دارُ الاِسلامنِی رَهبَرِی قَرشِیسِیدَه بُویِین تاولَیدِیگن مُؤمِنلَرگه نِسبَتاً اِسلام وَ مُسُلمانلَرنی مُناسَبَتِی

دارُ الاِسلامنِی رَهبَرِی قَرشِیسِیدَه بُویِین تاولَیدِیگن مُؤمِنلَرگه نِسبَتاً اِسلام وَ مُسُلمانلَرنی مُناسَبَتِی

پَیغَمبَرِیمِیزنِی یارانلَرِیدَن اوُچ کِیشِی تَبُوک غَزاتِیدَه قَتنَشمَسدَن آرقَدَه قالِیب کِیتِیشگن اِیدِی. مَنَه بُو اوُچ کِیشِینِی هَر بِیرِینِی، مِینگلَب مُؤمِنلَردَن تَشکِیل تاپگن لَشکَرنِی آرَسِیدَه اوُزِینِی اوُرنِی بار اِیدِی؛ اَمّا اوُلَرنِینگ وَ باشقه مُؤمِنلَرنِینگ قِیلگن مُعامَلَه سِی، رَفتارِی اَنَه اوُشَه کوُندَن باشلَب کِییِینگِی دَورلَردَه هَم اِسلامِی حَرَکَتنِی یُولِیگه اوُزِینِی تأثِیرِینِی کوُرسَتهَ آلدِی. اَلبَتّه اوُلَرنِی قِیلگن رَفتارِی، دائِم سُوزلَرِی وَ رَفتارلَرِینِی کوُرمَگنلِیکگه آلِینَدِیگن مُنافِقلر( سکولرزاده لر) نِی رَفتارِینِی عُمُوماً عَکِسینِی کوُرسَتگن.

مَنَه بُو اوُچ کِیشِی تَبُوک غَزاتِیدَه عُذرسِیز قَتنَشمَسدَن آرقَدَه قالِیب کِیتِیشگن اِیدِی. اَمّا اوُلَر الله وَ رَسُولِینِی قَرشِیسِیدَه اوُزلَرِینِی صادِقانَه رَفتارلَرِینِی بَیان قِیلِیشَدِی وَ پَیغَمبَر هَم اوُلَرگه بِیرگن جَوابلَرِیدَه مَرحَمَت قِیلَدِیلَر: ” سِینِی سُوزِینگ تُوغرِی، اَمّا حاضِر الله تَعالی بُو مَسَلَه بُویِیچَه حُکم چِیقَرگوُنِیچَه کِیتَوِیر.”  

ادامه خواندن دارُ الاِسلامنِی رَهبَرِی قَرشِیسِیدَه بُویِین تاولَیدِیگن مُؤمِنلَرگه نِسبَتاً اِسلام وَ مُسُلمانلَرنی مُناسَبَتِی

خالدبن وليد شمشير برهنه خدا

خالدبن وليد شمشير برهنه خدا

ارائه دهنده : خدانظر بلوچ

هفده سال قبل از ظهور اسلام در مكه از دامان لبابه صفري خواهر ام المؤمنين ميمونه ابر مردي پا به عرصه گيتي نهاد كه بعدها تلؤ تلؤ شمشير برنده اش آتش بر ملحدين عالم زد پدرش وليد بن مغيره از اشراف قريش بود ودر مكه جايگاهي بس بزرگ داشت طبق رسوم عرب پرورش خالد كه داراي شش برادر ودو خواهر بود در خارج از مكه در روستاهاي اطراف آن صورت گرفت.

درمحيطي كه وي پرورش مي يافت اسب سواري ،شمشيرزني ومبارزات جنگجو يانه ازسرگرمي هاي آن دياربه شمارميرفت وآن حضرت ازهمان زمان دردليري، هوش وذكاوت ازجوانان منتخب قريش به شمارميرفت.حضرت خالد(رضي الله عنه) قبل از ايمان آوردن همانند پدرش از مخالفين سرسخت اسلام محسوب مي شد. و در رابطه با اموري كه درمخالفت بااسلام ومسلمين صورت مي گرفت، پيشقدم بود. چنانكه درميدان احد تدبير و صلاحيتش، درتهاجم ناگهاني بر لشكر مسلمين از درهّ اي كه در انتهاي كوه احدقرارداشت، دليل اصلي شكست مسلمين در آن غزوه به شمار مي رفت.

اما پس از آن حقانيت و محبت اسلام در قلب خالد(رضي الله عنه) به صورت نامحسوسي رشد مي كرد و احساس مي نمود كه روزي تمام ملت عرب در زير پرچم اسلام جمع خواهند شد. بنابراين انديشه، گفتار و سخنان و اعمال حضرت رسول(صلي الله عليه و سلم) رامورد بررسي قرارمي داد. ازطرف ديگر پيامبر اكرم (صلي الله عليه و سلم) نيز از صلاحيت خالد (رضي الله عنه) با خبر نبود بلكه از طريق وحي به ايشان خبر رسيد كه دل حضرت خالد هر دم با نور اسلام آراسته تر مي شود. سرانجام پس از آنكه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و سلم) فرمود: با وجود آشكار شدن حقانيت و حقيقت اسلام براي خالد چرا او به اسلام مشرف نمي شود. حضرت وليد(رضي الله عنه) برادر حضرت خالد(رضي الله عنه) كه چندي قبل مشرف به اسلام شده بود از طريق نامه اي او را به اسلام دعوت كرد. حضرت خالد مي فرمايد: “هنگامي كه نامه وليد را مشاهده كردم بي اختيار بر زبانم كلمه توحيد جاري گشت و مي خواستم هر چه سريعتر خدمت حضرت رسول(صلي الله عليه و سلم) حاضرشده، جانم را فدايش كنم و همين كه خدمت حضرت پيامبر(صلي الله عليه و سلم) حاضر شدم چونكه ديوانه ديدار حضرتش بودم از خوشحالي همچو پروانه اي خود را به پاي ايشان انداخته و ايمان خود را ابراز كردم” .

حضرت خالد(رضي الله عنه) پس از ايمان آوردن در سريه موته كه در جمادي الاول سال هشتم هجري صورت گرفت به عنوان اولين نبرد ايشان در دفاع از اسلام شركت نمود.

ادامه خواندن خالدبن وليد شمشير برهنه خدا

سناریوی مشترک احزاب سکولار مصری و رژیم صهیونیستی تجربه ای مهم برای افغانستان کنونی

سناریوی مشترک احزاب سکولار مصری و رژیم صهیونیستی تجربه ای مهم برای افغانستان کنونی

به قلم: احسان هورامی  

در ابتدای خیمه شب بازی بهار عربی (پاییز عربی) و انقلابات ساختگی و مدیریت شده جهت عوض نمودن حکام دست نشانده ی عرب و بخصوص در مصر و تونس، منابع خبری اعلام کردند که آمریکا و مصر تلاش دارند، طرح امنیتی جدیدی برای مقابله با شرایط امنیتی حاکم بر شبه جزیره سینا و سركوب جريانات اسلامگرا تهیه کنند. واين در واقع تكرار سناريويي بود كه جهت انحراف انقلاب يمن و سپس سركوب مسلمين آنجا پياده كرده بودند .

