دارالاسلام امارت اسلامی افغانستان؛ بر فراز شکوفایی

دارالاسلام امارت اسلامی افغانستان؛ بر فراز شکوفایی

به قلم: ابوهاجر خان آبادی

سخنگوی دارالاسلام امارت اسلامی افغانستان، ذبیح‌الله مجاهد اعلام کرد که تنها در سال جاری، از آغاز ماه حمل تاکنون حدود دو میلیون مهاجر دوباره به آغوش وطن بازگشته‌اند.

وی افزود: «تمام این مهاجرین اسکان داده‌ شده‌اند و الحمدلله تا امروز صدای گرسنگی از هیچ‌کس بلند نشده است؛ در حالی‌ که برخی گزارش‌ها پیش‌بینی می‌کردند با بازگشت مردم، بحران و تلف‌شدن از گرسنگی رخ دهد. اما امارت اسلامی با فراهم‌آوردن زیرساخت‌ها و ارائه خدمات لازم، این نگرانی‌ها را به واقعیتی امیدوارکننده تبدیل کرد.»

مجاهد همچنین از رشد قابل توجه اقتصاد کشور سخن گفت و افزود که حجم صادرات دارالاسلام افغانستان اکنون به مرز دو میلیارد دالر در سال رسیده است؛ رقمی که در نظام گذشته از ۸۰۰ میلیون دالر فراتر نمی‌رفت. این افزایش چشمگیر، گواهی از بهبود مدیریت اقتصادی، افزایش تولیدات داخلی و باز شدن دروازه‌های تجارت در سایه‌ی ثبات ملی می‌باشد.

بازگشت میلیون‌ها مهاجر و رشد صادرات، نشان می‌دهد که دارالاسلام امارت اسلامی در مسیر سازندگی، خودکفایی و شکوفایی گام‌های محکم برداشته است؛ و امروز  دارالاسلام افغانستان بیش از هر زمان دیگر به سوی آینده‌ای روشن حرکت می‌کند.

نمونهٔ پیشرفت‌های بزرگ اقتصادی در طی دو سال گذشته: افتتاح پروژ‌ه‌‌های سرک‌سازی در دا خل شهرها؛

  • ساخت کانال‌های آبی خصوصا قوش‌تیپه؛
  • ساخت بند‌های بزرگ آبی در ولایات مختلف کشور؛
  • باز‌سازی سالنگ‌ها که در دورهٔ حکومت سابق به یک رویا مبدل شده بود؛
  • ساخت پروژهٔ کابل جدید در داخل کابل؛
  • افتتاح چاه‌های نفت دریای آمو در ولایت سرپل؛
  • آغاز کارگیری معدن‌ها در ولایات مختلف کشور خصوصا در پنجشیر؛
  • ساخت شاهراه‌های عمومی کشور در ولایت‌های قندهار، زابل و غزنی؛
  • ساخت بندر ترانزیتی بین افغانستان و ترکمنستان و دیگر پیشرفت‌های کوچک و بزرگ در سطح کشور.

امارت اسلامی افغانستان اصل مشکل را فهمیده و در بخش‌های سرمایه‌گذاری و تحول اقتصادی، تصامیم خوب و درخورِ ستایش اتخاذ نموده است وان‌شاءالله که بتواند در مدت زمانِ کم، افغانستان را به شکوفایی و ترقی کامل برساند.

افغانستان طی سال‌های گذشته در چنگ اشغال‌گران غربی بوده است و همیشه اقتصاد افغانستان قربانی جنگ‌های ضد اشغال شده است و تا حالا این‌چنین سر پا نبوده است، که الحمدلله اکنون به برکت وجود نظام اسلامی بازسازی و اقتصاد افغانستان رو به پیش‌رفت و ترقی می‌باشد و ان‌شاءالله در آینده‌ای نه چندان دور شاهد افتتاح پروژه‌های بزرگ‌تری خواهیم بود.

