نویسنده: admin

همگام با مجاهدین غزه، ایران در سودان با اسرائیل و صهیونیستهای عرب در حال جنگ است

 به قلم: مسعود سنه ای

جنگ کنونی با آمریکا و شرکا و مزدوران آن چون اسرائیل و صهیونیستهای عرب حالت سیتماتیک دارد و جبهه ای فراگیر است.

یعنی به عنوان مثال هم اکنون ایران در یمن و غزه و لبنان و سودان و عراق و اوکراین در حال جنگ مستقیم نظامی با آمریکا و شرکای آمریکاست و اینکه کسی بگوید ایران وعده صادق ۳ را در مورد صهیونیستها انجام نداد یا آمریکا را رها کرده و… یا یک جاهل به مسائل جنگی است یا یکی از مجریان جنگ روانی دشمن است که قصد دارد قدرت نظامی و دیپلماتیک ایران را زیر سوال ببرد و میان مردم احساس خودکم بینی و یاس و ناامیدی درست کند.

در سودان به صورت مشخص، آمریکا و اسرائیل و صهیونیستهای عرب چون امارات از نیروهای شورشی پشتیبانی سریعRSF)) به رهبری “ژنرال حمیدتی” حمایتهای بی دریغی کردند و جنایات فجیعی در حد جنایات صهیونیستها در غزه را مرتکب شدند که دنیا را تکان داد، تمام دنیا نظاره گر این جنایات بود و هیچ واکنشی به کشتار اینهمه مسلمان نشان نمی داد تا اینکه دارالاسلام ایران از طریق حمایت از عبدالفتاح البرهان، رئیس‌جمهوری سودان و فرمانده نیروهای مسلح وفادار به عمر البشیرSAF))، رهبر سابق اسلام‌گرا و همچنین از طریق یک “سازمان چتر” معروف به “کیزان” متشکل از عناصر پراکنده از ارتش عادی و واحدهای شبه‌نظامی به دفاع از مردم اهل سنت سودان پرداخت و با کمک‌های نظامی و فنی، از جمله تحویل پهپادهای رزمی مهاجر-۶ ساخت ایران نقش مهمی در شکست آمریکا و اسرائییل و مزدورانشان در سودان و نجات مردم اهل سنت سوریه دارد.

دیروز ۲۰فروردین هم محموله جدید تسلیحاتی دارالاسلام ایران به سودان رسید.

در این صورت سودان هم در کنار حماس و جهاد اسلامی فلسطین و غیره بخشی از جبهه ی مقاومت در برابر آمریکا و صهیونیستهای عبری و عرب در منطقه شده است و هرگونه پیروزی آنها پیروزی ایران محسوب می شود.

آیا جنگ دارالاسلام ایران با آمریکا و اسرائییل را از این زاویه نگاه کرده اید؟ همان زاویه ای که دشمنان هم خوب آنرا می بینند و از عوامل بازدارنده در برابر دخالتهای بیجای آنها شده است؟

دارالاسلام پیوسته در جنگ با این دشمنان است بخصوی با آمریکا که به قول شیخ اسامه بن لادن تقبله الله، آمریکا «سرافعی» است و باید بر آن تمرکز کرد که با له شدن «سرافعی» در سرزمینهای اسلامی، سایر اعضای آن مثل طاغوتهای آل سعود و اسرائیل و اردن و مصر و بحرین و … هم خودبه خود نابود می شوند.

احوال اطاعت از امیر در جهاد

کاتب: أبومحمود کندزی

گاه پرسیده می شود که اطاعت از امیران در کدام امور لازم و در کدام امور لازم نیست؟

در جواب باید گفت که برای اطاعت امیران سه حالت می‌باشد:

اول: اطاعت کردن از امیران در آن اموری که الله عزوجل بر آن فرمان داده است، این نوع اطاعت به اجماع امت واجب می‌باشد.

دلیل: از انس بن مالک (رضی الله عنه) روایت شده که رسول الله ﷺ فرمود: «اسْمَعُوا وَأَطِيعُوا، وَإِنِ اسْتُعْمِلَ عَلَيْكُمْ عَبْدٌ حَبَشِيٌّ، كَأَنَّ رَأْسَهُ زَبِيبَةٌ» [رواه البخاری]

از امیر طاعت کنید و سخنش را قبول کنید، اگر چه بالای شما یک غلام حبشی امیر مقرر گردد گویا سَرش به اندازه کشمش باشد.

دوم: پذیرفتن حکمش در گناه: این نوع اطاعت به اجماع امت حرام است.

