالٌ، يُسْتَفْتَوْنَ فَيُفْتُونَ بِرَأْيِهِمْ، فَيُضِلُّونَ وَيَضِلُّونَ»

Хийли жолиб аст. Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мефармояд : ” илмироки худованд ба шумо иноят карда аст , аз шумо пас нахохад гирифт . Албатта илм бо қабзи рухи уламо аз бейн хохад рафт . Ва дар ин сурат ,мардуми нодон боқи хохад мондки дигарон аз онон истефтоъ ( талаби фатво ) мекунанд. Ва онон бар асоси раъйи худ ,фатво медиханд ва мардумро гумрох мекунанд

(فَيُضِلُّونَ)

Ва худишон хам гумрох мешаванд

(وَيَضِلُّونَ)

Жузви золлин қарор мегиранд хамонки мо хар руз дар намозхоимон мегуем худованд моро жузви ин гурух қарор надихад.

Замоники хукумати исломий ва находхойи тахти пушиши он набошанд , ва уламои ахли тўвхид бо марги табиий ё бо хафа кардани садойи онхо ва мунзавий кардани онхо аз миёни мардум бардошта шаванд ,уламои гумрох ва гумрохгар , яъни золлун ва музиллун ,яъни саргардон ва саргардон кунанда боиси олуда кардани ақоид ва бовархои мардум мешаванд ва бо сахих ва хақнишон додани бовархо ва рафторхои ғалат ,мусалмонро дар масири саргардони,золлин ва секулярзадахо қарор медиханд ; ва ба хамин содаги гумрохи ва залолат ва жахлро бар муслимин ва жавомеъи муслимин дар қолиби дин ,тахмил мекунанд.

Замоники хукумати исломий ва находхои тахти пушиши он набошанд муслимин мутафарриқ ва тика –тика мешаванд , ва иддаи зиёдий аз онхо дар манотиқи парт ва дурофтода аз хидматрасоний ақидатий ва фикрий махрум ва хатто фаромуш мешаванд, ва туъма ва луқмаи омода барои куффори пинхони дохилий, секулярзадахо ва ғуллот мешаванд то ба номи дини ислом ва тахти пушиши дини ислом , ва ба сурати тадрижий ва херфаий ,бовархои ширк олуди худишонро ба онхо тазриқ кунанд . Ин муслимини гургзада ба мурури замон тахти омузишхойи ба номи дин қарор гирифтандки на танхо дини ислом аз ин ақоид ва бовархо бари аст ,балки инхирофи ошкори дар масоили ақидатий ва рафтори исломий махсуб мешавад.

Набуди хукумати исломий ,находхо ва созмонхои тахти пушиши он боис шуда ин муслимин аз неъмати шинохт ва илми шаръий хоста шуда махрум шаванд. Жахли инхо ба сурати ижборий тавассути ба зохири уламоёни фосиди бар онхо тахмил шудаки набуди хукумати исломий ва вазъи мовжуд боиси он шуда аст.

Иллат ва сабаби жахли ин муслимини бало зада , ба далили набуди хукумати исломий ва кутохи дар расондани илм ва огохи шаръий ба онхо аз тариқи уламои ахли тўвхид буда ва хаст, на кух ва биёбон ва жангал. Инхо қишри махруми жомеъандки аз хаддиақал имконоти зиндаги тўвхидий хам махрум шуданд.

Жахли ин муслимин ва мушобихини онхо ижтиноб нопазир аст ,жабрий бар онхо тахмил шуда ва кори онхо ба чунон фожеайи кашида мешавадки Хузайфа розиаллоху анху онро аз забони росулуллох саллаллоху алайхи васаллам чанин тўвсиф мекунад:

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «يَدْرُسُ الْإِسْلَامُ كَمَا يَدْرُسُ وَشْيُ الثَّوْبِ، حَتَّى لَا يُدْرَى مَا صِيَامٌ، وَلَا صَلَاةٌ، وَلَا نُسُكٌ، وَلَا صَدَقَةٌ، وَلَيُسْرَى عَلَى كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ فِي لَيْلَةٍ، فَلَا يَبْقَى فِي الْأَرْضِ مِنْهُ آيَةٌ، وَتَبْقَى طَوَائِفُ مِنَ النَّاسِ الشَّيْخُ الْكَبِيرُ وَالْعَجُوزُ، يَقُولُونَ: أَدْرَكْنَا آبَاءَنَا عَلَى هَذِهِ الْكَلِمَةِ، لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ، فَنَحْنُ نَقُولُهَا فَقَالَ لَهُ صِلَةُ: مَا تُغْنِي عَنْهُمْ: لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ، وَهُمْ لَا يَدْرُونَ مَا صَلَاةٌ، وَلَا صِيَامٌ، وَلَا نُسُكٌ، وَلَا صَدَقَةٌ؟ فَأَعْرَضَ عَنْهُ حُذَيْفَةُ، ثُمَّ رَدَّهَا عَلَيْهِ ثَلَاثًا، كُلَّ ذَلِكَ يُعْرِضُ عَنْهُ حُذَيْفَةُ، ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَيْهِ فِي الثَّالِثَةِ، فَقَالَ: «يَا صِلَةُ، تُنْجِيهِمْ مِنَ النَّارِ»

Саласан,яъни аз ин муслимин танхо калама ва лафзи шаходатайн боқи мемонад ва нисбат ба хамма чиз жохил мешаванд ва хатто мумкин аст мункари хийли аз ахком хам шаванд. Боз инхо муслимини садама дида ва мовриди зулм воқеъ шуда ва бемори хастандки бояд дилсузона бо иқомаи хужжати набавий ба шеваи сахихи он ва дар панохи қудрати хукумати исломий ё хаддиақал ва дар холати зарурат , дар панохи қудрати мардуми дармон шаванд.

Афкори мухталифи уламойи суъ ,куффори пинхони дохилий ва секулярзадахо дар миёни иддаи аз муслимин хамчун ек мазхаб дар баробари даъвати ахли тўвхид амал мекунад ва муслиминро ба новъи муқовамат дар баробари ахли тўвхид суқ медихад. Инхо дар баробари даъвати ахли тўвхид муқовамат ва истодаги мекунанд чун чизхойи дигариро ба номи дин ба онхо хуронданд ва инхо воқеан мухлисона хиёл мекунандки ин дини ислом аст.

Хар мулло ,шайх ва мавлавий бо хамон адабиёти арабий ва бо истефода аз оёт ва аходис ,ахкомро ба туруқи мухталифи ба онхо расонданд, ва чанон онхоро ба номи ислом ,дин ,қуръон ва хадис саргардон кардандки ба ин гуфтахойи фарибанда дил хуш карданд, ва дар баробари хар даъватгари вокуниши манфий нишон медиханд, ва муллохойи секулярзадайи инхо хам зимни бархурдори аз пуштивонайи қудрати хукумати тоғутхо ва находхои тоғути аз хамин мардум хамчун ек абзор барои муқобила ва саркуби мухолифин ва ахли тўвхид истефода мекунанд.

Муслиминики ба чанин мовжудоти гирифтор шуданд дар мовқеияти тоза мусалмонон қарор гирифтандки ,мумкин аст хатто баъзи аз фароизро нодида бигиранд , ё дар баробари он муқовамат хам бикунанд , ва мисли тоза мусалмонони хастандки ниёз ба муроқибат ва дилсузи вижайи доранд.

Бале ,ин бахши аз воқеияти жомеъайи мусибатзадаи муслимин дар чанд қарни собиқ аст. Бахусус дар дахахойи гузашта ва ин асрики аксаран сарзаминхойи исломий тахти ишғол ва сайтараи еки аз мазохиби дини секуляризм ва яхуд буда ва мушкилоти музоъафи бар муслимин тахмил шуда , ва ин боис шудаки баданаи даъвати исломий хам шадидан дучори осиб шуда , ва хубихо ва арзишхои исломий ношнохта боқи бимонанд ва чехраи нуроний дин ,маъюб ва махдуш жилвагар шуда аст.Инхо иддаи мулло хастандки вужуд доранд ва жомеъаро ба чанин жойи кашонданд.

Дар баробари ин гурух,мо хануз дар баъзи аз сарзаминхойи мусалмоннишин рустохо ва жохойиро доремки аз вужуди масжид ва чанин имомони хам махрум хастанд, ва бо тарки намоз ,руза ва соири ибодот чанон ошуфта ва саргардон шудандки ингор мовриди хамлайи дуздон қарор гирифтанд ва ғейри аз шаходатайн ва номгузори исломий фарзандонишон чизи аз ислом барои онон боқи намонда аст.

Дар кул , ин муслимин дар дорул куфр ва шароити рушд карданд ва парвариш ёфтандки аз улуми шаръий махрум буданд. Асосийтарин ва мухимтарин омили махрумияти онхо набуди хукумати исломий ва находхойи тахти хокимияти он буда аст. Мухимтарин ва асосийтарин омили махрумияти онхо илова бар ин ,вужуди дорул куфри астки тамоми ин находхоро ба тасхири худ дар овардаки бо қудрати хукуматий ва хазфи ё мунзавий кардани уламойи ахли тўвхид ,аз тариқи маздурониш жанги равоний ижод карда ва монеъи расидан хақоиқ ва огохихои шаръий ба чанин мусалмонони шуда аст. Дар ин сурат ,муслимин дар сарзамини рушд мекунандки дар ин сарзамин жахл ва хурофот ба номи дини ислом ривож пейдо мекунад ва инро ба сурати ирсий аз падаришон ва жомеъа мегиранд.

Замоники дар чанин жомеъайи муслимин дар масожид хузур пейдо мекунанд,хутбахоро гуш медиханд,суханрони шуйух дар мохворахоро мебинанд,суханронихои забт шударо борхо ва борхо мурур мекунанд,дар мадориси диний матолиби тахти унвони улуми шаръийро мехонанд,дар донишгоххои диний чун Мадина ,Азхар ва ғейрих хам идома тахсил медиханд, бо ин вужуд дар бахши ночизи аз шариати дасткори шуда ,лисонс ё фовқи лисонс ё хатто докторойи худро мегиранд ва солхо дар амри даъват ва таблиғ мушорикат доранд аммо ,боз мебинемки ба умури аз ” ла илаха иллаллох ” куфр ба тоғут ва иймон ба аллох ва бисёри аз увлавиятхо ,мақосид ва ахкоми шариати аллох жохиланд.

Хуб алъон ,чанин ашхоси дар чанин жавомеъи медонемки ба нисбатхойи мухталиф аз конолхойи чун масжид ва ғейрих талош кардандки жахли худишонро ба ахкоми шариат аз бейн бибаранд ,кутохи накарданд аммо , бо ин вужуд агар кор,даромад ва зиндаги худишонро хам рахо кунанд ва танхо аз тариқи ин конолхо ба тахқиқ ва ёдгирий бипардозанд боз қодир ба рафъи мушкилоти ақидатий ва шаръий худ дар хадди ек мусалмони бесавод асри нубувват нахоханд буд.Инхо аслан фирқаи ножияиро хам нашносанд то алоими онро бидонанд,бишносанд ва аз саргардони хам берун биёянд.

Дар ин холат метавон гуфтки омили ба вужуд омадан ва давоми ин жахл , дар ингуна маворид ва дар миёни ин ашхос ,худи ашхос нест ; балки мусибати астки ба сурати муназзам ва систематик аз хориж бар у тахмил шуда аст, ва коргардони сенариойи ин сериали дунболадор ,хукуматхои тоғути ,қавонини жохилий ва созмонхойи таълимий ва омузиший онхостки манбаъи тафарруқ ва жахл буданд ; ва то замоники ин манбаъ ва иллат тағйир накунад ,жахл ва тафарруқ ва соири мусибатхо хамки маълули хамон иллатанд,камакон ба умри худишон идома хоханд дод.

Дар ин сурат ,ошкоро ва бидуни парда мушохада мешавадки аз тариқи қудрати хукуматий хокима ,новъи ижбор дар тахмили жахл бар муслимин хоким шуда ва муслимин бо онки дар миёни хам мазхабийхо ,хам динийхо ва хамкишони худ ба сар мебаранд ва дар тамоми марокизи таълимий чун хутбахо ва ғейрих мушорикат хам доранд ва суъолотишонро хам муллохойи таъйин шуда мепурсанд ,аммо боз қодир ба бартараф кардани жахли худ нестанд ва ба он шинохти шаръий намерасанд. Охар ,чигуна метавонанд аз ек олими суъ ё секулярзада шинохти дақиқиро ба даст биёваранд? Магар метавон аз шайтон тўвхидро омухт? Ё аз шайтон воқеияти шайтонро фахмид?

Холо, агар мусалмони ” огохона ” ин воқеийяти ошкорро нодида бигирад ва бо рахо кардани иллат ва омили ин хамма мусибат ва жахл ,худишро ба ғалат машғул ва саргарми бародар ва хохари мусалмониш кунад , ва бар онхо забандирози ва хатто дастдирози кунад ва душманон дар атрофи худишон ва атрофи онхо озодона рахо кунадки озодона ба тохт ва тоз ва хамла ба дин ,обрў ,номус ,хок ва хастишон машғул бошанд ва машғул хастанд ва ин мусалмонон ба корхоишон ошкора ба сурати мустақим ва ғейри мустақим ,шайтон ва хампеймонишро алайхи хохар ва бародари мусалмониш ёри бирасонад; он вақт чи жавоби барои аллохи мутаол хозир карда аст? Чи жавоби мехохад ба аллохи мутаол бидихадки огохона ин воқеияти ошкорро медонад аммо борхо кардани ин хамма омили мусибат ва жахли худишро ба мусалмон машғул карда ва куффори ишғолгари жинояткорро рахо намуда ва ба сурати мустақим ва ғейри мустақим ,шайтон ва хампеймонишро алайхи мусалмон ёри мерасонад ; ин мусалмон чи жавоби барои аллохи мутаол дорад ?

Хукумати исломий танхо абзор ва находи астки ин душманони дохилийро мунзавий ,мунқабиз,контрол ва махор мекунад :

«سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلًا» (احزاب/۶۲).

Сабки мудирияти ва равиши бархурди росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дар татбиқи дастуроти аллох дар мовриди куффори пинхон ( мунофиқин) нез танхо бо пуштивонайи қудрат ва бахусус ,қудрати хукуматий сурат гирифт.

Дар ин прусаки ,бахши аз ахлоқ ва тадбири хукуматий аст тадобири ба кор гирифта мешавадки тойи он ,куффори пинхон дар жомеъайи исломий ,мунзавий ,бетаъсир ё камтаъсир мешаванд ва муслимин аз хиёнат ва дасисахойи онхо дар амон мемонанд. Тамоми ин тадобир ва боздорандахо танхо ва танхо аз коноли қудрат ва бахусус қудрати хукумати исломий ва бо пуштивонайи қудрати хукумати исломий сурат мегирад ,холо тасаввур кунидки ин қудрат ва танхо ахроми контрол кунандаи ин куффорики дар миёни муслимини пинхон шуданд ва сукулярзадахо аз миён бардошта шавад ва жомеъа жавлонгохи фаолиятхойи хоинона ва дасисахойи ин мовжудот шавад ,он вақт муслимини бепанох чи мусибатхо ва фожеайиро мутахаммил хоханд шуд?

Замоники дар садрил ислом ва бо вужуди росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва қудрати хукумати исломий ва он хамма сахобаи бузургвор ,боз мебинемки дар миёни жамиати наздик ба ۹۰۰ нафари мардони вожидиш шароити жанг , ۳۰۰ нафар ( яъни ек севум сипохи ислом ) жузви дорудастайи мунофиқин ва секулярзадахо аз об дар меоянд, ва дар ухуд аз жанг бо секуляристхои қурайш худдори мекунанд ва ба хонахоишон бармегарданд; алъон ,дар ин жамияти анбухи муслимин бо вужуди набуди хукумати исломий , бо набуди росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва он хамма сахоби ва бо набуди хеч қудрати исломий дар аксари қотиъ сарзаминхои мусалмоннишин ,бояд чанд миллион дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо вужуд дошта бошад? Равиши бархурд бо ин гурухи анбухики , дар бисёри авқот худишон сохиби хукумат шуданд ва қудрати хукуматий дар ихтиёри онхо қарор дорад ва ё дар панох ва пуштивонайи хукуматхои кофар ва муртад вориди амал шуданд ва вижагихои даруни худро бемахобо ва бидуни тарс зохир мекунанд, ва муносиби калиди дар амри жанги равоний ва ижроий чанин хукуматхоиро хам дар ихтиёр мегиранд,бояд вазъи муслимин чигуна бошад ? бояд равиши бархурд бо инхо чигуна бошад?

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дар хар амри усва ва сармашқи муносиб дар хаммаи асрхо ва наслхо барои муслимин аст :

«لَّقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِّمَن كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا» (احزاب/۲۱)

Холо дар равиши бархурд бо куффори пинхон ва секулярзадахо дар миёни муслимин ,чигуна метавонем ин хамма хукм дар мовриди онхоро ба сабки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам татбиқ дихем ; дар холики ,аз вужуди довлат ва хукумати исломий ва абзори муносиб амалий кардани ин хукми бебахра хастем ва садамоти ғейри қобили инкори онхо ба зиндаги ақидатий ва дунёвий муслиминро хам мушохада мекунем ?

Аллохи мутаол ин куффори дохилий ва мунофиқин ба зохир мусалмонро машмули хуқуқ ва имтиёзоти дунёвий муслимин карда ,нигох кун, аммо иддаи бар онандки муслимин бечора ва мусибатзадаи кунунийро аз чанин хуқуқи махрум кунанд , хасбуналлохи ва ниъмал вакил.