ما به زمانِ بیشتری نیاز داریم تا این‌که بتوانیم طرح‌های بزرگ ومعیاری‌ای در حوزهٔ اقتصاد و پیشرفت بریزیم و گام‌های موثری برداریم. امارت اسلامی افغانستان را اگر با سه چهار سال گذشته مقایسه کنیم در میابیم که امارت اسلامی تا ده‌سال بعد می‌تواند افغانستان را به جایی برساند که کسی فکرش را هم نمی‌کند.

گسترش همکاری‌های دارالاسلام امارت اسلامی افغانستان و دارالاسلام ایران در بخش تولید ادویه و وسایل طبی

گسترش همکاری‌های دارالاسلام امارت اسلامی افغانستان و دارالاسلام ایران در بخش تولید ادویه و وسایل طبی

دارالاسلام امارت اسلامی افغانستان و دارالاسلام ایران بر توسعهٔ همکاری‌ها در عرصهٔ تولید ادویه و تجهیزات طبی تأکید کردند.

ملا عبدالغنی برادر آخند، معاون اقتصادی ریاست‌الوزراء، امروز در دفتر کارش با مهدی پیرصالحی، معاون وزارت صحت ایران و رئیس ادارهٔ غذا و دوا، به‌همراه علی‌رضا بیکدلی سفیر جمهوری اسلامی ایران در افغانستان، دیدار و گفت‌وگو نمود.

در این دیدار، معاون وزارت صحت ایران اعلام کرد که کشورش آماده است همکاری‌های درازمدت خود را با افغانستان در بخش تولید ادویه و وسایل طبی تقویت کند و همچنین صادرات این محصولات به افغانستان را افزایش دهد.

معاون اقتصادی ریاست‌الوزراء با قدردانی از جانب ایرانی، اطمینان داد که امارت اسلامی افغانستان و نهادهای مسئول در این بخش، برای ایجاد همکاری‌های بیشتر و انجام پروژه‌های مشترک، آمادگی کامل دارند.

اقتدار دارالاسلام افغانستان در برابر غلامان حاکم بر پاکستان

اقتدار دارالاسلام افغانستان در برابر غلامان حاکم بر پاکستان

به قلم: ابومحمود کندزی

ذبیح‌الله مجاهد سخنگوی دارالاسلام امارت اسلامی اعلام کرد که دارالاسلام افغانستان مسیرهای تجاری با پاکستان را تنها زمانی بازگشایی خواهد کرد که اسلام‌آباد تضمین رسمی، عملی و قابل اعتماد ارائه دهد و ثابت کند که از این مسیرها برای فشار سیاسی، آزار اقتصادی یا سوءاستفاده علیه مردم افغانستان استفاده نخواهد شد.

او توضیح داد که پاکستان پیش‌تر به‌صورت غیرقانونی راه‌های تجاری و ترانزیتی را مسدود کرده و آن را به ابزار فشار بدل ساخته که ضرر آن به مردم دو کشور رسیده است.

مجاهد همچنین گفت که دارالاسلام افغانستان نیازهای تجاری خود را از کشورهای متعدد تأمین می‌کند و وابسته به یک مسیر نیست.

این موضع‌گیری پیام روشن دارد: دارالاسلام امارت اسلامی منافع ملّت مسلمان افغانستان را معامله نمی‌کند و هیچ فشار سیاسی از سوی غلامان حاکم پاکستان پذیرفته نخواهد شد، غلامانی که پیمانکار آمریکا هستند و سیاستهای آمریکا را در منطقه پیاده می کنند.

تاریخ خود را بشناسید. ۲۶ نوامبر ۱۹۹۴. اولین حمله به پایتخت چچن: شکست واحدهای تانک روسیه

تاریخ خود را بشناسید. ۲۶ نوامبر ۱۹۹۴. اولین حمله به پایتخت چچن: شکست واحدهای تانک روسیه

به قلم: کارزان شکاک

در ۲۶ نوامبر ۱۹۹۴، «اپوزیسیون چچن» طرفدار مسکو، با حمایت فعال کرملین، تلاش کرد تا رئیس جمهور جمهوری چچن ایچکریا (CRI) یعنی جوخار دودایف را سرنگون کند.