هماهنگ با علني شدن اين سناريوي خطرناك منابع اروپایی فاش کردند که قدرت یافتن گروه‌های اسلامگرا  در سینا  آنها را در آينده تبديل به تهدیدی برای امنیت اسرائيل  و حكومت سكولار فعلي مصر و متحدی برای حکومت ایران خواهد كرد و چنانچه حكومت سكولار و انقلابي مصر در اينده قصد آرامش داشته باشد چاره اي جز سركوب اين جماعتها ي شريعت گرا  ندارد.  در نتیجه حمایت‌های دستگاه اطلاعاتی مصر با هماهنگی دستگاه‌های اطلاعاتی منطقه‌ای و بین‌المللی  جهت سركوب اين جريانات الزامي است.

ادامه خواندن سناریوی مشترک احزاب سکولار مصری و رژیم صهیونیستی تجربه ای مهم برای افغانستان کنونی

وه‌ڵامێك بۆغوڵآمه‌كه‌ى مه‌لیك سلێمان ى ىسعودیه‌و هه‌موو سه‌له‌فى یه‌كى مه‌دخه‌لى. 

وه‌ڵامێك بۆغوڵآمه‌كه‌ى مه‌لیك سلێمان ى ىسعودیه‌و هه‌موو سه‌له‌فى یه‌كى مه‌دخه‌لى.