Касоники беинсофона ва берахмона ба муслимин нигох мекунанд ,харгиз андишидандки ин хамма кофар ва душмани пинхони дохилий секулярзадаки қарнхост дар қолиби мусалмон ,озодона ба жони бовархо ва ақоиди муслимин офтоданд токунун чи садамоти ба бор оварданд?

Пас,касики хохони расидани огохи “комил ” ,шинохти “комил ” ва вокуниши ” комил ” аст бояд бар тўлиди қудрати хукумати исломий ва издиёди он мутамаркиз кунад . Хеч рохи дигари вужуд надорад.

Албатта ,шойеасози ва нашри он хам еки аз бузургтарин ва аслийтарин абзорхои куффори пинхони дохилий будаки хатто худи рахбарияти жомеъа ва хонуводаи ишон хам аз захми чанин силохи нарми дар амон набуданд. Рохи халли шариати аллох дар ин замина хам баёни хақоиқ ва рафъи шубхоти будаки ин куффори пинхони дохилий дар дили муслимин ба вужуд оварданд. Дар холики ,агар хамин харфхоро ек кофари ошкор мезад билофосила саъй мешуд бо у бархурди физики шавад.

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дар айни бархурдори аз қудрати хукуматий замоники равшан шудани хақоиқ ниёз ба замон дошт сабр мекард ва сукут мекард ,мисли қазияйи ифк ,аммо дар хар сурат равиши ровшангариро дар пеш мегирифт.

Дар ин равиш ,равиши ровшангирона саъй бар ин астки дар панохи қудрат ва бо додани огахихойи лозим ,муслимини заифул иймон ва сода ва хатто содиқики фариб хурдандро аз таваххумот ва шуорхои козиб нажот диханд , ва дубора онхоро жазби сафи мўъминин кунанд.

Мусалмон ,зийрак аст бояд шинохти кофий дар мовриди ин табақа ва соири табақоти ошкорро ба даст биёварад ва набояд ба қовли баъзи аз мардум ,содалувх ва зудбовар ( ва сифотхои дигарки мегуянд набояд ингуна ) бошад ва зуд фариби куффори пинхон ва ошкорро бухурад . Чун ,шинохти дуруст ,ними аз мушкилро хал мекунад. Бояд шинохт ба даст биёварад.

Чунончи ишора шуд ,чизики дар ин шинохт мумкин аст барои муслимин бештарин монеъро ба вужуд биёварад вужуди касони астки аз қуръон ,фиқх ва шариат огохи доранд аммо жузви дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо хастанд ва аксарияти мунофиқин мовжуд дар миёни муслимин хам аз хамин табақа мебошанд.

Бале ,албатта дар ин сурат ,агар пурсида шавадки аксари мунофиқинро дар кудом табақа метавон пейдо кард ё дар кудом табақа хастанд ? Оё инхо дар табақаи пизишкон ,мухандисин ,меконикхо ,нажжорхо ,ронандахо ,бозорихо ва ғейрих хастанд ?Аксари инхо дар кудом табақа пейдо мешаванд ? Аксари инхоро дар кудом табақа бояд жустажу кунем ? Аз кудом табақа бояд бештар аз хамма эхтиёт кунем ва хазар дошта бошем ? Дар ин масала ижоза дихем сукут кунем ва росулуллох саллаллоху алайхи васаллам посух дихад :

«أَکْثَرُ مُنَافِقِی أُمَّتِی قُرَّاؤُهَا»،

Аксари мунофиқини уммати ман қориёни он хастанд; қуръон хунхо мебошанд.

Бале ,мумкин аст бароимон суъол пеш биёядки магар мумкин аст мунофиқ қуръон бихонад ва дар мовриди ахкоми шариат сухбат кунад ? Бале мумкин аст , ва мехонад ва хуб хам мехонад:

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ مَثَلُ الْمُؤْمِنِ الَّذِی یَقْرَأُ الْقُرْآنَ کَمَثَلِ الْأُتْرُجَّةِ رِیحُهَا طَیِّبٌ وَطَعْمُهَا طَیِّبٌ وَمَثَلُ الْمُؤْمِنِ الَّذِی لَا یَقْرَأُ الْقُرْآنَ کَمَثَلِ التَّمْرَةِ لَا رِیحَ لَهَا وَطَعْمُهَا حُلْوٌ وَمَثَلُ الْمُنَافِقِ الَّذِی یَقْرَأُ الْقُرْآنَ مَثَلُ الرَّیْحَانَةِ رِیحُهَا طَیِّبٌ وَطَعْمُهَا مُرٌّ وَمَثَلُ الْمُنَافِقِ الَّذِی لَا یَقْرَأُ الْقُرْآنَ کَمَثَلِ الْحَنْظَلَةِ لَیْسَ لَهَا رِیحٌ وَطَعْمُهَا مُرٌّ.

Росулуллох саллаллоху алайхи ва олихи васаллам фармуданд : мисоли мусалмоники қуръон мехонад хамонанди тараннуж ( ва боланг ) астки буйиш хуш ва мазаш хуб аст ; ва мисоли мусалмоники қуръон намехонад монанди хурмойи хушики астки буйи надорад ва ле мазаш ширин аст ; ва мисоли мунофиқики қуръон мехонад хамонанди ( гули ) райхони астки буйи хуши дорад ва ле мазаш талх аст ( ин новъи райхон хийли бузург мешавад хатто ба андозаи дарахтчайи дар хадди ками пойинтар аз қадди инсон хам мерасад ,райхон кучаки нестки мо онхоро мехурем) ; ва мисоли мунофиқики қуръон намехонад хамонанди гиёхи хандала ( хиндувонайи Абу Жахл ) астки буйи надорад ва мазаш хам талх аст. Мунофиқики қуръон мехонад хамонанди райхони астки буйи хуш дорад аммо мазаш талх аст ва мунофиқики қуръон намехонад хамонанди хандала астки буйи надорад ва мазаш хам талх аст.

Аммо ,ин қуръон хондани дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо ек мусибати бузурги хамчун забонбози ва суханвари бо адабиёти қуръонийро ба бор меоварадки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам аз он бар умматиш тарс ва вохима дошт ва мефармояд :

: «إِنَّ أَخْوَفَ مَا أَخَافُ عَلَى أُمَّتِی کُلُّ مُنَافِقٍ عَلِیمِ اللِّسَانِ»،

Хамоно тарсноктарин чизи ман аз он бар шумо ( бар умматам ) метарсам ; хар мунофиқи бисёр огох ба забон ( ва забонбоз ) аст.

Дар мажмуъ бояд бигуемки ,додани шинохт ва огохи ба муслимин яъни додани қудрат ба мардум . Вақти мардум қудратманд шуданд ба сурати мустақим боиси қудратманд шудани хукумати исломий ,находхои тахти пушиши он ва рахбарияти жомеъа мешаванд. Қудрати ақидатий ва огохи ва шинохти мардум боис мешавадки қудрати мардуми ба унвони ек боздоранда амал кунад, ва хатто дар сарзаминхоики мардуми он аз қудрати хукумати исломий бархурдор нестанд ва муслимин дар холати изтирорий қарор мегиранд ,хамин қудрати шинохт ва огохи мардум ва қудрати боздорандаги муслимин ,дар ин холат заруратики пеш омада метавонад ба унвони ек бадили хукумати аъмол қудрат кунад. Мо дар мовриди мухталиф ,хийли аз муслиминро дар низоми тоғутий дидемки тавонистанд фалон шахси фосид ,машкук ва ё мужримро аз куча ё махалла ва ё хатто рустоишон берун кунанд ,бидуни инки хукумати исломий дошта бошанд.

Пас,басиж кардани мардум ,бедор кардан ва додани огохи ба мардум натижаш мешавад қудрат ; ва қудрати хамон чизи астки ек мунофиқ ё секулярзада ба шиддат аз он метарсад . Аммо ,хамон турики ишора кардем ,мушкили аслий муслимин дар ин рох ,хамин секулярзадахои хастандки дар қолиб ва либоси қори қуръон ,мулло ,шайх ,мамусто ва мовлавий фуру рафтанд , ва дар суратики хукумати исломий хам набошад ва ин мовжудот аз пуштибоний тоғутхо ва секуляристхои ошкор хам бархурдор бошанд , ва манобир ва расонахои таблиғий хам дар ихтиёр дошта бошанд, ва тавониста бошанд бо тавассул ба ин пуштивонахо бовархоишонро дар миёни мардум мардумий карда бошанд , ва секуляристхои ошкор хам бо хар нидои ровшангари мухолифат кунанд , ва бо тахдид ,зиндон ,шиканжа ,табъид ва эъдом ,мухолифини ин муллохо ва шуйухи мунофиқ сифатро аз сари рох бардоранд , ва дар жомеъа ба сиёхнамойи ин ровшангарон бипардозанд ва садхо монеъи дигар бар саррохишон дуруст кунанд; дар ин сурат, фаолият дар ин жомеъа бисёр сахт ва мушкил хохад шуд,аммо боиси инхироф аз манхаж намешавад.

Инхироф ба ин маъники иддаи вақтики мубориза бо секулярзадахо ба чанин даражаи аз сахти ва машаққат мерасад , ба жойи сабр ва бархурди инқилобий ,контроли худишонро аз даст медиханд ва суроғи содатарин равиш ва ғалаттарин равиши нехзат ,яъни дар пеш гирифтани муборизаи мусаллахона ва қахр алайхи касони меравандки набояд алайхи онхо дар чанин марохили жанги мусаллахона дар пеш гирифта шавад.

Равиши севум дар чигунагийи бархурд бо дорудастайи мунофиқин ва секулярзадахо ,анализ ва жудо кардани муслимин аз сафи мунофиқин ва секулярзадахост.

Ин хам равиши аст дар чигунаги бархурд бо ин жараёни қонун шикан ва ханжоршиканики дар жомеъа вужуд дорад ва муслимини зиёдиро хам ба худ олуда карда аст.

Дубора лозим аст ёдовари шавадки куффори пинхони дохилий ва дорудастаики аз муслимини заифул иймон ва бемор барои худишон тахия карданд жузви муслимин махсуб мешавад . Ба хамин далил ,хамчун соири муслимин танхо ба далили иртикоби журмхои таъриф шуда ва мушаххас шудаи дар қонуни асосий муслимин онхам бо тей намудани марохили қазоий хосси худ ин ашхос мужозот мешаванд.

Дар мужозот кардани муслиминики ба еки аз журмхои мухтасси мунофиқин ва секулярзадахо олуда шуданд , ва мустахаққи мужозот хам хастанд ,ибтидо ба сийраи шахси мовриди иттихом ,шахсики дар ин мусибат офтода нигох мешавад : масалан шахсиро мебинемки қуръонро месузонад , ё қуръонро дар об хал мекунад . Дар хамон мархалаи аввал ,сийраи шахс ва корномаи уро барраси мекунем , ва баъад аз у мепурсем чиро чанин кориро карда ё дорад анжом медихад ? Агар гуфт қуръони кўхна ва пусида буда ва нахостам зери по биёфтад ва дар маконхои касиф биёфтад ва мовриди беэхтироми қарор бигирад , бо таважжух ба собиқайи қабли шахси мефахмемки кори хуби карда ва аз у бояд ташаккур хам шавад.

Аммо ,агар шахси дорои собиқа ва корномаи хуби набошад ва рафториш ба зинодиқа ,мунофиқин ва секулярхо наздики дошта бошад ва қуръон бисузонад ,наметавон ба харфхойи у эътимод кард ,у қуръонро сузондаки онро аз бейн бибарад ва ба он тўвхин кунад.

Мисоли дигар, мисли хамон се нафарики дар ғазваи табук ба хамрохи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ширкат накарданд . Албатта ,афроди дигари хам дар сафи мунофиқин дар жиход ширкат нанамуданд . Ин се сахоби бузургвор дар ин сифот ,худишонро шабихи дорудастайи мунофиқин ва секулярзадахо карданд. Еки ” Каъаб ибни Молик ” буд , шоири росулуллох саллаллоху алайхи васалламки дар пеймони ақаба хузур дошт ; ва ду нафари дигар ” Мурора ибни Робиъ ” ва ” Хилол ибни Умайяту Воқифий ” , ду марди шойиста аз ахли бадр . Дар инжо ,шинохти сийраи ин ду даста , еки дастаики ин се сахоби ташкил дода буданд ва дигари дастаики куффори пинхони дохилий ва секулярзадахо ташкил дода буданд ,метавонад бисёр муъассир бошад то иллати анжоми журм мушаххас шавад. Чун хар еки ба далоили мухталифи дар ин жиход ширкат накарданд ва далоили ин даста бо дастаи дигар мухталиф ва мутафовут буданд.

Дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо ба хотири тазъифи муслимин ,жиловгири аз пийрузи муслимин бар куффори секуляри ошкор ё куффори ошкор ,зарба задан ба ислом ,валоъи куффор ,сад шудан дар баробари дини ислом ва дигар далоили тахрибий дар ин жанг хузур пейдо накарданд ,аммо он се нафарки даста ва гурухиро ташкил дода буданд , он се нафар танхо омили адами хузуришон ” танбали ” буд ,хамин.

Ё дар мисолхои дигари хастки ривоят шуда росулуллох саллаллоху алайхи васаллам фармуда : ” заноники аз шўхаронишон талаби талоқ мекунанд ,онхо занони мунофиқ хастанд “. Бояд нигариста шавадки иллати дархости талоқ хулъи ин зан чи буда аст?

-Оё шўхариш секуляр ва муртад шуда ва ин зан масалайи жудойи ва талоқро матрах карда аст ?

-Ё бекифояти еки аз завжайн дар чизики дар хенгоми ақд ба унвони шарт гузошта ва алъон шўхар онро анжом намедихад ва боис шудаки зан дархости талоқ кунад.

– Ё зан ва шўхар қаблан кофар буданд ,зан мусалмон мешавад ва мард мусалмон намешавад.

– Ё маълум мешавад инхо хохар ва бародар хастанд.

– Ё мард ,айби дар масоили жинсий дорад ё беморий дорадки монеъ анжоми вазоифиш мешавад.

– Ё мумкин аст бемори у вогир бошад ва амсолихим .

Пас ,дар ин моврид бояд диққат шавад ва анализ гардад.

Ё масалан ривоят астки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам фармуданд :

«مَنْ تَرَكَ ثَلاَثَ جُمُعَاتٍ مِنْ غَيْرِعُذْرٍ كُتِبَ مِنَ المُنَافِقِينَ»،

Касики се жумъаро бидуни узр тарк кунад ,аз мунофиқин ба хисоб меояд .Бидуни узр ; бале ,хуб нигох кун ,бояд нигариста шавад иллат чи буда ? Шахс мумкин аст мариз ва мусофир бошад , ё зан бошадки; бар асоси баъзи аз ривоят оварданд дар фиқх бар зан хам вожиб нест , ё мумкин аст шахс бар асари ижтиход ва таъвил аз манобеъи шаръий дар намози жумъа хузур пейдо накунад ва пушти сари баъзи аз хутабои тоғутхо хозир нашавад ва жойи дигари хам набошадки намози жумъашро адо кунад.

Инхо мисолхои хастандки дар анализ касоники сифоти аз сифоти мунофиқинро муртакиб мешаванд ба мо кўмак мекунанд . Ек мисоли дигар бизанем ва онро бештар ташрих кунемки хам аз хассосияти вижайи бархурдор аст ва хам метавонад хаққи матлабро адо кунад:

Тасаввур кунид ,агар мусалмони мухлис муртакиби еки аз сифоти мунофиқин чун жосусий шуд чи чизи дар интизори уст? Оё чанин мусалмони фовран мунофиқ шуда ва махкум мешавад , ва бояд хукми жосусий бар вай татбиқ дода шавад? Жосусий журми бузурги астки товониш бадтар аз дузди ,шаробхури ,хулъу ,адами ширкат дар намози жумъа ва хатто адами хузур дар жиход аст.

Агар диққат кунем,равиши бархурд ва таомули росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бо ахли қибла мутафовут бо чизи астки хам акнун дар миёни бисёри аз гуруххо ,жамоатхо ва ахзоби муслимин мебинем . Достони ” Хотиб ибни Аби Балтаъа ” намунаи комил ва машрухи аст.

Барои муслимин комилан возих ва ровшан будки масалаи муволот бо куффор, бахусус муволот бо секуляристхо ва адами бароат аз секуляристхо инсонро мустақим вориди доираи мунофиқин мекунад; ва қаблан дар сурахои мухталиф хашдор дода шуда буданд ва ба мусалмонон омузиш дода шуда буд , ва мусалмонон онро медонистанд чанин кори онхоро мустақиман вориди доирайи мунофиқин мекунад , ва хатто онхоро аз ислом хориж мекунад. Ба унвони мисол медонемки аллох таоло мефармояд:

لایَتَّخِذِ المُؤمِنونَ الكافِرینَ اَولِیاءَ مِن دونِ المُؤمِنِینَ ومَن یَفعَل ذلِكَ فَلَیسَ مِنَ اللهِ فی شى‏ءٍ اِلاّاَن تَتَّقوا مِنهُم تُقةً ویُحَذِّرُكُمُ اللهُ نَفسَهُ واِلَی اللهِ المَصیر (آلعمران/۲۸)،

Мўъминон набояд мўъминонро рахо кунанд ва кофаронро ба жойи ишон ба сарпарасти ва ба унвони вали бигиранд ва хар ки чанин кунад робитаи у бо худо гусихта ва пора мешавад . Магар онки ( ночор шавид ва ) хувиштанро аз ( азият ва озор ) ишон мусаввин дорид ва ( ба хотири хифзи жони худ туқия кунид ) ва худованд шуморо аз ( нофармони ) худ бархазар медорад ва бозгашт ( хаммагон ) ба суйи уст.

يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْکافِرينَ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنينَ أَ تُريدُونَ أَنْ تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَيْکُمْ سُلْطاناً مُبيناً (نساء/۱۴۴)،

Эй касоники иймон овардаид! Кофаронро ба жойи мўъминон ба сарпарасти нагирид магар мехохид хужжат ва бурхони ошкор алайхи худ ба дасти худо дихид ( ба инки шумо хам жузви мунофиқон хастид?)

Ва оёти дигарики ба ровшани масалаи валоъ ва бароъро тўвзих медиханд.

Хотиб ,еки аз хамин мусалмонони будки огохихойи кофий ба у дода шуда буд ва медонист жузви чизхои биззаруро зохир ва ровшан буд дар он замон.Хотиб ,зохиран дучори журми шуда будки Умар ибни Хаттоб ба рохати хукми мунофиқ будани уро содир мекунад ,яъни уро такфир намуда ва хукми кофар буданишро хам медихад.

Тўвзихи ин масала инки ,медонем бар асоси пеймони сулхи худайбия бейни секуляристхои қурайш бо хукумати исломий ,қабилаи секуляр ” хузоъа ” хам сўганд ва хампеймони мусалмонон мешаванд, ва қабилаи секуляр ” бану бакр “ки харифи ва муқобили хузоъа буданд бо секуляристхои қурайш хампеймон шуданд .Сулхи худайбия то хадди мужиби амният ва оромиш шуда буд ,барои хамин секуляристхойи бану бакр тасмим ба интиқом аз секуляристхои хузоъа гирифтанд ва ногахон бар хузоъа хамла карданд, ва дар ин жанг сарони секуляр қурайш хам аланан аз онхо химоят карданд. Яъни ба шеваи пеймони сулхи худайбия шакаста шуд.

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ба сурати пинхоний ва ба дур аз чашми секуляристхойи қурайш ва хам пеймонони онхо ,шуруъ ба тахияйи тадорукоти ва фарохўндан муттахидини худ ба Мадина кард. Хадафи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ин будки куффори секуляри қурайш натавонанд нирухои муттахиди худишонро жамъ кунанд, ва қудрати жангидан пейдо накунанд ва жанги пеш наёяд ва каси хам кушта нашавад. Аммо ,Хотиб розияллоху анху ба сурати махфиёна ба секуляристхои қурайш номаи невишт , ва дар ин нома онхоро аз тасмими росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бо хабар кард, ва зохиран мартакиби журми жосусий ба нафъи куффор алайхи муслимин шуд. Дастгирийи қосид дар ин рох ва гирифтани нома аз у тавассути Али ибни Аби Толиб ва хамрохониш боиси таажжуби ва норохати ва хатто асабонияти муслимин шуд. Умар ибни Хаттоб гуфт :

:«يَا رَسُولَ اللَّهِ! قَدْ خَانَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالْمُؤْمِنِينَ دَعْنِي أَضْرِبْ عُنُقَ هَذَا الْمُنَافِقِ فَإِنَّهُ قَدْ كَفَرَ».

Дар инжо Умар ибни Хаттоб ,Хотибро ” хоин ” ба худо ва росул ва мўъминин ва уро ” мунофиқ ” ва сипас “кофар ” хонд ва дар воқеъ бо такфири Хотиб будки гуфт :

: دَعْنِي أَضْرِبْ عُنُقَ هَذَا الْمُنَافِقِ

Эй росули худо ! маро рахо кунид то гардани ин мунофиқро бизанам .Аммо ,росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бо зикри корномаи қаблий Хотиб хостори тахқиқи бештар ва иллатёбий масала шуд.Чун пойи обрў ва хуни ек мусалмон дар миён аст, на пойи тахриб ва вайрони каъба ; чун хуни мусалмон аз каъба хам болотар аст . Худи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам гувохи дода аст.

Хотиб,иллатро на дусти ва валоъ ва химоят аз куффор алайхи муслимин ,балки сирфан химоят аз хонувода ва қовм ва хешхои танхойи худиш зикр мекунад, то бо ин кор ба гунаи бар секуляристхои қурайш миннат бигузорад ва онхо хам дар авази ин кор , ба хонуводаи у азият ва озори нарасонанд. Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам бо шинохтики аз корномаи қаблий у дошт узри уро қабул кард ва пазирофт.

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ба Хотиб фармуд : эй Хотиб ,ин чист ? ( чикор карди ? чи шуда ? ) Хотиб гуфт : ё росулуллох дар мовридам ажала накун ; ё росулуллох хар еки аз асхоби ту дар Макка каси дорандки аз қовми ва жамоати у дифоъ мекунад , ва ман дар онжо касиро надорам . Ин номаро невиштам то нисбат ба бастагонам дар Макка муроъот кунанд . Ман ин корро ба хотири куфр ё муртад шудан ё рози шудан ба куфр баъди аз ислом накардам . Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам фармуд : рост гуфти ва бар халофи тахдидоти Умар ,уро авф кард.

Оёти аввалия сураи муматтахана хам ба хамин муносабат нозил шуданд ва ровшангарихои бисёр рез ва дақиқиро ироа доданд ва ба муслимин ёдовари карданд ва чанин масалаиро ба бароат аз секуляристхо рабт медихад, ва Иброхимро ба унвони улгу ва намуна дар заминаи бароат аз секуляристхо маърифий мекунад. Хар чандки сураи тўвба ва дастур ба бароат аз секуляристхойи Арабистон пас аз фатхи Макка нозил шуд.Нигох кунид ,ин масала ин кори Хотибро аллохи мутаол ба Иброхим рабт медихад, ба бароат аз секуляристхо рабт медихад ,ба қарнхо пеш ,ба Иброхим васл мекунад . Аллох таоло мефармояд :

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَعَدُوَّكُمْ أَوْلِيَاءَ تُلْقُونَ إِلَيْهِم بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ كَفَرُوا بِمَا جَاءَكُم مِّنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَإِيَّاكُمْ ۙ أَن تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّكُمْ إِن كُنتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَادًا فِي سَبِيلِي وَابْتِغَاءَ مَرْضَاتِي ۚ تُسِرُّونَ إِلَيْهِم بِالْمَوَدَّةِ وَأَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَيْتُمْ وَمَا أَعْلَنتُمْ ۚوَمَن يَفْعَلْهُ مِنكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ (ممتحنه/۱)،

Эй мўъминон ! Душманони ман ва душманони хувишро ба дусти ва сарпарасти нагирид. Шумо нисбат бадишон мухаббат мекунид ва маваддах меварзид, дар холики онон ба хақ ва хақиқати иймон надорандки барои шумо нозил шуда аст. Пайғамбари ва шуморо ба хотири иймон овардан ба худоки парвардигоритон аст ( аз шахр ва диёритон ) берун меронанд. Агар шумо барои жиход дар рохи ман ва талаби хушнудиям ( хижрат кардаид ва аз зодгохи хувиштан ) ва берун омадаид ( бо ишон пейванди дусти барқарор насозид , валоъи худро ба инхо надихид ). Дар нахон бо онон дусти накунид ва изхори валоъ нанамойид ,дар холики ман нисбат ба хар чи пинхон медорид ё ошкор месозид ( аз хаммагон ) мутталиътар ва огохтар хастам . Хар каси аз шумо чанин кориро бикунад ,аз рохи саррост мунхариф шуда аст.

إِن يَثْقَفُوكُمْ يَكُونُوا لَكُمْ أَعْدَاءً وَيَبْسُطُوا إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ وَأَلْسِنَتَهُم بِالسُّوءِ وَوَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ(ممتحنه/۲)،

Агар бар шумо даст ёбанд душмани шумо мегарданд, ва дасти таъадди ба суйитон дироз мекунанд ва забонро дар хаққи шумо ба бади мегушоянд ва орзу мекунандки кош мешуд шумо мисли онхо кофар шавид !

لَن تَنفَعَكُمْ أَرْحَامُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ ۚ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَفْصِلُ بَيْنَكُمْ ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ.

Харгиз хувишандон ва фарзандонитон суди ба холитон нахоханд дошт . Рузи қиёмат ,худо дар миёнитон қазават ва довари хохад кард. Худо мебинад хар корироки хохид кард.

Дар идомаи хамин оётки дар ин замина нозил шуда аллох таоло мефармояд :

قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَاهِيمَ وَالَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآءُ مِنكُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ كَفَرْنَا بِكُمْ وَبَدَا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَاءُ أَبَدًا حَتَّىٰ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ إِلَّا قَوْلَ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ وَمَا أَمْلِكُ لَكَ مِنَ اللَّهِ مِن شَيْءٍ ۖ رَّبَّنَا عَلَيْكَ تَوَكَّلْنَا وَإِلَيْكَ أَنَبْنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ (ممتحنه/۴)،

Дар идома хамин тазаккуротики аллох таоло баъди аз амали Хотиб медихад мефармояд : ( рафтор ва кордори ) Иброхим ва косоники бо у буданд ,улгуйи хуби барои шумо аст, замоники ба қовми худ гуфтанд : мо аз шумо ва за чизхоики ба ғейри аз аллох пазирофтаид ва мепарастид ,безор ва гуризонем ва шуморо қабул надорем ва дар хаққи шумо беэътиноем , ва душмани ва кинадузи хамишаги миёни мо ва шумо ба вужуд омада аст, то замоники ба худойи ягона иймон биёварид ва уро ба ягонаги бипарастид. ( кордор ва рафтори Иброхим ва касоники бу у буданд,сармашқи хуби барои шумо аст )

«إِلَّا قَوْلَ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ»

Магар суханики Иброхим ба падари худ гуфт ( ин чизи нестки ба он иқтидо кунид ) чи гуфт : ман қатъан барои ту талаби омурзиш мекунам , ва дар айни хол барои ту дар пешгохи худованд хеч кори дигари наметавонам букунам .

.«لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ»

Яъни дуо кардани барои падари кофар ,мухим нест кудом еки аз куффор бошад оё куффори ахли китоб аст ,шибхи ахли китоб ва секуляр ва муртад. Чанин дуойи ки Иброхим барояш кард чанин кори жоиз нест ва Иброхим дар ин мовридки ин дуоро карда улгуйи мо нест. Падариш бутпараст буд яъни секуляр , падари Иброхим жузви секуляристхо буд ахли китобки набуд шибхи ахли китоб хамки набуд. Дар идомаи хамин оя мегуяд :

رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا وَاغْفِرْ لَنَا رَبَّنَا ۖ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ(ممتحنه/۵)،

Парвардигоро ! ба ту таваккул мекунем , ва ба ту руйи меоварем , ва бозгашт ба суйи ту аст . Парвардигоро ! моро гирифтори дасти кофарон макун ,парвардигоро ! моро биёмурзки ту чийракори бажойи хасти.

Аз ин рувидоди Хотиб нукоти жолибийро метавон бардошт кард :

۱٫ ۱-Кори Хотиб новъи мувалот бо секуляристхойи кофар буд ва зохиран ,кори у нишон аз дуст доштан ва тамоюл ба пийруз шудани куффори секуляр бар муслимин ,шовкат ёфтан ва иззат пейдо кардани куффори секуляр бар муслимин буд. Ва чунончи далоил ,инро собит мекард бидуни кучактарин шакки табдил ба ек кофари ошкор ва махориб мешуд ва ба журми жосусий барои душман кушта мешуд.

Яъни ба далили “муволоти мушрикин ” такфир “муаййан ” мешуд ва қатъан шурути такфир ва мавонеъи такфир бояд риоят шавад, ва аз мухимтарин шурути такфир ба сабаби муволоти секуляристхо ин астки ташхис дода шавад ин кор ба далили таъйиди ақоиди онхо ,пийруз гардондани онхо бар муслимин , ва хоким гардондани қавонини ширкий ва секуляристий онхо ба жойи қонуни шариати аллох буду ё на . Ин нишон медихадки агар чанин буда шахс воқеан дар дини онхост , ва гарна ғейри мумкин аст каси мухолифи фалон хизб ,гурух ,жамоат ва хукумат бошад ,аммо аз онхо тарафдори кунад ва хатто ба онхо кўмак намоядки дар жанг хам пийруз шаванд ва қавонинишон хоким шавад ,тамоми ин корхо ба далили ( огохи ) , ризоят ва хамсу будан бо онхост.

Алъон фалонийки дар артеши Амрико рафта алайхи муслимин межангад ,алайхи қовм ва хешхойи худ межангад ,алайхи хам мазхабихои худиш жанг мекунад . Далили мухолифати бо Амрикост ? На ,барои Амрико ва муттахидини Амрико жосусий мекунад, аз муттахидини Амрико алайхи муслимин химоят мекунад . Оё ин ба далили мухолифат бо Амрикост ? На ,далили бар муволоти секуляристхои Амрикост.

Аммо ,Хотиб мўъмин ба аллох буд на мўъмин ба тоғут , ва ин корро ба хотири иймон ба куфр ё талош жихати пийруз гардонидан куфр бар шариати аллох накард ,балки мутмаъин будки муслимин пийруз мешаванд ва ба нусрати аллох яқин дошт.Огох будки ин кор боиси куфр ва иртидоди у мешавад ; аммо у ба хотири зарар расондан ба дини аллох ва росулиш ин корро накард , ва “таъвил ” карда будки ин кори вай хеч зарари ба дини аллох ва муслимин намерасонад.

Бале ,у огох будки хар каси ин корро бикунад боиси куфр ва иртидоди у мешавад чун зарар мерасонад ба дини аллох ва шариати аллох ,аммо у таъвил карда будки ин кори вай на ба дини аллох зарари мерасонад ,на ба шариати аллох ва на ба муслимин . Ва таъвил карда будки ин кориш ” муволот ” бо куффор секуляри қурайш нест , балки ба хотири эътирози дунёвий ва хушхол кардани секуляристхо дар химоят аз хонуводаш ин корро анжом дод ; ва мухимтар инки ,иқдоми у боиси зарар ва садамайи ба муслимин нашуд то ба хотири ин зараррасони мажбур ба жуброни зарар ё хатто қисос шавад. Достони “таъвил ” Қуддома ибни Мазъун ва халол кардани шароб тавассути вай чизи аст шабихи хамин.

Нуктаи баъди дар мовриди достони Хотиб инки ,Умар ибни Хаттоб жилови росулуллох саллаллоху алайхи васаллам Хотибро бо алфози чун : мунофиқ ,куфр ,хоналлоха ва росулих такфир кард ва росулуллох саллаллоху алайхи васаллам нагуфт чанин алоими аз алоими мунофиқ будан нест , ва нагуфт чанин кори боиси кофар шудан намешавад балки , нишон дод далоил ва алоими вужуд дорандки нишон медиханд Хотиб содиқ аст ва кофар нест ва мавонеъи вужуд дорандки ижоза надоданд ба иймони Хотиб садамаи зада шавад , ва Умар дар такфир кардани вай ажала кард ва дучори хато ва иштибох шуд. Ин мухим аст.

Мовриди дигари дар достони Хотиб инки , дар хамин дунё хубихои Хотиб боиси пушондани гунохиш шуд. У дар жанги бадр ва дар байъати ризвон ширкат карда буд ва хубихои дигар хам доштки хамма медонистанд. Чанин гунохи бо чанон хубихои мовриди бахшиш қарор мегирад чун ,иштибох ва хато карда буд. Амири муслимин дар хар дўврайи бояд ингуна муслимини мужримро анализ ва тажзия кунад, ва чунончи рохи барои бахшиш гунохон вужуд дорад ,бо дар назар гирифтани хубихойи шахс ,чанин кориро бояд анжом дихад. Ин ба маслахати муслимин ,боиси ризояти аллох ,хушхол кардани аллох ва татбиқи еки аз ахкоми аллох дар хамин дунёстки мефармояд :

«إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئَاتِ» (هود/۱۱۴).

Нуктайи дигарики дар ин рувийдод метавон ба он ишора кард ин астки ,аллох таоло гувохи додаки мо хувишони ғейри мусалмон ва секуляри худимонро дуст дорем аммо онхо моро дуст надоранд:

«هَاأَنتُمْ أُوْلاء تُحِبُّونَهُمْ وَلاَ یُحِبُّونَکُمْ» (آل عمران/۱۱۹)،

Хон ! Огох бошид ( эй мўъминон !) ин шумойидки ононро ( ба хотири қаробат ё садоқат ) дуст медорид , ва ишон шуморо ( ба хотири таассуби дини худ ) дуст намедоранд. Таассубики ба дини секуляризм ,ахзоби секуляристи ,куффор ,ақоид ва бовархойи худишон доранд . Инхо моро дуст надоранд ин гувохи астки аллохи мутаол медихад.

Инро тақрибан хар ек аз мо хам тажруба кардаемки чигуна атрофиёни секуляри мо , моро ба хотири ақоиди секуляристи ,куфрий ва ба хотири ахзоби куфрийшон дур рехтанд ва чигуна берахми ва қасовати худишонро ба мо нишон доданд ,дидаид ? Дурусте дидаид ? Бале ,хаммайи мо ба нахви дидаем . Мо онхоро дуст дорем аммо онхо моро дуст надоранд. Инро аллохи мутаол холиқи осмонхо ва замин гувохи медихад.

