دسته: الجهاد: الفريضة الغائبة

خاطرات غربت(۳) (قسمتی از سختی های بخشی از غربای اهل جهاد امت، در کشور اشغال شده و دست نشانده پاکستان)

به قلم : مجاهده غریب

وقت ظهر هر کسی مشغول کاری بود. یکی به نفل مشغول بود و دیگری به تلاوت. و تعدادی در فضای سبز جنگل قدم می‌زدند. من نیز جزء آن‌ها بودم.
شاخه‌ها با نقش و نگار طبیعت و شکوفه‌های ریز سفیدش دلبری می‌کرد. پرندگان با آواز خوش نوایی می‌سرودند. نسیم بوی عطر دل‌انگیز گل‌ها را می‌پراکند، چهره‌های مغموم را شاداب و غم قلب‌های خسته را با خود همراه می‌کرد و می‌برد. در آن طبیعت بکر قدم‌زنان لذت می‌بردیم و بهشت دنیا را سیر می‌کردم.

ناگهان هواپیما دشمن بر فراز آسمان به پرواز درآمد. فضا را صدای مهیب پر کرد. قبل از رسیدن دشمن پناه گرفتیم. با صدای گوش‌خراش بمب‌ها دست بر گوش نهادیم. هواپیماهای جنگنده دقایقی را مشغول بمباران بودند. مهماتشان که تمام شد، رفتند.
با رفتن آن‌ها سکوت حکم‌فرما شد. از پناهگاه بیرون آمدیم. همه گردهم آمدیم و مشغول نماز شدیم.

باز صدای هلی‌کوپترهای دشمن بلند و نزدیک شد. داخل جنگل متفرق شدیم. دوباره باران تیرها شروع شد. خانه‌های زیادی از مردم مظلوم آن روستا مورد هدف قرار گرفتند. هدف آن‌ها ما بودیم که بودن ما لو رفته بود. ولی چون مکان ما نامعلوم بود، خانهٔ مظلومین با خاک یکسان شد.

وقتی خبر رسید که مردم روستا اعم از زنان و کودکان زخمی و تعدادی شهید شدند، نفس‌ها در سینه بند آمد. تأسف خوردیم که ای کاش همراه ما سلاحی بود تا جواب خون را با خون و ضربه‌ای کاری به دشمن بدهیم.
دیگر ماندن ما در آن روستا صلاح نبود. وسائل اندک خود را جمع کردیم و رفتیم.

باران به شدت می‌بارید. هوا سرد شده بود. شب‌هنگام به کوهی دیگر پناه بردیم. سرمای شدید تن ما را می‌سایید. دعا می‌کردیم تا زودتر آفتاب طلوع کند، تا اندکی با نور آن گرم شویم.

بعد نماز صبح زیر درخت‌ها رفتیم و خوابیدیم. آن روز را بلاتکلیف و آواره گذراندیم. امیر همراه چند نفر در جستجوی مکانی امن رفته بود. ما نیز بیکار ننشستیم و اطراف را خوب بررسی کردیم؛ اما جای مناسبی برای گذراندن شب نیافتیم.
بعد از نماز مغرب برادری دست به دعا بلند کرد. او دعا می‌کرد و ما آمین‌گویان منتظر امدادغیبی بودیم.

“امیر در میانه راه وقتی که با ناامیدی نزد ما برمی‌گردد با یکی از اهالی روستا برخورد می‌کند. آن مرد هم شخص مهاجری بود. از حال ما جویا می‌شود. دلش به حال ما و آواره‌شدن ما می‌سوزد. همان‌جا یکی از دو خانه‌‌اش را در اختیار ما می‌گذارد. امیر همراه با مرد نزد ما بازمی‌گردد.”

وقتی آن‌ها آمدند دست‌های ما سمت خالق بلند بود. از او کمک می‌خواستیم. مرد نزدیک شد و سلام کرد. جریان را تعریف کرد. بعد از ما خواست تا با احتیاط دنبال او برویم. هنگامی‌که به محل رسیدیم از ما به خوبی پذیرایی کرد.

بعد از چند روز همه قبراق راهی عملیات شدیم. پیروز برگشتیم. تعداد عملیات ما خیلی زیاد بود. حتی در یکی از آن عملیات‌ها سردار نظامی ملیشه‌ای‌های نظام با تعداد زیادی از سربازانش به هلاکت رسید، و مجاهدین بدون تلفات برگشتند. این عملیات رعبی در قلب دشمن انداخت. مردم آن منطقه شناختی از مجاهدین نداشتند که در آن روزها تا حدودی آشنا شدند.

بنابر بعضی مشکلات به امر امیرها قرار بر این شد تا به کشور خود بازگردیم. راه‌های عبوری که خطر دستگیری ما کم‌تر بود به‌علت باران‌های زیاد خراب و مسدود شده بودند.

توقف نکردیم و راه افتادیم. شب‌ها را تا صبح در راه بودیم…
شبی که قرار بود از مرز بگذریم، بعد از نماز عشا از یک سیم گذشتیم. روز بعد خود را به کوهی سربه‌فلک‌کشیده رساندیم که بالا رفتن از آن مشکل بود. بالاتر که رفتیم با کمینگاه سربازان نظام روبه‌رو شدیم. متوجه ما نشدند. دوباره پنهانی برگشتیم و در میان کوهی دیگر خود را پنهان گرفتیم.
آن وقت مکان ما از مرز دورتر شده بود. باز دوباره به محل قبل برگشتیم و چند روزی را گذراندیم. اواخر ماه مبارک رمضان شد که رهسپار شدیم. باز شب‌ها مسیرها را می‌پیمودیم و روز به استراحت می‌پرداختیم.

ان‌شاءالله ادامه دارد.

امارت اسلامی افغانستان: جهاد در افغانستان تمام شده، جهاد افغانی ها در خارج از افغانستان اجازه نیست

به قلم: مُلا نور احمد فراهی

السلام علیکم و رحمت الله و برکاته

امیدوارم که تمام مجاهدین خوب و سری حال باشند

رئیس‌الوزرا شیخ محمد حسن آخند قبلاً از طریق تلویزیون ملی افغانستان گفت که:

” اشغال به پایان رسیده و جنگ در افعانستان ختم شده است و در افغانستان امنیت تامین شده و از جان و ‏مال مردم دفاع می شود و مشکلات برطرف خواهد شد… امارت اسلامی افغانستان به وعده اش متعهد است،

به جهان اطمینان می‌دهیم که در پالیسی ما هرگز جا ندارد که در امور دیگران به خصوص همسایه‌ها مداخله کنیم و ما مردمی نیستیم که در زبان ما چیزی باشد و در عمل ما چیزی دیگری. برای همه کشورها اطمینان میدهیم که با همه ارتباط خوب ودوستانه میخواهیم.”