ئا: وریا مه ریوانی

ئیسلام ئه‌وئاینه‌ ئاسمانیه‌ مه‌زنه‌ یه‌كه‌ به‌رنامه‌و په‌یامه‌كه‌ى خواى گه‌وره‌ داى رِشتووه‌و وه‌له‌لایه‌ن پێغه‌مبه‌رى ئیسلامه‌وه‌ بۆئێمه‌ چین له‌دواى چین به‌یه‌كترى گه‌یشتووه‌ تاوه‌كو گه‌یشتۆته‌ ده‌ستى ئێمه‌ له‌ ماوه‌ى بلاَوبوونه‌وه‌ى ئیسلامدا چه‌ندین رِێگرو ئاسته‌نگ هاتوونه‌ته‌ رِێى شوێكه‌وتووانى كه‌ هه‌ندێك له‌وئاسته‌نگانه‌ نه‌یاره‌كانى ئیسلام هۆى درووستكردنى بوون،به‌لاَم ده‌بێت ئه‌وه‌ مان له‌برنه‌چێت كه‌هه‌رله‌ناومسوڵمانان خۆشیاندا كۆمه‌ڵێك مرۆفى عه‌قڵ رِه‌شى جاش موخابه‌راتى په‌یدابوون و به‌درێژایى مێژووى ئیسلام به‌ئێستاششمانه‌وه‌ بوونه‌ته‌ هۆكارێك بۆكون كردنى كه‌شتى نه‌جات و به‌ختیارى ئیسلام و وه‌هه‌روه‌هانانه‌وه‌ى دووبه‌ره‌كى شه‌ق كردنى رِیزو كۆمه‌ڵى مسوڵمانان كه‌هه‌موولایه‌ك ده‌بێت باش بزانێت كه‌هه‌ركاتێك بوژانه‌وه‌یه‌ك له‌هه‌رجێگه‌وبسته‌خاكێكى داگیركراوى مسوڵماناندازیندووبوبێته‌وه‌ وگه‌شه‌ى كردبێت یان پیاوێكى موجه‌دیدو خاوه‌ن ته‌قواو خاوه‌ن عه‌قڵى مرۆف دروستكه‌ر به‌مانا مه‌عنه‌ویه‌كه‌ى ئه‌وكاته‌ كۆمه‌ڵێكى نه‌زانى عه‌قڵ وه‌ستاوى دۆگما لێى دێنه‌ پێش و به‌ناوى نوێ نه‌رى خواوه‌ له‌سه‌رزه‌وى ! ته‌كفیریان ده‌كه‌ن و ده‌بنه‌ میكرۆب و به‌لاَو فایرۆس بۆ به‌ره‌و پێش چوونى ئه‌و رِه‌وته‌ ئیسلامىیه‌ گشتگیره‌ خزمه‌تكاره‌.كه‌ئه‌مه‌ش یان له‌دڵ رِه‌ى خۆیانه‌ یان ده‌ست له‌پشتیان دراوه‌ بۆئه‌وكاره‌ كه‌ده‌تووانم به‌به‌ڵگه‌ بۆتانى ئیسپات بكه‌م كه‌ئه‌مانه‌ كێن وكىَ دوژمنه‌ له‌لایان و كێش به‌دۆستیان ئه‌زانن و به‌شان وباڵیاندا هه‌ڵده‌ده‌ن یان خۆیان له‌ تاغوتیه‌ت و سته‌مكاری یه‌كانى ئه‌ودۆستانه‌یان بىَ ده‌نگ كردووه‌. به‌ڵىَ ئه‌م كاك حارسه‌ نازانم تۆبڵێى له‌دنیا گه‌یشتبىَ ئه‌مرِۆ تاكه‌ نوزه‌یه‌ك كه‌ هه‌بێت له‌كوردستاندا كه‌ پارێزگارى له‌ عه‌قیده‌و بیروباوه‌رِى مسوڵمانان ده‌كات ئه‌و ۳حیزبه‌  ئیسلامیه‌ن كه‌بچوكترین تاگه‌وره‌ترین ئه‌ندامیان بوونه‌ته‌ په‌رژین بۆ پارێزگارى كردن له‌به‌ها ئیسلامیه‌كان .ئاده‌ى پێم ناڵێى جه‌نابت بووى له‌په‌رله‌مان دیفاعت له‌ موقه‌ده‌ساتى ئیسلام كرد جه‌نابت و هاوبیره‌ داخ له‌دڵه‌ كانى ترتانبوون ده‌ستان به‌رزكرده‌وه‌و له‌به‌رامبه‌ر هه‌یمه‌نه‌ى ۹۰ په‌رله‌مانتارى عه‌لمانیدا وه‌ستانه‌وه‌.ئێوه‌هه‌مووكاتێكتا ته‌رخان كرددووه‌ بۆلێدانى پرِۆژه‌وى ئیسلامیه‌كان ئه‌گه‌ر هێنده‌تان به‌عه‌لمانیه‌كانیش بكردایه‌ ئه‌وكاته‌ بۆمان رِون ده‌بۆوه‌ كه‌ به‌رِێزت و ئه‌و براده‌رانه‌ى تریشتان له‌سه‌ر حه‌قن.! من به‌ڵگه‌یه‌كى بچووك دێنمه‌وه‌ بۆ گشت مسوڵمانێكى پێگه‌یشتووى تێگه‌یشتوو (له‌كاتێكدا چه‌ندین قورئان كرابوونه‌ ناوسیفۆنى مزگه‌وتێكى شارى سلێمانى یه‌وه‌ له‌صابوون كه‌ران به‌ڵام ئێوه‌ى كۆیله‌و دارده‌ستى مه‌لیك عه‌بدولاَى مه‌شرووب خۆرو ده‌هۆڵ لێده‌ر بۆعه‌لمانیه‌ت و جىَ به‌جىَ كه‌رى ئه‌و ئه‌ركانه‌ى كه‌ئه‌وان خۆیان پێیان نه‌كراوه‌ به‌ئێوه‌ى ده‌كه‌ن له‌وكاته‌دا له‌هه‌مان به‌روارو ساتدا داخ كتێبێكتان له‌سه‌ر جه‌نابى مامۆستا سیدئه‌حمه‌دیى هه‌ولێر بلاَوكرده‌وه‌ كه‌زۆرینه‌ى قسه‌كانى ئه‌وكتێبه‌ رِشانه‌وه‌ بوو بۆ ئه‌و پیاوه‌ به‌رِێزه‌و مه‌بده‌ئو دینى ئه‌و پیاوه‌ به‌رِێزه‌) هه‌ربۆزانیاریتان ئه‌وكتێبه‌ ۴۰۰۰هه‌زار نوسخه‌ى لێچاپكرا كه‌بوودجه‌كه‌ى له‌لایه‌ن (ده‌زگاى زانیارى )یه‌كێتى یه‌وه‌ بۆته‌رخانكرابوو!!!!! ئه‌رىَ براوخوشكانى مسوڵمان ئیتر ده‌بێت چۆن برِوا بكه‌ین كه‌سانێكى به‌م شێوه‌ كه‌ناوى خۆیان ناوه‌ (سه‌له‌فى) برِوایان پىَ بكه‌ین هه‌رمه‌لاكانى ئێه‌وه‌ نه‌بوو كه‌ له‌هه‌ڵبژاردنه‌كه‌ى پێشوودا رِیكلامیان بۆ ۷۳۰ ده‌كرد ئێستاش هه‌رئیوه‌ نه‌بوون كه‌ به‌نامه‌ى رِه‌سمى نووێنه‌رى مام جه‌لاَل پێتان رِاگه‌یه‌نرا كه‌ده‌بێت خه‌ڵكى له‌ئیسلامیه‌كان دووربخه‌ونه‌وه‌.. باشه‌ ئێوه‌ چیتان پىَ بۆكۆمه‌ڵگه‌ بۆبه‌رشێوه‌بردنى كۆمه‌ڵگه‌؟ ئێوه‌ له‌هه‌مووكه‌س حیزبى ترن مه‌گه‌ر هه‌ رم/ عبدالكریم و م/عبدالطیف و چه‌ندانى ترتان نیه‌ كردووتانن به‌خه‌لیفه‌وه‌ رِه‌ئیستان.ئه‌ى مه‌گه‌ر ئه‌وه‌نیه‌ كه‌ ده‌ستان داوه‌ته‌ رِێكخستنى چرِوپرِ لێره‌و له‌وىَ .من به‌ئیسلامیه‌كان ده‌ڵێم گه‌ر پرِۆگرامێكى چرِوپرِى ته‌واو دانه‌نێن بۆبه‌رگرتن به‌م په‌تاو به‌لاَى سه‌رده‌مه‌ ئه‌وه‌ دوور نیه‌ ئه‌وپرِۆژه‌ به‌نرخ و قوربانى بۆده‌ره‌ى كه‌ ده‌ستى دراوه‌تىَ تووشى ئاسته‌نگى قورس بێت له‌لایه‌ن ئه‌م رِێگرو غولاَم جاشانه‌وه‌.ئێوه‌ نینۆكێكتان ئازارى پێنه‌گه‌یشتووه‌ له‌پێناوى ئه‌م ئیسلامه‌دا .ئیسلامیه‌كانى كوردستان رِوبارێك خوێنیان به‌خشیوه‌ بۆپارێزگارى كردن له‌عه‌قیده‌وبیرووباوه‌رِى ئیسلام .كۆمه‌ڵى ئیسلامى و یه‌كگرتووى ئیسلامى و بزووتنه‌وه‌ى ئیسلامى زۆرده‌مێك خه‌ونه‌ كانیان هاتبووه‌ دى ئه‌گه‌ر حه‌زفى ده‌سه‌لاَتى ئیسلامیان بكردایه‌و به‌ده‌ست له‌پشتدانى سته‌مكارارانى ده‌سه‌لاَت هه‌نگاویان بنیایه‌ به‌لاَم ئه‌وان چۆن رِىَ پێغه‌مبه‌رى س ه‌ردارو سه‌روه‌رمان ون ئه‌كه‌ن (صلى الله علیه وسلم) كه‌یه‌كه‌م ئیشێكى له‌مه‌دینه‌ دروستكردنى ده‌وڵه‌ت بوو كه‌ پێغه‌مبه‌رگیان گه‌وره‌ترین سیاسه‌ت مه‌دارى ئیسلامه‌. له‌قسه‌یه‌كتاندا رِه‌خنه‌له‌جه‌نابى پێشه‌وایانى سه‌ربه‌رزوو شه‌هیدانى رِێگاى ئیسلام م/ حسن البنا و م/سید قطب ئه‌گرن به‌وه‌ى كه‌ئه‌وانه‌هه‌ڵه‌ بوون ئه‌دى لۆئێوه‌ چیتان كردیه‌؟ براكه‌م به‌رِێَزیشت هه‌مووئه‌وكه‌سانى ئه‌ومه‌كینه‌یه‌ى تۆیان له‌مێشكى دایه‌ و ئه‌وانه‌شى كه‌ له‌ زوریه‌تى ئێوه‌شه‌وه‌ ده‌كه‌وێته‌وه‌ مه‌به‌ستم (سه‌له‌فى مه‌دخه‌لى یه‌) ناتووانن بگه‌نه‌وه‌ به‌هه‌وڵ وماندوو بوونى ئه‌و دوكه‌ڵه‌ پاو موجاهیده‌ ئه‌وانه‌ له‌ناو مۆنیكاو باخه‌ڵى ژنه‌كانیان و مه‌جلیسى مه‌لیك عه‌بدوڵاَى مه‌شروب خۆردا نه‌مردن!!!!! به‌ڵكو له‌پیناوى بیروباوه‌رِى ئیسلامدا به‌بىَ نازى وه‌حش ئاسایانه‌ شه‌هیدكران كه‌تائێستاشى به‌دواوه‌ بێت چه‌ندین كه‌ڵه‌ پیاوى ترى موجاهید لێره‌و له‌وىَ به‌س له‌به‌ر ئه‌وه‌ى شناسنامه‌ى بیروباوه‌رِى عه‌لمانى ده‌رنه‌هێناوه‌ ئه‌گیرێت و ده‌خرێته‌ لیستى ئیرهابى یه‌وه‌! جه‌نابیشت و ئه‌وه‌ى وه‌لى ئه‌مریشته‌ له‌ناو پاركو هه‌واى فێنك و فه‌رموو فه‌رموو ى حاكمه‌ سته‌مكاره‌كاندا ئه‌ژین كه‌بۆ ئیوه‌ بوونه‌ته‌ مه‌رِ .به‌لاَم بۆدۆستانى رِاسته‌قینه‌ى خوابستێك زه‌وى رِه‌وانابینرێت ئیسلامى تیابلاَ وبكاته‌وه‌ بۆ چونكه‌ ئه‌ویان ده‌سه‌لاَتى سته‌مكارى پىَ قبووڵ نیه‌.به‌لاَم تۆو هاوبیرانت بانگه‌شه‌ى بۆئه‌كه‌ن (سوێند به‌خوا یه‌كێك له‌وسه‌له‌فیه‌ مه‌دخه‌لیانه‌ى سلێمانى م بینى له‌م رِۆژانه‌دا ئالاَى یه‌كێتى ده‌كرد به‌سه‌یاره‌ى هاورِىَ كه‌یه‌وه‌ تا به‌یه‌كه‌وه‌ بچن بۆ سه‌هۆڵه‌كه‌و رِێزى عه‌لمانیه‌كان زۆرتر بكه‌ن و بانگه‌شه‌یان بۆبكات!؟)

ادامه خواندن وه‌ڵامێك بۆغوڵآمه‌كه‌ى مه‌لیك سلێمان ى ىسعودیه‌و هه‌موو سه‌له‌فى یه‌كى مه‌دخه‌لى. 

