دسته: تاریخ و آسیب شناسی حکومت بدیل اضطراری اسلامی ا. ا. افغانستان

اظهارات سخنگوی امارت اسلامی افغانستان در پیوند به حملات هوایی طیارات پاکستانی بالای افغانستان 

حوالی ساعت سه شب گذشته طیارات پاکستانی در منطقه لمن ولسوالی برمل ولایت پکتیکا و منطقه افغان- دوبی ولسوالی سپیره ولایت خوست بالای خانه های مسکونی بمباردمان نمودند که در اثر آن در پکتیکا ۶ تن، سه زن و سه کودک به شهادت رسیدند و یک خانه ویران شده است و در ولایت خوست دو زن شهید شدند.

جانب پاکستان ادعا کرده که در این حملات شخصی را به نام عبدالله شاه هدف قرار داده است، در حالی که فرد متذکره در پاکستان می باشد. همچنان در منطقه مذکور در دو سوی خط یک قوم زندگی می کنند که روزانه رفت و آمد و خویشاوندی دارند. 

ا.ا.ا حملات متذکره را به سخت ترین الفاظ محکوم می نماید و این اقدام ناسنجیده را تجاوز بر حریم افغانستان می داند.

امارت اسلامی افغانستان که تجربه آزادی و مبارزه طولانی در برابر ابرقدرت ها را دارد، به هیچ کسی اجازه تجاوز به خاک خویش را نمی دهد.

مردم و حکومت جدید ملکی پاکستان باید اجازه ندهند که چند جنرال با چنین عملکردهای بی باکانه، مانند بیست سال گذشته بخاطر منافع جهت های دیگر به سیاست های نادرست شان ادامه دهند و مناسبات دو کشور مسلمان و همسایه را آسیب بزنند.

پاکستان باید ملامتی عدم کنترول رویدادها، ناتوانی و مشکلات خویش را به دوش افغانستان نه اندازد، زیرا این چنین حوادث نتایج بسیار ناگواری را در قبال خواهد داشت که کنترول آن از اختیار پاکستان بیرون خواهد بود.

امارت اسلامی افغانستان به هیچ کسی اجازه نمی دهد که با استفاده از خاک افغانستان، امنیت کسی را آسیب برساند.

ذبیح الله مجاهد سخنگوی امارت اسلامی افغانستان

۸/۹/۱۴۴۵هـ ق

۲۸/۱۲/۱۴۰۲هـ ش ــ ۲۰۲۴/۳/۱۸

چرا طالبان در حمایت از مسلمین غزه با آمریکا و صهیونیستها وارد جنگ نمی شود؟

به قلم: ابوبکر احمدی

هر چند ممکن است مطالب بنده نخالف فکر شما باشد اما لطفا آنرا نشر دهید و هر کسی خواست جواب دهد، چون این سوال بسیاری از جوانان امروز و دیروز است که روزگاری از حامیان امارت اسلامی افغانستان و جهاد آنها بودند.

درگذشته که طالبان اهل جهاد بود با دمپایی و لباسی کهنه و یک تکه نان خشک و موتوری درب و داغان و چند اسلحه ساده که حتی یک شهر هم در اختیارشان نبود با ارتشهای ابرقدرتهای جهان چون شوروی ها و آمریکائی ها و ناتو و هزاران هزاران مزدور و مرتد داخلی جنگیدند

اما امروز که یک کشور پهناور با میلیاردها دلار اسلحه و تکنولوژی نظامی و با هزاران سرباز تا دندان مسلح و آماده در اختیار دارند با صهیونیستهای سکولار و متحدین آنها وارد جنگ نمی شوند، بلکه شب و روز در حال راضی کردن کفار جهت گرفتن پول و امکانات بیشتر و رسمیت داشتن همچون سایر اعضای سازمان ملل هستند و کسی هم به آنها نمی گوید چرا شما حداقل مثل زیدی ها و شافعی های یمن به حمایت از مردم غزه که روزانه در جلو چشمتان کشته می شوند وارد جنگ نمی شوید؟ مگر امکانات شما بیشتر است یا زیدی ها و شافعی های یمن؟ مگر سرزمین تحت حاکمیت شما بیشتر است یا آنها؟
آیا دنیا تا این اندازه اهمیت دارد که به خاطرش جهاد و کمک به مسلمین تحت کشتار را رها کنید؟
خیال می کنید با ترک جهاد به کجا می رسید؟ ابوبکر صدیق رضی الله عنه می گوید:  وما ترَك قومٌ الجهادَ إلَّا ذَلُّوا. هيچ مردمى جهاد را ترك نكردند، مگر اين كه خداوند همه آنان را دچار ذلیلی و خفت كرد.