شکست در تصرف مسلحانه قدرت توسط به اصطلاح “نیروهای مخالف” انگیزه‌ای برای تجاوز نظامی آشکار و آغاز جنگی گسترده در ۱۱ دسامبر ۱۹۹۴ شد.

در سپیده دم ۲۶ نوامبر، واحدهای مسلح “مخالفان چچنی” طرفدار مسکو، تحت پوشش تانک‌های روسی از لشکرهای کانتمیروفسکایا و تامانسکایا و با پشتیبانی نیروی هوایی روسیه از سه طرف، وارد شهر گروزنی (سولژ-گالا، که اکنون جوخار نام دارد) شدند.

فرماندهی واحدهای “مخالف” را عمر آوتورخانوف، شهردار خودخوانده ناحیه نادرچنی چچن، که خود را رئیس “شورای موقت چچن” اعلام کرده بود، بیسلان گانتامیروف، شهردار سابق پایتخت چچن، و روسلان لابازانوف، جنایتکار، بر عهده داشتند.

این قیام شامل تقریباً ۴۰۰۰ شبه‌نظامی طرفدار مسکو از میان خائنین محلی و تقریباً ۱۰۰ خودروی زرهی بود که توسط پرسنل ارتش روسیه که توسط سرویس امنیت فدرال آن زمان (که اکنون سرویس امنیت فدرال است) استخدام شده بودند، هدایت می‌شدند.

استخدام مستقیم توسط سواستیانوف، رئیس سرویس امنیت فدرال مسکو، و شخصاً توسط استپاشین، رئیس سرویس امنیت فدرال، انجام شد.

در نبردهای شدیدی که در طول روز ادامه داشت، شورشیان و نیروهای تانک روسی کاملاً شکست خورده و از شهر فرار کردند.

در ۲۶ نوامبر، تقریباً ۲۰ تانک، ۱۸ خودروی جنگی پیاده نظام و ۲۳ نفربر زرهی در گروزنی (جوخار) منهدم شد. سه تانک، هشت نفربر زرهی و چهار خودروی جنگی پیاده نظام به غنیمت گرفته شد.

طبق برآوردهای مختلف، بین ۳۰۰ تا ۴۵۰ شورشی و تقریباً ۷۰ مزدور روسی در طول نبرد گروزنی کشته شدند.

صدها شبه نظامی طرفدار مسکو زخمی شدند. بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ نفر از شرکت کنندگان در حمله مسلحانه، از جمله ۳۵ افسر از لشکرهای تامان و کانتمیروفسکایا، و همچنین تقریباً ۳۰ سرباز و پرسنل از سرویس امنیت فدرال روسیه، به اسارت درآمدند.

۲۶ نوامبر آغاز تهاجم مسلحانه آشکار روسیه به چچن بود. این روز آغاز جنگ روسیه و چچن محسوب می‌شود که به جهاد پان قفقازی تبدیل شد.

جوهر دودایف، روز ۲۶ نوامبر را در جمهوری چچن ایچکریا به عنوان روز نیروهای مسلح اعلام کرد.

پیامی به حسن صوفان که هم اکنون ذلیل دست جولانی و تحالف تحت پرچم آمریکا شده و به آداب حیض و نفاس و … مشغول است

پیامی به حسن صوفان که هم اکنون ذلیل دست جولانی و تحالف تحت پرچم آمریکا شده و به آداب حیض و نفاس و … مشغول است

ترجمه: کارزان شکاک

ای بیچاره!

یادت هست زمانی را که ما تو را با فشار و اصرار وادار کردیم تا رهبری «أحرار الشام» را بپذیری؟

آن روز به من گفتی: «به من رسیده که جولانی گفته است: از هیچ‌کس در احرار نمی‌ترسم جز حسن صوفان.»

به تو گفتم: «جولانی تو را به کنار رود عاصی می‌برد و تشنه بازمی‌گرداند!»

و از من رنجیدی.