واکنش سید قطب به نطفه ی انحرافی جریان مبارک اخوان المسلمین ( اخوان المفلسین کنونی )

واکنش سید قطب به نطفه ی انحرافی جریان مبارک اخوان المسلمین ( اخوان المفلسین کنونی )

ارائه : ابراهیم قشمی

مبارزات سياسى سيدقطب

مهم‏ترين دوران مبارزه سيدقطب به زمانى مربوط مى‏شود كه به جمعيت اخوان المسلمين پيوست. جمعيت اخوان المسلمين يكى از جمعيت‏هاى مبارز در سال‏هاى ۱۹۳۰ تا ۱۹۶۰ميلادى بود كه در بيشتر كشورهاى عربى فعاليت مى‏كرد و مقر اصلى آن در مصر قرار داشت. اين جمعيت را حسن البناء (م۱۳۶۸ق) در شهر اسماعيليه مصر در ذى‏القعده سال ۱۳۴۷ پايه‏گذاشت و فعاليت خود را در مدرسه «التهذيب» با تعليم قرآن، تجويد، حديث، تفسير و ديگر علوم اسلامى، آغاز كرد. حسن البناء در سال ۱۳۵۰قمرى، رساله‏اى دربردارنده اهداف جمعيت اخوان المسلمين منتشر كرد و در جايگاه دبيركل جمعيت برگزيده شد. هنگام جنگ اعراب و اسرائيل در سال ۱۹۴۸ ميلادى جمعيت اخوان المسلمين به يارى ملت فلسطين شتافت و بسيارى از اعضاى آن در اين جنگ شركت كردند. پس از اين وقايع، از طرفى محبوبيت اخوان المسلمين بين مسلمانان به شدت افزايش يافت و از طرف ديگر، دربار مصر و استعمار پير انگليس از آنان عصبانى و ناراحت شدند؛ از اين‏رو به فرمان ملك فاروق در سال ۱۳۶۸ قمرى فرمان انحلال جمعيت صادر شد و به تلافى اين فرمان، جمعيت اخوان المسلمين نخست وزير مصر(نقراشى پاشا) را كشتند و حكومت وقت نيز به تلافى اين اقدام، دبير كل اين جمعيت يعنى «حسن البناء» را در سال ۱۳۶۹ق ترور كرد (دائرة المعارف بزرگ اسلامى، ج۷، ص۲۷۱). ترور حسن البناء زمانى بود كه سيدقطب در امريكا به سر مى‏برد. او مى‏ديد كه نشريات امريكايى به شدت از كشته‏شدن حسن البناء ابراز خوشحالى مى‏كنند؛ بدين جهت همان‏جا تصميم گرفت پس از بازگشت از امريكا در سال ۱۹۵۱ ميلادى به طور رسمى به اخوان المسلمين بپيوندد. وى چنان به اين گروه علاقه داشت كه هميشه مى‏گفت: من در سال ۱۹۵۱ ميلادى متولد شدم (پيامبر و فرعون، ص۳۹).

ادامه خواندن واکنش سید قطب به نطفه ی انحرافی جریان مبارک اخوان المسلمین ( اخوان المفلسین کنونی )

موضع ائمه ی مذاهب پنجگانه در برابر قرآن و سنت صحیح

موضع ائمه ی مذاهب پنجگانه در برابر قرآن و سنت صحیح

به قلم: ابوبکر الخراسانی

این روزها گاه دیده می شود که عده ای با استناد به سخنان شاذ عده ای از مولوی ها و شیوخ مورد پسند خودشان به راحتی آیات قرآن و حتی سنت صحیح رسول الله صلی الله علیه وسلم را نیز نادیده می گیرند؛ بخصوص در مسائلی که به وحدت اسلامی و نزدیک کردن مسلمین به همدیگر و دشمن شناسی شرعی و درجه بندی شرعی دشمنان و حکومت اسلامی و مسائلی اساسی از این دست ربط داشته باشد.

بر این اساس سعی کرده ام آراء ائمه ی مذاهب حنفی، جعفری، مالکی، شافعی و حنبلی را در این زمینه ارائه دهم.

ادامه خواندن موضع ائمه ی مذاهب پنجگانه در برابر قرآن و سنت صحیح

احساس وطن دوستی مومنین در پناه شریعت الله

احساس وطن دوستی مومنین در پناه شریعت الله

ارائه: خبیب / روانسر

ای مسلمانان… درباره‏ی احساسی سخن خواهیم گفت که قلب‏های بسیاری برایش به تپش افتاده… درباره‏ی اشتیاقی که دل‏های زیادی را به تسخیر درآورده… احساسی که درون را به لرزه درمی‏آورد… عشقی که قریحه‏ی شاعران را به جوش آورده و قلم ادبا را به نوشتن واداشته و احساس الفتی که دارندگان فطرت سالم را به سوی خود می‏کشاند… این عشقی است که احساس پیامبران از آن تهی نبوده و محبتی است که در قلب صحابه وجود داشته است…

ای مسلمانان این احساس چیزی نیست جز “محبت وطن”…

دوست داشتن وطن و وابسته بودن به یک ملت و سرزمین، امری است غریزی و طبیعتی است که خداوند، انسان‏‏ها را بر آن سرشته است. هنگامی که انسان در سرزمینی به دنیا می‏آید و در آن بزرگ شده و از آب آن نوشیده و هوای آن را تنفس می‏کند و میان اهل آن سرزمین زندگی می‏کند، فطرتش با آن سرزمین خو گرفته و در نتیجه آن را دوست خواهد داشت و برای جریحه‏دار کردن احساس انسان همین بس که او را “‏بی‏وطن” بدانیم.

