قهرمانان خود را بشناسید: امیر مجاهدین قفقاز، شیخ عبدالحلیم (تقبله الله) (4)
به قلم: ابوسلیمان هورامی
زندگینامه شیخ عبدالخلیم
– عبدالحلیم سعدالله یف ، پسر ابوسلام (سعیدولین ابوسلامان عبدالحلیم) در سال ۱۹۶۶ در شهر آرگون (اوسترادا-گیالا) جمهوری سوسیالیستی شوروی چچن-اینگوش (که اکنون ولایت نوخچیچو (ایچکریا) امارت قفقاز است) متولد شد.
در سال ۱۹۸۴، او از یکی از مدارس متوسطه آرگون فارغ‌التحصیل شد.
در سال‌های ۱۹۸۴-۱۹۸۶، او خدمت سربازی خود را در صفوف نیروهای مسلح اتحاد جماهیر شوروی (در یک گروه محدود از نیروهای شوروی در جمهوری دموکراتیک آلمان خدمت کرد) انجام داد. او با درجه سرگروهبانی به نیروی ذخیره منتقل شد.
از سال ۱۹۸۷، او به عنوان سرکارگر تعمیرکاران در انبار آرگون مشغول به کار شد. در همان زمان، او شروع به تحصیل در دوره‌های عصرگاهی در رشته‌های “زبان عربی و حقوق اسلامی” و ورزش (کاراته، هاتا یوگا) کرد.
پس از اتمام دوره‌های زبان عربی، او به تحصیل حقوق اسلامی (شریعت) نزد علمای برجسته چچنی از مدرسه امام شافعی ادامه داد (او با آثار سه امام بزرگ دیگر که بنیانگذاران مدارس اصلی اسلامی – مذاهب بودند، آشنا بود).
در سال ۱۹۹۰، او مدرک «قاضی درجه جمهوری در کاراته» را دریافت کرد
. از سال ۱۹۹۱، او شروع به تدریس کرد و اسلام را به جوانان چچنی آموزش داد (او دوره‌های زبان عربی را تدریس می‌کرد(
). از سال ۱۹۹۲، او عضو کمیسیون کنترل تحت مدیریت شهر آرگون بود.
از همان آغاز تجاوز روسیه به جمهوری چچن در پاییز ۱۹۹۴، او به طور فعال به مبارزه علیه اشغالگران روسی پیوست. خانه او در آرگون، مقر یکی از واحدهای شبه‌نظامی چچن بود. سخنان صمیمانه شیخ عبدالخلیم در مورد اسلام و دعوت به جهاد مقدس، مجاهدین را الهام بخشید و صفوف مبارزان نیروهای مسلح جمهوری چچن ایچکریا را پر کرد. از آوریل ۱۹۹۵، او ریاست واحد تحقیقات ویژه (شریعت) در ستاد کل نیروهای مسلح جمهوری چچن ایچکریا (رئیس اصلان مسخدوف) را بر عهده داشت.
در پاییز ۱۹۹۶ (پس از پایان جنگ)، او وارد بخش مکاتبات دانشکده زبان‌شناسی دانشگاه دولتی چچن (ChSU) شد و شروع به یادگیری تخصص دوم – زبان و ادبیات چچنی – کرد. مدتی امام مسجد شهر آرگون بود
از فوریه ۱۹۹۷، او معاون رئیس تلویزیون دولتی CRI در امور ایدئولوژی (مذهب) شد و شروع به تحقیق عمیق در زمینه قانون اسلامی (شریعت) کرد. سخنرانی‌ها و خطبه‌های اسلامی (دعوت) شیخ عبدالحلیم ، که اغلب از تلویزیون پخش می‌شد، تقریباً در بین همه اقشار مردم بسیار محبوب بود.
در سال ۱۹۹۷، او به حج (زیارت) مکه مشرف شد
از آغاز سال ۱۹۹۸، او دوره‌هایی در مورد «حقوق اسلامی و اخلاق اسلامی» ترتیب داد، که عمدتاً معلمان مدارس متوسطه و اساتید دانشگاه در آن دوره‌های بازآموزی را می‌گذراندند. او امام مسجدی در شهر جوهر (نزدیک فروشگاه «لوچ») بود
. در فوریه ۱۹۹۹، رئیس جمهور جمهوری آذربایجان، اصلان مسخدوف، با حکم خود، شیخ عبدالحلیم را به کمیسیون دولتی توسعه قانون اساسی شریعت جمهوری آذربایجان (رئیس احمد زاکایف) معرفی کرد.
در سال ۱۹۹۹، در جریان انتخابات رهبری مفتیان جمهوری آذربایجان (پس از آزادی مفتی قدیروف، همکارش) که توسط شورای علمای کشور برگزار شد، او به عنوان معاون اول مفتی انتخاب شد (بایعلی توسییف به عنوان مفتی انتخاب شد).