Пайғамбар хам хамин дусти Хотибро дидки мухаррики ин амалиш буда аст. Ин дусти ектарафа аст ва харгиз табдил ба маваддатки ду тарафа аст намешавад. Агар шумо ин хубиро дар хаққи кофар куни ,онхо ин хубиро дар хаққи ту ва наздикони ту намекунанд.Пас интизори маваддах ва дусти ду жониба аз чанин куффори новъи иштибохи махз ва мухолифи хақоиқи астки аллох баён карда аст.

Достони Иброхим машхур аст. Замоники хостанд уро ба оташ биндозанд магар падариш эътироз кард ? На ,магар секуляристхои қурайш ба атрофиёни худишон , ба баччахо ва дўвру барихои худишон рахм карданд ? Магар артеши онхоки омада буд дар жанги бадр ширкат карда буд касоники рубаруйи онхо буданд чи касони буданд ? Фарзандони худишон буданд. Абдуррахмон ибни Авф мегуяд дар жанги хар чи мехостам кунора бигирам падарам рубаруйи ман қарор мегирифт ва меистод ,ман хар чи мехостам аз жанг бо у дури кунам ва ин тараф ва он тараф мерафтам у дубора рубаруйи ман меистод ,вил кун набуд . Онхо алъон хам хамин гуна хастанд. Секуляристхо ба хотири ахзоби секуляристи худишон ,хатто ба хотири дусти Амрико ва беморихоики дар дилишон хаст ба фарзандони мусалмон ,ахли тўвхид ва қуръон хуни худишон хам рахм намекунанд. Бигузор инхо дар мушкилот ғарқ шаванд ,бигузор онхоро бигиранд ва овора шаванд,бигузор зиндони ва гирифтор шаванд ,аммо на ,инхо бехиёл хастанд. Ва агар аз дастишон барбиёяд агар бар халофи манофеъишон хам бошад қатъан ба онхо садама мезананд ва боиси садама задан ба онхо мешаванд.

Илова бар ин ,дар ин достон жихати анализ ва жудо кардани саффи муслимин бояд ба масалаи кам ё зиёд шудани иймони мўъминин дар холатхойи мухталиф таважжух кард. Яъни дар хамин анализи муслимин ва жудо кардани сафи муслимин аз мунофиқин ва секулярзадахо бояд ба масалайи кам ё зиёд шудани иймони мўъминин дар холатхойи мухталиф таважжух намуд.

Дар ривоёти омадаки вақти Абу Бакр холи Ханзаларо жуё шуд ,Ханзала дар жавоб гуфт : Ханзала мунофиқ шуда ! Абу Бакр пурсид ? магар чи шуда ? Ханзала дар жавоби Абу Бакр гуфт : вақти пеши росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хастем моро ба ёди жаханнам ва бехишт меандозад,ингор онро бо чишмони худ мебинем ,аммо хаминки аз назди росулуллох хориж мешавем ва ба хамсар ,фарзандон ва асбоби маъишат машғул мешавем бисёри аз он суханонро фаромуш мекунем . Абу Бакр гуфт : ман хам чанин холати дорам . Пас ,ба рох офтоданд то инки ба назди росулуллох саллаллоху алайхи васаллам омаданд ва уро аз ин холи худишон огох карданд. Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам фармуд : ” қасам ба онки жонам дар дасти уст агар шумо бар он холатики назди ман хастид ва бар ёди худованд давом биёварид малоъика бо шумо сари жохоитон ва дар роххо мусофаха мекунанд ва бо шумо даст медиханд,аммо эй Ханзала соати ин холат аст ва соати холати дигар “.

Бале ,иймон зиёд ва кам мешавад ва мумкин аст инсон дар холатхо муртакиби аъмоли шавад . Иймон зиёд ва кам мешавад:

هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ السَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لِيَزْدَادُوا إِيمَاناً مَعَ إِيمَانِهِمْ وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيماً حَكِيماً (فتح/۴).
إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آيَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَاناً وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (انفال/۲).

وَلَمَّا رَأى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِيمَاناً وَتَسْلِيماً (احزاب/۲۲).

Бо ин авсоф ,мутаважжих мешавемки иймон зиёд ва кам мешавад ва чизики гуфта шуд ва овардем ; диққати дар ахволи муслиминики ба зохир еки аз журмхои мунофиқин ва секулярзадахоро муртакиб шуданд , ва анализ ва жудо кардани муслимини хатокорики ба иштибох ё аз руйи таъвил,боз бо сифоти аз сифоти мунофиқин ва секулярзадахо олуда шуданд ек рохкори барои мухофизат аз обрў ва хуни муслимин аст. Пас ,ин хам ек вазифа аст.

Барои хамин будки бузургони мо услуби хусни зон ва узр овардан барои бародарон ва хохарон ба зохири хатокоришонро интихоб мекарданд ва тўвжихоти шаръий бароишон меоварданд. Ин бузургворон шуоришон ин будки ,барои бародари динимон аз ек то хафтод узр зикр мекунем ва сипас мегуем : шояд узри дигари хам дошта бошад ва мо аз он бехабар бошем!

Хафтод дар адабиёти роижи араб яъни хийли. Яъни то метавонистем барои хохари ва бародари динимон узр меовардем ва агар узрхоимон тамом мешуд мегуфтем мумкин аст узри дигари хам вужуд дошта бошад ва мо аз он узр бехабар бошем. Яъни медидандки мусалмон дучори иштибох ва хато шуда ва дучори кори инхирофи шуда аст аммо ингуна бо у бархурд мекунанд. Ин азизон ,ингуна ба сурати амалий нишон медодандки хусни зон нисбат ба аллох ва муслимин аз бузургтарин шўъбахойи иймон аст ва дар муқобил ,суъзон нисбат ба аллох ва муслимин аз шўъбахойи заъфи иймон мебошад. Нигох кунид ,аз шўъбахойи заъфи иймон аст. Маворидики алъон зикр кардем сирфан жихати ин астки мо ёд бигирем бо хўхарон ва бародарони мусалмони худки муртакиби еки аз журмхои мунофиқин ва дорудастаи мунофиқин шуданд аммо дар миёни онхо ва дар дорудастайи онхо нестанд чигуна бархурд кунем.

Равиши чохорум дар чигунаги бархурд бо дорудастайи мунофиқин ва секуляр задахо ,чун кофар ва душман хастанд бояд аз онхо ” хазар ” шавад.

Хазар ,равиши чохоруми астки шариат амр мекунад. Хазар яъни ; эхтиёт кардан ,мухтот будан ,муроқиб ва мувозиб будан ,хушёр будан ,хавосро жамъ кардан ,бимнок будан ва пархез кардан :

«وَإِذَا رَأَیْتَهُمْ تُعْجِبُکَ أَجْسَامُهُمْ وَإِن یَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ کَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُّسَنَّدَةٌ یَحْسَبُونَ کُلَّ صَیْحَةٍ عَلَیْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى یُؤْفَکُونَ» (منافقون/۴)،

Онон душмананд , аз инхо бархазар бош .

Ин мунофиқин ва секулярзадахо тарсутар ва беурзатар аз он хастандки аз онон тарсид . Балки , бояд аз онхо хазар кард.Диққат кунид дустон ,дар инжо ек тарафа пайғамбари аллох дорад ва ба гувохи аллох ,хақ бо уст; ва тарафи муқобилиш хам боз ба гувохи аллох ботил ва нохақ аст, ва хатто кофари дохилий аст ё тавассути куффори дохилий хидоят мешавад. Чанин жараёни аст. Ингуна дорудастаи куффори пинхони дохилий бо росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва хукумати қонуни шариати аллох ва хаққи дар офтодаки ин хақ комилан возих ва ровшан аст.Яъни ин ашхос бо ижтиход ё таъвил ё кашфиёт иддайи дар наёфтоданд ,балки бо худо ва росулиш ошкора офтоданд. Инхо ингуна ошкора бо аллох ва росулиш эълони жанг карданд,худостки ташхис дода инхо кофар ва душман хастанд ва хиёнат мекунанд ,на ташхиси фалон мазхаб ва гурухи алайхи фалон мазхаб ,гурух ва дастаи дигар.

Албатта аз ин тараф хам ,аллох таоло ба муслимин ёри расонда ва дар масоили мисли жиход ,пейвастани мунофиқин ба суфуфи мужохидин ва олуда кардани суфуфи онхоро нописанд донистаки чанин чизи анжом шавад , ва аз лахози даруни бо онхо кори кардаки натавонанд ба суфуфи мужохидин бипейванданд :

«‏وَلَوْ أَرَادُوا الْخُرُوجَ لَأَعَدُّوا لَهُ عُدَّةً وَلَكِنْ كَرِهَ اللَّهُ انْبِعَاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَقِيلَ اقْعُدُوا مَعَ الْقَاعِدِينَ‏» (توبه/۴۶)،

Агар мехостанд ( барои жиход ) берун раванд ,тўша ва соз ва барги онхоро омада мекарданд омадаги лозимро фарохам мекарданд аммо , худо берун шудан ва харакат кардани онхоро напасандид ва ишонро аз ( ин кор ) боздошт ва бадишон гуфта шуд бо нишастагон бинишинид. Мисли пирамардхо ,пиразанхо ,беморон ва амсолихим ,касоники узр доранд.

Аллохи мутаол хикмати ин боздоштан ва дур карданро баён мекунад ва мефармояд :

«‏لَوْ خَرَجُوا فِيكُمْ مَا زَادُوكُمْ إِلَّا خَبَالًا وَلَأَوْضَعُوا خِلَالَكُمْ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ وَفِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ»‏ (توبه/۴۷)،

Агар онон хамрохи шумо ( барои жиход ) берун меомаданд ,чизи жузъ шар ва фасод бар шумо намеафзуданд ( яъни шар ва фасод ба по мекарданд), ва ба суръат дар миёни шумо харакат мекарданд ва машғули ошуфтан, гулзадан ва баргардонданитон мешуданд ( бейни шумо фитна ижод мекарданд ). Дар миёнитон хам касони хастандки сухани ишонро мешнаванд ( ва даъвати тафрақа омиз ва фитна барангизи ишонро бипазиранд ва аз онхо харф шинавоий доранд ) худованд ситамгаронро хуб мешносад.

Дар дарси қаблимон арз кардемки аллох таоло мушрикин ва секуляристхоро ” нажас ” номида ва ин каламаро дар мовриди куффори ахли китоб ва шибхи ахли китоб ба кор набурда аст.Ин хийли мухим аст. Мушрикин ва секуляристхоро нажас дониста на ахли китоб ва шибхи ахли китобро ва барои хамин қавонини онхо хам бо екдигар фарқ мекард. Дар инжо ,аллох таоло аз каламаи ” нажас ” истефода карда барои секулярзадахо аз каламаи ” рижсун ” ки боз барои куффори ахли китоб ва шибхи ахли китоб хам аз каламаи ” рижсун ” истефода накарда аст. Ин хам боз далили дигари астки манбаъ ақидатий ва манхажий куффори пинхони ахли китоб бо секуляристхо ва мушрикин еки аст :

«سَیَحْلِفُونَ بِاللّهِ لَکُمْ إِذَا انقَلَبْتُمْ إِلَیْهِمْ لِتُعْرِضُواْ عَنْهُمْ فَأَعْرِضُواْ عَنْهُمْ إِنَّهُمْ رِجْسٌ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ جَزَاء بِمَا کَانُواْ یَکْسِبُونَ» ‏(توبه/۹۵)،

Хенгомики ба суйи онон бозгардид ,барои шумо ба худо сўганд хоханд хурд ( ки маъзиратхоишон рост ва дуруст аст ) то аз онон сарфи назар кунид. Аз ишон дури гузинид ,бегумон онон палид ва қазир хастанд ва ба кейфари корхоики мекунанд жойгохишон дўзах ва жаханнам аст

«وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ جَزَاء بِمَا کَانُواْ یَکْسِبُونَ».

Мухим ин астки аллох таоло онхоро дар инжо рижсун маърифий карда ва мегуяд : иннахум рижсун . Секулярзадахоро рижсун маърифий мекунад.

Аллох таоло куффори пинхоний ва секулярзадахоро дар радифи аъмоли палиди чун шаробхурий ,қиморбозий ,қурбонийи барои бутхо ,тир ва варақохойи бахт озмоий ва ғайбгуйи қарор медихад дар жойи дигар хам мисли онхоро гушти хук медонанд ва хаммаи инхоро ” рижсун ” ва натижайи фаолиятхойи шайтон маърифий мекунад ва мефармояд :

‏«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَیْسِرُ وَالأَنصَابُ وَالأَزْلاَمُ رِجْسٌ مِّنْ عَمَلِ الشَّیْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ» ‏(مائده/۹۰)،

Эй мўъминин ! майхўраги ,шаробхўрий ,қиморбозий ва бутон ( сангики дар кунори онхо қурбоний мекарданд ) ва тирхо ( бахтозмоий ва ғайбгуйий ,хаммайи инхо ) палид хастанд ва ноши аз амали шайтон мебошанд ( натижайи фаолиятхойи шайтон аст ) .Пас аз ( ин корхойи ) палид дури кунид то инки ростгор шавид

«فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ».

Ин аъмолро ” рижсун ” маърифий мекунад хамчунонки гушти хукро хам ” рижсун ” маърифий мекунад :

«أَوْ لَحْمَ خِنْزِيرٍ فَإِنَّهُ رِجْسٌ» (انعام/۱۴۵).

Муслимин чигуна аз қиморбозхо ,машрубхурхо ,бутпарастхо ва гушти хук хидишон ва фарзандонишонро мухофизат мекунанд ,ек мусалмон чигуна аз қиморбоз ,машрубхур ,бутпараст ва гушти хук худиш,фарзандон ,ахли байт ва касоники тахти сарпарасти у хастанд ва дустонишонро аз онхо мухофизат мекунад ва насбат ба онхо эхтиёт менамояд ва хушёри худишро аз даст намедихад ,ба хамин шева хам бояд аз дорудастаи секулярзадахо хазар дошта бошад. Ва эхтиёти худро аз даст надихад чун хамма мисли хам рижсун ,палид ва қазир хастанд.

Еки дигар аз аъмоли палиди секулярзадахо марокизи фикрий ва фархангий онхост мисли масжиди зирор дар асри росулуллох саллаллоху алайхи васалламки ,имруза ғейри аз масжид дар қолиби анжуманхо ,гуруххо ,ахзоб ,конолхо ва бахусус дар қолиби шабакахойи мохвораий худишонро нишон доданд.

Бидуни кучактарин шакки шабакахои мохвораий куффори секуляр ,бахусус секуляристхойи кофар ва муртади махаллий ва секулярзадахо хатаришон бисёр бештар аз қиморбози , шаробхури ,гушти хук ва соири чизхои хастандки аллох тахти унвони ” рижсун ” маърифий карда аст. Барои хамин будки аллох таоло дустури дури аз чанин марокизро содир кард ва росулуллох саллаллоху алайхи васаллам онхоро ба куллий тахриб ва нобуд кард ва хатто рози нашуд чанин жойироки ба унвони масжид сохтанд тағйири корбари дихад ва онро табдил ба анбор ё тавила ё чизи дигар кунад балки , онро ба тури куллий нобуд кард . Холо ,касоники худишон ва ахли бейтишонро дар муъаррази чанин марокиз қарор медиханд ва довталабона ба чанин марокиз ва конолхойи мурожаъа мекунанд ,дар воқеъ нажосатиро вориди хонашон кардандки манбаъи анвоъи рижсунхо ва палидихои дигар ва манбаъи барои тарвижи анвоъи аъмоли шайтоний ва сарпичи аз қонуни шариати аллох мешавад. Ба унвони мисол ,дар шариат қаблан гуфтем дар мовриди мушрикин ,аллох таоло онхоро ба чизхои нажаси шабихи мадфуъ ,мурдори саг ва амсолихим ташбих карда , алъон каси мадфуъ ,мурдори саг ва амсолихимроки нажасанд инхоро вориди хонаш кунад ба далили чанин нажосатхои дар воқеъ анвоъи беморихоро ба хонаш даъват карда аст. Шумоки чанин нажосатиро вориди хонат мекуни бояд интизори анвоъи беморихоро дошта боши ,мадфуъ ,мурдори саг , ва амсолихимро вориди хонат мекуни ва нигах медори кудом инсони ахмақи чанин кориро анжом медихад.

Хадаф аз рох андозийи чанин марокиз ва бахусус шабакахои мохвораий бо сарфи он хамма хазина чизи ғейри аз тўлиди беморийи ақидатий ва даруний ва нобуд кардани иймон ва ақидаи муслимин ва ба дунболи он тарвижи анвоъи беморийхойи фикрий ,ақидатий ва рафторий набуда ва нест. Инхо хадафишон фақат тарвижи олудагий аст, бо суст кардани бовархо ва ақоиди муслимин хадафишон тарвижи анвоъи беморийхойи ақидатий ва рафторий буда ва хаст. Корики ин расонахо ва бахусус секуляристхо ва секулярзадахо ва ақоиди онхо бо миллати мо карданд ва ба андозаи фасод ва бебандубори ахлоқий ва рафторийро дар миёни миллати мо ба вужуд оварданд ,дар тули торихи башарият хеч искандари ,чангиз ,муғул ва хеч кофари бо миллати мо накарда аст.