خداوند متعال در قرآن کریم محبت انسان نسبت به وطن را با محبت او نسبت به خودش یکجا آورده است و فرموده:

وَلَوْ أَنَّا کَتَبْنَا عَلَیْهِمْ أَنْ اُقْتُلُوا أَنْفُسکُمْ أَوْ اُخْرُجُوا مِنْ دِیَارکُمْ مَا فَعَلُوهُ إِلَّا قَلِیل مِنْهُمْ… [نساء: ۶۶]

(و اگر بر آنها چنین مقرر می‏کردیم که تن به کشتن دهید یا اینکه از سرزمین خود خارج شوید، جز تعدادی کمی از آنان این کار را انجام نمی‏دادند…)

و بلکه حتی در جایی دیگر دوست داشتن وطن را با دوست داشتن دین مرتبط دانسته است. خداوند متعال در سوره‏ی ممتحنه چنین می‏فرماید:

لَا یَنْهَاکُمْ اللَّه عَنْ الَّذِینَ لَمْ یُقَاتِلُوکُمْ فِی الدِّین وَلَمْ یُخْرِجُوکُمْ مِنْ دِیَارکُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَیْهِمْ إِنَّ اللَّه یُحِبّ الْمُقْسِطِینَ [ممتحنه: ۸]

(الله شما را از کسانى که در [کار] دین با شما نجنگیده و شما را از دیارتان بیرون نکرده‏اند باز نمى‏دارد که با آنان نیکى کنید و با ایشان عدالت ورزید زیرا الله دادگران را دوست مى‏دارد)

از آنجا که ترک وطن برای نفس بشری سخت و طاقت‏فرسا است، از جمله فضائل مهاجران این است که برای هجرت در راه الله از وطن و کاشانه‏ی خود دل کنده‏اند.

در سنن ترمذی به سند صحیح از عبدالله بن عدی بن حراء رضی الله عنه روایت شده است که گفت: رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم را دیدم که بر تپه‏ای ایستاده و خطاب به مکه چنین می‏گوید: “ای مکه! تو بهترین و دوست داشتنی سرزمین خدا برای منی و اگر مرا از تو بیرون نمی‏راندند هرگز تو را ترک نمی‏کردم” امام عینی رحمه الله در شرح این حدیث می‏گوید: “خداوند پیامبرش را با فراق وطن آزمایش کرد”

و وقتی رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم دانست که برای همیشه مهاجر باقی خواهد ماند از خداوند خواست تا مدینه را به قلب او محبوب گرداند. در صحیح بخاری آمده است که “وقتی رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم از سفر بازمی‏گشت و مدینه را از دور می‏دید شترش را هی می‏داد تا سریع‏تر به مدینه برسد”. امام ابن حجر ـ رحمه الله ـ در توضیح این حدیث می‏گوید: “این حدیث دلیلی است بر فضیلت مدینه و دلیلی است بر [مشروعیت] محبت وطن و شوق به آن”.

انسان‏ها به سرزمین خود عادت می‏کنند حتی اگر آن سرزمین آنچنان زیبا نباشد و “وطن دوستی” غریزه‏ای است که در درون انسان‏ها ریشه دوانده و باعث می‏شود انسان به راحتی در سرزمین خود زندگی کند و در صورت ترک سرزمین خود نسبت به آن احساس دلتنگی کرده و اگر به سرزمین وی حمله یا تجاوزی صورت گیرد از آن دفاع کند…

“وطن گرایی” و “وطن دوستی” به این معنای طبیعی، مساله‏ای عجیب نیست، و هرگز نباید این احساس یعنی “وطن دوستی” به عنوان مفهومی در تعارض با دین قرار گیرد. اسلام وابستگی انسان‏ها نسبت به وطن و ملت و قبیله را تغییر نمی‏دهد می‏دانیم که بلال، “حبشی” باقی ماند، صهیب، “رومی” ماند و سلمان، همچنان “پارسی” باقی ماند و این وابستگیِ به یک سرزمین با وابستگی ِ عظیمشان به اسلام هیچ تعارضی ایجاد نکرد.

هنگامی که انسان در طبیعت خود فکر کند خواهد دید که در درونش محبت و وابستگی خاصی نسبت به خانواده و عشیره و همشهریانش وجود دارد و همانطور نیز در درون خود نسبت به امت بزرگ مسلمان با تمام وسعت و تنوع نژادها و زبان‏هایش، نوعی وابستگی احساس می‏کند و هیچ تعارض و دوگانگی میان این وابستگی‏ها وجود ندارد بلکه می‏توان گفت هر یک از این احساس‏ها همچون دایره‏هایی هستند که همدیگر را در بر می‏گیرند.

این نوعی مغالطه است که میان “وطن‏گرایی” با مفهوم طبیعی‏اش و اسلام، تعارض و تناقض فرض کنیم. توهم این تعارض تنها به هدف نابودی اسلام و سوء استفاده از محبت غریزی وطن است تا اینکه این توهم در ذهن مردم ایجاد شود که پایبندی به شریعت باعث زیر پا نهاده شدن برخی از مصلحت‏های ملی می‏شود. ما نباید در برابر تندروی دست به تندروی متقابل بزنیم. نباید در برابر کسانی که از شعار “ملی‏گرایی” و “دوستی وطن” برای دشمنی با اسلام استفاده می‏کنند، ما حقوق ملی را نادیده گرفته و  نسبت به آن بی‏اهمیتی بورزیم.

نباید ناآگاهانه پشت سر شعارهای وارداتی و اصطلاحات بیگانه حرکت کنیم. مفهوم “ملی گرایی” آنگونه که از خارج آمده است، مفهومی است مخالف با اسلام و بیگانه با فرهنگ و تمدن ما. در این مفهوم بیگانه، “وطن گرایی” تبدیل به بتی می‏شود که همه‏‏ی ارزش‏ها و معیارها را در خدمت خود می‏گیرد حتی اگر با دین در تعارض باشد، و منجر به زیر پا نهاده شدن شریعت و تقسیم مردم به احزاب و طوائفی می‏شود که نسبت به یکدیگر دشمنی ورزیده و توطئه می‏چینند و در پایان، راه را برای تحقق اهداف دشمن باز می‏کند. خداوند متعال در باره‏‏ی امت مسلمان می‏فرماید:

وَإِنَّ هَذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّکُمْ فَاتَّقُونِ [مومنون: ۵۲]

(و این امت شما امتی یگانه است و من پروردگار شمایم پس تقوای مرا در پیش گیرید)

ای مسلمانان: از مقضیات وابستگی به وطن این است که محبت آن را در دل داشته و از آن دفاع کرده و برای آن دلسوزی شود و برای سلامت آن از هر آفتی حریص بوده و افراد ِِ آن را مورد احترام قرار داده و دانشمندان آن را مورد تقدیر قرار داده و از مسئولان آن اطاعت شود.

همچنین از مقتضیات و لازمه‏های “وطن دوستی” این است که قوانین و فرهنگ آن مورد احترام قرار گیرد و از ثروت‏های ملی و منابع اقتصادی آن محافظت شده و در توسعه‏ی عوامل رشد و پیشرفت آن تلاش شود و از هر آنچه به زیان آن تمام می‏شود خودداری گردد.