اما بااین‌حال، تو در برابر تجاوز و ظلم او ایستادی و به‌خوبی هم موفق شدی، و توانستید این مناطق را از او پس بگیرید: معرة النعمان، خان العسل، دارة عزة و به‌عنوان «جبهة تحریر سوریه» (احرار الشام – صقور الشام – الزنکی) نوعی توازن در برابر هیئت جولانی ایجاد کردید.

امّا بعد چه شد؟ چه بر سرت آمد؟

آمدی و بهترین الگوی احیای شورا در یک جماعت اسلامی، از زمان پایان خلافت راشده تا امروز ــ یعنی حدود ۱۴۲۰ سال ــ را درهم شکستی.

در حرکت أحرار الشام، مجلس شورا قدرت برتر بود و «امیر» تنها یک مجری بود که بدون رجوع به شورا نمی‌توانست تصمیم‌گیری کند.

ولی تو آمدی و شورا را مصادره کردی و راه و روش جولانی را پیش گرفتی، با بهانه‌هایی سست و بی‌پایه.

پس از آنکه مجلس شورا سه بار به تو هشدار داد و تو همه را رد کردی، در نهایت تو را عزل کردند.

تا این‌جا هنوز فاجعه‌ای نبود.

اما بعد چه کردی؟

به هیئت (تحریر الشام) پناه بردی و با کمک آن‌ها علیه رهبری أحرار الشام کودتای نظامی انجام دادی.

ابو عبیده را به‌صورت صوری در رأس گذاشتی، امّا چند ماه بعد کار أحرار الشام پایان یافت و تبدیل شد به یک «لشکر» کوچک درون هیئت.

و خودت نیز شدی یک فرمانده درجهٔ پنجم زیر دست احمدالشرع.

پس از «آزادسازی» نیز، الشرع تو را فریب داد: به شما گفت: «شما کمیتهٔ مشورتی هستید.»

سپس شما را در «کمیتهٔ صلح اجتماعی» گذاشت؛ آن‌هم بدون هیچ اختیار و صلاحیتی.

و در پایان، تنها مقام باقی‌مانده برایت ــ مهر ختم‌شده ــ این شد که خطيب جمعه باشی.

این سرنوشتِ هر کسی است که پیش از «تحریر» با یک ظالم و باغی همراه شود

و در برابر ظلم، زندانی‌کردن و ساکت‌کردن ۲۱۰ زندانی ادلب خاموش بماند.

تو به نزدیکان خود می‌گویی:

«این مرد، تمام کشور را بلعیده؛ نمی‌دانیم با دولت‌ها چه می‌کند. در داخل هم هر کاری دلش بخواهد از سر خودش انجام می‌دهد.»

به سوی پروردگارت توبه کن و به حقّ بلند بگو.

تو خوب می‌دانی: جایز نیست زیر ولایتِ ظالم قرار بگیری، وقتی توان کاهش ظلم او را هم نداری.

 دارالاسلام افغانستان و دارالاسلام ایران؛ هوشیاری در برابر پروژه‌های تفرقه‌افکن

 دارالاسلام افغانستان و دارالاسلام ایران؛ هوشیاری در برابر پروژه‌های تفرقه‌افکن

کاتب: فضل احمد هراتی

در روزهایی که در مرزهای افغانستان با ایران رخدادهای ناگوار امنیتی گزارش می‌شود، بعضی‌ها گمان می‌کنند سکوت حکومت امارت اسلامی به معنای بی‌تفاوتی است؛ در حالی‌که این سکوت، سیاست خویشتنداری و تدبیر در روابط است، نه عقب‌نشینی و نه انفعال.

همزمانی ناامنی‌ها در مرزهای ایران و تاجیکستان و همچنین بسته شدن مرز با پاکستان، اتفاقی ساده نیست؛ بلکه نشانه‌ای روشن از تحرک شبکه‌هایی است که مأموریت‌شان تخریب روابط دو دارالاسلام یعنی امارت اسلامی افغانستان و جمهوری اسلامی ایران است.