Бале ,танхо касони метавонанд ба шеваи шаръий ва сахихи он аз ин дорудастаи секулярзада хазар дошта бошандки ибтидо ,аз қалби салим ва хақ талаби бархурдор бошанд, чанин қалби солим ва хақ талабийро бояд худишон дошта бошанд ; ва дар мархалаи дувум шинохти кофий дар мовриди қонуни шариати аллох ,жомеъашиносий исломий ва дорудастаи секулярзадахо дошта бошанд. Ек мисоли хийли кучак инки агар шумо қассобро нашноси ва надоники аз қассоби чи гушти мехари ,мумкин аст ба жойи гушти халол ба шумо гушти хук бифрушанд ва инро ба хурди худит ва хонуводат бидихи. Даххо мовридро дидем ва шанидемки гушти улоғи ахлий ,саг ва хукро дар жохойи мухталиф ва дар марокизи мухталиф арза карданд ва моххо ва солхо ба мардум доданд ва каси нафахмида то инки лўв рафта аст.

Дар хар сурат ,дар пеш гирифтани хазар аз секуляристхо ва секулярзадахо ,хазар аз секулярзадахо ва бароат аз секуляристхо ва дорандагони сифоти онхо ва марокизишон зарурий ва хатмий аст. Бахусус хар шахс ба қиёмат ва ояндаи худ ,фарзандон ва жомеъаш ахамият бидихад ва хар чи масъулияти шахс дар умури сарпарасти хонувода ,идора ,русто ,шахр ва кишвари болотар меравад лузуми шинохти ва хашдор дар мовриди хатари секулярзадахо ва хазар аз онхо ахамияти бештари пейдо мекунад.Ин мунофиқин ва куффори пинхони дохилий бозандагони хақиқий зиндаги хастандки бо аъмолишон , бо корхоики карданд ва сифотишон хеч шонси барои хидоят ва хушбахти худишон боқий нагузоштанд:

«اولئک الّذینَ اشَتَروا الضَّلالَةَ بِالهُدی فَما ربحت تِجارتُهُم و ما کانوا مُهتَدین» (بقره/۱۶).

Жолиб хамин астки ,секулярзадахо дар қиёмат хам ахли дуруғгуйи ва қасами дуруғ гуфтан хастанд ва даст барнамедоранд:

«يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَميعاً فَيَحْلِفُونَ لَهُ کَما يَحْلِفُونَ لَکُمْ وَ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ عَلي‏ شَيْ‏ءٍ أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْکاذِبُونَ» (مجادله/۱۸).

Барои хамин аллох таоло фармуда аст :

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَاتَتَّخِذُوا الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۚ أَتُرِيدُونَ أَن تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا مُّبِينًا» (نساء/۱۴۴).

Мо бо онки инхо ( секулярзадахо ва мунофиқин ) ро жузви муслимин хисоб мекунем ва онхоро машмули хуқуқи муслимин қарор медихем ва ахкоми инхоро бо куффори ахли китоб,шибхи ахли китоб ва куффори мушрик қотиъ намекунем ва бо онки медонем мунофиқини кофарики дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахоро хидоят мекунанд теъдоди андаки хастанд ,аммо аз кужо бидонем кудом ек аз инхо хамон мунофиқини кофаранд? Пас, бояд аз хамма хазар шавад ва онхоро вали ва дусти худ нагирем. Чун аллох таоло бо онки инхоро ба сурати жудогона ном мебурд,аммо ба хаммаи онхо ба тури ексон ваъдайи азоб ва оташи жаханнам дода аст, оташи жаханнамро ба тури ексон ба пейравон,рахбарон ва ба хаммаи онхо дода ,касоники бо ин ақоид ва бовархо бимиранд:

إِنَّ الْمُنافِقِينَ فِي الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَ لَنْ تَجِدَ لَهُمْ نَصِيراً(نساء/ ۱۴۵)
انّ اللّهَ جامِعُ المُنافِقینَ و الکافِرینَ فی جَهَنَّمَ جمیعاً ( نساء/ ۱۴۰)

وَعَدَ اللّهُ المُنافقینَ و المُنافِقاتِ وَ الکُفّارَ نارَ جَهَنَّم خالِدینَ فیها هِیَ حَسبُهُم وَ لَعَنهُم اللّهُ وَ لَهُم عذابٌ مُقیم (توبه/۶۸)
وَ یُعَذِّب المُنافِقینَ وَ المُنافقاتِ و المُشرِکینَ وَ المُشرِکاتِ الظّانّین بِاللّهِ ظَنَّ السَّوء عَلَیهم دائِرَةُ السّوءِ وَ غَضِبَ اللّهُ عَلیهِم وَ لَعَنَهم واَعَدَّ لَهُم جَهَنَّمَ وَ سَاءَت مَصیراً (فتح/۶)

Оё шойиста нест худимонро аз хар чизики моро ба оташи жаханнам ва азоби аллох наздик мекунад дури кунем ва хазар дошта бошем? Махсусан аз касони (мисли хамин мунофиқин ва секулярзадахои ) ки аллох дар мовриди онхо гуфта бошад :

«سَنُعَذِّبُهُمْ مَرَّتَیْنِ ثُمَّ یُرَدُّونَ إِلَى عَذَابٍ عَظِیمٍ» (توبه/۱۰۱)،

Онхоро ду бор азоб медихем. Сипас равонаи азоби бузурги мешаванд ; ва онхоро лаънат карда ва мовриди ғазаби худиш қарор дода аст. Магар мо хар руз дар намозимон аз аллох намехохем моро аз рохи “мағзубин ” ва ” золлин ” дур нигах дорад бо ин таъаххудики ба у медихем ? Қаблан таъаххуд медихем ба ” ийяка наъбуду ва ийяка настаъин ” ва аз у дархост мекунемки моро дар масири ” мағзубин ва золлин ” қарор надихад. Оё шойиста аст дар забон чизи бигуем ва дар амал чизи дигари бошем?

Агар дар замони росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бо шиносойи касони чун Абдуллох ибни Убай ,гурухиш хам барои муслимин шинохта мешуд ва ба росулуллох саллаллоху алайхи васаллам амр мешудки руйи жанозашон намоз нахунад ва руйи қабришон наистад ва бароишон талаби бахшиши накунад:

«وَلَا تُصَلِّ عَلَى أَحَدٍ مِنْهُمْ مَاتَ أَبَدًا وَلَا تَقُمْ عَلَى قَبْرِهِ» (توبه/۸۴)

Ва хукми худо меомадки :

«اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لَا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِینَ مَرَّهً فَلَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ» (توبه/۸۰)

Барои онхо талаби истиғфор бикуни ё накуни ва агар хам ۷۰ бор истиғфор куни худованд онхоро намеомурзад , ۷۰ яъни хийли зиёд.

Ин амри ба росулуллох саллаллоху алайхи васаллам буда , ва мо хам акнун ин қудрати ташхисро надорем. Дар натижа ончи барои мо мемонад ин астки хавосимонро жамъ кунем ,хазр кунем ва бимнок бошем аз секулярзадахо ,хушёри худимонро аз даст надихем ва комилан эхтиёт кунем.Мо бояд аз секуляристхо бароат кунем ва аз секулярзадахо хам хазар дошта бошем. Чун хар ду душмананд ,еки душмани ошкора хорижий ва дигари душмани пинхони дохилий.

Равиши панжум дар чигунаги бархурд бо дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо ин астки , росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бо пуштивонаи қудрати хукуматий ,мудоро ва нодида гирифтани озор ва захм забонхои ин секулярзадахо ва мунофиқинро дар пеш мегирифт ва узрхохи онхоро мепазирафт ва аз хийли чизхо чашмпуши мекард , бо хамон пуштивонаи қудрати хукуматий.

Чун хеч вақт инро фаромуш накунемки мудоро ,нармиш ва тавозеъ дар замони қудрат маъни пейдо мекунад. Чанин сифоти ( тавозеъ ,нармиш ва мудоро ) дар хенгоми заъаф ва нотавоний маъни залилийро мерасонанд.Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дар ин мархала дар айни доштани қудрати хукуматий ва мардумий ,мисли ек маъзали ижтимоий ва фархангий бо ин дорудастаи секулярзада бархурд мекард, ва тури бархурд мекардки муслимини фариб хурда ва заифул иймонки ба баъзи аз беморихойи мунофиқин олуда шуда буданд ва ба худишон зулм карда буданд ба хотири хамин бархурди росулуллох саллаллоху алайхи васаллам пушаймон мешуданд ва тўвба мекарданд, ва аз сафи куффори пинхони дохилий хориж мешуданд.

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бидуни хеч монеъи ва бо пуштивонаи хукумати огохийхойи лозимро ба мунофиқин ва ба дорудастайи онхо мерасонад, ва касони аз онхо тўвба карда ва ислох мешуданд.

«وَآخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلًا صَالِحًا وَآخَرَ سَيِّئًا عَسَى اللَّهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ» (توبه/۱۰۲)،

Мардумони дигари хам хастандки ба гунохони худ эътироф мекунанд ва кори хубиро бо кори бади меомизанд ,умид астки худованд тўвбайи ононро бипазирад. Бегумон худованд дорои мағфирати фаровон ва рахмати бикрон аст ва рахм мекунад.

Хадаф дар ин мархала хифзи вахдати ижтимоий дар мужтамаъ будки ба номи мужтамаъи муслимин шинохта шуда буд, ва каси хам наметавонист монеъи расидани ин огохихо ба дорудастаи мунофиқин шавад.Чун қудрат дар дасти хукумати исломий ва муслимин буд ва барои хамин мудоро ва нармиш маъно ,мафхум ва хадафи худишро хифз мекард.

Намунаи ошкор аз мудоро ва нармиш дар айни бархурдори аз қудрат бо мунофиқинро метавон дар бурхурди росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бо рахбари кофар ва шинохта шудаи дорудастайи секулярзадахойи он замони Мадина ,Абдуллох ибни Убай мушохада кард.

Абдуллох фарзанди хамин Абдуллох ибни Убай Салул, хам дустиш нисбат ба падариш барои хамма ровшан шуда буд ва хам мутиъ будани у дар баробари тахкими қонуни шариати аллох ва таслим будани у дар баробари авомири аллох ва росулиш. Агар адами ижозайи росулуллох саллаллоху алайхи ва олихи васаллам набуд у қасд дошт қабли аз хар мусалмони падари худишро бикушад. Пеш аз ислом ,исмиш ” Хаббоб ” будки кунияйи падариш хам бар асоси хамин ном буд,аммо росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ин номро тағйир дод ва исмишро Абдуллох гузошт.

Вақти хабари ончики Абдуллох ибни Убай дар жараёни бозгашт аз ғазваи бани мусталиқ ба забон ронда буд ба писариш Абдуллох расид,яъни вақти мухожирин ва ансор дар жараёни бозгашт аз ғазваи бани мусталиқ дар онжо дучори ихтилоф шуда буданд,Абдуллох ибни Убай Салул гуфт : ба худо қасамки достони мо ва ин қурайшихо ба монанди сухани каси астки гуфтанд : сагитро чоқ кун туро мехурад. Абдуллох ибни Убай Салул гуфт : ба аллох қасам ,агар ба Мадина баргардем азизтарини ахли он ,залилтарини ахли онро аз он берун хохад кард. Манзури у аз азизтарин худиш буд ва дорудасташон ва залилтарин хам манзуриш росулуллох саллаллоху алайхи ва олихи васаллам ва мухожирин буданд.

Вақти ин сухан ба Абдуллох – фарзандиш – расид ба назди росулуллох саллаллоху алайхи васаллам омад ва гуфт: эй росулуллох ,ба ман хабар расидаки тасмим гирифти ба хотири ончики аз Абдуллох ибни Убай – падарам – ба ту расида уро ба қатл бирасони ? Агар воқеан мехохи ин корро бикуни ба ман дастур биде то худам ин корро анжом дихамки , ба худо қасам хазражиён ( тоифаики ба он муттасил буд ва қаблан жузви онхо буд ) медонандки хеч кас дар миёнишон бештар аз ман ба падариш хуби намекунад ва ман метарсам каси дигари ин корро анжом дихад ва шумо ба шахси дигари дастур бидихи ва уро бикушад ва ба дунболи ин ,нафсам ба ман ижоза надихадки қотили падарам дар миёни мардум рафт ва омад кунад ва барои хамин қотили парадамро бикушам ва ба хотири ек кофар дастам ба хуни мусалмони оғишта шавад ва жаханнамий шавам. Ин суханони Абдуллох ба росулуллох саллаллоху алайхи васаллам аст. Аммо ,росулуллох саллаллоху алайхи васаллам фармуд: балки бо падарит нарми хўхем кард ва то вақтики дар миёни мост бо у ба неки ва мисли ек дуст рафтор хохем кард.

Бале ,кофари шинохта шуда,Абдуллох метарсид аз инки ба хотири ек кофар дастиш ба хуни мусалмони оғишта шуда ва жаханнамий шавад. Яъни касики ба хотири ек кофари секуляр ё язидий ё амсолихим дастиш ба хуни мусалмон оғишта шуд жаханнамий мегардад.Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дар инжо нагуфтки жаханнамий намешавад. Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хамчунонки гуфтем дар жавоби ин банда худо гуфтки бо у мисли ек дуст рафтор хохем кард.

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам аз бас бо онхо мудоро мекард ва узрхоишонро мепазирафтки дорудастайи куффори пинхони дохилий ё мунофиқин хиёл мекардандки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам одами содаи астки инхо хар чи бигуянд у бовар мекунад:

«وَ مِنهُمُ الَّذِینَ یؤْذُونَ النَّبىِ‏ وَ یقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَیرٌ لَّكُم» (توبه/۶۱)

Дар миёни мунофиқин касони хастандки пайғамбарро меозоранд ва мегуянд : у саро по гуш аст ( ва рост ва дуруғро мешнавад ва хамма чизро бовар мекунад) . Бигу : саро по гуш будани у ба нафъи шумо аст ” хойрул лакум “.

Ин гурух теъдодишон матағаййир буд баъзи вақтхо бештар ,баъзи вақтхо камтар. Аммо дар хар сурат теъдоди зиёдий буданд ва шабихи ек гурух ва хизби ғейри расмий ба сурати ошкоро амал мекарданд ,чун рахбаришон мушаххас шуда будки мунофиқ ва кофар аст, мухолифатхоишонро бо росулуллох саллаллоху алайхи васаллам аланий ва ошкор карда буданд. Барои ширкат дар жангхо узр тароши мекарданд ва ширкат намекарданд ,агар хузур хам пейдо мекарданд мисли жанги ухуд саъй мекарданд қабли аз шуруъи жанг аз лашкари муслимин худишонро хориж кунанд то рухияйи мусалмононро тазъиф кунанд. Саъй мекарданд дар даъвати росулуллох хилали ижод кунанд, алайхи у жанги равоний рох андохтанд ва суханони масмумро пахш мекарданд, ба хамин далил аъмоли онхо шикли ижтимоий ба худиш гирифта буд ,мисли ек жараён шуда буд ва аксари мўъминин ин мажмуъаро мешнохтанд.

Дар пеш гирифтани ин равиш таъомули мутавозиъона ва омихта бо мудоро ва нармиш бо мунофиқин ва секулярзадахоики дар душмани онхо шакки вужуд надорад дар замони вужуди қудрат маъни пейдо мекунад ва натижа медихад. Аммо ,замоники муслимин аз чанин қудрати ( чи қудрати мардумий ва чи қудрати хукуматий ) бархурдор набошад мудоро ва нармиш мафхуми худишро аз даст медихад ва холати залилий ва хиффат ба худ мегирад.

Агар муслимин ,боз мехоханд ин суннати мудоро ва нармиш бо куффори пинхони дохилий ва секулярзадахоро зинда кунанд бояд қабли аз он худишонро қавий ва қудратманд кунанд; қудрат ,муқаддама ва пояйи зинда кардани ин суннат аст.

Талош жихати ташкили хукумати исломий ё дар сурати вужуди он қудратманд кардани он бехтарин конол барои зинда кардани ин суннати росулуллох саллаллоху алайхи васаллам махсуб мешавад ва дар холати изтирорий талош жихати қудратманд кардани ақидатий ва манхажий муслимин хам боз ба унвони ек стиротежий собит қонуни шариати аллох дар чигунаги бархурд бо мунофиқин ва секулярзадахо метавонад ек рохкори муносиб бошад ва амал бошад ба хамон стиротежийи росулуллох саллаллоху алайхи васалламки даъват муқаддам ба хар чизи буда ва ин даъват ,агар боиси қудрати шавад ин қудрат хам метавонад ба унвони ек омили боздоранда ва то худуди зинда кунандайи суннати мудоро ва нармиш бо секулярзадахо ва куффори пинхони дохилий бошад хар чандки ,хеч вақт наметавонад жойгузини қудрати хукуматий ва находхои муртабит ба он шавад.

Равиши шишум дар чигунаги бархурд бо дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо ин астки ,бо онки бо мунофиқин машварат мешуд аммо жихати риояти асли ” хазар ” , эхтиёт кардан ва хушёр будан ,хеч пости таблиғий ва хукуматий ба онхо вогузор нашуд. Яъни хеч масъулияти идорий ва хукуматийро ба онхо вогузор накард.

Дар пеш гирифтани ин суннати росулуллох алайхи васаллам тибқи татбиқи оя ва хукм ” хумул адувву фахзархум ” танхо ва танхо дар сурати доштани қудрати хукуматий метавон чанин суннатиро анжом дод ва чанин кориро анжом дод. Яъни ба онхо пост ,мақом ва масъулиятхои хукуматий надод. Танхо мо замони метавонем ба сурати комил аз вуруди онхо ба постхои хукуматий ва таблиғий мумониъат ба амал биёремки қудрати хукуматий дар ихтиёри муслимин бошад ва касони хамки мехоханд ин душманони секулярзадаро аз маносиби ғасбий чун манобир ,килосхои дарс ,телевизионхои расмий ,идорот ва ғейрихки дар он лам доданд ба берун парт кунанд, танхо ек рохи чора ва рохи хал доранд, он хам касби қудрати хукуматий ва дар даст гирифтани находхои муртабит бо он мебошад.