دلیل: از ابن عمر (رضی الله عنه) نقل شده که از رسول الله ﷺ نقل کرده؛ که فرموده: “السَّمعُ والطَّاعةُ حقٌّ مَا لَم یؤمَر بالْمَعصِیَةِ، فإِذا أُمِرَ بِمَعصیةٍ فَلاَ سَمعَ ولا طاعَةَ”.[رواه البخاری والمسلم]

پذیرفتن حکم امیر لازمیست تا زمانی که به گناه فرمان نداده باشد، پس زمانی که به گناه فرمان داد، سپس از امیر اطاعت و حکم او پذیرفته نمی‌شود.

سوم: پذیرفتن سخن امیر در امور جنگی، سیاسی و غیره اما وقتی که بر خلاف شریعت نباشد: پس در این هم به اندازه توان اطاعت واجب می‌باشد، تا زمانی که چنین مشقت و تکلیفی نباشد که از توان شخص بیرون شود.

قال کاسانی (رحمه الله): “ولو أمرهم بشئ لایدرون أینتفعون به أم لا فینبغي لهم ان یطیعوه فیه إذا لم یعلموا کونه معصية لأن اتباع الإمام في محل الإجتهاد واجب کاتباع القضاة في مواضع الإجتهاد.”

[بدائع الصنائع: ۱۰۰/۷]

کاسانی (رحمه الله) گفته است: اگر امیر به مجاهدین به چنین چیزی فرمان دهد که اینها ندانند در آن نفعی برایشان حاصل می‌شود یا خیر؟ پس در چنین امر هم بالایشان لازم است که فرمانش را قبول کنند، وقتی که گناه بودن این کار برایشان ثابت نشده باشد، زیرا اطاعت امیر در امور اجتهادی واجب است، به مانند (اطاعت از) قاضی در مسائل اجتهادی.

لندغران کلان و عمده فراری های مخالف ا.ا.افغانستان

به قلم: ابومحمود کندزی

لندغرانی که ۲۰ سال برای آمریکا و ناتو و سایر کفار اشغالگر غلامی کردند و با همینی اربابان خود سرزمین افغانستان را از نجاست خود پاک کردند هم اکنون در چگونگی برخورد با ا.ا.افغانستان به دو دسته ی عمده و با دو خط مشی مختلف تقسیم شده اند:

دسته ای که مذاکره و گفتگو را بر راه حل نظامی ترجیح می دهند. مثل «شورای عالی مقاومت ملی برای نجات افغانستان» که در ترکیه مستقر است  و«حرکت ملی صلح و عدالت» به رهبری حنیف اتمر

دسته ی دیگر بر جنگ و عملییاتهای کور نظامی تاکید دارد؛ مثل «جبهه مقاومت ملی افغانستان» و «جبهه آزادی»

این دو دسته از لندغران کلان هم هر یک اکثرا بر اساس مسائل قومیتی و جغرافیایی و زبانی شکل گرفته اند؛ مثلاً «شورای عالی مقاومت ملی برای نجات افغانستان» عمدتا تاجیک، ازبک و هزاره محور است. «جبهه مقاومت ملی افغانستان» و «جبهه آزادی» عمدتا تاجیک محور، «حرکت ملی صلح و عدالت» پشتون محور و «حزب عدالت و توسعه» هزاره محور هستند. هر چند در برخی از این تشکیلات، از اقوام دیگر هم حضور دارند، اما این حضور به قدری کمرنگ است که می‌توان آن را نادیده گرفت.

این لندغران همگی ۲۰ سال شاهد جنایات آمریکا و متحدین آمریکا در افغانستان بودند و همچون سگان بوکش در اختیار این کفار اشغالگر بودند و دستشان به خون و ناموس مردم مسلمان افغانستان آلوده است.

بهترین فرصت برای آنها استفاده از عفو عمومی بود اما عده ای حماقت کردند و عده ای هم از ترس مردم خود، حتی در صورت عفو از سوی ا.ا.افغانستان جرئت ماندن در افغانستان نداشتند

دکتر همام البلوی، مجری عملیات استشادی بر جاسوسان آمریکا و اردن در افغانستان

به قلم: خالد سیف الله المسلول

در ابتدای سال ۲۰۰۹ بود که نیروهای اطلاعاتی به خانه البلاوی هجوم برده و او را به اتهام تبلیغ گروه های افراطی در ساعات پایانی شب به زندان بردند .چند ساعت پس از دستگیری با شکنجه های روحی و جسمی، ضرب و شتم و کم خوابی مواجه شد.او ابتدا از همکاری امتناع کرد، اما به زودی در زیر شکنجه تاب نیاورد و به حمایت خود از برخی از ایده های القاعده اعتراف کرد.سه روز بعد آزاد شد، اما با دست و پایی شکسته و در اختیار سرویس‌های اطلاعاتی قرار گرفت.