دفاع از وطن اسلامی یک وظیفه‏‏ی شرعی است و مرگ در راه آن شهامت و شهادت است. در سوره‏‏ی بقره در داستان سران بنی اسرائیل ِ پس از موسی آمده است که به پیامبر پس از خود چنین گفتند:

… قَاَلوُا وَمَاَ لََنَا أَلا نُقَاتِلَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَقَدْ أُخْرِجْنَا مِنْ دِیَارِنَا وَأَبْنَائِنَا… [بقره: ۲۴۶]

(… گفتند ما را چه شده که در راه الله نجنگیم در حالی که از سرزمین و [از میان] فرزندان خود بیرون رانده شده‏ایم…)

برای اینکه مظاهر وطن‏گرایی واقعی برای ما آشکار شده و تقلبی بودن شعارهای دیگر آشکار شود باید به بررسی وطن‏گرایی از دیدگاه اسلام بپردازیم. کسی که در شرایط کنونی ما نظری بیافکند خواهد توانست شهروند خوب و خیرخواه را انسان دروغگو و مدعی تشخیص دهد زیرا خیانت به وطن مظاهر بسیاری دارد. برخی از این پدیده‏های خطرناک در این سرزمین پیش آمده و گذشته‏اند و برخی از آنها همچنان وجود داشته و به شکل‏های مختلف درآمده و شدت گرفته و پنهان شده و یا آشکار می‏گردد.

برخی از این انحرافات گاه به اسم غیرت بر وطن ظاهر می‏گردند. گرچه در حقیقت اینگونه غیرتی، علیه وطن و بر ضد آن است. از این جمله می‏توان به کارهای ناشایستی اشاره کرد که برخی جوانان مرتکب گردیدند. آنان شعار یاری اسلام سر دادند و پرچم اصلاح را بر دوش گرفتند اما راه آن را اشتباه رفتند و در نتیجه سینه‏ای برای خالی کردن تیرهای خود نیافتند جز سینه‏ی خویشان و هم‏وطنان خود و تنها امنیت سرزمین خود را هدف قرار دادند و ساختمانی را برای ویران کردن نیافتنتد جز ساختمان‏های سرزمین خود.

آنان درختی را بریدند که بر آنها سایه انداخته بود و آبی را گل آلود کردند که از آن می‏نوشیدند. آنان گمان بردند که کارشان برای الله و به اسم او است اما متاسفانه در واقع آنان چیزی نبودند جز کارگرانی اجیر شده برای دشمنان خود و اینگونه آلتی شدند برای آنان تا در راه ضربه زدن به کشور خود توسط دشمنان مورد استفاده قرار گیرند و در پشت سر نیز، کسانی به اسم دین و به اسم علم شرعی کار این گروه را تایید کرده و آنان را برای جنایت بیشتر تحریک می‏کردند…

در اینجا باید به مظهری دیگر از مظاهر خیانت به وطن اشاره کنم که اگر بدتر از نوع اول نباشد از آن بهتر نیست. اگر نوع اول، ظاهر و آشکار بود، این نوع دوم مخفی و مکارانه است. اگر نوع اول دارای تاثیر سریع و آنی است، نوع دوم آرام و دارای تاثیری حتمی است…

این گروه مردمانی هستند از خودمان که به زبان ما سخن می‏گویند اما قلب‏هایشان و عقل‏هایشان به بردگی و اشغال غربیان سکولاردرآمده و در برابر دشمن دچار خودباختگی گردیده‏اند… محبت غرب سکولار قلب آنان را اسیر خود کرده و برده‏ی رفتار و کردار غربیان گردیدند تا آنجا که به همه‏ی خصوصیات غرب سکولارایمان آوردند و خوب و بد غرب را پسندیدند و همه‏‏ی اینها باعث شد که خود و خانواده و هموطنان خود را کوچک بشمارند و وطن و اعراف و سنت‏های نیکوی خود را به مسخره گیرند.

برای اینها ارزش‏های به ارث رسیده‏ی جامعه‏شان مورد انتقاد است. اخلاقیاتی که نسل به نسل در جامعه‏ی ما منتقل گردیده است هدف تیرهای این گروه است. هنر و ادبیات و مقالات اینان هدفی ندارد جز بی‏آبرو کردن جامعه و بزرگنمایی عیب‏های آن در داخل و خارج.

آیا تهمت زدن و خوار شمردن جامعه و قوانین اسلامی آن در رسانه‏ها از روی خیرخواهی است؟ آیا این نشانه‏ی کفر ورزیدن نسبت به وطن اسلامی نیست؟؟ گاه تئاتری را می‏بینی که داستان آن در خیابان‏ها و محله‏های شهر ما رخ داده است اما نویسنده‏ی آن برای نقش شهروندان این جامعه جز انسان‏های بی‏شخصیت و یا اراذل و اوباشی که هیچ زمان و مکانی خالی از اینگونه افراد نیست نیافته است و این نویسنده همه‏‏ی جامعه‏ی مسلمان ما را به اینگونه افراد منحصر کرده است!

از این سو یک سریال تلویزیونی را می‏بینی که خانه‏ها و کوچه‏های ما را به تصویر کشانده اما شهروند این کشور را یا بصورت انسانی احمق و یا شهوت‏ران و یا فاسد و بددهن به تصویر کشیده است…

اینگونه افراد که کارشان بی‏آبرو کردن جامعه‏ی اسلامی خود و نشر عیب‏های آن و شهروندان آن است هیچ عذر و توجیهی برای کار خود ندارند. تنها سودی که ما از کار آنان می‏بریم بد کردن ذهنیت مردم نسبت به کشورشان و موسسات آن است… آنها هیچ عذری ندارند… اگر آنان قصد اصلاح داشتند، این راه آن نیست و اگر هدفشان انتقاد سازنده است که این روش آن نیست… اما اگر هدفشان انتقام از اشخاص یا موسسات خاصی است و سعی دارند از طریق امکاناتی که در اختیار دارند دست به اذیت و آزار دیگران و تسویه حساب‏های خاص بزنند این دیگر دردی است که درمانی ندارد جز داغ کردن!

شریعت اسلامی که به ریزترین مسائل بی‏توجهی نکرده است، راه و روش نصیحت را مبهم باقی نگذاشته و طریقه‏ی اصلاح را نیز مشخص نموده است و مهمترین نشانه‏ی دلسوزی در اصلاح این است که انسان با عدل و انصاف حکم صادر کرده و هرگز دست به بی‏آبرو کردن دیگران و انتشار بدی نزند. خداوند متعال می‏فرماید:

…وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْر مِنْ الْأَمْن أَوْ الْخَوْف أَذَاعُوا بِه وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُول وَإِلَى أُولِی الْأَمْر مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِینَ یَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ ِ… [نساء: ۸۳]

(و چون خبرى [حاکى] از ایمنى یا وحشت به آنان برسد انتشارش دهند و اگر آن را به پیامبر و اولیاى امر خود ارجاع کنند قطعا از میان آنان کسانى‏اند که [مى‏توانند درست و نادرست] آن را دریابند)

و در سوره‏ی نور در باره‏‏ی عقوبت کسانی که به نشر بدی‏ها و زشتی‏ها مشغولند چنین می‏فرماید:

إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشِیع الْفَاحِشَة فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَاب أَلِیم فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَة وَاَللَّه یَعْلَم لَا تَعْلَمُونَ [نور: ۱۹]

(کسانى که دوست دارند که زشتکارى در میان آنان که ایمان آورده‏اند شیوع پیدا کند براى آنان در دنیا و آخرت عذابى پر درد خواهد بود و الله مى‏داند و شما نمى‏دانید)

و از جمله مصداق‏های نشر زشتکاری این است که درباره‏‏ی آن  سخن گفته شده و یا در مجالس و نشست‏ها حرف آن زده شود.