این یعنی: جهاد در افغانستان تمام شده و…

سه روز قبل هم در جلسه ی بزرگان ومسئولین نظام امارت اسلامی اعم از وزیر صاحب و خلیفه صاحب نماینده استرمحکمه وغیره بزرگان نظام امارت اسلامی حظور داشتند؛

 البته هدف جلسه اغلباااا رابطه به دلگی هایکه افرادی خودرا بیرون از مرز به جهاد روان میکنند بود طرزالعملی را ایجاد کردند:

1.  اولا قطعا اجازه نیست که بیرون از مرز بفریستند
2. اگر هم فرد ویا افرادیکه رفتند ثابت شد هم فرد و هم دلگی مشر مقصر است …….

این یعنی: مجاهد اجازه ندارد خارج از افغانستان جهاد کند و اگر برای جهاد بیرون برود باید مجازات شود.

مجاهدین شریعت گرای یمن و سومالی و… خواستار تجهيز نظامي مرتدین از طرف دول سکولار خارجي شدند!

به قلم: محمد اسامه

مجاهدین شریعت گرا در سراسر دنیا تمايل دارند كه كشورهاي بزرگ سکولار صنعتي اسلحه هاي مدرني به مزدورانشان  در مناطق اشغال شده ی مسلمین برسانند، البته بهتر است تعداد اين اسلحه ها و تجهيزات زياد و تا آنجا كه امكان دارد پيشرفته و مدرن باشند !.

 مجاهدین شریعت گرا علت اين درخواست  عجيب را  اينگونه بيان كرده اند كه اگر اين اسلحه ها و مهمات در دست مزدوران و خائنین به دین و ملت باشند، زياد طول نمي كشد كه به غنيمت در دست مجاهدین شریعت گرا قرار مي گيرند .

در عرض اين چند سال براي نسل جوان ما ثابت شده است كه بي عرضه ترين و خائن ترين موجوداتي كه در ميان مسلمین وجود داشته اند همين سکولاریستها و مرتدینی هستند که در اختیار کشورهای اشغالگر و کافر سکولار جهانی و منطقه ای قرار گرفته اند.

اين مزدوران سكولار و مرتد اگر حمايت يكي از كشورهاي ظالم و سکولار منطقه يا جهاني را نداشته باشند عرضه ي مقابله با ۵۰۰ مسلمان مجاهد را  ندارند .

 اگر كسي نميتواند در مورد مجاهدتهای سرزمینهای مختلف مطالعاتي داشته باشد، همين اتفاقات جاري در یمن و پاکستان و مالی برايش كافي است اگر كمي عقل و قلبي سالم داشته باشد .

سکولاریستهای محلی بی عرضه ترین طبقات جامعه هستند که بقای آنها به بقا و حمایت اربابانشان بستگی دارد و در میان مسلمین با اینهمه تبلیغاتی که دارند هیچ جایگاهی نداشته و ندارند؛ فقط کافی است سرانجام پهلوی ها در ایران یا قاضی محمد در زمان شوروی ها و یا کومله ها و دمکراتهای مزدور صدام حسین را ببینید.

اما نکته ی جالب و مهم این است که کفار سکولار جهانی هم به میزان بی عرضگی و خائن بودن این سکولاریستهای بومی میان مسلمین پی برده اند و متاسفانه اسلحه های پیشرفته را در اختیارشان قرار نمی دهند.

می‌گفت: آخرین شب زندگیم در کنار خانواده ام بود، که آمدم خانه، بدون هیچ حرفی خوابیدم، غرق دیدار الله شدم که ناگهان قطره ای بر صورتم چکید! چشمانم را که باز کردم دیدم بالای سرم پسر کوچکم با مادرش ایستاده هست و گریه می‌کنند، گفتم چرا گریه می‌کنید؟ گفتند تو که می‌روی شهید می‌شوی ما را برای چه کسی می‌گذاری؟

برادران و خواهران بدانید: این بخشی از ثمرات جهاد در افغانستان با التماس و گدایی به دست نیامده است بلکه این نظام با قربانی کردن جان خود، گذشت از زن و فرزند و لذت دنیوی آمده است، از اهداف جهاد خود محافظت کنیم و اجازه ندهیم بر خونها و مجاهدتهای مجاهدین معامله و تجارت کنند .

خاطرات غربت (قسمتی از سختی های بخشی از غربای اهل جهاد امت، در کشور اشغال شده و دست نشانده پاکستان)

به قلم: مجاهده غریب

کار روزانه ما لحظه‌شماری برای رفتن بود. شوقی وصف‌نشدنی چون پروانه‌ای در کنج قلب ما بال‌بال می‌زد. بعد از گذشت مدتی که برای ما اندازه گذر سال‌ها بود، دستور حرکت رسید. روزهای انتظار به پایان رسید و آماده سفر شدیم.
وقت حرکت امیر مقصد هجرت را تعیین کرد؛ سوی پاکستان.
خود را به مقر رساندیم و چند روزی آن‌جا اطراق نمودیم. در طی چند روز دیگر برادران مهاجر نیز از راه رسیدند. جمع ما کامل شد.
هوا بسیار سرد بود. چند روز دیگر دندان روی جگر گذاشتیم و انتظار کشیدیم تا هوا بهتر شود. دل تو دل‌مان نبود. هوا که بهتر شد سریع مشغول به کار شدیم. برادرها به چند دسته تقسیم شدند؛ یکی توشه راه را آماده می‌کرد، دیگری خشاب‌ها را پر می‌کرد. یکی مشغول تمیزکردن سلاح‌ها بود و یکی دست به‌دعا از الله طلب نصرت می‌کرد. آن‌یکی در حال تلاوت قرآن. برادر دیگر با صدای سحرآمیزش اشعاری حماسی می‌سرود تا اوقاتمان به‌سرعت بگذرد و انرژی ما بیشتر شود.