علی بن زید، افسر اطلاعاتی اردنی وظیفه یافت تا با البلاوی دوست شود و اعتماد او را جلب کند و از هوش و محبوبیت او در تریبون ها سوء استفاده کند.البلاوی چاره ای جز پاسخ به درخواست های مکرر بن زید برای کمک برای دستیابی به تروریست ها نداشت که تکرار می کردند:دیدگاه اسامه بن لادن از اسلام تحریف شده است.

البلاوی به نشانه موافقت تاکتیکی برای کار با اطلاعات سرش را تکان داد.البلاوی به زودی اردن را ترک کرد و وانمود کرد که برای تکمیل تحصیلات خود به ایالات متحده سفر می کند.اما مقصد واقعی او پیشاور پاکستان بود که پایگاه گروه های اسلامی بود.

دکتر اردنی به عنوان جاسوس وارد پاکستان شد… تماس و اطلاعات با او برای روزها قطع شد و این موضوع علی بن زید را نگران کرد، اما او به زودی به ارتباطات بازگشت و اطلاعاتی از دیدارهایش با جهادگران طالبان به همراه داشت و تمایل خود را برای رفتن به منطقه فتاء “منطقه قبایلی نیمه خودمختار واقع بین افغانستان و پاکستان” اعلام کرد.

این تمایل با توجه به خطرات این مأموریت و عدم آموزش و تجربه البلاوی، بحث های شدیدی را در میان سرویس های اطلاعاتی اردن و آمریکا برانگیخت.با این حال، تصویب شد که با نام رمز جدید، “Wolf” ارسال شود.با وعده پاداش هنگفت اگر موفق شود به شخصیت مهمی برسد.

پایان سال ۲۰۰۹تحول ناگهانی در عملکرد البلاوی به عنوان یک جاسوس هیجان انگیز و غیرمنتظره بود. البلاوی، بیمار جدیدی را که ایمن الظواهری نام دارد معالجه می کند. وی بعدا از طریق ایمیل شرحی از وضعیت سلامت الظواهری و اطلاعاتی در مورد سابقه سلامتی وی ارسال کرد که دقیقاً با اطلاعاتی که سیا از اطلاعات مصر به دست آورده بود مطابقت داشت.

عملیات چرخش چشمگیری داشت و البلاوی منبع قابل اعتمادی به نظر می رسید.شور و شوق مقامات آمریکایی و اردنی افزایش یافت.پس از اینکه البلاوی فاش کرد که با بیمار جدیدش برای پیگیری ملاقات دیگری موافقت کرده است، ساختمان‌های استخباراتی کابل تا عمان تا لنگلی (مرکز سیا در ویرجینیا) به لرزه افتاد.

آخرین باری که سیا متوجه ایمن الظواهری شد در سال ۲۰۰۶ بود.افسران سیا خلاصه ای از عملیات را به رئیس جمهور آمریکا ارائه کردند:”هیچ چیزی در مورد روند منطقی نیست” با این حال، بن زید افسر اطلاعاتی اردن بر ادامه کار اصرار داشت و علی بن زید افسر اطلاعاتی اردن به همراه دارن لابونت افسر سیا به افغانستان سفر کرد تا با البلاوی ملاقات کند.

افسران سیا و اردنی در روزی که میخواستند تولد البلاوی را جشن بگیرند از وی دعوت کردند تا به پایگاه نظامی خوست بیاید.البلاوی نیز این دعوت را پذیرفت اما این جلسه با فاجعه ای پایان یافت زیرا البلاوی بدون بازرسی از دروازه های پایگاه نظامی خوست عبور کرد و با منفجر نمودن واسکت انفجار اش۷ افسر سیا و علی بن زید افسر اطلاعاتی اردن را کشت و ۶ نفر دیگر را زخمی کرد.

البلاوی در ویدیویی که قبل از انجام عملیات ضبط کرده بود، تایید کردکه هدف عملیات او، اطلاعات اردن بوده است که به گفته خودش در کشتن عبدالله عزام، بیت الله محسود رهبر طالبان پاکستانی، مشارکت داشته است.

تکیه به قاعده «خذ ما خالف العامة» در ترجیح میان احکام متعارض فقهی نزد شیعیان جعفری

به قلم: خالد هورامی

در برهه ای از جریان دعوت و مبارزه، امور و احکامی از کانالهای رسمی همچون منابرحکومتی، مدارس رسمی و… بر مردم عرضه می گردد که با آنچه از طرف مخالفین اینها ارائه می دهند تعارض پیدا می کند . به عنوان مثال از قرنها پیش تا کنون مخالفین حکومتهای ظالم و دستگاههای رسمی از جانب وعاظ السلاطین و علمای سوء به عنوانهائی چون خوارج، زندیق، رافضی، کافر، مرتد و… متصف گشته اند در حالی که دروغی بیش نبوده است .

