بحران در ایالات متحده: بی‌ثباتی سیاسی، تهدید بی‌ثباتی و تفرقه(۱)
به قلم: کارزان شکاک
کارشناسان به طور فزاینده‌ای در مورد چالش‌های حیاتی پیش روی ایالات متحده در سیاست داخلی، از جمله افزایش قطب‌بندی سیاسی، تهدید خشونت و خطرات احتمالی تفرقه، بحث می‌کنند.
وضعیت فعلی: بحران سیاسی و اجتماعی در ایالات متحده
به گفته چندین مفسر، ایالات متحده به دلیل تعمیق قطب‌بندی اجتماعی و فرسایش اعتماد به نهادهای سیاسی به نقطه خطرناکی رسیده است. آنها به چندین عامل کلیدی مؤثر در این بحران اشاره می‌کنند:
۱. قطب‌بندی سیاسی: شکاف بین هواداران احزاب دموکرات و جمهوری‌خواه به سطوح بی‌سابقه‌ای رسیده است. رویدادهای پیرامون انتخابات ۲۰۲۴، تنش‌ها را به ویژه پس از بحث‌های جنجالی بر سر مشروعیت نتایج، افزایش داده است.
۲. ظهور جنبش‌های رادیکال: افزایش فعالیت گروه‌های راست افراطی و چپ افراطی، از جمله شبه‌نظامیان، تهدید خشونت داخلی را ایجاد می‌کند. شوتس به افزایش لفاظی‌هایی مشابه آنچه پیش از حمله به ساختمان کنگره در ۶ ژانویه ۲۰۲۱ رخ داد، اشاره می‌کند.
۳. اطلاعات نادرست و نفوذ رسانه‌ها: رسانه‌های اجتماعی، از جمله X، و پلتفرم‌های رسانه‌ای جایگزین، اطلاعات نادرست را تقویت می‌کنند و به نارضایتی عمومی دامن می‌زنند. این امر به ویژه در زمینه گمانه‌زنی‌ها پیرامون رویدادهای مهم، مانند ترور فعال راست‌گرا، چارلی کرک، همانطور که در منابع دیگر ذکر شده است، قابل توجه است.
۴. فشار اقتصادی: تورم، افزایش قیمت انرژی و نابرابری درآمدی، نارضایتی طبقه متوسط را تشدید می‌کند و زمینه مناسبی را برای جنبش‌های رادیکال ایجاد می‌کند.
داده‌های تکمیلی
اطلاعات محرمانه فاش شده تأیید می‌کند که در سال ۲۰۲۵، اف‌بی‌آی و وزارت امنیت داخلی ایالات متحده افزایش تهدیدها علیه سیاستمداران، قضات و روزنامه‌نگاران را ثبت کرده‌اند. گزارش‌های داخلی حاکی از افزایش حوادث خشونت‌آمیز ناشی از اختلافات سیاسی، از جمله حمله به دفاتر انتخاباتی و رویدادهای عمومی است.
علاوه بر این، سازمان‌های اطلاعاتی افزایش فعالیت بازیگران خارجی مانند روسیه و چین را که سعی در دامن زدن به اختلافات داخلی از طریق حملات سایبری و کمپین‌های اطلاعات نادرست دارند، مشاهده کرده‌اند.
پیامدهای بحران
پیامدهای سیاسی
۱. فرسایش هنجارهای دموکراتیک: تهدیدها علیه مقامات منتخب و تلاش‌ها برای به چالش کشیدن نتایج انتخابات، اعتماد به روند دموکراتیک را تضعیف می‌کند. این می‌تواند منجر به کاهش مشارکت رأی‌دهندگان و افزایش بی‌تفاوتی شود.
۲. تضعیف نهادها: قوه قضائیه و سازمان‌های مجری قانون با فشار گروه‌های رادیکال مواجه هستند که کار آنها را دشوارتر می‌کند. به عنوان مثال، تهدیدها علیه قضاتی که به پرونده‌های انتخاباتی رسیدگی می‌کنند، سیستماتیک شده است.
۳. ظهور پوپولیسم: رهبران سیاسی که از لفاظی‌های نفرت‌پراکنی و تفرقه‌افکنی استقبال می‌کنند، حمایت کسب می‌کنند و به قطبی شدن دامن می‌زنند. این امر به ویژه در لفاظی‌های چهره‌هایی مانند کندیس اوونز و نیک فوئنتس که در متن رویدادهای مهم ذکر شده‌اند، مشهود است.