دست‌هایی که سال‌هاست از لاهور و دیگر اتاق‌های تاریک سیاست، برای شعله‌ور کردن اختلاف میان مسلمانان منطقه سرمایه‌گذاری کرده‌اند، امروز نیز در تلاش‌اند جنگ روانی، ناامنی مرزی و بدبینی متقابل ایجاد کنند تا راه‌ ارتباط و همسویی مسلمانان بسته بماند.

این پروژه‌ها، همان پیمانکاران ترامپ و محور آمریکا هستند که نمی‌خواهند دو کشور مسلمان با هم همسو باشند، چون یک پارچگی امت اسلامی بزرگ‌ترین تهدید برای منافع کفر جهانی است.

بنابراین بر دولت ایران نیز واجب است با دقت، نفوذ جریانات خرابکار و مشکوک را که به نام دفاع از وطن اما با هدف ایجاد تفرقه میان دو دارالاسلام عمل می‌کنند شناسایی و مهار کند.

چرا که دشمن امروز نه فقط با توپ و تانک، بلکه با فتنه، تحریک رسانه‌ای و عملیات مرزی نیابتی وارد می‌شود.

باذن الله، افغانستان و ایران اگر با هم باشند، محور شر نمی‌تواند هیچ‌کدام را بشکند و تقابل دو کشور خواست واشنگتن و اسلام آباد است، نه خواست امت اسلام و آینده منطقه را عقلانیت، اتحاد و بستن راه نفوذ بیگانگان تعیین خواهد کرد.

دارالکفر طاری پاکستان با خودفروختگان داخلی، میزگرد تفرقه برگزار می‌کند

دارالکفر طاری پاکستان با خودفروختگان داخلی، میزگرد تفرقه برگزار می‌کند

به قلم: حافظ اسامه حقانی

چهره‌ی فرسودهٔ تعصب و قوم‌گرایی در سرزمین دارالاسلام امارت اسلامی افغانستان ما دیگر رنگ باخته است.

امروز ملت افغانستان بیش از هر زمان، هدف توطئه‌ها و نقشه‌های استخباراتی قرار دارد. گزارش‌های موثق نشان می‌دهد که استخبارات دارالکفر پاکستان با بهره‌گیری از برخی عناصر خودفروختهٔ داخلی، نشست‌های آنلاین برگزار کرده و زیر شعار «ما افغان نیستیم» به تفرقه و تضعیف وحدت ملت می‌پردازد.

آیا واقعاً دارالکفر طاری پاکستان دوست ملت افغانستان است؟ این پرسشی است که هر انسان آزاده‌ای باید در آن تأمل کند.

دیروز همین خودفروختگان ما را «دال‌خور» و «پروردهٔ پنجاب» می‌خواندند؛ اما امروز چهره‌های واقعی آنها برای مردم روشن شده است. ملت دریافته که چه کسانی غلام سیاست‌های بیگانه‌اند و چه کسانی در مسیر وحدت، امنیت و آبادی سرزمین قدم برمی‌دارند.

الحمدلله دارالاسلام امارت اسلامی افغانستان در مدت کوتاهی توانسته امنیت را برقرار سازد و گام‌های مؤثری به سوی خودکفایی اقتصادی بردارد؛ به طوری که بیش از ۵۰٪ نیازمندی‌های کشور از منابع داخلی تأمین می‌شود.

خطاب ما به مزدوران دارالکفر و خودفروختگان داخلی:

شما که بیست سال بر این سرزمین حاکم بودید، چه کردید؟

چند دختر افغان را مهندس ساختید؟

چند پروژهٔ عمرانی ایجاد کردید؟

چه نشانه‌ای از آبادانی به یادگار گذاشتید؟

اکنون فقط سه سال دیگر صبر کنید تا جهان ببیند که افغانستان چگونه—به اذن الله—نه‌تنها خودکفا، بلکه صادرکنندهٔ انرژی و تولیدات خواهد شد.