Дар баъзи аз сарзаминхои мусалмоннишин метавон иқдомоти кучак ва ночизиро бо қудратманд кардани муслимин ва касби қудрати мардумий анжом дод ва масалан фалон мулло ва мовлавий секулярзадаро аз фалон масжид берун кард. Албатта ,ба шартики аз пуштивонаи қудрати хукуматий тоғутхо бархурдор набошад, агар аз чанин химоят ва пуштибоний тоғутхо бархурдор бошад он вақт дигар хеч кори наметавон анжом дод.

Ғейри аз касби қудрати хукуматий ,хар каси ба рохи ғейри аз қудрати хукумати исломий ва находхои муртабит бо он жихат пок кардани ин мовжудот аз маносибики ғасб карданд фикр кунад, қатъан дар таваххум ,хоб ва хиёл парвоз мекунад ва аз воқеият фосила гирифта аст.

Агар қасд дори инхо ва палидийи инхоро аз жомеъа ва находхои хукуматий пок куни бояд абзори онро ба даст биёвари. Аллох инхоро бо шаробхур ,қиморбоз ,бутпараст ва гушти хук ташбех карда аст. Барои пок кардани касофати инхо ек абзор вужуд дорад ; хукумати исломий ва татбиқи қонуни шариати аллох аз тариқи находхои муртабит бо он ва зери мажмуъахои хукумати исломий. Чун инхо дар находхои хукуматий фаолият доранд ва аз пуштивонаи хукуматий бархурдор хастанд.Хеч рохи дигари барои аз бейн бурдани ек машруб фуруший ,қиморхона ва буткада ё ек қассобийки гушти хук ба муслимин мефрушад ё ек табақа аз кормандон ва сарбозони довлатий ғейри аз қудрати хукуматий вужуд надорад.

Инхо сарбозони жанги равоний ва кормандони довлат хастанд , ва хамин тури наметавон ек корманд ва масъули хукуматийро аз кориш баркинор кард, ва танхо замони метавон чанин мовжудиро дур биндозики дорои қудрати бошики тавони чанин кориро дошта бошад ва танхо қудрати хукуматий астки тавони чанин кориро дорад.

Равиши хафтум дар чигунаги бархурд бо дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо ин аст,то замоники дар жомеъайи исломий зиндаги мекунанд ба муборазаи манфий ва жанги равоний алайхи онхо амр мешавад ,дар баробари жанги равоний онхо амр ба жанги нарм мешавад.

Вужуди аносири нуфузики аз дарун, харакатхойи тахрибийро созмондехи мекунанд ва саъй мекунанд бо харакатхоики ба вужуд оварданд дар миёни мухолифинишон нуфуз кунанд, садамоти онхо бисёр сангинтар ва коротар аз заработи астк душманони ошкор ба ин гурух ворид мекунанд. Ба хамин далил ,хар кишвар ва созмони саъй дорад аз фаолияти ин аносир дар миёни худиш жиловгирий кунанд,дар аваз талош мекунанд ин сутуни панжумро дар жибхайи муқобил пейдо кунанд, ва аз коноли инхо барномахо ва нақшахоишонро ба пеш бибаранд. Равиши бархурд бо ин падидаи мухарриб ,ба зарофатхо ва пичидагихои хосси ниёз дорадки аз тарафи бисёри аз фармондахон ва рахбарони кам тажруба ,камтар риоят мешавад ё аслан риоят намешавад.

Ончики пеш аз хамма монеъи шиддати амал ва жанги мусаллахона бо ин куффори пинхон ва душманони дустнамо ва жосусони хатарнок мешавад, ниқоби ба зохири исломийи онхо ва жамъи касири аз муслимини фариб хурда астки дўври инхоро гирифтанд. Дар замони росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам агар бо рахбарони шинохта шуда ва кофари инхо бархурди мусаллахона мешуд аз ек тараф барои мусалмонони сода ва зудбовар ижоди шубха мекард, ва аз тарафи дигар куффори ошкор дар жанги равоний худ таблиғ мекардандки муслимин ба екдигар хам рахм намекунанд ва онро жанги дохилий барои тазъифи пойгохи муслимин маърифий мекарданд.

Шакки нестки ,жиход бо мунофиқин ва секулярзадахо хам еки аз вожибот аст :

«یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ جَاهِدِ الْکُفَّارَ وَالْمُنَافِقِینَ» (توبه/۷۳).

Пас,сухбати дар вожиб будани жиход бо секулярзадахо нест балки ,мухим равиши бархурд ва чигунаги ин жиход аст.

Дар садрил ислом баъзи аз куффори пинхон аз тариқи аллох барои росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ошкоро шуда буданд ва касони чун Абдуллох ибни Убай барои умуми муслимин нез ошкор шуда буд ; бо ин вужуд ,росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бо ин куффори пинхон шуда бархурди қахромиз ва мусаллахона накард.Дидемки хатто бо қатли ин рахбари куффори дохилий тавассути соири муслимин ва писариш мухолифат намуд, ва дар посухи писаришки ижозаи қатли падаришро аз росулуллох саллаллоху алайхи васаллам талаб карда буд ,фармуданд : ” То хенгомики зинда аст ,монанди ек дуст ва рафиқ бо у ба неки рафтор мекунем”. Дар суратики ,барои терори бузургони куффори ошкори хорижий ,муслиминро равона амалиётхойи мухотираомиз ва пурхатар мекард , ва дар фатхи Макка хам дастури қатли чанд нафар аз куффори ошкорро содир намуд ва фармудки онхоро хар гужо пейдо кардид бикушид хар чанд худишонро ба пардаи каъба хам овизон карда бошанд.

Дар марохили аз мубариза бо куффори дохилий ( мунофиқин ва секулярзадахо ) мужриёни хукумати исломий ва соири муслимин зимни қатъ накардани амри даъвати хаммагоний , ба табаъият аз росулуллох саллаллоху алайхи васаллам аз равиши муборизайи манфий ва сахтгирий бар мунофиқин аз коноли жанги нарм ва равоний истефода мекунанд. Мисли мазаммат ,тўвбих ,тахдид ,расво кардан , мунзавий кардан, тахқири ажсоди онхо бо ширкат накардан дар намози маййити онхо ва бо ширкат накардан дар тадфини онон ва рохкорхойи монанди инки , муслимин саъй мекунанд дар баробари жанги равоний ва нарми мунофиқин ва коршиканихои онхо вокуниши равоний ,нарм ва боздоранда дошта бошанд. Масалан аллох таоло мефармояд:

Ба секулярзадахо махал нагузор ва харфхоишонро қабул накун :

«یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَالْمُنَافِقِینَ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا» (احزاب/۱)

Эй пайғамбар тақвойи худо пеша кун ва аз кофарин ва мунофиқин пейравий накун ва худованд алим ва хаким аст.

«وَلَا تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَالْمُنَافِقِینَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ وَکَفَى بِاللَّهِ وَکِیلًا» (احزاب/۴۸)،

Ва аз куффор ва мунофиқин пейравий накун ва озоришонро рахо кун ва бар худованд таваккул кун ва кофий астки вакил худованд бошад.

Ё дар жойи дигар амр мекунад аз секулярзадахо руйигардони кун , бо онхо хамрохи ва хамкори накун. Бе эътинойи ба мунофиқин еки аз коритарин силоххойи астки метавон мохият хақиқий онхоро ошкор кунад ва қазоватро бар ухдайи худи афроди нозир бигузорад ,ру шудани мохияти даруний секулярзадахо хамон чизи астки секулярзадахо аз он метарсанд :

: «أُولَئِکَ الَّذِینَ یَعْلَمُ اللّهُ مَا فِی قُلُوبِهِمْ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَعِظْهُمْ وَقُل لَّهُمْ فِی أَنفُسِهِمْ قَوْلاً بَلِیغاً» ‏(نساء/۶۳)،

Онон касониандки худованд медонад дар дилхоишон чист .Пас аз ишон кинорагирий кун ва андурзишон биде ва бо гуфтори расоийки ба ( аъмоқи ) дарунишон русух кунад бо онон сухан бигу

«وَقُل لَّهُمْ فِی أَنفُسِهِمْ قَوْلاً بَلِیغاً».

Тамоми ин муборизоти манфий хам ,замони ба сурати комил жавоб медихадки қудрат дасти муслимин бошад ва инхо дар находхойи хукуматий қудрати надошта бошанд , ва қудрати хукуматий ва находхойи тахти мудирияти ва идорайи муслимин бошад. Тамоми ин ахком хам боз замони дар мовриди куффори пинхони дохилий ва секулярзадахо татбиқ мешавадки қудрати хукуматий ва находхои тахти мудирияти он моли муслимин бошад на тоғутхо ва худи секулярзадахо.

Замоники қудрати хукуматий ва находхои тахти контроли хукумат дар ихтиёри секулярзадахо бошад маъмулан умуми мардум бо онхо хамрох мешаванд ва муборизоти манфийки тавассути теъдоди бисёр андаки аз ахли даъват ва жиход сурат мегирад, дар хадди ахм кардан ,қахр кардан ва дар нихоят инзиво ва гушагирий онхо беарзиш ва ночиз мешавад, ва ин гушагирий ба жойи онки зарбаи бошад алайхи мунофиқин ва секулярзадахо хидмати ба онхо мешавад, чун майдонро барои жавалон ва аъмоли инхо боз мекунад ва онхо майдонро барои жавалони худишон холи мебинанд, ва бидуни музохими рохаттар ахдофи тахрибий худишонро ба пеш мебаранд. Дар ин сурат ,зинда кардани ин суннат хам ,жанги нарм хам ,ба пеш бурдани ин жанги нарм , ба пеш бурдани жанги равоний ва манфий бо секулярзадахо танхо дар сурати маъни ва мафхуми комил худишро анжом медихад ва ба ахдофи худиш мерасадки дар пуштивонаи қудрати хукуматий ва находхойи тахти контроли хукумати исломий ва қудрати ноши аз он бошад ва гарна ин жанги нарми муслимин хам наметавонад ба ахдофи худиш бирасад.

Равиши хаштум ё мархалаи дар чигунаги бархурд бо дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо ин астки , бо пуштивонаи қудрати хукуматий дар баробари аъмоли тафрақа ангизи онхоки дар жамъи муслимин анжом медиханд шиддати амал ва қотиъият нишон дода шавад. Чун тафарруқ еки аз хатти қирмизхои муслимин аст.

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бо пуштивонаи қудрати хукуматийки дошт дар марохилики мунофиқин ва дорудастаи секулярзадахо ками аз жамоати муслимин фосила мегирифтанд , ва мехостанд худишонро дар қолиби дигари жой диханд , ба хар мезоники худишонро жудо мекарданд ба хамон мезон худишонро аз неъмати нармиш ва мудоройи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва хукумати исломий дур мекарданд, ва худишонро мустахаққи қотиъият ва шиддати амали хукумати исломий менамуданд. Мисли ба оташ кашидани масжиди “зирор “ки бо зохирий муқаддас маобона қасд доштанд борои худишон мовжудияти даст ва по кунанд ва муслиминро дар баробари хам қарор диханд.Жолиб астки бидонидки ,имоми ин масжид еки аз муслимини мухлис будки аз тўвтиъайи ин куффори пинхони дохилий ва секулярзадахо огох набуд ва фариби онхоро хурда буд, ва абзори дасти ин куффори дохилий ва секулярзадахо шуда буд.

Дар хар сурат ,ин секулярзадахо ба хар мезоники худишонро аз жамоати муслимин жудо мекунанд ва шинохтатар мешаванд ба хамон андоза худишонро мустахаққи қахр ва шиддати амали хукумати исломий мекунанд. Тафарруқ ,хатти қирмизи муслимин ва хукумати исломий астки аллох таоло онро аз сифоти секуляристхо дониста ва амр кардаки муслимин мисли секуляристхои кофар набошанд :

«وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُشْرِكِينَ* مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا ۖ كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ» (روم/۳۱-۳۲).

Чун агар муслимин ин хатти қирмизро рад карданд ва дучори тафрақа шуданд ба нахви пейванди худишонро бо баъзи аз қонуни шариати аллох ва баъзи аз ончи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам оварда ва хатто ба сурати тадрижий пейванди худишонро бо кулли шариати аллох ва бахусус рахбарият ва хукумати исломий қатъ мекунанд :

:«إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا لَّسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْءٍ ۚ إِنَّمَا أَمْرُهُمْ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُم بِمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ» (انعام/۱۵۹)،

Бегумон ,касоники дини худро пароканда мекунанд ва даста даста ва гурух гурух мешаванд ту ба хеч важх аз онон нести ва ( хисоби ту аз онон жудо ва ) сарукоришон бо худо аст ва худо ишонро аз ончи мекунанд бохабар месозад ( ва сазойи ононро хохад дод ).

Дар ин сурат ,мунофиқин ва секулярзадахойики жихати зарба задан ба киёни муслимин ба ин хатти қирмиз мерасанд ва худишонро аз жамоати муслимин жудо мекунанд,мустахаққи шиддати амал мешаванд. Чизики онхоро аз чанин шиддати амалий хифз карда буд хамин гум шудан ва махлут шудани онхо бо жамоати муслимин буд,замоники ками худишонро нишон медиханд ба хамон андоза мустахаққи қавонини куффори ошкори секуляр мешаванд. Хар чи бештар худишонро жудо мекунанд ба хамон андоза худишонро бештар мустахаққи қавонини секуляристхойи нажас мекунанд.Холо ,чи каси ба жойи хукумати исломий ва қудрати хукуматий метавонад ин қоидаро дар мовриди ин куффори пинхон ва секулярзадахо амалий кунад ? Хеч кас . Танхо бо дар даст доштани қудрати хукуматий ва ташкили хукумати исломий астки метавон жилови фожеайи тафарруқро гирифт. Танхо шўрои улил амр ва ижмоъи ноши аз он астки хатто худи муслиминро хам жамъ мекунанд. Хам шўро ва хам умматики аз ин шўро ташкил мешавад ва хам ижмоики аз ин шўро берун мезананд ,кулли онхо дар зери сояйи хукумати исломий дуруст мешавад . Хукумати исломий вужуд надошта бошад хеч кудом аз онхо хам вужуд нахохад дошт ; на уммати , на шўрои ва на ижмои вохидий.

Замоники қудрати хукуматий ва находхои тахти пушиши он дар ихтиёри тоғутхо ва секулярзадахост, тахти шуорхои гунагуни чун озодий мазхаб ,озодий шахсий ,озодий фалон чиз ва фалон чиз заминаро барои тафарруқи бештар фарохам мекунанд ва хеч каси бо сарфи харф задан ва насихат кардан натавониста ва нахохад тавонист жилови ин фожеъайи ошкорро бигирад. Танхо абзорики метавонад жилови ин фожеъайи ошкор ва ин тафарруқро бигирад хукумати исломий ва находхойи тахти пушиши он аст.

Равиши нухум ё мархалаи нухум дар чигунаги бархурд бо дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо ин астки ,аз тарафи хукумати исломий дар ин мархала тахдид ба ихрожи аз жомеъайи исломий мешаванд.

Секулярзадахо дар марохилики саъй доранд хамчун масжиди зирор жамъи худишонро аз жомеъайи муслимин жудо кунанд ва шикл ва қиёфайи жадид барои худишон дуруст кунандки тахти пушиши ин шикл ва қиёфа ба муслимин зарар бирасонанд, расман куфргуйи кунанд, мубориза бо муслиминро созмондехи ва мудирият намоянд, ва илова бар он ,тахдидоти аввалия ва қотиъиятхойи аввалия натавониста бошад жилови тахрибхо ва коршиканихойи ононро бигирад хукумати исломий бо иттико ба қудратики дорад саъй мекунад заминахойиро фарохам намоядки онхо куллан аз жомеъайи муслимин берун бираванд.

Бо берун рафтани инхо аз сафи муслимин ,дасти муслимин дар нобуди инхо бозтар мешавад, ва ба рохати метавонанд хукми секуляристхоро дар мовриди инхо пиёда кунанд. Чун ,инхо дар хамон асоси секуляристхои пинхоний будандки дар миёни муслимин қоим шуда ва худишонро гум карда буданд. Аммо ,алъон худишонро ошкоро карданд. Барои хамин аст вақти худишонро ошкор мекунанд аллох таоло инхоро машмули хукми секуляристхо ва мушрикин карда , на машмули хукми куффори ахли китоб ва шибхи ахли китоб.

Аллох таоло мефармояд :

:«لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْمُرْجِفُونَ فِي الْمَدِينَةِ لَنُغْرِيَنَّكَ بِهِمْ ثُمَّ لَا يُجَاوِرُونَكَ فِيهَا إِلَّا قَلِيلًا»(احزاب/۶۰)،

Агар мунофиқон ва бемордилон ва касоники дар Мадина боиси изтироб мегарданд, аз кори худ даст накашанд , туро бар зидди ишон мешуронем ва бар онон мусаллат мегардонем , онгох жуз муддати андаки дар живори ту дар шахри Мадина мемонанд.

Аллохи мутаол хам дар инжо гуфта :

الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ

Яъни дар инжо хам мунофиқин ва куффори аслийшонро исм бурда ва хам касоники фи қулубихим марозун хастанд ва аз муслимини хастандки фариби инхоро хурданд,ва ба ин шикл дорудастайи хамин мунофиқинро нез тахдид карда аст. Вақтики инхо ба чанин мархалаи мерасанд ингуна мовриди тахдид қарор мегиранд.