در چنین مواردی، و موارد مشابه و مشخص، اگر به هم مسیران و آزادیخواهان گفته شود در میان این دو رأی آنچه با رأی صادره از جانب عوام تعارض دارد را بپذیر سخن بیهوده ای گفته نشده است . از حسن ابن خالد روایت شده كه گفت: «از امام رضا نقل گردیده كه فرمودند: شیعیان ما كسانی هستند كه حرف ما را می‌پذیرند، و بادشمنان ما مخالفت می‌كنند، كسی كه چنین نباشد از مانیست»( الفصول الـمهمة: ۲۲۵) مفضل بن عمر نیز از امام صادق روایت كرده كه گفت:«دروغ می‌گوید كسی كه مدعی است ازشیعیان ماست، در حالی كه به ریسمان غیر ما چنگ زده است» ( الفصول الـمهمة: ص ۲۲۵٫)

روشن است که دشمن این بزرگواران دشمن تمام فرق دیگر نیز بوده است و در عصر این بزرگواران ما چیزی به نام تسنن نداشته ایم تا در برابر دیگر فرق قرار گرفته باشد و یا اینکه کل سرزمینهای مسلمان نشن تابع یک رای واحد بوده باشند، بلکه فرق و مذاهب مختلفی وجود داشتند که هر یک در منطقه و شهری کسانی را پوشش می دادند.

اگر دقت شود هم اکنون ما نیز در بسیاری از مسائل به برادران خود در تمام سرزمینهای مسلمان نشین می گوئیم در مسائلی خاص هر چه وعاظ السلاطین، علمای سوء و الرویبضه به مردم عوام گفتند بدان که برعکس آن صحیح است و نباید تابع عامه بود. در این نگرش مهم نیست این عامه یک شیعه در عراق است یا یک مالکی در سودان و الجزائر  و تونس و مالی، یا یک حنفی در افغانستان و پاکستان و ازبکستان و تاجیکستان و چین و بنگلادش و… یا یک شافعی در فلسطین، مصر، کردستان عراق و یمن یا یک زیدی در یمن و …. .

آنچه این مجریان جنگ روانی در موارد مورد اختلاف با مجاهدین بیان می کنند غیر از گمراهی و سرگردانی هدایتی در آن نیست. این آن چیزیست که ما هم اکنون با آن دست و پنجه نرم می کنیم . شیعیان جعفری از امام صادق علیه السلام در این خصوص نقل کرده‌اند: «ما خالف العامة ففیه الرشاد» .آنچه که مخالف آرای عامه است، در آن هدایت است.( اصول الکافی۱/۶۸؛)چنانچه این قاعده در مسیر صحیح و مشخص آن هدایت نگردد می تواند به عنوان یکی از ابزارهای تفرق و ناکامی‏تمامی‏تلاش‌های مخلصانه جهت اتحاد و به هم پیوستگی مسلمانان و افراد یک سرزمین عمل کند.

بدون شک هر فرقه ی اسلامی و حتی کفار اهل کتاب، شبه اهل کتاب و حتی مذاهب متعدد مشرکین یا سکولاریستها، بهره‌ای از بعض الحق دارد، بعض الحقی که نه تنها مخالف با شریعت رسول خاتم نیست بلکه شریعت خاتم همچون یک ارزش به تمجید آن پرداخته است. پس مخالفت با آنها به طور مطلق، مخالفت با آن بعض الحقی است که نزد آنها می باشد؛ و این با منهج عدالت گستر اسلام سازگار نیست.

شکل منفی و افراطی این قاعده را در این گفته ی شخصی چون نعمت الله جزائری می توان مشاهده نمود که می گوید: «ما با آنان در هیچ اصلی مشترک نیستیم! نه در إله نه در پیامبر و نه در امام، زیرا آنها معتقدند پروردگارشان ذاتی است كه پیامبرش محمد و خلیفه‌اش ابوبكر است، در حالی كه ما چنین خدایی را قبول نداریم و نه چنین پیامبری را «لا نقول بهذا الرب ولا بذلك النبي» پروردگاریكه خلیفه پیامبرش ابوبكر باشد خدای ما نیست وآن پیامبر هم پیامبر ما نیست «إن الرب الذي خليفة نبيه ابوبكر ليس ربنا ولا ذلك النبي نبينا»^. ( الانوار النعمانية ۲/۲۷۸) 

بدون شک این نگرشها نمی تواند دیدگاه شیعه ی امامی جعفری باشد، بلکه بیشتر شبیه دیدگاه غلاتی است که در مواردی دیگر ریشه هائی از اندیشه های شیعه در آن دیده می شود.  نادیده گرفتن اهداف و روایات ائمه و چنگ زدن به دروغپردازیها و تندروی های منتسبین به آنها، و بر این اساس حکم صادر نمودن بر کل جریان شیعه، نمی تواند کاری منصفانه،علمی و شرعی باشد.