إن شاءالله

پایان بی‌دستاورد نشست دارالاسلام  امارت اسلامی افغانستان و پاکستان در ریاض و فشارهای محور ریاض–آنکارا– دوحه برای کشاندن دارالاسلام  به «جنگ علیه اسلامگرایان»

پایان بی‌دستاورد نشست دارالاسلام  امارت اسلامی افغانستان و پاکستان در ریاض و فشارهای محور ریاض–آنکارا– دوحه برای کشاندن دارالاسلام  به «جنگ علیه اسلامگرایان»

به قلم: ابوهاجر خان آبادی

رسانه‌های  پاکستانی اعلام کردند گفت‌وگوهای میان هیئت دارالاسلام امارت اسلامی افغانستان و  پاکستان در عربستان سعودی بدون هیچ دستاورد و توافق مشخصی پایان یافته است. به گزارش منابع پاکستانی، مذاکرات به‌سرعت و در مدت کوتاهی خاتمه یافت و دو طرف نتوانستند بر سر هیچ سازوکار عملی برای حل اختلافات جاری به نتیجه برسند.

اما در پسِ این بن‌بست، محور دارالکفرطاری آل‌سعود، ترکیه و قطر در تلاش است تا دارالاسلام امارت اسلامی افغانستان را به نرمش، سازگاری و ورود به پروژهٔ آمریکایی «جنگ علیه اسلامگرایان شریعت‌گرا» وادار کند؛ همان برچسبی که آمریکا آن را «مبارزه با تروریسم» می‌نامد و بر سرزمین‌های اسلامی تحمیل کرده است.»

این فشارها در حالی افزایش یافته که نمونهٔ اخیر خیانت مرزداران شام آشکار است: ابو محمد جولانی یا همین احمدالشرع جدید.

حاکمی که یک سال است دمشق به او سپرده شده، چند روز پیش رسماً در کنار آمریکا ایستاد تا در جنگ علیه جهاد اسلامی فلسطین، حماس، حزب‌الله، القاعده و سپاه پاسداران دارالاسلام ایران و دیگر گروه‌های اسلامی جهادی مشارکت کند؛ همان الگویی که امروز می‌خواهند بر دارالاسلام امارت اسلامی افغانستان نیز تحمیل کنند.

دارالاسلام امارت اسلامی افغانستان در برابر این خواست‌های دارالکفر ها مزدور ایستاده است؛ خواست‌هایی که هدف آن کمرنگ‌سازی استقلال سیاسی دارالاسلام امارت اسلامی افغانستان  قدرت جهادی و کشاندن دارالاسلام امارت اسلامی افغانستان به اردوگاه ضداسلامگرایان است.

و در نگاه جریان‌های منتقد، امروز صف‌بندی منطقه چنین توصیف می‌شود: دارالاسلام امارت اسلامی افغانستان و دارالاسلام ایران و گروههای جهاد ی مقاومت اسلامی در یک‌سو؛ و در سوی دیگر دارالکفر های طاری پاکستان، آل‌سعود، ترکیه، قطر و دیگر دولت‌هایی که به‌زعم منتقدان در فشار بر دارالاسلام  امارت اسلامي افغانستان همسو عمل می‌کنند.

هم جبهات مشخص هستند و هم دشمنان اصلی و هم توطپه هایشان.

جبهه ی هر اهل دعوت و جهادی آنجاست که بر علیه آمریکا و غرب و صهیونیستها و شرکایشان جهاد و جنگ می شود.

اجازه ندهیم دشمنان کافر و محارب خارجی به همراه حکومتهای مرتد و دست نشانده ی بر مسلمین جبهه و نوک اسلحه های ما را تغییر دهند.

«پهپادهای مرموز» بر فراز اروپا. آیا آنها واقعاً مرموز هستند؟ (۲)

«پهپادهای مرموز» بر فراز اروپا. آیا آنها واقعاً مرموز هستند؟ (۲)

به قلم: کارزان شکاک

“دیوار پهپاد”: یک ایده یا یک آرمان‌شهر؟

در پاسخ به تهدید فزاینده پهپادها، سیاستمداران و کارشناسان نظامی اروپایی مفهوم “دیوار پهپاد” – یک مانع دفاعی در امتداد مرزهای روسیه و بلاروس – را پیشنهاد می‌دهند. این ایده مستلزم استقرار شبکه‌ای از رادارهای پیشرفته، سیستم‌های پارازیت سیگنال و رهگیرهای ضد پهپاد است.