پس عزت و افتخار در انتظار ترک کننده های جهاد نیست بلکه ذلیلی و خفت و هلاکت آینده ی آنها است. ابوایوب انصاری رضی الله عنه می فرماید: اللَّهُ تعالى: وَأَنْفِقُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا تُلْقُوا بَأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ فالإلقاءُ بالأيدي إلى التَّهلُكةِ أن نقيمَ في أموالِنا ونُصلِحَها وندَعَ الجِهادَ. ( صحیح ابوداود ۲۵۱۲)

ای طالبان آیا دنیا دوستی و آباد کردن دنیا آنقدر ارزش دارد که جهاد را ترک کنی و تماشاچی قتل عام برادران و خواهران خود و شاهد مرگ تدریجی آنها در غزه باشی و آنوقت دلت را خوش کنی که مثلا مثل اردوغان سکولار و سیسی سکولار و سایر حکام عرب و عجم مثل حکام اردن و الجزائر و بلژیک و آفریقای جنوبی و غیره چند بیانیه صادر کنی؟
این بود ثمره ی اینهمه جنگ و قتال و… شما؟

طالبان افغانستان بر چه اساسی دزد را شلاق می زند؟ این بود نتیجه شعار: یا شریعت یا شهادت؟

به قلم: مجاهد غور باستان

سالهاست که طالبان تحت شعار یا شریعت یا شهادت می جنگد و جوانان زیادی به خاطر تطبیق شریعت الله عملیات فدائی و استشهادی انجام دادند و یا تا هنوز  بسیاری از مردم ما معلول هستند و بسیاری از زنان ما بیوه و بسیاری از فرزندان ما یتیم شدند برای تطبیق شریعت الله، اما آیا این است تطبیق شریعت الله؟

در اینجا به دو نمونه اشاره میکنم:

۱. گرفتن اینهمه مالیات از مردم در حالی که مردم بر اساس شریعت الله، عشر و زکات خود را می دهند .

قاعده و اصل در مذهب امام ابوحنیفه رحمه الله «عدم جمع بین دو تکلیف یا دو عقوبت» است. چنان‌که در مباحث مالی، مسأله پرداخت‌ها در اراضی مفتوح عنوه، بر خلاف قول سایر فقیهان، امام ابوحنیفه بر این رأی است که عشر و خراج در یک زمین همراه نمی‌گردند و اگر زمین خراجی باشد، عشر از محصول آن ساقط خواهد بود.[ جصاص، احمد بن علی، ج۴، ص۱۸۳، احکام القرآن، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م]
پس یا باید شریعت الله باشد که زکات اموال است، یا مالیات گرفته شود که غیر از شریعت الله است.

۲. مورد دوم که امروز اتفاق افتاد شلاق زدن دزد توسط طالبان به جای حکم شریعت الله است.

