اهل جماعت شدن و سپس جهاد یگانه گزینه است

به قلم: مجاهده غریب

رسول الله صلی الله علیه وسلم امر می کند به اهل جماعت شدن «تَلْزَمُ جَمَاعَةَ المُسْلِمِينَ وَإِمَامَهُمْ» و دوری از تمام فرقه ها و احزاب مختلف «فَاعْتَزِلْ تِلْكَ الفِرَقَ كُلَّهَا»^[۱] چون اگر به این فرقه ها جوب بله دادی تو را وارد آتش جهنم می کنند« دُعَاةٌ عَلَى أَبْوَابِ جَهَنَّمَ، مَنْ أَجَابَهُمْ إِلَيْهَا قَذَفُوهُ فِيهَا» پس خیال نکن فقط کفار مسلمین را به سوی جهنم دعوت می کنند بلکه دعوتگرانی در میان مسلمین نیز وجود دارند که اگر به دعوتشان جواب مثبت دادی و به آن عمل کردی تو را به آتش جهنم راهنمائی می کنند.

به همین دلیل اولین گزینه، اهل جماعت شدن و اطاعت از حاکمیت بر دارالاسلام در غیر معصیت الله دوری از فرقه های مختلف است.

آنچه مسلم هست این که عزت وپیروزی امت اسلامی به جز در سایه: اهل جماعت شدن و سپس جهاد: امکان ندارد. دفع تهاجم وحشیانه ای کفار سکولار جهانی و مرتدین سکولار محلی از سرزمین های اسلامی، آزادی عقیده‌ی مسلمان ها و دور کردن خطرات از سر راهی مسلمان ها به جز جهاد راهی دیگری ندارد.

امروز سرزمین های اسلامی توسط اتحاد سکولاریستی جهانی و محلی اشغال شده است در فرض عین بودن جهاد هیچ شک وشبه ای نیست. هیچ کس نمیتواند در مقابل این حکم شرعی به سفسطه بازی وجدل بپردازد. واستمرار جهاد تا زمانی که آخرین سرزمینی که روزی زیر پرچم لا اله الا الله قرار داشته دوباره به آغوش امت اسلام باز گردد.

و در این حکم الله از یک دیگر مانند نماز روزه زکات حج باید پیشی گرفت چون در این حکم شامل هستیم ودر قبال ظلم علیه مظلومین مسؤل هستیم.

وظیفه مسؤلین امارت اسلامی ومردم افغانستان از قبل بیشتر شده وبسیار سنگین تر می باشد. این ملت با تقدیم هزاران شهید معلول، اسیر در راه دین اسلام در قرون اخیر از تمام ملتها مقدم هست. امروز چشم مسلمین وجهانیان به این ملت دوخته شده است:

آیا ذلت وخواری را قبول خواهد نمود؟ آیا در مقابل اتحاد سکولاریستی جهانی و منطقه ای سر تسلیم فرود خواهدآورد؟ آیا بر فجایع وجنایات سربازان سکولار در تاجیکستان و ازبکستان و پاکستان و ترکستان شرقی و فلسطین و سودان و…. چشم خواهد پوشید و جهاد مسلحانه با آمریکا (سرافعی) را رها خواهد کرد؟  آیا تماشا چی به یغما رفتن عفّت وحیاء خواهران مادران شان در گوشه کنار دنیا توسط آمریکا و متحدین آمریکا سکوت خواهد کرد؟!  … آیا آیا …

 نخیر، افغانستان دارالاسلام است و باید درهای جهاد مسلحانه با آمریکا را بسته نکند، ملت مسلمان افغانستان از آزمون های بزرگ تاریخ سر افرازانه بیرون آماده است. ونیز بیرون خواهد آمد باذن الله

کفار سکولار جهانی و منطقه ای خواهان به فساد فحشا کشاندن وخاموش نمودن جذبه ی جهاد غیرت، ایمان این ملت میباشد. اما غافل از اینکه مادران افغانی به فرزندانشان شیر غــیرت نوشانده و لالایی شهادت در گوششان زمزمه کردند.این چشمه خروشان آب حیات را به گوشه کنار دنیا حرکت دادن ودرخت جهاد را زنده کردند وثمره اش را به مسلمان ها رساندند.

الحمدلله بعد از سالها متداول در هر گوشه نعره حی علی الجهاد شنیده میشود و الله متعال میفرماید﴿جُندَنَا لَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ﴾ ولشکر ما بر کافران پیروزند . یقین داریم که اسلام پیروز خواهد شد، و مرحبا بر آنانی که از مجاهدان آغازین این جهاد خواهند بود، زمانی که لشکر بزرگ شود وپرچم توحید به سرتاسرجهان به اهتزاز در آید همه  افسوس خواهند خورد، و مرحبا بر آنانی که در این راه حرکت کردن و استوار ثابت قدم ماندند.

پس، جهاد مسلحانه با آمریکا(سر افعی) تا بیرون راندن آن در تمام سرزمینهای اسلامی وظیفه فرقه ناجیه است، و پس از آمریکا نوبت به دیگر کفار سکولار اشغالگر خواهد رسید.