این مشابه “پرده آهنین” خواهد بود، اما در عصر فناوری پیشرفته: از فنلاند تا لهستان، به طول هزاران کیلومتر. این پیشنهاد جدید نیست. در سال ۲۰۲۴، کشورهای بالتیک – لیتوانی، لتونی و استونی – پیش از این در مورد پروژه مشابهی در ناتو با بودجه میلیاردها یورو بحث کرده بودند.

با این حال، امکان‌سنجی “دیوار” به طور جدی مورد تردید است. چالش‌های لجستیکی بسیار زیاد است: ساخت چنین سیستمی نیاز به هماهنگی بین ده‌ها کشور دارد که به خودی خود یک سردرد سیاسی ایجاد می‌کند.

هزینه این طرح ده‌ها میلیارد یورو تخمین زده می‌شود، از جمله خرید تجهیزات از تولیدکنندگان آمریکایی و اسرائیلی مانند رافائل و ریتیون.

محدودیت‌های فنی حتی وخیم‌تر هستند. کارشناسان خاطرنشان می‌کنند که این «دیوار» ممکن است در برابر انبوهی از پهپادهای خودکار یا آن‌هایی که از هوش مصنوعی برای فرار از تداخل استفاده می‌کنند، بی‌اثر باشد.

پهپادهای مدرن، از جمله مدل‌های تجاری مانند DJI، به راحتی برای استفاده نظامی اصلاح می‌شوند و در مقایسه با سیستم‌های دفاعی، هزینه بسیار کمی دارند. علاوه بر این، مرز اتحادیه اروپا با روسیه یک خط پیوسته نیست: جنگل‌ها، رودخانه‌ها و مناطق شهری، استقرار را پیچیده می‌کنند.

طرفداران این پروژه، مانند وزیر دفاع لهستان، استدلال می‌کنند که «دیوار پهپاد» نه تنها دفاعی است، بلکه نشانه‌ای از عزم و اراده نیز هست. با این حال، منتقدان آن را به عنوان حواس‌پرتی از اقدامات واقعی می‌دانند: تقویت امنیت سایبری و دیپلماسی. در چارچوب رویدادهای جاری در مورد فرودگاه‌ها، چنین دیواری می‌تواند از تشدید تنش جلوگیری کند، اما فقدان آن در حال حاضر به پارانویا در اروپا دامن می‌زند.

چشم‌اندازها و نتیجه‌گیری‌ها

پهپادهای مرموز بر فراز فرودگاه‌های اروپایی چیزی بیش از یک کنجکاوی ساده هستند، بلکه یادآور شکنندگی حریم هوایی در عصر فناوری‌های در دسترس هستند.

در حالی که تحقیقات ادامه دارد و ناتو گشت‌زنی‌ها را افزایش می‌دهد، مسئله ارتباط روسیه همچنان بی‌پاسخ مانده است. در مورد «دیوار پهپاد»، اجرای آن بلندپروازانه به نظر می‌رسد اما به نتیجه نرسیده است: «اگر»های زیادی در جهانی که پهپادها سریع‌تر از پدافندها در حال تکامل هستند، وجود دارد.

اروپا با یک انتخاب روبروست: سرمایه‌گذاری در پروژه‌های بزرگ یا تمرکز بر راه‌حل‌های انعطاف‌پذیر و محلی؟ در هر صورت، این حوادث نیاز به گفتگوی جهانی در مورد تنظیم مقررات پهپادها را برجسته می‌کند.

همانطور که یکی از تحلیلگران اشاره کرد، «آسمان دیگر فقط متعلق به هواپیماها نیست – به میدان نبرد سایه‌ها تبدیل شده است.» آینده نشان خواهد داد که اروپا چقدر برای چنین سناریویی آماده است.