امروز دادگاه عالی طالبان اعلام کرد که یک نفر را به اتهام «سرقت» در ولایت پکتیکا شلاق زده است؛ اما شریعت چه می گوید؟
 الله جل جلاله مي‌فرمايد: ” والسارق والسارقة فاقطعوا أيديهما، جزاء بما كسبا نكالا من الله، والله عزيز حكيم( مائده/۳۸٫).
دست مرد دزد و دست زن دزد را به‌كيفر عملي‌كه انجام داده‌اند به عنوان مجازات الهي قطع‌كنيد و ببريد يعني خداوند اين دست بريدن را كيفر دزدي قرار داده است‌، نه مجازات تلف مال و خداوند توانا و حكيم است و مي‌داندكه دزدي نظام جامعه را بهم مي‌زند و مخالف امر خدا، بزيان همه جامعه است.
هرگاه جرم سرقت ثابت شد و شرايط محرزگرديد اجراي حد بر سارق واجب است و دست او قطع مي‌شود.
چون خداوند مي‌فرمايد:” والسارق والسارقة فاقطعوا أيديهما  [دست مرد و زن دزد را ببريد…]”‌.
از نگاه اهل سنت هرگاه جرم سرقت ثابت شد و شرايط محرز گرديد، هيچكس نه صاحب مال مسروقه و نه حاكم حق ندارد،‌كه سارق را عفو كند و مجازات را درباره او اجرا نكند. همانگونه ‌كه جايز نيست مجازات قطع يد را بمجازات خفيفتري تبديل‌كنند، يا اجراي آن را بتاخير اندازند، يا آن را تعطيل‌ كند؛ اما شیعه می گوید به خاطر مصلحت حاکم می تواند حکم را عوض کند و مي‌گويند اگر صاحب مال مسروقه‌، سارق را عفوكند، مجازات قطع يد ساقط مي‌گردد و مي‌گويند: حاكم مي‌تواند براي مصلحت‌، مجازات، واجب قطع يد را از بعضي از مردم ساقط‌ كند، يا براي مصلحت آن را بتاخير اندازد و اين راي مخالف اهل سنت است‌كه از پيامبر صلي الله عليه و سلم  روايت مي‌كنند كه‌گفت‌:” تجافوا العقوبة بينكم، فإذا انتهي بها إلى الامام فلا عفا الله عنه إن عفا  درباره عقوبت و حدود در ميان خودتان سخت‌گيري‌ كنيد  و چون مجازات و عقوبت به حاكم و امام رسيد. اگرآن را عفوكند خداوند او را عفو  می کند.
حالا اگر طالبان افغانستان بگوید بر اساس فقه شیعه عمل می کند ما تسلیم می شویم و می گوئیم تا زمانی که به اجماع نرسیده ایم می توان بر اساس فقه مذاهب مختلف اسلامی حکم کرد، اما زمانی که طالبان شیعه و فقه شیعه را از قوانین خود کنار زده بر چه اساسی به حکم الله بر اساس فقه امام ابوحنیفه و چهار مذهب عمل نمی کند؟
 درباره عقوبت و حدود دزدی نزد مذاهب چهارگانه هرگاه دزد براي بار دوم مرتكب دزدي شد پاي چپ او قطع مي‌گردد. چنانچه براي بار سوم مرتكب دزدي‌گردد علما درباره مجازات او اختلاف دارند:امام ابوحنيفه‌ برای بار سومی که شخص دزدی کرده ( نه بار اول و دوم که حد بر او اجرا شده) گفته است‌: تعزير مي‌گردد و زنداني مي‌شود.
پس بريدن دست‌، بشرط وجود شرايط بهترين عامل بازدارنده براي‌كساني است كه قصد ارتكاب جرم دزدی را دارند، اما سرقت و دزدي انواع مختلفی دارد:
۱-‌سرقتهائي‌كه موجب تعزيرند. 
٢-‌سرقتهائي‌كه موجب حدند. 
سرقت و دزدي‌ كه موجب تعزير است آنست‌ كه شرايط اقامه و اجراي حد در آن تحقق نيافته باشد. 
پيامبر صلي الله عليه و سلم  درباره‌ كسي‌كه دزدي‌كرده بود و شرايط قطع يد در وي موجود نبود حكم ‌كرد كه دو برابر آن شيئي دزديده شده‌، تاوان و غرامت بدهد، و نسبت به‌كسي كه ميوه سردرختي را دزديده بود، و نسبت بكسي‌ كه ‌گوسفند را از چراگاه دزديده بود، اين حكم را كردندكه در مورد اول دست ميوه دزد و دزد خرما را قطع نكرد و 
فرمود هركس ميوه‌اي را خورد و بدان نياز داشت‌، چيزي بر وي نيست و هركس چيزي را ازآن محل بيرون برد، بايد دو برابر تاوان و خسارات آن را بدهد وكيفر آن را نيز ببيند و عقوبت شود و هركس ميوه را از محل خشك‌كردن بدزدد چنانچه قيمت آن بمقدار نصاب را دزديد برسد، بايستي مجازات قطع يد شود. و درباره صورت دوم يعني‌ ‌كسي‌ كه ‌گوسفند را از چراگاه بدزدد حكم ‌كرد كه دو برابر قيمت آن را بپردازد و براي عبرت و بعنوان مجازات الهي مورد ضرب قرارگيرد. واگركسي گوسفند را از آغل بدزدد چنانچه قيمت آن به حد نصاب برسد دست او بريده مي‌شود و بدان حكم‌كرد. 
امام احمد و نسائي و حاكم آن را روايت‌كرده و حاكم آن را صحيح دانسته است‌. سرقت و دزدي‌كه عقوبت و مجازات آن حد است دو نوع مي‌باشد:
اول سرقت صغري يا دزدي ‌كوچك‌كه مجازات و كيفر آن بريدن دست راست دزد است‌. 
دوم سرقت‌كبري و دزديدن اموال بزوركه آن را محاربت يا راهزني مي‌نامند و مجازات و كيفر جداگانه ای دارد.
آیا طالبان کنونی بین انواع مجازاتها در مورد دزد فرق می گذارد؟ آیا دیدید در این دو سال گذشته یک سارق با تمام شرایط که مستحق مجازات بوده دستش قطع شود؟ یا یک راهزن بر او حد محاربه اجرا شود؟
در مورد زنای محصنه هم شما دیده اید که یک مجرم که زنای او محرز شده و مجرم شناخته شده سنگسار شود؟