با آغاز جنگ دوم روسیه و چچن، او ریاست جماعت اسلامی آرگون را بر عهده گرفت که زیرمجموعه ساختاری جبهه شرقی نیروهای مسلح جمهوری چچن ایچکریا (فرمانده امیر ابو الولید) است.
مهارت‌های سازمانی شیخ عبدالحلیم به ویژه در دوره سازماندهی دفاع از جهت آگیستا (روستاهای آگیستا، توزانا، خاتونی، ماخکتی، سلمن-تاوزن) از اکتبر ۱۹۹۹ مشهود بود
از سال ۲۰۰۰، او عضو هیئت تحریریه روزنامه «صدای جهاد» (سردبیر عبدالله ودنسکی) بود که به صورت زیرزمینی منتشر می‌شد.
در سال ۲۰۰۱، در یکی از روستاهای منطقه ودنسکی، سرویس‌های ویژه روسیه، فاطمه (پتیامات) همسر شیخ عبدالحلیم را ربودند و از او خواستند که محل اختفای شوهرش را گزارش دهد (طبق گفته سرویس‌های ویژه چچن، او به طرز وحشیانه‌ای شکنجه و کشته شد).
در اوایل سال ۲۰۰۲، رئیس جمهور جمهوری چک، اصلان مسخدوف، شیخ عبدالخلیم را به عنوان معاون رئیس جمهور جمهوری چک منصوب کرد (واخا ارسانوف در اوت ۲۰۰۱ از سمت خود برکنار شد(
) در تابستان ۲۰۰۲، در جلسه گسترده کمیته دفاع دولتی – مجلس شورای جمهوری چک (بالاترین نهاد قدرت دولتی جمهوری چک در دوره جنگ) ، شیخ عبدالخلیم در سمت معاون رئیس جمهور جمهوری چک تأیید شد. او همچنین به عنوان رئیس دادگاه عالی شریعت جمهوری چک و رئیس کمیته شریعت کمیته دفاع دولتی – مجلس شورای جمهوری چک منصوب شد. پس از درگذشت رئیس دولت چچن، اصلان مسخدوف (۸ مارس ۲۰۰۵)، عبدالحلیم سعدولایف، معاون رئیس جمهور چچن، وظایف رئیس جمهور چچن، رئیس کابینه وزیران چچن، فرمانده کل نیروهای مسلح چچن، امیر کمیته دفاع دولتی – مجلس شورای چچن (او همچنین همزمان به عنوان رئیس دادگاه عالی شریعت چچن خدمت می‌کرد) را بر عهده گرفت.
در ماه مه ۲۰۰۵، شیخ عبدالحلیم یکی از اولین احکام خود را به عنوان رئیس دولت چچن و امیر کمیته دفاع دولتی – مجلس شورا – در مورد ایجاد جبهه قفقاز در ساختار نیروهای مسلح جمهوری چچن صادر کرد که به تغییر اساسی در وضعیت جبهه‌های جنگ روسیه و چچن که به زودی به جنگ روسیه و قفقاز تبدیل شد، کمک کرد.
پس از صدور حکم ایجاد جبهه قفقاز، شیخ عبدالحلیم رسماً اولین امیر مجاهدین قفقاز شد، امری که اعضای LPG – مخالفان امارت قفقاز – نمی‌خواهند آن را بپذیرند
او در نبردی نابرابر با کفار روسی در ۱۷ ژوئن ۲۰۰۶ در زادگاهش آرگون (اوسترادا-گیالا) به شهادت رسید (ان شاءالله(
او به زبان‌های چچنی، عربی و روسی صحبت می‌کرد.
او دارنده بالاترین نشان CRI “Koman siy” (“افتخار ملت”) و تعدادی دیگر از جوایز دولتی ایچکریا بود
او برای دومین بار ازدواج کرد و فرزندی ندارد
شیخ عبدالحلیم به عنوان یک شرکت کننده فعال در احیای اسلامی در ایچکریا و قفقاز و چهارمین رئیس جمهور ایچکریا و اولین امیر مجاهدین قفقاز که ان شاءالله در جنگ مقدس علیه کفار روسی و نوکران آنها شهید شد، وارد تاریخ مدرن مردم چچن و قفقاز و جهان اسلام شد.
شیخ عبدالحلیم از اقتدار بالایی برخوردار بود و نه تنها در بین چچنی‌ها، بلکه در بین تمام مردم قفقاز نیز مورد احترام بود.
خداوند غزوات برادرمان شیخ عبدالخلیم را برکت دهد! امین!