شب زود خوابیدیم تا سرحال رهسپار شویم. صبح با بانگ خروس و نوازش نسیم از خواب بلند شدیم. سمت مسجد رفتیم و سوی خالق قامت بستیم. با شوق هجرت و ذوق خدمت سر از پا نمی‌شناختیم. خود را به سرعت باد به محل استقرار رساندیم. کمربندهای خشاب‌دار را به کمر بستیم. چشم‌های ما از شادی برق می‌زد و لبخند از لب‌‌ها جدا نمی‌شد.
قبل از حرکت اندکی مشغول تلاوت شدیم. برادرهای محل اجازه نمی‌دادند تا دست به سیاه و سفید بزنیم؛ خود مشغول خدمت ما بودند. صبحانه را تدارک دیدند. چای خوش‌رنگ را مقابل ما گذاشتند و قمقمه‌های ما را پر از آب کردند. حتی بندهای کفش ما را ترمیم و درست کردند.

پرتوهای نور خورشید که بر دنیای ما تابید برای نماز اشراق بلند شدیم. وقت جدایی امیدی به برگشت نداشتیم؛ برای شهادت می‌رفتیم و ممکن بود این آخرین دیدار ما باشد.
آن میان چهره‌های گرفته و چشمان غمگین مردهای مقر را می‌دیدیم که به ما غبطه می‌خوردند. همراه امیرها برای بدرقه ما آمدند. بعد از گفتگوی کوتاه و نصایح تأمل‌برانگیز، دعای خیر خود را همراه ما کردند. با برادران خداحافظی کردیم و راه افتادیم.

میان راه نشیدهای حماسی را زمزمه می‌کردیم و خاطرات جهاد افغانستان را تعریف می‌کردیم. آن روز تا نیمه‌‌های شب با موتور در راه بودیم. تنها برای نمازها توقف می‌کردیم. خسته بودیم. نصف شب بود به یک مسافرخانه که چند کیلومتری مرز بود رسیدیم.
دو روز بعد وقت عصر خود را به خط مرز رساندیدم. امیر گفت «شما اینجا باشین تا ما بریم برج‌های دشمن رو با دوربین شب چک کنیم.»
اطاعت کردیم. کنار خط مرزی، بالای سر ما نورافکن‌ها در حال چرخش بود. دست به دعا بودیم که امیر صدایمان زد. رفتیم.
امیر و همراهانش سیم‌خاردارها را برای عبور قطع کرده بودند. سعی کردیم بدون جلب توجه از آنجا بگذریم. آن مسیر برای خود پل صراطی بود. با گذشتن چند برادر شلیک‌ها شروع شدند. بی‌توجه‌ به گلوله‌باران‌ خودمان را به رودخانه رساندیم. آن‌جا منتظر باقی دوستان ماندیم. تا همه جمع شدند، باز حرکت کردیم.
وسایل سنگین مهمات، توان راه رفتن را از ما ربوده بود. با ملولیت پیش می‌رفتیم. تا رسیدن به مقصد هر ثانیه خطر در کمین ما بود. درون غار کوهی جایی را برای رفع خستگی اختیار نمودیم. ساعتی خوابیدیم. نوازشِ نسیم سحرگاه جانی تازه به تن‌های بی‌رمق مجاهدین دمید، با قوت برای نماز صبح برخاستیم.

از هر سمت بوی کمین و فتنه دشمنان به مشام می‌رسید. همه‌ی راه‌ها در اختیار آن‌ها بود. سختی راه بسیار بود. هرلحظه ممکن بود دشمن از راه برسد. گرسنگی و تشنگی، خشکی و هوای گرم بیابان دل‌ها را می‌فشرد. آرامش ما تنها با یاد الله بود.
به‌جای استراحت شب‌ها راه می‌رفتیم و روزها میان کوه‌ها سپری می‌کردیم. لب‌ها از تشنگی خشک می‌شد و ترک برمی‌داشت. چشم‌ها از گرسنگی دودو می‌زد. پاها با پیاده‌روی‌ها تاول زده بود.

وقتی پاهای زخمی خودم و مجاهدان را می‌دیدم به یاد غزوه ذات‌الرقاع می‌افتادم. مجاهدان مانند یاران پیامبرﷺ پارچه‌های خود را پاره می‌کردند و به پای خود می‌بستند، تا راحت‌تر بتوانند راه بروند، و تاول‌ها و زخم‌ها اذیت‌شان نکنند.
آذوقه ما فقط چند عدد خرما همراه با آب بود. بالاخره بعد از گذشت چند شب به شهری به‌نام “وانا” در وزیرستان جنوبی رسیدیم. آن‌جا خانه‌ای را برای خود پایگاهی درست کردیم و مستقر شدیم.
وقت استراحت از آبله‌های آب می‌چکید. آن‌ها را مداوا کردیم.

ان‌شاءالله ادامه دارد.

خاطرات غربت(۱) (قسمتی از سختی های بخشی از غربای اهل جهاد امت، در کشور اشغال شده و دست نشانده پاکستان)

به قلم: مجاهده غریب

“مقدمه”

در میان فریادهای جهانیان نورهای چشم‌گیری خواهد درخشید. فروغی که آفتابِ درخشان و مهتاب نقره‌فام ایامِ جور و ستم شوند. به امیدِ طلوع آن انوار خواهیم نشست تا به دیده سر بنگریم که ابرهای انبوه و دلگیر کنار رفته و صبحگاه دیگری دمیده است.

بار دیگر جهان ما با مردانی خوش‌سیما و با سجایای زیبا خواهد درخشید، که با فطرت دست‌نخورده خود لکه‌های ننگین و شرمساری را از روی اوراق‌ تاریخ محو می‌کنند. دلاورانی که دنیا را با حکم الهی زیر سنجش حق و عدالت قرار می‌دهند. انسان‌ها را زیر بیرق توحیدی گرد هم خواهند آورد و جهان شیطان‌صفتان را به زورآزمایی با خود دعوت می‌کنند.

باردیگر سربازانی پا بر عرصه زمین می‌گذارند که دست از جان شسته‌اند. گمنامانی که به الله قسم‌خورده‌اند تا برای مردانه زیستن و با غیرت خفتن از خون خود مایه بگذارند. از زندگی خود بگذرند تا با خلافت راستین ابوبکر و با عدل عمر، شریعت الله را در دنیا جاری کنند.

غیورانی از تبار بهادرهای امت که پا در رکاب قعقاع و مُثنیٰ و خالد گذاشته‌اند. شمشیر حیدر به دست گرفته‌ و سوار بر اسب صلاح‌الدین هستند و پیش می‌روند.
آنانی که از جانِ جهان می‌گذرند، به موج‌های دریا، کوه‌های دشت‌ها و ریگ‌های بیابان می‌زنند تا در راه جانان خطی خوش با خون خود بنگارند که اسلام دین حق و حقیقت است.