اینکه دزدی که به حد نصاب رسیده را شلاق می زنند یعنی دزدی او محرز شده؛ اینکه زن و مردی را که زنا کرده اند شلاق می زنند یا زندان می کنند یعنی جرم آنها محرز شده و….
پس چرا حکم الله و شریعت الله  را اجرا نمی کنند و به جای حکم الله حکم بشر را اجرا می کنند؟ آیا می خواهند سازمانهای کفری را از خود راضی کنند؟ اما بدانند که این کفار تنها به تعطیلی شریعت راضی می شوند.
در اینجا تنها از طالبان درخواست توضیح شرعی هستیم.

ذبیح الله مجاهد سخنگوی امارت اسلامی افغانستان: ‏گزارش ملل متحد در پیوند به رویدادهای امنیتی در افغانستان دجل و مغرضانه است

در گزارش اخیر ملل متحد آمده است که در افغانستان در مقایسه به سال گذشته، امسال ۳۷ فی صد در رویدادهای امنیتی افزایش آمده است.
در تفصیل این رویدادها نگاشته شده است که در میان این حوادث اکثر آن رویدادها می باشد که در برخورد نیروهای امنیتی با قاچاقچیان مواد مخدر وقتآ فوقتا به میان آمده است.
عوض اینکه رویدادهای که در عملیات با قاچاقچیان مواد مخدر به وقوع پیوسته، تقدیر شود و بیداری نیروهای امنیتی تعبیر گردد، از این موضوع برای نشان دادن نا امنی افغانستان به سطح عمومی استفاده شده است.
این در حالیست که نیروهای امنیتی بیدار و شجاع امارت اسلامی در نقاط مختلف کشور همه روزه در اجراات و مبارزه با مفسدین، دزدان، اختطافچیان، قاچاقبران و جنایتکاران مصروف اند و در موارد متذکره در مقایسه به سال گذشته تغییرات فوق‌العاده مثبت به میان آمده و حوادث مذکور کاهش یافته است.
در اثر مبارزۀ سریع علیه مواد مخدر، از سال گذشته به اینسو بیشتر از چهارده هزار تن قاچاقچی دستگیر و به محاکم سپرده شده اند، همچنان بیش از ۵۵۰۰ تُن مواد مخدر نابود شده است. در حدود ۱۲۰۰ فابریکۀ تولید مواد مخدر از بین برده شده و ۱۵ هزار و ۳۰۰ هکتار زمین از مواد مخدر پاکسازی گردیده است.
پس معلوم می شود که سازمانی به نام ملل متحد چگونه در مخدوش ساختن ذهنیت مردم ما مصروف است و امنیت را ناامنی تعبیر می کند؟
این اقدامات به خواست بعضی از حلقات مشخص استخباراتی و جوانب شریر که بخاطر وارد ساختن فشارها بر امارت اسلامی تلاش ناکام می نمایند، انجام می شود.
امارت اسلامی افغانستان به این گزارش به دیده شک می نگرد و آن را سوء استفاده از نام و عنوان سازمان ملل متحد میداند.
دفتر سخنگوی امارت اسلامی افغانستان
۲۵/۸/۱۴۴۵هـ ق
۱۷/۱۲/۱۴۰۲هـ ش ــ ۲۰۲۴/۳/۷ م

‏امارت اسلامی ملا عمر در افغانستان را از زبان دشمنان سکولار بشناس

وزیر خارجه حکومت سکولار ترکمنستان می گوید:

«وقتی امریکایی‌ها در سال ۲۰۰۱ بمباران افغانستان را شروع کردند، مسئولین طالبان با خریطه پر از پول به کنسولگری ما آمدند و گفتند که این پول برق وارداتی افغانستان از ترکمنستان است، ما می‌رویم ولی شما برق مردم را قطع نکنید»

افغانستان، امنیت یا شایعات؟!

به قلم : احمدالله مهاجر

افغانستان با روی کارآمدن بار دوم امارت‌اسلامی، به استقلال واقعی دست یافته و به‌معنای حقیقی خود، از چنگ آدم‌ربایان رهایی یافت؛ اما کشورهای استعمارگر و دست‌نشانده‌های آنان، استقلال و آزادی این کشور را -چنانکه بیست‌سال گذشته ثابت ساخت- هرگز نمی‌خواهند و هر از گهی به‌خاطر تضعیف و از بین بردن آن، تبلیغات و شایعات نابه‌جا و بدور از واقعیت، راه‌اندازی می‌نمایند که در این راستا بار دیگر شعله‌ی فتنهٔ از پیش‌باز‌شده را پکه می‌زنند؛ از بازداشت زنان بی‌گناه و آزار اذیت‌رسانی به آنها گفتگو نموده و مجالسی برگزار می‌کنند.