تاریخ غرناطه در اندلس (اسپانیا کنونی)باعث توبهٔ من شد

تاریخ غرناطه در اندلس (اسپانیا کنونی)باعث توبهٔ من شد

ترجمه: ابوعامر

همهٔ زندگی‌ام را در خوشبختی کامل و زیر سایهٔ توجه پدر و مادرمم که زندگی‌شان را صرف من کرده بودند گذارندم، چون من تنها فرزند آن‌ها بودم. همین که تحصیلاتم را به پایان رساندم، پدرم به عنوان هدیه برایم یک اتوموبیل خرید و از من خواست خودم را برای کار در شرکت او آماده کنم. در این مدت با دوستان دوران تحصیلم رابطهٔ زیادی داشتم. «عبدالله» نزدیکترین آن‌ها به من بود. شبیه بودن وضعیت اجتماعی من به او باعث ارتباط بیشتر من با او شده بود، او هم تنها فرزند خانواده‌شان بود و پدر او هم مانند پدر من از وضعیت مادی خوبی برخوردار بود و محل زندگی‌شان هم به ما نزدیک بود…

پس از پایان تحصیل، دوستم از من خواست مانند دیگر دوستانمان که بلدند چطور از وقتشان لذت ببرند برای تفریح به خارج از کشور سفر کنیم!قضیه را با پدر و مادرم در میان گذاشتم و آن‌ها بعد از اصرار شدید من در پایان با این سفر موافقت کردند، اما پدرم از این که اینگونه سفرها به کشورهای غربی باعث انحراف اخلاقی من شود بسیار نگران بود چنانکه این برای بسیاری از جوانان اتفاق می‌افتاد، اما من به او اطمینان دادم که فرزند خوبی برای او باشم. در حالی که پدر و مادرم برای بازگشت من به سلامتی دعا می‌کردند برای خودم و دوستم بلیط سفر به اسپانیا را تهیه کردم.

با رسیدن به اسپانیا دیدم دوستم برای اقامت در یک هتل خاص اصرار دارد؛ وقتی سبب را از او پرسیدم به من گفت این هتل در کنار یکی از مشروب فروشی‌های معروف هست که قرار است ما هم مثل بقیه زندگی‌مان را در آن از نو شروع کنیم!اینجا بود که به یاد نصیحت پدر و مادرم افتادم که تا می‌توانم خودم را از هر چه به دینم ضربه می‌زند دور نگه دارم… اول از رفتن به همراه او خودداری کردم… اما زیر فشار اصرارهای او بالاخره موافقت کردم.

از همان روز اول، من را به سمت انحراف‌های اخلاقی بدی کشاند و اصلا متوجه کارهایی که می‌کردم نشدم مگر در روز دوم. اینجا بود که از آنچه در حق خودم و دینم مرتکب شده بودم به شدت احساس پشیمانی کردم.اما این حالت مدت زیادی دوام نیاورد… برای تغییر جو به غرناطه (گرانادا) و طلیطلة (تولدو) سفر کردیم. راهنمای من در این سفر یک دختر غیر مسلمان بود که من را در منطقهٔ آثار باستانی اسلامی راهنمایی می‌کرد.

در طلیطله شاهد کاخ‌های عظیمی بودم که اجداد ما مسلمانان بنا کرده بودند. آن دختر برای من توضیح داد که چگونه مردمش از مسلمانان جز به نیکی یاد نمی‌کنند زیرا آنان در هنگام فتح اندلس در حق کسی از آنان مرتکب هیچ بدی نشده بودند.هنگامی که او دربارهٔ عظمت تاریخ اسلام در این سرزمین به طور مفصل حرف می‌زد احساس خجالت من از گناهانی که در این سرزمین مرتکب شده بودم بیشتر می‌شد، سرزمینی که پدران ما با تقوای خداوند فتح کرده بودند.

احساس شرمندگی‌ام وقتی به اوج خود رسید که یکی از محراب‌های داخل یکی از قصرها را که در آن آیاتی از قرآن کریم نگاشته شده بود مشاهده کردم. هر چه به آن کلمات نگاه می‌کردم به یاد گناهانی که از روز اول در این سرزمین مرتکب شده بودم احساس بغض شدیدی در گلوی خود می‌کردم، سرزمینی که به گذشتهٔ پر افتخار ما برمی‌گردد.

با دیدن این سخن خداوند متعال که می‌فرماید: {وَلا تَقْرَبوا الزِّنى إنَّه کانَ فَاحِشَةً وَّسَاءَ سَبِیْلاً} (و به زنا نزدیک نشوید چرا که آن همواره بدکاری است و عاقبت بدی دارد) بر روی یکی از دیوارها، ناخود آگاه اشکهایم جاری شد. آن دختر که از گریهٔ من تعجب کرده بود علت را از من پرسید و من که می‌دانستم او سبب آن را درک نخواهد کرد به او گفتم که به یاد خاطرات گذشته افتاده‌ام! اینجا بود که تصمیم گرفتم با اولین پرواز به کشورم برگردم… دوستم سعی کرد من را برای ادامهٔ سفرمان قانع کند اما من که زشتی آنچه را در حق خودش و دینش مرتکب می‌شد می‌دانستم پیشنهادش را به شدت رد کردم.

با پشیمانی به سرزمینم برگشتم در حالی که امیدوار بودم خداوند گناهانی را که مرتکب شده بودم مورد مغفرت قرار دهد. از زمانی که پاهایم به خاک کشورم رسید تصمیم گرفتم همهٔ روابطم را با آن دوست که اگر لطف خداوند نبود، نزدیک بود من را به وادی هلاکت بکشاند قطع کنم…

بیداری اسلامی معاصر: جنبش اخوان المسلمین در بلوچستان از طلوع تا غروب (تاریخ شفاهی بلوچستان) قسمت اول

استاد محمد صدیق دهواری، محقق و پژوهشگر اسلامگرای بلوچ

بیداری اسلامی معاصر: جنبش اخوان المسلمین در بلوچستان از طلوع تا غروب (تاریخ شفاهی بلوچستان) قسمت اول

✒️به قلم: استاد محمد صدیق دهواری

?جنبش اخوان المسلمین به‌عنوان بزرگ‌ترین جنبش اسلامی به فعالیت‌های اسلامی خویش همچنان مشغول هست. ترور بنیان‌گذار دعوت و جنبش «حسن البنا» و تحمل انواع شکنجه، تبعید و اعدام فرزندان جماعت اخوان که در این دعوت رشد و نمو یافته‌اند، در نزدیک به یک سده فعالیت، دعوت اخوان المسلمین را در گوشه و کنار جهان، آبدیده‌تر و تنومندتر نموده و این امر منشأ تحولات انکارناپذیری در جهان اسلام در عرصه‌های مختلف گردیده است.

?بیش از هشتاد سال فعالیت در گوشه و کنار دنیا و رهنمود و پرورش اسلامی هزاران نفر، برآمده از اخلاص و یکرنگی اعضای صادق این جماعت نسبت به آرمان‌های خویش است که ترک دیار کرده و جنبش اخوان المسلمین را در کشورهای مختلف پایه‌ریزی کرده‌اند.