Табдил кардани ин мажхулахо ба маълум, ( чун инхо қаблан мажхул ва дохили муслимин будандки каси онхоро намешнохт ) ек чизи пинхон ва пушидаро ошкор куни дар воқеъ ба дар пеш гирифтани амали мутаносиб бо он кўмак карди ,яъни мушаххас кардани бемори кўмак мешавад барои дармони он. Ин мунофиқин ва секулярзадахо хамиша аз ин маълум шудан ва ошкор шуданишон метарсиданд ва хамиша саъй мекарданд ва мекунанд ба хамон шикл мажхул ва ношнохта мисли вирус ва тумур дар бадани муслимин боқий бимонанд. Ин имтиёз ва фурсати хуби барои онхо буд.

Дар қонуни мужозоти исломий хам ба унвони мунофиқ ва секулярзадахо бори мужозот фиқхий надорад ва касиро ба иттихоми мунофиқ будан ё секулярзада будан наметавон зиндони кард ё уро эъдом намуд. Барои хамин ,ин имтиёз ва фурсати хуби астки онхо мажхул ва ношнохта дар миёни муслимин боқий бимонанд ва дорудастаи онхо ошкор нашавад. Инхо то замоники ингуна хастанд дар фиқх ва қонун мужозоти исломий барои мунофиқ ва секулярзада бори мужозоти фиқхий нест. Инхо бояд мисли соири муслимин муртакиби журми мушаххас ва маълум шаванд баъад ,аз конолхои мушаххаси қазоий ва бар асоси мадорик ва аснод ,онхоро жарима ва мужозот кард . Дақиқан машмули хамон хукми муслимин мешаванд. Чигуна бо ек мусалмон бархурд мешавад бо онхо хамин тури бархурд мешавад.

Нафси мухолиф будан бо хукумати исломий ва хатто ширкат накардан дар жиход ва соири фаолиятхои мовриди писанди шариат дар жомеъа ва хатто шоеъа парокани ва ғейрих модомики ановини мужримонайи мисли : қатли нафс ,сирқати мусаллахона ,дузди ,ижоди ноамний ( махориба ) ,сирқат ,аъмоли манофеъи иффат ,жосусий ва куллан журмхойи таъриф шудаи ин чанини дар он рух надода бошад, қобили мужозот ва ба вижа мужозоти қатл нест ва хеч фиқхи чанин фотвойиро машруъ надониста астки , масалан онхоро ба журми мунофиқ будан ва инки бигуйи мунофиқ ва кофар хастанд ва онхоро бикуши . Аммо ,мутаъассифона хам акнун тавассути гуруххои аз муслимин ин аъмоли ин даста секулярзадахо ва мунофиқин бидуни тей кардани ин масирхо муодили иртидод қарор мегирад ва мушмули хукми марг ва адами тўвба дар хенгоми даст ёфтан ба онхо мешавадки ин иштибохи хийли бузурги аст.

Масунияти инхо то замони астки худишонро аз жомеъайи муслимин жудо накарда бошанд. Холо ,дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо дар марохили корро ба жойи мерасонандки чораи жуз ихрожи аз сарзаминхои исломий барои муслимин намемонад ва ихрож мешаванд.Яъни барои муслимин чораи жуз ин намемонадки онхоро ихрож кунанд ва асбоби ихрожишонро фарохам кунанд. Ихрож хамки шуданд онвақт астки ошкоро шаданд ва машмули хукми секуляристхо ва мушрикин мешаванд.

Равиши дахум ва охарин равиш ва мархала дар чигунаги бархурд бо дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо ин астки пас аз ихрожи онхо ,хар жо ёфт шаванд кушта мешаванд ва шомили хукми куффори ошкори секуляр мегарданд.

Дубора ёдовари мекунемки ,диққат кунид инхо машмули хукми куффори ахли китоб ва шибхи ахли китоб намешаванд то вақтики аз жомеъайи муслимин жудо шуданд ва берун рафтанд машмули хукми жизъя гарданд. Балки ,машмули хукми мушрикин ва секуляристхо мешаванд, ва аз онхо жизъя хам қабул намешавад, ва дар ин мархала танхо сарневиштишон марг аст чун , қаблан даъват ба онхо расида аст. Ин нуктаи хийли мухимми астки нишон медихад сарчишма ва манбаъи мунофиқин ба секуляристхо бармегардад, хар чандки мумкин аст куффори ахли китоб ва муслимин хам ба бемори онхо олуда шуда бошанд:

:«مَلْعُونِينَ أَيْنَمَا ثُقِفُوا أُخِذُوا وَقُتِّلُوا تَقْتِيلًا»(احزاب/۶۱)،

Дар мовриди онхо ингуна гуфта мешавад; нефрин шудагон ва ронда шудагонанд. Хар гужо ёфта шаванд, гирифта хоханд шуд ва паёпей ба қатл хоханд расид

«وَقُتِّلُوا تَقْتِيلًا».‏

Хукумати исломий танхо абзор ва находи астки ин душманони дохилийро мунзавий , мунқабиз ,контрол ,махор ,ихрож ва дар нихоят нобуд мекунад:

:«سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلًا» (احزاب/۶۲).

Ин суннати илохий ,дар мовриди пешиниёни жорий буда аст ва дар суннати худо дагаргуни нахохи дид.

Дарсимон дар мовриди шиносойи ва чигунаги бархурд бо душманони дохилийки тахти унвони куффори пинхони дохилий ва мунофиқин ва секулярзадахо ба он пардохтемро ба поён мерасонем ва суроғи чанд суъоли марбут ба дарсимон меравем . Иншааллох .

Суъоли аввал : мунофиқин ва секулярзадахо чигуна ба рахбарият зулм мекунанд?

Бо итоат накардан аз рахбариятики аз тариқи шўро интихоб шуда ва бояд аз он итоат шавад. Вақтики итоат намекунанд ба чанин рахбарияти зулм мекунанд. Бо рох андохтан жанги равоний алайхи рахбарият ва зери мажмуъахои у ба у зулм мекунанд, бо коршикани ва фарор аз қонуни шариати аллох ба у зулм мекунанд, бо ижоди фасод ва табохи дар жомеъайики вай масъули онхост ба у зулм мекунанд. Мухимтарин чизики иддаи мутаважжих нестанд ин астки рахбариятики дар чанин жойгохи қарор дорад дар воқеъ манобеъи шаръийро мутаносиб бо вазъи мовжуди муслимин ироа медихад ва мухолифат бо чанин рахбариятики худиш хам тахти назорати шўрост дар воқеъ мухолифат кардан бо татбиқи қонуни шариати аллох махсуб мешавад ва самъи ва тоатро куллан зери суъол мебарад. Муслимин ингуна ба рахбарияти хукумати исломий зулм мекунанд. Алъон ин муслимин дигар хар кудом ( хатто хамон секулярзадахо хам гуфтемки жузъи муслимин хисоб мекунем) мажмуъан бо чанин корхои ба рахбарият зулм мекунанд.

Суъоли дувум : чигуна қуръон барои кофарон хасорат ба бор меоварад ба мо гуфтандки барои хамма рахмат аст аммо барои мўъминин шифо мешавад. Магар қуръон метавонад барои каси боиси хасорат шавад ,ин дуруст аст ?

Ин қуръон дар асл худал линнас аст хидояти барои хаммаи мардум ва инсонхост. Аммо иддаи аз мардум ин хидоятро намепазиранд ва танхо барои дастаики онро пазирофтанд корои дорад ва мешавад худал лилмуттақин. Дуруст аст? Дар инжо мерасем ба жавоби суъоли шумоки чун аллох фикр кунам қаблан ояро хидматитон зикр карда будам :

«وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ ۙ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا»

Яъни хам шифои амрози ақидатий ва даруний аст ва хам шифои беморихои ноханжорихои зиндаги зохирий инсонхост. Чун ин дин хам барои идораи даруни инсон нозил шуда ва хам барои идораи зиндаги зохирий ва дунёвий инсонхо . Вақти меояд дигар каси ба нохақ кушта намешавад, зинда ба гур намешавад, пулхоишро бар асари қимор аз даст намедихад, бандаи абди монанди худиш намешавад ва озод мешавад. Ингуна ноханжорихои зиндаги зохирий инсонхо хам аз бейн меравад.

«أطعمهم من جوع و آمنهم من خوف»

Меоварад ва бо фарохам кардани ин заминахо

«فلیعبدوا ربّ هذا البیت»

Ро тахаққуқ мебахшадки хамма ин корхо барои ин астки ибодат барои аллох шавадки тамоми қавонин ва барномахои зиндаги инсонро шомил мешавад :

«إنَّ صَلاتی و نُسُکی و محیای و مماتی لله رب العالمین.

Нуктаи дигар инки баъди аз инки шифо медихад рахмат хам хаст. Рахмат хам баъди аз хуб ва маваддат нуқтаи такомули ин раванд аст ва мухаббат ва бахшиши аст ек жониба ,билоаваз ва мажжоний. Он хам барои чи касони ? барои мўъминин.

«ولقد جئناهم فصلنه علی علم هدیً و رحمةً لقومٍ یؤمنون».

Аммо дар аваз барои золимин,коркарди он хасорат задан ба онхост на шифо ва на рахмати дар онхост.

Хуб алъон мумкин бароят суъол шавадки чигуна хасорат мезананд? Масалан нақшаи дуздихоро фош мекунад хамон турики нақшахо ва даруни фосид ва аъмоли зиён бори мунофиқин ва секулярзадахоро фош мекунад ва лўв медихад. Хуб ,ин яъни хасорат ба дуздихо ва секулярзадахо. Ё хамин қуръон руз ба руз боиси пешрафт ва тараққийи муслимин мешавад агар ба он амал кунанд ва қудратмандтар мешаванд.Хуб ,қудрат барои муслимин яъни хасорат задан ба золимин ва бахусус бар хасрат ва уқдахои даруний секулярзадахо ва мунофиқин изофа кардани

«فی قلوبهم مرضٌ فزادهم الله مرضاً».

Ин хам хасорат задан ба онхост ва мисолхои зиёдий хастанд. Ё масалан вақтики дастур ба жиход алайхи золимин дода мешавад ва дастишон аз чоповул ба мол ва номуси мардум кутох мешавад.

Дар кул,қонуни шариати аллох барои золимин мусибат аст,барои ек дузд хасорат аст,барои ек шаробхур ва хамжинсбоз хасорат аст, боз барои қотил хам хасорат аст,барои кулли мужримин хасорат аст. Дар кул ,дар мовриди қуръон ва қонуни шариати аллох метавон гуфт : хам барои рух ва равони золимин хасорат аст хамон уқдаи даруний ,хасрат ,хасад ва ……..ро дар онхо зиёд мекунад ва хам барои қиёмати онхо хасорат аст.Дар қиёмат хам аз инки дар дунё иқомаи хужжа шуданд ва сарпичи карданд боз хам бояд хасорат бидиханд.

Ба хамин далил астки мебинем дар дунё иддаи ба шиддат бо татбиқи ин қонун дар зиндаги дунёвий инсонхо мухолифат мекунанд.Замоники ек секуляр ё секулярзадаро дидемки бо қонуни шариати аллох мухолифат мекунад ва аз секуляризм ва демокраси секуляристхо химоят мекунад шак накунидки золими астки аз татбиқи қонуни шариати аллох метарсад, ва агар қонуни шариати аллох татбиқ шавад ва агар қонуни қуръон татбиқ шавад у хасорат мебинад. Барои хамин мехохад жилови хасорати худишро хаддиақал дар дунё бигирад. Ин шахс ё худиш дузд аст ё қотил ва фохишагар ё жосус, хоин ва мужрим аст ё каси астки тарафдори инхост. Дар инжо ба ин хам ишора кунамки бархалофи суъоли шумо аллох таоло нафармудаки фақат барои кофарон хасорат ба бор меоварад балки , каламаи золиминро ба кор бурда ва ин золим метавонад хам мусалмон бошад ва хам кофар ва ғейри мусалмон.

Суъоли севум : Сайёф мегуяд : аскари мо ,урдуйи миллийи мо ва полиси моки хамрохи Амрикоиён аст кушта мешавад шахид аст ва жониби муқобилки бо мо ва Амрикоиён межангад куштахоишон дар жаханнам хастанд,хуб оё рост мегуяд ва хадис аст ?

Сайёф еки аз ашхоси астки ба хотири жахли мухотибини худ ва пуштивонаи хукуматий ва тоғутхоики аз у доранд бо оёт ва ривоёт ба рохати бози мекунад. Яъни ек пуштивонаи хукуматийки аз у мешавад қудратики пушти уст ва дувум жахли мухотибиники рубаруйи у хастанд ва бахусус мунофиқин ва секулярзадахоики пойи суханони у менишинанд боис шудандки ин шахс ба рохати бо оёт ва ривоёт бози кунад. Албатта ,Абдурросул Сайёф ингуна мегуяд: аскари мо хам бояд бишнавад ,маздур хам бишнавад,маздур агар кушта мешавад жойиш дўзах аст ин гапи пайғамбар аст ,гапи ман нест. Ва агар аскари мо кушта мешавад сарбози мо кушта мешавад у жойиш жаннат аст инро пайғамбар саллаллоху алайхи васаллам гуфта аст. Ман худам суханони ин шахсро дар клипики дар чохорумин солгарди кушта шудани Раббоний гуфта буд дидам. Ин банда худо худиш хам маздури маздурони Амрикост. Зуғол ба зуғол мегуяд ривоёти сиёх. Инжо сухани росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ёдам омадки :

«إذا لم تستحی فأصنع ما شئت»،

Агар хаё надори хар чи хохи бикун.

Албатта дар клипики ба муносабати чохорумин солгарди кушта шудани Ахмадшох Масъуд хам хукумат даст нишондаи Амрико дар Афғанистонро хукумати исломий медонад ва худишро аз касони медонадки дар ташкили ин хукумат нақш дошта ва мухофизи ин низом медонад ва шуруъ мекунад ба тахдиди тамоми хамсоягони Афғонистон ва бахусус Покистон ; ва мегуяд кушта шудагони касоники бо ин низоми Амрикоий межанганд шахид нестанд ва дар хамин клип тамоми куффорро тахти унвони жомеъайи бейналмилал ном мебурд. Ба онхо сифориш мекунадки дар ижоди оромиши Афғонистон кушо бошанд, бо терористхо бижангандки мушаххас аст мухолифини куффори бейналмилалийро мегуяд мухолифини Амрикоро терорист меномад. Бо онхо бижанганд ва муттахид шаванд, ба онхо дар жангидан кўмак кунанд, мушаххас аст мунзури у аз оромиш ин астки барои Амрикоиён ва маздурониш оромиш бошад на барои мардум . Чун ,корномайи худиш шохиди медихадки еки аз бузургтарин авомили салби оромиш аз муслимини Афғонистон буда аст.

Дар хар сурат ,ин шахс дар хамин клип худишро хам сангари кулли куффори дунё медонад дар жанг бо мужохидиники онхоро терорист маърифий мекунад ва Амрико ,иттиходияйи Европо ,ното ва амсолихим онхоро терорист маърифий карда аст.

Чун мисолхоики аз Модрид ва Испония меоварад фикр кунам ва Британия меоварад корхо ва мисолхоики меоварад тақрибан меъёри у хам хамон меъёри астки Амрико ва ното гуфтанд дар террорист хондан мухолифиниш ва мушаххас аст Амрико ва ното чи касониро терорист медонанд. Ин худишро хам сангари кулли куффори дунё медонад алайхи ин ба истелох терористхоики Амрико ва ното онхоро терорист медонад.

Дар маросими сездахумин солгарди кушта шудани Ахмадшох Масъуд хам ба сирохат ва бо бози бо аходиси росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мухолифини Амрикоро касони медонадки дар холи жанг бо худо ва росул хастанд. Таажжуб барангиз аст ла хавла ва ла қуввата илла биллах. Яъни касонироки дар Афғонистон алайхи Амрико ,Германия ,Англиз ва соири муттахидини инхо межанганд ва мушаххас аст маздурони афғонийки бо инхо хастанд, алайхи инхо межанганд мегуяд : инхо дар жанг бо худо ва росул хастанд. Илова бар он , хар касироки бо ин мухолифинки ба қовли хидиш бо Амрико ва муттахидиниш межанганд, хар каси ба ин мухолифини Амрико кўмак кунадро хориж аз ислом медонад. Хориж аз ислом яъни табъан онхоро муртад медонад. Хар каси хам ба онхо кўмак кунад муртад ва хориж аз ислом хастанд. Инро худитон хам метавонид биравид ва бибинид. Ба забони форсий хам хаст метавонид мутаважжих шавид. Ман нафахмидамки ин читури астки мухолифат бо Амрико ,Англиз ,Германия , секуляристхо ва муттахидини Амрико мешавад жанг бо худо ва росули у ? Инро намедонам, ин балъами баъуро инро чигуна тўвжих мекунад барои мухотибиники ба у гуш медоданд? Он хамма мухотиб ба у гуш медоданд. Чигуна хар касики ба мухолифини Амрико дар Афғонистон кўмак кунад ё дар хар жойи ба мухолифини Амрико кўмак кунад муртад ва аз ислом хориж мешавад.