آسمان و زمین گواه هستند مردانی که درس جهاد و قتال را از اصحاب نقش‌گرفته و حماسه می‌آفرینند هنوز موجوداند. آن‌هایی که صحنه‌هایی برای معاصران به نمایش می‌گذارند تا بدانند این امت هنوز زنده و قلب تپنده‌ای برای زورآزمایی با دنیای کفر دارند.

داستانی که در پیش روی شماست، خاطرات چند قسمتی از سختی‌های جهاد غربای_امت در کشور پاکستان است. این خاطرات با این هدف به تحریر درآورده‌ شده تا بدانید که انسان‌های نیک‌اندیش و با غیرت، قدم‌روی نقش یاران سینه‌چاک نبی‌اکرمﷺ در راه الله جان می‌گیرند، در نهایت جان می‌دهند تا قطرات خون آن‌ها گواه بر خدمت آن‌ها به اسلام باشند، تا لکه‌ی ننگِ بی‌غیرتی را از چهرهٔ خود و امت برکنند.

مقدماتی بر شناخت صحیح جهاد و اهل جهاد در آیات و احادیث و سخنان اهل فقه (۵)

به قلم: م. الکوردی

مراحل تكوين جهاد: جهاد اسلامي چه مراحلي داشته است؟

جهاد در اسلام سه مرحله داشته است:

مرحله ي اول: اجازه به مسلمانان در اين باره بدون اجبار و الزام همان گونه كه در كلام الهي مشهود است:[أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ (حج/۳۹)] (اجازه [دفاع از خود] به كساني داده مي شود كه به آنان جنگ (تحميل) مي گردد، چرا كه بديشان ستم رفته است. و الله توانا است بر اين كه ايشان را پيروز كند).

 مرحله ي دوم: امر به مبارزه با كساني كه با مسلمانان مي جنگند و دست كشيدن از جنگ با كساني كه به اين امر مبادرت نمي ورزند .الله تعالي در اين باره مي فرمايد:[ لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ] (بقره ۲۵۶) «اجبار و اكراهي در قبول دين نيست، چرا كه هدايت و كمال ازگمراهي و ضلالت مشخص شده است ».و آيه ي:[ وَقُلِ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكُمْ فَمَنْ شَاءَ فَلْيُؤْمِنْ وَمَنْ شَاءَ فَلْيَكْفُرْ] (كهف۲۹) «و بگو حق (همان چيزي است كه) از سوي پروردگارتان آمده است. پس هركسي كه مي خواهد ايمان بياورد و هركس كه مي خواهد كافر شود».و آيه ي:[ وَقَاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَكُمْ وَلَا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ (بقره۱۹۰)] «و در راه الله بجنگيد با كساني كه با شما مي جنگند. و تجاوز و تعدي نكنيد؛ زيرا الله تجاوز گران را دوست نمي دارد».

به گفته ي گروهي از عالمان، الله تعالي در سوره ي نساء مي فرمايد:[ وَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ كَمَا كَفَرُوا فَتَكُونُونَ سَوَاءً فَلَا تَتَّخِذُوا مِنْهُمْ أَوْلِيَاءَ حَتَّى يُهَاجِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَخُذُوهُمْ وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ وَلَا تَتَّخِذُوا مِنْهُمْ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا (۸۹) إِلَّا الَّذِينَ يَصِلُونَ إِلَى قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُمْ مِيثَاقٌ أَوْ جَاءُوكُمْ حَصِرَتْ صُدُورُهُمْ أَنْ يُقَاتِلُوكُمْ أَوْ يُقَاتِلُوا قَوْمَهُمْ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَسَلَّطَهُمْ عَلَيْكُمْ فَلَقَاتَلُوكُمْ فَإِنِ اعْتَزَلُوكُمْ فَلَمْ يُقَاتِلُوكُمْ وَأَلْقَوْا إِلَيْكُمُ السَّلَمَ فَمَا جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ عَلَيْهِمْ سَبِيلًا (۹۰) (نساء۹۰،۸۹)]«آنان (منافقان) دوست مي دارند كه شما كافر شويد؛ همان گونه كه خود كافر شده اند و (در كفر با ايشان) مساوي شويد. پس در اين صورت ياراني از ايشان نگيريد (و آنان را از خود ندانيد) تا آن گاه كه (ايمان مي آورند و) در راه الله هجرت مي كنند. ولي اگر از اين كار سر باز زدند؛ آنان را هر كجا يافتيد بگيريد و اسير كنيد و در صورت لزوم بكشيد، و از ميان ايشان يار و ياوري بر نگزينيد. مگر كساني كه با گروهي پيوند پيدا مي كنند و (پناه مي برند) كه ميان شما و آنان پيمان است، و يا كساني كه پيش شما مي آيند و نه سر جنگ با شما دارند و نه مي خواهند با قوم خود بجنگند. و اگر الله مي خواست ايشان را بر شما چيره مي كرد و آنان با شما مي جنگيدند. بنابراين اگر از شما كناره گيري كردند و با شما نجنگيدند و پيشنهاد صلح كردند، الله به شما اجازه نمي دهد كه متعرض آنان شويد». و آيات بعدي.

مرحله سوم: جهاد با مشركان به صورت مطلق و جنگيدن با آن ها در سرزمين هايشان تا اين كه فتنه اي باقي نماند و خالصاً دين الله بماند و به تمام ساكنان زمين خير برسد و دامنه ي اسلام گسترش يابد و داعيان كفر و الحاد از بين بروند و بندگان از حكم شريعت عادل و تعاليم آسان آن بهره مند شوند.

 به وسيله ي اين دين استوار، انسان ها را از تنگناهاي دنيا به گشايش اسلام و از عبادت خلق به عبادت خالق سبحان و از ظلم ستمگران و حكام جور به عدالت شريعت و احكام ناب و راه گشاي اسلام رهنمون گردند. اين همان چيزي است كه برنامه ي دين بر اساس آن استقرار يافته و رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ تا مرگ در راه آن و براي آن بوده است.