«پهپادهای مرموز» بر فراز اروپا. آیا آنها واقعاً مرموز هستند؟ (۱)

«پهپادهای مرموز» بر فراز اروپا. آیا آنها واقعاً مرموز هستند؟ (۱)

به قلم: کارزان شکاک

پهپادهای مرموز بر فراز فرودگاه‌های اروپا: «دیوار پهپادی» علیه روسیه چقدر واقع‌بینانه است؟

در ماه‌های اخیر، آسمان فرودگاه‌های بزرگ اروپا صحنه حوادث مرموزی شده است. پهپادهای ناشناس که شب‌ها در ارتفاع پایین ظاهر می‌شوند، باعث اختلال در پروازها و افزایش اقدامات امنیتی می‌شوند.

این رویدادها سوالاتی را در مورد امنیت ملی، دخالت احتمالی قدرت‌های خارجی و اثربخشی سیستم‌های دفاعی مدرن مطرح می‌کنند.

بر اساس یک انتشار اخیر در MSN، ما وضعیت را بررسی و چشم‌اندازهای «دیوار پهپادی» پیشنهادی – مانعی در برابر تهدیدات بدون سرنشین از روسیه – را ارزیابی خواهیم کرد.

موج پروازهای مرموز: آنچه شناخته شده است؟

گزارش‌های مربوط به پهپادهای مشکوک بر فراز فرودگاه‌های اروپایی از اوایل پاییز ۲۰۲۵ آغاز شد. به گفته مقامات هوانوردی اروپا، چنین حوادثی در آلمان، هلند و بریتانیا ثبت شده است.

در هر مورد، پهپادهای ناشناس در ارتفاع پایین – بین ۵۰ تا ۲۰۰ متر – عمدتاً در تاریکی مشاهده شدند که مشاهده بصری و شناسایی را دشوار می‌کرد.

به عنوان مثال، در آلمان، پهپادها بر فراز فرودگاه فرانکفورت مشاهده شدند، جایی که برخاستن و فرود هواپیماها برای چند ساعت متوقف شد و صدها پرواز را به تأخیر انداخت.

حوادث مشابهی در فرودگاه شیپول در آمستردام (هلند) و فرودگاه هیترو (بریتانیا) رخ داد، جایی که سرویس‌های امنیتی محلی پروتکل‌های هشدار بالا را فعال کردند.

وزارتخانه‌های دفاع اروپا و نهادهای نظارتی هوانوردی، مانند EASA (آژانس ایمنی هوانوردی اروپا)، در حال هماهنگی تحقیقات هستند، اما هنوز یافته‌های خود را در مورد منشأ پهپادها به طور عمومی منتشر نکرده‌اند.

ناتو نقش کلیدی در نظارت دارد و کارشناسان مسیرهای پرواز و سیگنال‌های رادیویی را تجزیه و تحلیل می‌کنند. تاکنون هیچ مدرک تأیید شده‌ای مبنی بر دخالت هیچ کشوری وجود ندارد. با این حال، با توجه به روابط پرتنش در بحبوحه درگیری‌های جاری در اوکراین، گمانه‌زنی‌ها ناگزیر به روسیه اشاره دارند.

کارشناسان ناشناس امنیت هوانوردی تأکید می‌کنند: «پهپادها را می‌توان از راه دور کنترل کرد، که ردیابی آنها را بسیار دشوار می‌کند.» آنها می‌گویند رادارهای مدرن در تشخیص پهپادهای کوچک و در حال پرواز در ارتفاع پایین که می‌توانند به راحتی خود را به عنوان دستگاه‌های غیرنظامی پنهان کنند، ضعیف هستند.

این حوادث منحصر به فرد نیستند. حوادث مشابه در سال‌های ۲۰۲۳-۲۰۲۴ بر فراز پایگاه‌های ایالات متحده یا در منطقه بالتیک را در نظر بگیرید، جایی که پهپادها اغلب با عملیات شناسایی روسیه مرتبط بودند.

در اروپا، آنها آسیب‌پذیری زیرساخت‌های حیاتی را برجسته می‌کنند: فرودگاه‌ها نه تنها مراکزی برای مسافران، بلکه مراکز استراتژیک برای لجستیک و حمل و نقل نیز هستند.