Тамоми ривоётхоики ин банда худо дар хузури Карзай ва Абдуллох Абдуллох ва соири маздурон ва даст нишондахои Амрико алайхи мухолифин меоварад хаммаи ин ривоётхо дар мовриди худиш сидқ мекунад. Чун худиш хам еки аз маздурони даража дувум ва севум маздурони хукумати даст нишондаи Амрикост. Ин шахс ,худиш дар хамин клип Карзайро раиси худ хитоб мекунад. Ин ғулом ва бардаиро арбоб ва раиси худ медонандки хамин арбоб , барда ва ғуломи халқа ба гуши Амрикост.

Сайёф ,тамоми чизхоики дар мовриди жиход фи сабилиллах омадаро ба касони мечаспонадки фи сабили Амрико ва фи сабили хоинин дар холи жанганд ва хеч кориро бо иззаттар аз ин намедонад яъни ,хеч кориро бо иззаттар аз жангидан фи сабили Амрико ва муттахидини Амрико ва фи сабили манофеъи Амрико ва фи сабили хоининики дар ихтиёри Амрико хастанд намедонанд. Яъни иззатро дар жанг фи сабили тоғутхо ва Амрико маърифий мекунад он хам тахти унвони дуруғини дифоъ аз ватан ва номус. Дар холики инхо ватан ва номусишонро ду даста тақдими Амрикоийхо ,Англизихо , Германхо ва …………карданд. Дар мовриди ин ашхос сухбати зиёди аст корномаи пур аз ғадр ,хиёнат ,дуруғгуйи , валоъ барои куффор онхо сангинтар ва сиёхтар аз он астки дар ин фурсати кутох битавон онро мовриди баррасий қарор дод.

Суъоли чохорум : салом ,алъон хийли аз дустон ва бародарони мо хастандки хамин сифоти мунофиқинро дар баъзи аз муслиминики мебинанд зуд даст ба такфир мешаванд ва онхоро такфир мекунанд ва мовриди беадабий қарор медиханд, ба назари шумо ин зулм нест?

Чиро ,зулми ошкори аст.Инхо бародарон ва хохарони фақир худишонро ба жойи инки фиқришонро рафъ кунанд онхоро мекушанд. Ё бародарон ва хохарони маризи худишонро ба жойи инки бо сабр ,ховсала ва дилсузи дармон кунанд онхоро мекушанд. Такфири онхо яъни куштани онхо ;

و من رمی مؤمناً بکفرٍ فهو کقتله،

Дар ин сурат ,метавон гуфт

«تَکفِیرِ المُسلِم کَقَتلِهِ».

Ба назари ман касики фуқароро ба журми фақирий ба қатл мерасонад ё инки бемориро ба журми бемор будан ба қатл мерасонад инсони номутаодили буда ва фарди нормоли нест. Ин бахсро иншааллох дар дарси баъдики онро мухтас кардем ба муртаддин ва ахкоси муртаддин бештар шарх медихем.

Суъоли панжум : рахбари хизб …….мегуяд биёйид дар дохили ин хизб ва гурухи мо ва барномахои онро қабул кунид агар гунохи дошт ба гардани мо ва мо онро қабул мекунем ва замонат мекунандки рохи инхо бар хақ аст ва жамоъат аст ва дар дунё ва қиёмат боиси ростгори мешавад ва хар каси дар ин рох фаолият кунад мисли мужохид аст.

Хуб, исми ин хизбро наёвардем чун шумо мустанади барои сухбатхоиш наёварда будид. Дар кул,ин хизб ,сафи худишро аз муслимин жудо карда ва мустақиман ба Амрико ва секуляристхо хидмат мекунад ва дар хидмат ба артеши Амрико дар Афғонистон хидмат мекунад ва таклифиш мушаххас аст.Хукми ин фард бо ек Амрикоий жинояткор еки аст балки , сангинтар аст. Харфхои хамки ин банда худохо заданд моли алъон нест, моли ин қимош ва тоифа нест.Қуръон инро ба унвони ек рохкори куффор барои фариби муслимин қарнхо пеш оварда ва ин дасисаро хам фош карда,илм онро ба муслимин додаки чанин мовжудоти хам хастанд.

«وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا اتَّبِعُوا سَبِیلَنَا وَ لنَحمِل خَطیَاکُم وَ مَا هُم بِحَامِلِینَ مِن خَطَایَاهُم مِن شَئٍ إنّهُم لَکَاذِبُون وَ لَیَحمِلُنَّ أثقَالَهُم وَ أثقَالاً مَعَ أثقَالِهِم وَ لَیَسئَلَنَّ یَومَ القِیَامَةِ عَمَّا کَانُوا یَفتَرُونَ» (عنکبوت، ۱۳-۱۲)،

Кофарон ба мўъминон мегуянд : аз рох ва равиши мо пейравий кунид. Агар ростохез ва хисоб ва китоби хам дар миён буд мо масъулияти онро мепазирем ва қатъан гунохи шуморо ба ухда мегирем. Ва ле онон харгиз гунохи ишонро ба гардан намегиранд ва қатъан онон дуруғ мегуянд. Онон борхои сангини худишонро ба душ мекашанд борхои сангин дигариро афзун бар борхои худиш мекашанд. Чун ,омили мукофоти ва гумрох кардани дигарон хастанд.Касики дигаронро гумрох карда бидуни инки аз гунохи онхо кам шавад бар гунохи инхо хам изофа мешавад ва дар рузи қиёмат хам аз ишон дарбораи ифтирохо ва дуруғхоики ба хам мебофанд пурсида мешавад. Ин хам жавоби аллох таоло ба ин дорудастайики шумо исми онхоро овардид.

Суъоли шишум : ассаламу алайкум ,онхоики дунболи фитна меофтанд дучори гунохи сағира шуданд ё кабира ?

Аз онжойики аллох таоло мефармояд :

«الفِتنَةُ أکبَرُ مِنَ القَتلِ» (بقره/۲۱۷)،

Мушаххас астки журм ва гунохи фитна аз қатл болотар аст. Медонемки қатл хам жузви гунохони кабира аст. Хатто қитол ва қатл хам абзор ва василаи мешавад барои аз бейн бурдани фитна «وَقَاتَلُوهُم حَتَّی لتکون فتنة» (بقره/۱۹۳- انفال/۳۹).

Яъни мусалмон, барои аз бейн бурдани фитна довталабона жони худро фидо мекунад ва жони фитнагаронро хам мегирад. Фитна ,бало ва мусибати вайронгари астки агар жилови он гирифта нашавад ва биёяд тар ва хушикро бо хам месусонанд ва бо худиш мебарад . Ба хамин далил астки аллох таоло ба пархез аз фитна амр мекунад :

«وَاتَّقُوا فِتنَةً لَا تُصِیبَنَّ الَّذِینَ ظَلَمُوا مِنکُم خَاصَّة» (انفال/۲۵).

Барои хамин астки муслимин хам дар дуохоишон аз аллох таоло мехохандки онхоро аз фитна ва балойи ақидатий ва ижтимоийки саричишмаи он аз куффор ва золимин аст хифз кунад ва онхоро бо куффор ва золимин мовриди озмойиш қарор надихад ва онхоро гирифтори куффор ва золимин накунад :

«رَبَّنَا لَا َتجعَلنَا فِتنَةً لِلَّذِینَ کَفَرُوا فَاغفِرلَنَا رَبَّنَا إنَّکَ أنتَ العَزِیزُ الحَکِیم» (ممتحنه/۵)

Ё дар жойи дигар дуо мекунанд :

«رَبَّنَا لَا َتجعَلنَا فِتنَةً لِلقَومِ الظَّالِمِینَ».

Суъоли хафтум: салом ,мо дар Эрон гурухи дорем ба номи созмони мужохидини халқи Эронки имруза дар расонахо ба онхо мунофиқин гуфта мешавад. Оё ба кор бурдани ин исм барои онхо сахих аст?

Қабли аз он бигуям алъон гурухи надорем ,дар торих чанин чизиро доштем албатта ,аммо феълан дар Эрон надорем. Тўвзихи кучаки бидихам баъди бо хам ба жавоб мерасем иншааллох.

Ин гурух дар шахривар ۱۳۴۴ барои мубораза бо хукумати он замони пахлавий ба василайи чанд жавонки дар донишгохи Техрон дарс хонда буданд. Ду нафар аз донишгохи Техрон фориғи тахсил шуда буданд ,еки аз онхо хам дар хини тахсил будки дарсро рахо кард. Инхо аз нехзати озодий муншаъаб шуда буданд. Нехзати озодий хам худимон медонем жунбуши будки ба истелохи худишон мегуянд миллий – мазхабий яъни аз хамма тейф ва қимоши афрод дар он будан бо тамоми ақоид. Манхажи инхо дар нехзати озодий чизи будки мисли алъон ихвониш шаётин на ихвонил муслимин. Барои хамин астки онхо ин равишро напасандиданд ва жудо шуданд. Чизи табиий хам хастки аз ин гуруххо касони жудо мешаванд ба хотири манхажики ин банда худохо дар пеш мегиранд.

Аввалин китобики инхо невиштанд китоби мотодулужий ё шинохта будки бо ек рукаши мазхабий тафовути бо дидгоххои марксисти надошт ва бо онки ба гуфтаи нозирини он замон ва хатто хукумати вақт ,ин китоб бар асоси марксисти исломий невишта шуда буд ба қовли худишон хамон чизхоики дуруст мекунанд секулярисми исломий ,марксизми исломий ,социализми исломий ва ва ва ……….ки қаблан ба хотири жахли муслимин аз хамин каламот истефода мекарданд. Ин китоб ба лахози биниш маърифати дақиқан мабонийи марксистийро қабул карда буд.

Аъзои ин гурух ба зиндон меофтанд аммо ,дар соли ۵۴ иттифоқи ажибий меофтад ; тамоми касоники хориж аз зиндон буданд яъни аксарияти онхо ва аксарити ғолиби онхоки дар Эрон ва хориж аз зиндон будан расман идеоложийи ин гурухро марксист эълом карданд ва онхоики мўътақид ба рукеши мазхабий будандро ё терор карданд мисли : Мажид Шариф Воқифий ё дар зиндонхо монда буданд ё хориж аз Эрон буданд.

Инхо дар аввалин эъломияйи худишон баъди аз эъломи коммунизм ба унвони идеоложий худишон мегуянд : ” дар оғоз гумон мекардем метавонем марксизм ва исломро таркиб кунем ва фалсафаи жабри торихро бидуни материализм ва диолектик бипазирем,алъон дарёфтемки чанин пандори номумкин аст. Мо марксизмро интихоб кардем зеро рохи дуруст ва воқеий барои рахо сохтани табақаи коргари зери султа аст ” ин чизи астки онхо дар аввалин баёнияйи худ унвон мекунанд.

Нуктаи жолибики метавонад мохияти ин гурухро барои мо мушаххастар кунадки ба суъоли шумо ва мовзуъи дарси мо муртабит мешавад суханони Туроб Хақшинос, еки аз аъзойи аввалияйи ин гурух астки дар соли ۵۴ ба коммунизм гиройиш пейдо мекунад. Ин шахс мегуяд : ” Гирам аз фарханги мазхабийки бар мо хоким буд барои пешрафти назаримон истефода мекардем , мо агар чунончи дар Амрикойи лотин будем мумкин буд аз Инжил хамон чизхойиро берун биёварем ва истефода кунемки масалан аз қуръон берун мекашидем. Инки дар соли ۵۲ режим мегуфт марксистихойи исломий берох намегуфт. Ба хотири инки мо тика буридахойи ах марксизм ва тика буридахойи аз исломро кунори хам мегузоштем”.

Нукоти мустанад ва жолиби хастанд. Бидуни шак ,нишон медихадки инхо дар асоси секуляризм ва аксаран чап ва коммунизм буданд ва аз рукеши исломий барои пешбурди ахдофишон истефода мекарданд ва ба қовли хамин Хақшинос ,агар дар Амрикойи лотин буданд он вақт ба жойи мазхаби роиж дар Эрон аз рукеш ва ниқоби насроният истефода мекарданд.

Хуб ,ин вазъи хоким бар идеоложий ва ақидатий ин гурух то инқилоби ۵۷ идома дошт ; баъди аз инқилоб ,зиндониён озод шуданд ва дубора хамон ошуфтаги қаблий дуруст шуд яъни хамон чанд ақидатийки дар дохили инхо буд. Аммо ,баъди аз инқилоб ек иттифоқи жолибийки офтод гурухи аз хамин секуляристхойики аз садоқат ,шахомат ва ғайрат бархурдор буданд аз ин созмон ошуфта даст кашиданд ва тахти унвони созмони пейкор дар рохи озодий табақайи коргар бо хамон бовархои коммунисти ,бидуни ниқоб ва ошкоро ба фаолият пардохтанд. Худишонро ба рохати жузви куффори ошкор карданд чун аз садоқат ,шахомат ва ғайрат бархурдор буданд.

Дар муқобили инхо ,дорудастайи ражабий қарор гирифта будки на журъат,шахомат ва садоқати онхоро дошт ва на тамоюли ба пок кардани худ аз бовархойи секуляристи ва чапро дошт. Ба далили хамин ,бовархойи секуляристий ва чапиро бо адабиёти шибхи исломий баён мекарданд ва адойи мусалмононро дар меоварданд. То инжо метавон ба дорудастайи ражабий на он екики худишро жудо карда ва дунболи кориш рафта буд ва ошкоро чизи дигари шуда буд ,ба хамин дорудастайи ражабийки хануз рукаши шибхи исломий доштанд ва адойи мусалмононро дар меоварданд метавон ба инхо гуфт дорудастайи мунофиқин ва секулярзадахо. Аммо ,замоники инхо сафи худро аз мардум жудо карданд ва баъадхо ,ошкоро ба сафи ноцианал социалистхойи хизби баъси Ироқ пейвастанд дигар наметавон онхоро мунофиқ донист; балки инхо секулярист ва кофари ошкор секуляри хастанд мисли хизби баъас ё баъадхо секулярхойи либиралики аз чапи шудан ками фосила гирифтанд. Секулярхойи либирали хастанд мисли Амрико ,Англиз ,Фаранса ва ………..

Дар ин замонки сафи худишонро ингуна жудо карданд ва ба сафи куффори ошкор пейвастанд,дигар адохои шибхи исломий онхо хам суди бароишон надорад. Ин адохо замони бароишон суд доштки дар дохили мардум гум буданд на алъон.

Дар ин сурат ,фикр намекунам ба кор бурдани каламаи мунофиқин барои алъон дорудастаи ражабий шаръий бошад балки ,бояд онхоро жузви секуляристхойи ошкори чун баъас,Амрико ,Англиз ,Фаранса ва ………донист ва хукми онхо еки аст.

Аз аллохи мутаол хосторемки моро дар фахм ва шиносондани сахихи дини худ ва душманониш ёри бидихад ва масири вахдат ва касби қудратро ба муслимин нишон дихад, ва муслиминро аз олудагихойи секулярзадахо ва азоби мухлики тафарруқ нажот дихад, ва мо ва шуморо бар дини ислом собит қадам нигах дорад ва оқибатимонро ба хейр кунад.

سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ

[۱] هراس شما در سینه‌های ایشان ، بیش از هراس آنان از خدا است ! این بدان خاطر است که ایشان مردمان نفهم و نادانی هستند

[۲] این ( چرخ زدن و از دین برگشتن ) بدان خاطر است که به کسانی که دشمن چیزی هستند که خدا فرو فرستاده است ، گفته بودند : در برخی از کارها از شما اطاعت و پیروی می‌کنیم ! خدا آگاه از پنهان‌کاری ایشان می‌باشد .‏

[۳] و نیز برای این بود که ( نفاق ) منافقان را ظاهر گرداند . منافقانی که چون بدیشان گفته شد : بیائید در راه خدا بجنگید یا ( دست‌کم ) برای دفاع ( از خود ) برزمید ، گفتند : اگر می‌دانستیم که جنگی واقع خواهد شد ، بیگمان از شما پیروی می‌کردیم ( و شما را تنها نمی‌گذاشتیم ! ) آنان در آن روز ( که چنین می‌گفتند ) به کفر نزدیکتر بودند تا به ایمان . ایشان با دهان چیزی می‌گویند که در دلشان نیست ( و گفتار و کردارشان با هم نمی‌خواند ) و خداوند ( از هر کسِ دیگری ) داناتر بدان چیزی است که پنهانش می‌دارند .‏

[۴] منافقان کسانی اند که پیوسته شما را می‌پایند (و در انتظار آن هستند که چه وقت به بلایا و مصائب گرفتار آیید). پس، اگر پیروزی و فتحی از سوی خدا نصیب شما گردید، می‌گویند: مگر جز این است که ما با شما بوده و از جماعت شماییم‌ و ما هم مثل شما مسلمانیم؟ و اگر سهمی (از پیروزی) نصیب کافران گردید، می‌گویند: مگر ما نبودیم که می‌توانستیم (همراه مؤمنان با شما بجنگیم و) بر شما چیره شویم و دست شما را از سر مؤمنان کوتاه کنیم‌؟ (ولی ما رفیق قافله و شریک دزد بودیم و مسلمانان را دلسرد می‌کردیم و برای شما جاسوسی می‌نمودیم و پیوسته در تحریک شما علیه مسلمانان می‌کوشیدیم. بنابراین با شما سهیم خواهیم بود) روز قیامت خداوند میان شما (مؤمنان و چنین منافقانی) داوری خواهد کرد. والله هرگز راهی را قرار نداده که کفار بتوانند از آن راه بر مسلمین غلبه پیدا کنند و خداوند کافران را بر مؤمنان چیره نخواهد ساخت.‏

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум. Душманшиносийи шаръий (۳) шиносойи ижмолий ва равиши бархурд бо куффори пинхони дохилий ё мунофиқин ва секулярзодахо.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