الله تعالي نيز در اين باره در سوره البراءة(توبه) آياتي نازل كرده است:[ فَإِذَا انْسَلَخَ الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ]«هنگامي كه ماههاي حرام پايان گرفت، مشركان (عهدشكن) را هر كجا که بيابيد بكشيد ». (توبه/۵)[ وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلَّهِ](با آنان پيكار كنيد تا فتنه اي باقي نماند و دين خالصانه از الله گردد).«انفال/۳۹»و نيزاحاديثي كه يادآور شديم بيانگر همين حقيقت است و صحت آن را تأييد مي كند.

– بعضي از علما معتقدند كه مرحله دوم؛ يعني: مبارزه با كسي كه با مسلمانان در جنگ است و عدم مبارزه با كسي كه با مسلمانان سر جنگ ندارد، منسوخ شده است. چون اين حكم در هنگام ضعف مسلمانان بوده است؛ اما وقتي الله تعالي نيروها و امكاناتشان را افزايش داد به آنان دستور رسيد كه با همه ي آنان بجنگند تا تنها دين الله بماند يا اگر شرايط پرداخت جزيه را دارند، جزيه بدهند. اما گروه ديگري از علما معتقدند كه مرحله دوم منسوخ نگشته است بلكه در زمان نياز به آن عمل مي شود. آنگاه كه مسلمانان قوي بودند و توانستند با دشمنان بجنگند و در راهش جهاد كنند، بايد طبق دستور آيه توبه و آن چه از مفهوم آن بر مي آيد به جهاد بپردازند، اما زماني كه توانايي اين كار را ندارند بايد فقط با كساني كه با آن ها مي جنگند، بجنگند و با كساني كه اين كار را نمي كنند، نجنگند. تا به اين وسيله به آيه سوره ي نساء عمل كرده باشند و قول صحيح تر و بهتر از قول نسخ، همين است و ابن تيميه نيز همين قول را ترجيح داده است.

به اين ترتيب مشخص شد كه هر كس كه كم ترين بصيرت را هم داشته باشد مي داند كه سخن بعضي از نويسندگان معاصر كه مي گويند: جهاد فقط بصورت دفاعي مشروعيت دارد، سخن نادرستي است و ادله اي كه ذكر كرديم نيز با آن تعارض دارد و درست همان است كه ما به تفصيل به آن پرداختيم و اهل علم و تحقيق آن را ترجيح داده اند.هركس در سيره رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ و اصحاب تأمل كند، آن چه ما در خصوص جهاد با مشركان ذكر كرديم برايش روشن خواهد شد و گفته هاي ما را با آيات و احاديث منطبق مي يابد.

ادامه خواندن مقدماتی بر شناخت صحیح جهاد و اهل جهاد در آیات و احادیث و سخنان اهل فقه (۵)

مقدماتی بر شناخت صحیح جهاد و اهل جهاد در آیات و احادیث و سخنان اهل فقه (۴)

به قلم: م. الکوردی

جهاد چیست؟؟

در مورد جهاد و معانی و مفاهیم و شروط آن کتب و مقا لات زیادی نگاشته شده است و ما سعی می کنیم چکیده ای ازتعاریف و مفاهیم و شروط جهاد را بیان داریم.جهاد را در لغت و در اصطلاح عام و خاص شرعی، ابتدا بررسی می نماییم.ذکر یک نکته لازم است که اینجا عرض کنیم:

از تمام شیوخ و علمایی که نقل می شود در این نوشته ها به معنی آن نیست که تمام فتاوی و سخنان و رفتارهای آنان را شرعی می دانیم، بلکه مومن آن است که سخن های موافق قرآن و سنت را بعد از سنجش با قرآن و احادیث بپذیرد و سخنان خلاف شرعی که از علما صادر شده و با دو مصدر وحیانی در تضادند رد بنماید و این را هر مسلمانی می داند که هیچ کس جز رسول الله معصوم نبوده اند و از افرادی غیر ایشان صد درصد سر زدن خطا عادی است چرا که غیر رسول الله)ان هم در مورد معصومیت ایشان و مراتبش اختلافاتی است.عده ای می گویند فقط در ارسال و ابلاغ وحی معصوم بوده و عده ای هم می گویند در همه حالات.که این بحث جدایی می طلبد و مربوط به سخن کنونی ما نیست (معصومیت و مصونیت از خطایی وجود ندارد.

علما هم مراتب و درجات دارند و این درجه را بنا به علمی که در عمل به رشته اجرا در آورده باشند معین می نمایند)عالم باید با عملش سنجیده شود نه فقط با سخن بی عملش(.که در هر صورت خلاصه سخن این است که ما سخن حق را از هر کس ی شنوا هستیم و سخن باطل و فتاوی خلاف شرع را که موافق قرآن وسنت نباشد به دیوار می کوبیم آن هم با ادله قوی تر.اما سخن را کوتاه می کنیم و به اصل مبحث می پردازیم:

جهاد در لغت: در کتاب شرح عقیده طحاویه اثر ابن جبرین رحمه الله گفته شده است: وتعريف الجهاد في اللغة: بذل الجهد والوسع في الشيء الذي يكون فيه مشقة.[۱] یعنی:تلاش و کوشش در چیزهایی که در آن سختی است.

امام أبو الفضل أحمد بن علي بن محمد بن أحمد بن حجر العسقلاني )الْتوفى: ۳۵۶ ه( در تعریف جهاد در لغت می گوید: الجهاد في اللغة: الْبالغة واستفراغ الوسع في الشيء مشتق من الجهد يقال: جهد الرجل…. و وفيه تعالى: وَجَاهِدُوا فِي اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ(حج۷۸) و قوله تعالی: أَقْسَمُواْ بِاللّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ(فاطر۴۲، النور: ۵۴ ، مائده۵۳، انعام۱۰۹) [۲]یعنی: زیادت تلاش در چیزی و مشتق شده از جهد)کوشش و غایت ( مانند اینکه می گویند جهد الرجل یعنی غایت وتلاش مرد و به این آیات استناد می کند «أَقْسَمُوا بِاللهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ»: با نهايت تأكيد به خدا سوگند مي خورند. «جَهْدَ»: غايت و نهايت. و دلیل آن این است که حال و مفعول مطلق است. که در این مورد برای  مطالعه بیشتر به تفسیر بیضاوی رجوع نمایید(. وَجَاهِدُوا فِي اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ) یعنی: و در راه خدا جهاد و تلاش كنيد.آن گونه كه شايسته جهاد و بايسته تلاش در راه او است. پس ابن حجر عسقلانی آن را در دو معنی گرفته است:مبالغه درغایت و نهایت در عمل و به معنی تلاش و کوشش

ادامه خواندن مقدماتی بر شناخت صحیح جهاد و اهل جهاد در آیات و احادیث و سخنان اهل فقه (۴)

مقدماتی بر شناخت صحیح جهاد و اهل جهاد در آیات و احادیث و سخنان اهل فقه (۳)

به قلم: م. الکوردی

سنن و مسانید:

سنن ترمذی رحمه الله:

۳۱-وعنْ عُثْمَان، رضي اللَّهُ عَنْه، قَال: سَمِعْتُ رَسُول اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم يقُول: «رباطُ يَوْمٍ في سبيلِ اللَّه خَيْرٌ مِنْ ألْفِ يَوْمٍ فيما سواهُ مِنَ المَنازلِ » . رواهُ الترمذيُّ وقال: حديثٌ حسن صَحيح.