امارت‌اسلامی افغانستان، چنانکه هویداست از بطن ملت برخاسته و به‌خاطر آزادی سرزمین و مردم رنج‌دیدهٔ آن از چنگ آدم‌ربایان جهانی، از تمام زندگی خود گذشته و خویشتن را در این راه به آب و آتش فرو بردند؛ بنابراین امارت اسلامی از همه بهتر و بیشتر بر ایده‌ها و عقاید این ملت آگاهی داشته و وفادار به عهدی‌ست که به‌خاطر آن مبارزه نموده است. دفتر «یوناما» و یا طیف‌های دیگری که چنین افواهات و شایعاتی را به‌راه می‌اندازند، میل‌ها از حقیقت فاصله داشته و برعکس بر بی‌خبری و کینه‌توزی آنان بر اوضاع واقعی افغانستان دلالت می‌کند؛ زیرا مردم افغانستان با آمدن دولت امارت‌اسلامی و سقوط جمهوریت به‌معنای حقیقی به‌حقوق خود دست یافته و ایدهٔ استعمارگرانی که به‌زورِ اسلحه و یا رسانه‌ها خواستار جایگزینی آن بودند و نیز برخی طیف‌ها متأثر شده بودند، زدوده شده و از بین رفته است، بدیهی‌ست که در این صورت در درون خودخواهان و کینه‌توزان شکست‌خورده، آتش شعله‌ور می‌گردد.

همچنان نظرسنجی سازمان بین‌الملل مبنی بر اینکه «دو‌سومِ زنان افغانستان می‌گویند رسمیت طالبان پس از لغو کامل محدودیت‌ها باشد» به‌دور از قاعده و قانون بوده؛ بلکه آنان در این مورد مرتکب دروغ بزرگی شده‌اند؛ زیرا «دو‌سوم» معلوم نیست از کدام طایفه و کدام قشر بوده و دیگر اینکه «دو‌سوم» آیا واقعاً چنین کاری را انجام داده‌اند و یا خیر؛ زیرا افغانستان در آغوش خود، زنان و خانم‌های زیادی را پرورانیده و از کدام قشری که آنان نظر می‌گیرند، ممکن است یک‌دهم آن هم نباشد؛ بلکه همان فراریان و مربَّیانی که تحت پرورش ایشان بوده و متأثر ایدیولوژی غرب هستند، نظر خویش را نظر کلی دانسته و بدون موجب قانونی، خود را نمایندگان زنان افغانستان می‌دانند، در حالی که آنها متنفر از چنین چهره‌ها می‌باشند.

من مطمئن هستم که سازمان بین‌الملل از یک‌دهم هم نظر نگرفته، اگر واقعاً این کار صورت گرفته و آنها به‌خاطر آزادی زنان افغان متحمل مشکلات شده‌اند؛ لطفاً ارایه دهند که کاملاً از چه تعداد زن‌ها نظر گرفته شده؟! و چه تعدادی موافق و چه تعدادی مخالف بود؟! چون بیانیهٔ ایشان چنین تقاضا می‌کند که از تمام زن‌های افغان، نظر خواسته شده و به‌تعداد یاد شده، چنین نظری را تقدیم داشتند. باید هویدا سازند که این کار را در چند روز انجام دادند؟! و توسط کدام رسانه‌ی داخلی و یا خارجی با زنان افغان در تماس شدند؟! در حالی‌که امکان ندارد؛ چون پنجاه‌درصد مردم افغانستان در مناطقی زندگی می‌کنند که اصلاً رسانه‌ها فعال نشده و بیست‌سال جمهوریت هیچ خدمتی انجام نداده‌اند و یا اینکه دسترسی به رسانه‌ها ندارند؛ پس چرا چنین دروغ‌های -به‌اصطلاح‌مان- شاخ‌دار را منتشر می‌نمایند؟