 ♦️بر همین اساس این دعوت از آغازین روزها؛ از مرزهای جغرافیائی مصر فراتر رفت و رفته‌رفته در کردستان ایران از سال (۱۳۵۷) با تحول فکری ناصر سبحانی از تصوف به توحید وپژوهشگری قرآنی پایه‌ریزی گردید وبعد از جنگ تحمیلی عراق علیه ایران اعضای اخوان المسلمین عراق به کردستان ایران ورود پیدا کردند و سپس از سال (۱۳۶۴) در بلوچستان ایران نیز دعوتگران اخوان حضور پیدا کردند و با کسانی که از پیش با اندیشه و فکر اخوانی آشنایی داشتند، ارتباط برقرار کرده و جنبش اخوان المسلمین در بلوچستان فعالیت خود را آغازکرد و در مدت کوتاه فعالیت، منشأ تحولات فرهنگی گسترده‌ای در جنوب شرق ایران شدند، ولی دیری نپائید که با تغییر و تحولاتی دعوت اخوان المسلمین در بلوچستان متوقف شد.

?هدف از بیان تاریخ بیداری اسلامی در بلوچستان درک و شناخت درست از رخدادهایی است که انسان‌های هدفمند برای تحقق آرمان‌های خویش از جان و مال گذشتند و ترک دیار کردند تا بنیاد دعوتی ایمانی را در بلوچستان پایه‌ریزی نمایند و مردانه ایستادگی و پایداری کردند.

?بی‌گمان تاریخ جنبش اسلامی در بلوچستان روشنگر تلاش و کوشش روندگان راه صحیح اسلامی است. این در حالی است در بلوچستان نیز دانشمندان و افراد برجسته و بویژه دانش آموختگان دیوبند برای خرافه زدایی و ترویج آموزه‌های اسلامی کوشش کردند. ولی با این حال جامعه بلوچستان نیازمند آن بود که جنبش و تنظیم و تشکیلاتی سازمان‌یافته در آن ورود پیدا کند و درک صحیح از اسلام را در جامعه بلوچستان تحقق بخشد که این امر در قرن معاصر مرهون جنبش اخوان المسلمین بود و به‌خوبی این امر صورت گرفت.

 اعضای اولیه جماعت درک صحیحی از تنظیم و تشکیلات و کار و فعالیت اسلامی و حتی حزبی و تشکیلاتی داشتند، ازاین‌رو همه هستی خود را در این راه وقف کردند و به دنبال حقوق و مزایا و چارت اداری و سازمانی نبودند و اصولاً نیز چنین چارت اداری و مرامنامه و اساسنامه‌ای وجود نداشت و فعالیت‌ها در اسره‌های تربیتی (حلقه‌های تربیتی –کلاس‌های تربیتی) و فرهنگی و دروس متمرکزشده بود.

?افراد جماعت و کادر رهبری مشکل را تشخیص داده، راهکار را یافته، اقدام می‌کردند، ولی خود را ملزم به دریافت نتیجه نمی‌دانستند، بلکه کوشش خود را وظیفه‌ای دانسته، گرچه ثمره و تلاش و کوشش آنان در نسل‌های آتی تجلی یابد.

 ?نوشته حاضر یک پژوهش فشرده است که برای نخستین بار به تاریخ جنبش اخوان المسلمین در بلوچستان پرداخته و در آن تاریخ، مسیر؛ اهداف، چگونگی شکل‌گیری جماعت اخوان المسلمین در بلوچستان، ورود تفکر و اندیشه اخوانی، ورود نخستین اخوانیان؛ آغاز فعالیت‌ها، مراکز فعالیت، ادغام گروه مدعی نمایندگی اخوان با شاخه اصلی دعوت اخوان، فعالیت‌های پس از ادغام، شخصیت‌ها، علل رشد اولیه، توقف فعالیت‌های جماعت اخوان المسلمین، خاطرات دعوتگران نخستین، همچنین شرایط اجتماعی، مذهبی، بلوچستان در سال‌های پیدایش و حضور و فعالیت جماعت اخوان بیان می‌شود.

ادامه خواندن بیداری اسلامی معاصر: جنبش اخوان المسلمین در بلوچستان از طلوع تا غروب (تاریخ شفاهی بلوچستان) قسمت اول

زندگينامه ى امام بزرگ اهل حدیث و بنیانگذار اصول فقه، امام شافعي رحمه الله

زندگينامه ى  امام بزرگ اهل حدیث و بنیانگذار اصول فقه، امام شافعي رحمه الله

ارائه دهنده : عبدالرحمن نودشه ای

محمد فرزند ادريس فرزند عباس شافعي. در سال (۱۵۰) هـ در شهر غزه ديده به جهان گشود و وقتي دو سال از عمر ايشان مي گذشت خانواده اش به شهر مکه ي مکرمه نقل مکان نمودند.

• پدرش را در کودکي از دست داد، و مادرش عهده دار سرپرستي او شد.

• مادرش وقتي او را به دنيا آورد خوابي ديد: در خواب ديد که گويا سياره ي مشتري از بطن او خارج گشت و در مصر فرودآمد و پاره هايي از آن در هر شهري پراکنده گشت. خوابگزاران اين خواب را چنين تعبير نمودند که از شکم اين زن دانشمندي به دنيا مي آيد که علم و دانش وي ابتدا در مصر محدود شده و سپس در ديگر شهرها گسترش مي يابد.

— امام شافعي در جستجوي کسب علم و دانش:

• در نزد باديه نشينان و در طلب علم بزرگ شد و به فراگرفتن اصطلاحات و اشعار آنان، و حفظ قرآن و در همان کودکي پرداخت.

• خودش مي گويد: هيچ مال و ثروتي نداشتم، و در همان اوان جواني شروع به فراگرفتن دانش نمودم، به ديوان مي رفتم و از حضور در آنجا نهايت استفاده را برده و به نوشتن(احاديث) مي پرداختم.

• موطا را در سن ده سالگي حفظ کرد.

• درهمان کودکي تيراندازي را دوست مي داشت و از همسالانش پيشي مي جست. چنانکه از ده تير نه تا را به هدف مي زد.

• در سن بيست سالگي در طلب علم به مسافرت رفت.

• مي گويد: تمام لذت و خوشي من در علم و دانش است.

• مي گويد: من يتيم بودم و تحت سرپرستي مادرم و او هم پولي نداشت که به معلم بدهد و معلم به جاي آن به اين راضي مي شد که وقتي او نبود به امور بچه ها بپردازم و به او کمک کنم.

• مي گويد: من بر روي استخوان هاي کتف مي نوشتم.

• مي گويد: وقتي موطاء را حفظ نموده بودم نزد امام مالك رفته و گفتم: مي خواهم آن را بشنوم.

• شب را به سه بخش تقسيم کرده بود: يک سوم براي نوشتن، يک سوم براي نماز گزاردن و يک سوم ديگر براي خواب.

ادامه خواندن زندگينامه ى امام بزرگ اهل حدیث و بنیانگذار اصول فقه، امام شافعي رحمه الله