از عثمان رضي الله عنه روايت شده که گفت:استقامت و پايداري يک روز در راه خدا از هزار روز در ماسواي آن از منزل ها بهتر است.

۳۲-وعَنْ مُعاذٍ رضي اللَّه عَنْه، عن النبي صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم، قَال: « منْ قاتل في سَبيلِ اللَّهِ مِنْ رَجل مُسلِمٍ فُواقَ نَاقةٍ وجبتْ له الجَنَّة، ومَنْ جُرِحَ جُرْحاً في سبيلِ اللَّه أوْ نكِب نَكبَةً، فَإنَّهَا تجيءُ يَوْمَ القِيامة كأغزَرِ ما كَانَت: لَوْنُهَا الزَّعْفَران، ورِيحُها كالمِسكِ» . رواهُ أبو داود، والترمذيُّ وقال: حديثٌ حسَنٌ صحيح

از معاذ رضي الله عنه روايت است که:پيامبر صلي الله عليه وسلم فرمود: هر مرد مسلماني که بالاي شتر در راه خداي تعالي جهاد کند، (کنايه از کم بودن جهاد است) بهشت بر او واجب مي شود. و کسيکه در راه خدا زخمي شده و يا حادثهء بدي براي او روي دهد، وي در روز قيامت مي آيد، در حاليکه بيشتر از حالت اوليست. رنگ آن زعفران و بوي آن مانند مشک است.

۳۳-وعنْ أبي هُريرة، رضِي اللَّه عَنْه، قال: مَرَّ رَجُلٌ مِنْ أصْحَاب رسُولِ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم، بشِعْب فيهِ عُيَيْنَةٌ مِن ماءٍ عَذْبة، فأَعجبته، فَقَال: لَو اعتزَلتُ النَّاسَ فَأَقَمْتُ في هذا الشِّعْب،ولَنْ أفعلِ حَتى أسْتأْذنَ رسُولَ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم، فذكر ذلكَ لرسُولِ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم، فَقَال: « لا تفعل، فإنَّ مُقامَ أحدِكُمْ في سبيلِ اللَّهِ أفضَلُ مِنْ صلاتِهِ في بيتِهِ سبْعِينَ عاما، ألا تُحبُّونَ أنْ يَغْفِر اللَّه لَكُمْ ويُدْخِلكَمُ الجنَّة؟ اغزُوا في سبيلِ اللَّه، منْ قَاتَلَ في سَبيلِ اللَّهِ فُوَاقَ نَاقَة وَجَبتْ له الجَنَّةُ » . رواهُ الترمذيُّ وَقال: حديثٌ حَسَن.

از ابو هريره رضي الله عنه روايت شده که گفت:مردي از اصحاب رسول الله صلي الله عليه وسلم از کنار درهء که در آن چشمهء شيريني بود، گذشت و خوشش آمد و گفت: چه مي شود که از مردم کناره گرفته و در اين دره زندگي کنم. و هرگز اين کار را نخواهم کرد تا از رسول الله صلي الله عليه وسلم اجازت طلبم. سپس اين موضوع را به رسول الله صلي الله عليه وسلم ياد آوري کرد و آنحضرت صلي الله عليه وسلم فرمود: اين کار را مکن. زيرا مقام يکي از شما در راه خدا بهتر است از نماز هفتاد سال او در خانه اش. آيا دوست نداريد که خداوند براي شما بيامرزد و شما را به بهشت داخل نمايد؟ در راه خدا جهاد کنيد و کسيکه بالاي شتري در راه خدا جهاد کند، بهشت برايش لازم مي گردد.

۳۴- وعن ابن عبَّاس، رضي اللَّه عَنْهُمَا، قَال: سمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم يقُولُ: «عيْنَانِ لا تَمسُّهُمَا النَّار: عيْنٌ بكَت مِنْ خَشْيةِ اللَّه، وعيْنٌ باتَت تحْرُسُ في سبِيلِ اللَّهِ». رواه الترمذيُّ وقال: حديثٌ حسن.

از ابن عباس رضي الله عنهما روايت است که گفت:از رسول الله صلي الله عليه وسلم شنيدم که مي فرمود: دو چشم است که آن را دوزخ لمس نمي کند: چشمي که از ترس خدا بگريد و چشمي که در راه خدا پاسداري و نگهباني نمايد.

۳۵-وعَنْ أبي هُريْرةَ رضي اللَّهُ عنهُ قال: قالَ رسُولُ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: « ما يَجِدُ الشَّهِيدُ مِن مَسِّ القتْلِ إلاَّ كما يجِدُ أحدُكُمْ مِنْ مسِّ القَرْصَةِ » رواه الترمذي وقال: حديثٌ حسنٌ صحيح.

از ابو هريره رضي الله عنه روايت شده که:رسول الله صلي الله عليه وسلم فرمود: شهيد درد مرگ را جز به اندازهء که يکي از شما ديگري را با ناخن بگيرد (بگزد) حس نمي نمايد.

مسند الامام احمد بن حنبل رحمه الله:

۳۶-قال رسول الله صلي الله عليه و سلم:بُعِثْتُ بَيْنَ يَدَي السَّاعَةِ بالسَّيْفِ حَتّي يُعْبَدَ اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيْكَ لَهُ، وجُعِلَ رِزْقِيْ تَحْتَ ظِلِّ رُمْحِي، وَجُعِلَ الذُّلُّ وَالصَّغَارُ عَلَي مَنْ خَالَفَ أمْرِي، وَمَنْ تَشَبّهَ بِقَوْمٍ فَهُوَ مِنْهُمْ. مسند احمد ج ۲ ص ۵۰و ۹۲،ابن ابي شيبه در (مصنف) (۱۹۴۰۱) ، و عبد بن حميد در «مسند» (۸۴۸)، و طبراني در «مسندشاميين (۲۱۶)، و بيهقي در «الشعب» (۱۱۹۹) حكم الباني في تخریج مشکله الفقر: صحیح مناوی: سنده حسن (التيسير شرح الجامع الصغير» (۱/۴۳۴)

رسول الله فرمودند:«من پيشاپيش قيامت همراه با شمشير (و مبارزه با كفار) فرستاده شده ام، تا الله يگانه و لاشريك مورد پرستش قرار گيرد و موفقيت من زير سايه ي شمشيرم است، خواري و ذلت بر مخالفانم مقرر گرديده است و هر كس كه خودش را شبيه قومي بگرداند از آنان است».