واقعاً شگفت‌آور و مایهٔ تأسف برای آنها است. فرجام‌سخن اینکه افغانستان، امن بوده و برای هر قشر، مذهب، ایده و فکر افغان، مکان امن زیست است و هیچ‌کس حق این را ندارد که بر دیگران در مسایل داخلی و فردی، مداخله نماید. یوناما و یا سازمان بین‌الملل اگر واقعاً انگیزهٔ درد و غم زنان افغان را در سر می‌پروراند با حکومت برحال امارت اسلامی تعامل نیک را داشته و از چنین مجالس و نظرسنجی‌های که در هیچ قانون دنیا مدار اعتبار نمی‌باشد و از نظر گرفتن از خانم‌هایی که امروز در افغانستان به‌سر نمی‌برند و فراریان‌اند، برحذر باشد که ضرر آن دوباره بر خود ایشان خواهد رسید و هرگز امارت‌اسلامی را از موقف خود عقب نمی‌کنند؛ پس لازم است تا برای برآورده‌سازی وعده‌ها و خدمات‌شان به مردم از راه‌های قاچاقی و غیرقانونی گوشه‌نشینی نموده و راه قانونی را در پی گیرد.

اعلامیه امارت اسلامی به مناسبت ۲۶ دلو سالروز خروج قشون سرخ اتحاد شوروی سابق از افغانستان

بسم الله الرحمن الرحیم

امروز ۲۶ دلو با ۳۵ مین سالروز شکست و خروج اتحاد شوروی سابق از افغانستان مصادف است.

امارت اسلامی افغانستان این روز را در تاریخ کشور یک روز پرافتخار و شکرانگی الله جل و جلاله می داند و به همین مناسبت به ملت مسلمان و مجاهد خویش تبریک می گوید.

مبرهن است که آزادی و هویت کشورها به همت، مجاهدت و شهکاری اتباع آنها مرتبط می باشد که الحمدالله در صد سال گذشته افغان ها سه مرتبه به نصرت الله جل جلاله این پیروزی را نصیب شدند و آزادی و استقلال شان را بدست آوردند.

اینکه کشور ما برای بار سوم از اشغال جدید به نصرت الله جل جلاله آزاد شد، نمایانگر این است که حس استقلال طلبی افغان ها هنوز هم به قوت خود باقی است و برای پاسداری از دین و کشور خویش اراده و تعهد قوی دارند.

کشورهای متجاوز پس از بیشتر از صد سال تجاوز متواتر و کامیابی های که در مقابل شان صورت گرفت، درس عبرت گرفته خواهد باشند و قبل از تجاوز دیگر بر کشور ما، صد بار فکر خواهد کردند.

افغان ها مردم صلح پسند هستند، اما هربار امن و صلح ما در اثر تجاوز و وحشت خارجی ها به جنگ مبدل گردید و افغان ها سالیان زیاد رنج و مشقت دیدند.

ملت مسلمان و غیور افغانستان باید مانند گذشته، در برابر هرگونه توطئه ها و دسایس بیدار باشند و در حفاظت از تعهد محکم اسلامی و وحدت ملی خویش، راه اسلاف شان را تعقیب نمایند و از آزادی و استقلال کشور پاسداری کنند، وما ذالک علی الله بعزیز. والسلام

امارت اسلامی افغانستان

۴/۸/۱۴۴۵هـ ق

۲۶/۱۱/۱۴۰۲هـ ش ــ ۲۰۲۴/۲/۱۵ م

صدای‌ ا.ا. افغانستان عفو، و پیام‌ آن هم‌بستگی‌ است!

به قلم: خیرخواه سمنگانی

افغانستان سرزمینی‌ست، که به‌خاطر داشتن موقعیت‌ مهم استراتژی و معادن بی‌شمار، بار‌ها از سوی قدرت‌های‌ اشغال‌گر جهانی، آماج حملات نظامی و سیاسیِ پی‌هم، قرار گرفته است‌. پیامدهای ناگوار‌ این فرازوفرودهای‌ انقلاب‌ها، نه تنها دامن‌گیر افغان‌ها شد؛ بلکه بر بیگانگان متجاوز نیز ضربات سخت اقتصادی و سیاسی وارد نموده و مجبورشان کرد تا اعتبار و سیاست جهانی‌شان را، به نرخ آیین کهنه فروخته و درس عبرت قرار گیرند.