۳۷-قال رسول الله صلي الله عليه و سلم:

رأس اْلأمرِ الإِسْلامُ، و عَمُودُهُ الصّلاَةُ، و ذِرْوَة سَنَامِهِ الْجهادُ. مسند الامام احمد بن حنبل  (5/231)الجامع الصحیح وهو سنن الترمذی۲۶۱۶٫سند صحیح

رأس دين، اسلام است و ستون آن نماز و قله ي رفيعش جهاد است

۳۸-قال رسول الله صلی الله علیه و سلم:

إِذَا تَبَايَعْتُمْ بِالْعِينَةِ وَأَخَذْتُمْ أَذْنَابَ الْبَقَرِ وَرَضِيتُمْ بِالزَّرْعِ وَتَرَكْتُمْ الْجِهَادَ سَلَّطَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ ذُلًّا لَا يَنْزِعُهُ حَتَّى تَرْجِعُوا إِلَى دِينِكُمْ.

ترجمه: هر گاه معامله ي عينه كرديد و دم گاو را گرفتيد(كنايه از اهميت فوق العاده به كشاورزي است) و به زراعت دل خوش كرديد و جهاد را ترك كرديد الله شما را خوار خواهد كرد و تنها راه رهايي از آن بازگشت به دين است. (احمد(۲/۴۲، ۸۴) ابوداود(۳۴۶۲). الالبانی: صحیح)

ابی داوود رحمه الله:

۳۹–وعنهُ رضي اللَّه عنْه، قال: سمِعْتُ رسُول اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم يقول: « إنَّ اللَّه يُدخِلُ بِالسهمِ ثَلاثةَ نَفَرٍ الجنَّة: صانِعهُ يحتسِبُ في صنْعتِهِ الخير، والرَّامي بِه، ومُنْبِلَهُ، وَارْمُوا وارْكبُوا، وأنْ ترمُوا أَحَبُّ إلَيَّ مِنْ أنْ تَرْكَبُوا. ومَنْ تَرَكَ الرَّميَ بعْد ما عُلِّمهُ رغبَةً عنه. فَإنَّهَا نِعمةٌ تَركَهَا » أوْ قال: « كَفَرَهَا » رواهُ أبو داود.

ترجمه:از عقبه رضي الله عنه روايت شده که: از رسول الله صلي الله عليه وسلم شنيدم که مي فرمود: همانا خداوند با يک تير سه کس را به بهشت داخل مي کند: سازنده اش را که به نيت نزديکي به حق تعالي و رسيدن بخير آن را مي سازد. و کسيکه بدان تير مي اندازد. و آنکه تير را آماده نموده و براي شليک بديگري مي دهد. پس تير اندازيد و سوارکاري کنيد و تير اندازي در نزدم محبوبتر است از اينکه سوارکاري کني و آنکه تير اندازي را بعد از آموختن از روي عدم احساس نياز بدان (به واسطهء عذر) ترک کند، او در حقيقت نعمتي را ترک کرده است يا فرمود: کفران نموده است.

۴۰- وعنْ أنس، رضي اللَّه عنْه، أنَّ النبي صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قال: « جاهِدُوا المُشرِكينَ بِأَموالِكُمْ وأَنْفُسِكُم وأَلسِنَتِكُم » . رواهُ أبو داود بإسناد صحيح.

ترجمه: از انس رضي الله عنه روايت است که:

پيامبر صلي الله عليه وسلم فرمود: با مشرکين به مالها و جانها و زبانهاي تان جهاد کنيد.

توجه:ما فقط به پاره ای از آیات و احادیث در مورد جهاد و مجاهد و فضایلش پرداختیم .برای اینکه به ذهن خواننده متبادر شود که جهاد ثبوتش بر همه مسلمین عیان است و کسانی که از روی ترس و جهل به تاویلات غیر عالمانه روی آورده اند در واقع فهم صحیحی از قرآن و سنت نداشته اند.از اینکه زبان ما تند است بسیار پوزش می طلبیم ولیکن الله را شاهد می گیریم که آنقدر این تاویلات جاهلانه زیاد شده است که نزدیک است دین اسلام روی به سوی تحریف شدن بگذراد. ولیکن در جواب کسانی که با این تاویلات جاهلانه دین خدا را می خواهند ذلیل کفار کنند و همچون اهل کتاب سعی در تحریف کتاب داشته باشند می گوییم:

يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ(صف۸) مي خواهند نور (آئين) خدا را با دهانهايشان خاموش گردانند، ولي خدا نور (آئين) خود را كامل مي گرداند، هرچند كه كافران دوست نداشته باشند

دین الله هیچ گاه خاموش نخواهد شد و نور حضرت حق است که همیشه تابان است.

مقدماتی بر شناخت صحیح جهاد و اهل جهاد در آیات و احادیث و سخنان اهل فقه (۲)

به قلم: م. الکوردی

سنت:صحیحین»

–صحيح الامام محمد بن اسماعیل البخاري رحمه الله:

۱- عَنْ أَبِيْ هُرَيْرَةَ – رضي الله عنه – قَالَ: جَاءَ رَجُلٌ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ – صلى الله عليه وسلم – فَقَالَ: دُلَّنِي عَلَى عَمَلٍ يَعْدِلُ الْجِهَادَ قَالَ: «لا أَجِدُهُ». قَالَ: «هَلْ تَسْتَطِيعُ إِذَا خَرَجَ الْمُجَاهِدُ أَنْ تَدْخُلَ مَسْجِدَكَ فَتَقُومَ وَلا تَفْتُرَ وَتَصُومَ وَلا تُفْطِرَ»؟ قَالَ: وَمَنْ يَسْتَطِيعُ ذَلِكَ؟ (بخارى:۲۷۸۵)ابوهريره – رضي الله عنه – مي گويد: مردي نزد رسول الله – صلى الله عليه وسلم – آمد و گفت: عملي به من معرفي كن كه با جهاد، برابر باشد. رسول خدا – صلى الله عليه وسلم – فرمود: «چنين عملي، سراغ ندارم». و افزود: «آيا تو مي تواني از زماني كه مجاهد (براي جهاد) بيرون مي رود، به مسجدت بروي و بدون احساس خستگي به نماز بايستي و بدون افطار، روزه بگيري (تا زماني كه مجاهد برگردد)»؟ آن مرد، گفت: چه كسي توانايي چنين كاري را دارد؟