متفرق‌شدن اعضای خانواده و پناه‌بردن هر یکی به جایی، به هنگام آتش‌گرفتن خانه، یک چیز طبیعی‌ست و افغانستان که خانهٔ مشترک میلیون‌ها مسلمان می‌باشد، نیز سال‌ها در آتش بی‌رحمانهٔ ابرقدرت‌های کوردل سوخته و در نتیجهٔ این آتش همه‌سوز، در دوره‌های مختلف، به ویژه در بیست‌سال اخیر، هزاران خانوادهٔ افغان به بیرون از کشور، آواره و مهاجر گشته‌اند. صدای امارت اسلامی به آن‌هایی که در گذشته علیه آن جنگیده‌اند و هم‌چنان برای کسانی‌ که در زیر سایهٔ تبلیغات دشمنان افغانستان قرار گرفته و هنوز در دام سیاسی بیگانگان اسیر می‌باشند، این است:

• هم‌وطنان عزیز و برادران گرامی! میان ما جز رنگ‌ ایمان، هیچ امتیاز و فاصله‌‌ای وجود ندارد و آن‌چه‌ که در فرش‌ انسجام ما درز ایجاد کرده است، توطئه‌های مغرضانه و جریان‌های سیاسی دنیا می‌باشند، که می‌خواهند از شما به‌ حیث چوب سوخت برای کسب منافع ایدیولوژی و سیاسی‌شان استفاده نمایند!
• پس با درک این واقعیت، طلسم‌های طرح‌شدهٔ دشمنان سنگ‌دل را مهار نموده، دوان‌دوان به‌سوی وطن عزیزتان برگردید، تا از نسیم روح‌نوازِ نظام اسلامی، استقلال تام و امنیت سرتاسری کشور عزیزتان بهره برده و در جمع مردم به عنوان سنبل وحدت و یک‌پارچگی در اوراق زرین تاریخ معاصر جهان اسلام ثبت‌نام شوید!
• هم‌وطنان گرامی! اکنون در نتیجهٔ قربانی‌های بی‌وقفهٔ برادران مبارز شما، آتش سوزان خانهٔ اشغال‌شدهٔ‌تان خاموش گشته و نیاز به بازسازی دارد. آن اشتباهاتی که در گذشته علیه امارت اسلامی از سوی شما صورت گرفته است، زعیم‌ دل‌سوز؛ شیخ هبت‌الله آخوندزاده در یک‌ اقدام کم‌نظیر تاریخی آن را عفو نموده‌‌ و هنوز دروازهٔ این فرصت‌ طلایی را بر روی‌ همگان باز نگهداشته، و هم‌چنان برای بازسازی و پیش‌رفت این کشور، همواره پیام هم‌بستگی سر می‌دهد.    

افغانستان و فلسطین؛ جان مشترک، درد مشترک

به قلم: محمود فاتح

افغانستان سرزمینی است که در آن سه امپراطوری بزرگ (انگلیس، شوروی و آمریکا) با پشتیبانی زیادی از کشورها، اقوام، نیروهای داخلی و خارجی آمدند و بی‌انتها بر ملت مظلوم افغانستان ظلم کردند؛ اما در آخر، پیروزی از ملت مظلوم افغانستان شد؛ ملتی که با دست خالی در برابر دشمنی به پا خواستند که سرتاپا مسلح بود و از هرگونه تجهیزات نظامی و زرهی بهره‌مند بود.

اکنون دشمنان اسلام جنگ نظامی خود را به سوی فلسطین کشانیده‌اند. اگرچه از ۷۰ سال بیشتر می‌شود که بر سر ملت مظلوم فلسطین ظلم و تجاوز می‌شود؛ اما بعد از شکست دشمنان در افغانستان، حملات نظامی پی‌درپی را بر غزه آغاز کرده‌اند.

غزه شهر کوچکی است؛ اما پر از شیرمردان و فداکاران است. مادرانی که در آن شهر وجود دارند همواره به‌خاطر آزادی قدس، کودکان خود را تربیه می‌کنند و در حقیقت آزادی قدس مسئولیت هریکی از ما مسلمانان است.

اگر در تاریخ نگاهی ببندازیم این را می‌یابیم که در جهان، حکومت‌های زیادی آمدند و حکومت‌های آنها سالیان سال طول کشید؛ اما حکومت‌هایی که ظلم کرده‌اند، زود از بین رفته و دوام چندانی نداشته‌اند. امیدوارم با مبارزهٔ مردم غزه، اسرائیل و هم‌پیمانش شکست عبرت‌آموزی بخورند و شکست اسرائیل خنکی چشمان مسلمانان جهان باشد.

قدس اولین قبلهٔ مسلمانان، خانهٔ الله و فلسطین نیز شهر انبیای کرام -علیهم السلام- است. دشمنان قدس دشمنان ما هستند. هدف ما، درد ما و دشمن ما مشترک است. از این بابت ملت افغانستان درد مردم مظلوم و ستم‌دیده فلسطین را درد خود می‌داند و در این مورد در اندیشه و فکر است.

صهیونیست‌های جنایت‌کار، آمریکا و هم‌پیمانشان بیشتر از ۲۲ هزار نفر را در غزه شهید و ده‌ها هزار نفر را مجروح کرده‌اند. تاریخ گواه باشد خون ملت مظلوم فلسطین، بیت المقدس را آزاد و انقلابی اسلامی را به‌وجود می‌آورد.

مروری بر خدمات دو ساله ا.ا.افغانسنان: امارت اسلامی دولت خدمت‌گزار

به قلم: محمدداود مهاجر

خدماتی را که امارت اسلامی در مدت دوسال (تا کنون) ارائه داده است، در مقایسه با «بیست‌سالِ جمهوریت» بی‌نظیر است. با وجود تمامی فشارها و تنگناهای اقتصادی و سیاسی، باز هم روی‌پا‌ایستادن برای نظامی نوپا همانند امارت اسلامی کمتر از معجزه نیست! مسئولان و رهبران امارت اسلامی، چنانچه در مدت بیست‌سال جهاد، از هیچ قربانی‌ای در برابر تهاجم همه‌جانبهٔ غرب، دریغ نورزیدند و همهٔ مشقت‌ها (ترک خانه و کاشانه، هجرت، دوری از فرزندان و همسر، زخم و معلولیت، زندان و اسارت، شهادتِ نزدیکان و جگرگوشه‌ها) را در این راه تحمل کردند، در بخش خدمت‌رسانی به مردمِ رنج‌دیدهٔ خود (جهادی نو) نیز از همه‌چیز مایه گذاشته و تلاش دارند تا بتوانند به هرنوع ممکن، راه‌های رفاه و آسایش را برای این ملتِ ستم‌دیده هموار کنند.

بزرگان امارت اسلامی، هر کدام‌شان، همانند ستارگان آسمان در هر بخشی مثال‌زدنی هستند. چه گپ از اقتصاد و تحولات ساختاری دراین باب بزنیم و چه در چاردیواری سیاست داخل شویم و چه از کوه‌های کابل سرک بکشیم و پایتخت را نگاهی بیندازیم و چه نگاهی به طول و عرض خاک پهناور و نیروهای استخباراتی، امنیتی و دفاعی آن بیندازیم، باز هم دستاوردهای امارت اسلامی در این مدت، چنان برجسته است که دوست و دشمن همه به آن معترف اند و محلی برای انکار وجود ندارد. طبق ضرب المثل مشهور «مشت، نمونهٔ خروار» چندی از این موارد مهم را متذکر می‌شوم:

عفو عمومی؛

رهبران دلسوز امارت اسلامی اولین و بزرگترین خدمت خود را، به‌خاطر بستن دروازهٔ خونریزی، با اعلان عفو عمومی ابراز داشتند. این بصیرت و رحمت بزرگان ما، برنامه‌های مرموز و تعبیرِ خواب‌های زیادی از تحلیل‌گران خارجی و داخلی را، تفسیری دیگر کرد و رنگی جدا از گمان آن‌ها بخشید. رهبران امارت اسلامی واقعاً و عملاً نشان دادند که خیرخواه ملت و مردم خود هستند؛ تا اینکه انتقام‌جو و فرصت‌طلب باشند. عین همین مسئله را شما دقیقاً در سال ۲۰۰۱ پس از داخل‌شدن گروه‌های مخالف امارت اسلامی در کابل و دیگر شهرها مقایسه کنید و ببینید که آن‌ها با سربازان امارت اسلامی چِه‌ها که نکردند!

فرستادن صدها تن از نیروهای جوان و پیر امارت اسلامی به زندان‌های گوانتانامو (چاه‌های وحشت و ترس) و هتک حرمت آن‌ها با بهانه‌های مختلف، حادثهٔ تلخ قلعهٔ جنگی و کشتن هزاران جوانِ دست‌بسته در آن قلعه و کانتینرهایی که در دشت‌های شمال خالی می‌شد و همه را تیرباران می‌کردند، نشان از اعمال ننگین و تنگ‌نظری‌ای داشت که پروای هیچ‌کس و هیچ‌چیزی را نداشتند.
اما امارت اسلامی با چشم‌بستن بر همۀ تلخی‌های گذشته، باری دیگر خود را در صحنهٔ عشق و ایثار برجسته کرد و عفو عمومی را بر همهٔ کسانی که سال‌ها دشمنی و قتل و غارت کرده بودند، اعلان نمود؛ همه را فرزندان خود گفت و در دادن اعاشه، بین معیوب مجاهد و معیوب مخالفش فرقی نگذاشت.

ادامه خواندن مروری بر خدمات دو ساله ا.ا.افغانسنان: امارت اسلامی دولت خدمت‌گزار