۲-عَنْ أبي سَعِيدٍ الْخُدْرِيَّ – رضي الله عنه – قَالَ: قِيلَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، أَيُّ النَّاسِ أَفْضَلُ؟ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ – صلى الله عليه وسلم – : «مُؤْمِنٌ يُجَاهِدُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِنَفْسِهِ وَمَالِهِ». قَالُوا: ثُمَّ مَنْ؟ قَالَ: «مُؤْمِنٌ فِي شِعْبٍ مِنَ الشِّعَابِ يَتَّقِي اللَّهَ وَيَدَعُ النَّاسَ مِنْ شَرِّهِ». (بخارى:۲۷۸۶) ابوسعيد خدري – رضي الله عنه – مي گويد: پرسيدند: اي رسول خدا! بهترين مردم، چه كسي است؟ رسول الله – صلى الله عليه وسلم – فرمود: «مؤمني كه با جان و مالش، در راه خدا، جهاد كند». پرسيدند: بعد از او، چه كسي، بهتر است؟ فرمود: «مؤمني كه راه تقواي خدا را در پيش مي گيرد و در يكي از دره ها، زندگي مي كند و به مردم، آسيبي نمي رساند».

۳- عَنْ أَبِيْ هُرَيْرَةَ – رضي الله عنه – قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ – صلى الله عليه وسلم – يَقُولُ: «مَثَلُ الْمُجَاهِدِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَنْ يُجَاهِدُ فِي سَبِيلِهِ كَمَثَلِ الصَّائِمِ الْقَائِمِ. وَتَوَكَّلَ اللَّهُ لِلْمُجَاهِدِ فِي سَبِيلِهِ بِأَنْ يَتَوَفَّاهُ أَنْ يُدْخِلَهُ الْجَنَّةَ أَوْ يَرْجِعَهُ سَالِمًا مَعَ أَجْرٍ أَوْ غَنِيمَةٍ». (بخارى:۲۷۸۷) ابوهريره – رضي الله عنه – مي گويد: شنيدم كه رسول الله – صلى الله عليه وسلم – فرمود: «مثال مجاهد در راه خدا ـ و خدا بهتر مي داند كه چه كسي در راه او جهاد مي كند ـ مانند كسي است كه هميشه در حال روزه و نماز بسر مي برد. و خداوند، تعهد نموده است كه اگر مجاهدِ راهش را بميراند، او را وارد بهشت سازد و (اگر زنده نگه دارد) سالم و تندرست، همراه پاداش يا غنيمت (به خانه) برگرداند».

۴-قَالَ رَسُولُ اللَّهِ – صلى الله عليه وسلم – : «مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَبِرَسُولِهِ، وَأَقَامَ الصَّلاةَ، وَصَامَ رَمَضَانَ، كَانَ حَقًّا عَلَى اللَّهِ أَنْ يُدْخِلَهُ الْجَنَّةَ، جَاهَدَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ، أَوْ جَلَسَ فِي أَرْضِهِ الَّتِي وُلِدَ فِيهَا». فَقَالُوا: يَا رَسُولَ اللَّهِ، أَفَلا نُبَشِّرُ النَّاسَ؟ قَالَ: «إِنَّ فِي الْجَنَّةِ مِائَةَ دَرَجَةٍ أَعَدَّهَا اللَّهُ لِلْمُجَاهِدِينَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ، مَا بَيْنَ الدَّرَجَتَيْنِ كَمَا بَيْنَ السَّمَاءِ وَالأَرْضِ، فَإِذَا سَأَلْتُمُ اللَّهَ فَاسْأَلُوهُ الْفِرْدَوْسَ، فَإِنَّهُ أَوْسَطُ الْجَنَّةِ، وَأَعْلَى الْجَنَّةِ، أُرَاهُ فَوْقَهُ عَرْشُ الرَّحْمَنِ، وَمِنْهُ تَفَجَّرُ أَنْهَارُ الْجَنَّةِ». (بخارى:۲۷۹۰)

۵-رسول الله – صلى الله عليه وسلم – فرمود: «كسي كه به خدا و رسولش، ايمان بياورد، نماز بخواند و ماه رمضان را روزه بگيرد، خدا تعهد نموده است كه او را وارد بهشت سازد چه در راه خدا جهاد كند و يا در سرزميني كه متولد شده است، بنشيند». صحابه عرض كردند: يا رسول الله! آيا به مردم، مژده ندهيم؟ فرمود: «در بهشت، صد درجه وجود دارد كه خداوند آنها را براي مجاهدين راه خود، مهيا ساخته است و فاصلة هر درجه با درجة ديگر، به اندازة فاصلة بين زمين و آسمان مي باشد. پس هر گاه، چيزي از خدا خواستيد، بهشت فردوس را طلب كنيد. زيرا كه آن، بهترين و بالاترين، بهشت است». يكي از راويان مي گويد: فكر مي كنم كه رسول خدا – صلى الله عليه وسلم – فرمود: «عرش خدا بر روي آن، قرار دارد و نهرهاي بهشت، از آن سر چشمه مي گيرند».

۶-عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ – رضي الله عنه – عَنِ النَّبِيِّ – صلى الله عليه وسلم – قَالَ: «لَغَدْوَةٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَوْ رَوْحَةٌ خَيْرٌ مِنَ الدُّنْيَا وَمَا فِيهَا». (بخاري:۲۷۹۲) انس بن مالك – رضي الله عنه – روايت مي كندكه نبي اكرم – صلى الله عليه وسلم – فرمود: «صبح و شامي در راه خدا رفتن (جهاد كردن) از دنيا و آنچه در آن وجود دارد، بهتر است».

ادامه خواندن مقدماتی بر شناخت صحیح جهاد و اهل جهاد در آیات و احادیث و سخنان اهل فقه (۲)