[۱] متفق علیه / البخارى (۳۶۰۶ ، ۷۰۸۴) ومسلم (۱۸۴۷)

به مناسبت آغاز هفته‌ی وحدت ۱۴۰۳ش : دیدار جمعی از علماء و مدیران حوزه های علمیه ی اهل سنت ایران با عالیقدر سید علی خامنه ای رهبر انقلاب اسلامی و دارالاسلام ایران

متن سخنان عالیقدر سید علی خامنه ای رهبر انقلاب اسلامی و دارالاسلام ایران در این جلسه به شرح زیر است:

بسم الله الرّحمن الرّحیم

الحمد لله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا محمّد و آله الطّاهرین و صحبه ‌المنتجبین و من تبعهم باحسان الی یوم الدّین.

برای من خیلی جالب و شیرین و زیبا است این اجتماعی که امروز به برکت نام مقدّس نبیّ اکرم در اینجا تشکیل شده. در گذشته، گاهی اجتماعاتی با برادران علمای اهل سنّت داشتیم ــ بخصوص علمای بلوچ که من سابقه‌ی زیادی با این آقایان دارم ــ لکن مدّتی بود چنین جمعی را ما زیارت نکرده بودیم؛ امروز الحمدلله اینجا تشریف دارید. با بعضی از این آقایان مثل آقای مولوی عبدالرّحمان، مولوی ساداتی، آقای ملّاقادر ــ که [البتّه] ایشان در جلسه نیستند ــ و آقای مولوی عبدالصّمد، ما از قدیم ارتباط و دوستی داریم؛ بعضی از زمان تبعید در ایرانشهر، بعضی از اوایل انقلاب. الحمدلله جمع حاضر یک گل سرسبدی از مجموعه‌ی عناصر اهل سنّت کشور ما هستند. بیاناتی هم که کردید، بیانات بسیار خوب و درستی بود و خداوند ان‌شاءالله به ما کمک کند که همه بتوانیم در راه اهداف عالی اسلام حرکت کنیم.

مسئله‌ی اساسی بنده، مسئله‌ی «امّت اسلامی» است. من سالها است که بر روی واژه‌ی «امّت اسلامی»، بالخصوص متعمّداً تکیه میکنم تا ما فراموش نکنیم که یک امّتیم. بله، بعضی ایرانی هستیم، بعضی عراقی هستیم، بعضی شامی هستیم و غیر‌ذلک، لکن این مرزها حقیقت «امّت اسلامی» را تغییر نمیدهد. همه‌ی سعی دشمنان اسلام این بوده است که ما را نسبت به هویّت واحده‌ای که اسمش «امّت اسلامی» است بی‌تفاوت کنند. این نمیشود که من خودم را مسلمان بدانم امّا از رنجی که یک مسلمان در میانمار یا در غزّه یا در هند یا در فلان جا میکشد، خودم را غافل بدانم؛ این امکان ندارد؛ این، خلاف تعالیم اسلامی و اصول اسلامی است. ممکن است شما، بشخصک، نتوانید یک کاری برای کمک به او انجام بدهید، امّا همدلی و همدردی یک حقیقتی است؛ این بایست وجود داشته باشد.

بنده بیشتر تلاشم و همّتم در زمینه‌ی مسائل شیعه و سنّی و این مسائلی که وجود دارد در کشور، ناظر به این جهت است که ما عنوان «امّت اسلامی» را فراموش نکنیم. من خواهش میکنم آقایان در نمازهای جمعه، در اجتماعات بزرگی که در ارتباط با عناصر برجسته‌ و زبده‌ی اهل سنّت در بخشهای مختلف تشکیل میشود، این عنوان «امّت اسلامی» را تکرار کنید. کاری کنید که ما به هوش بیاییم، بفهمیم که علاوه‌ی بر صفت ایرانی بودن، یک صفت بالاتر و مهم‌تری داریم و آن، مسلمان بودن و عضو امّت اسلامی بودن است؛ این یک نکته‌ی اصلی است.

نکته‌ی دوّم، این است که همین اجتماع چند ده نفره‌ی ما که اینجا نشسته‌ایم، قطعاً در دنیا دشمنانی را به عکس‌العمل وادار میکند؛ نفْسِ همین نشستن ما دُور هم، یک عدّه‌ای را به عکس‌العمل وادار میکند. نمیخواهند این اتّفاق بیفتد، نمیخواهند اختلاف مذهبی وجود نداشته باشد. البتّه در این زمینه انگلیس‌ها صاحب تجربه‌ی بیشتری هستند، آمریکایی‌ها هم اخیراً از آنها یاد گرفته‌اند. ما باید بدانیم که عوامل مؤثّر فکری، تبلیغی، رسانه‌ای، اقتصادی دارند کار میکنند برای جدا کردن شیعه و سنّی در داخل کشور ما و در همه‌جای دیگر. در کشور ما از بعد از پیروزی انقلاب این فعّالیّت بیشتر شد؛ چندین برابر قبل از انقلاب. قبل از انقلاب دشمنان در داخل کشور کمتر در این زمینه فعّالیّت میکردند؛ بعد از انقلاب انگیزه پیدا کردند برای اینکه یک مایه‌ی اختلافی را تشدید کنند، به وجود بیاورند، و بهتر از همه‌چیز هم از نظر آنها اختلاف مذهبی بود؛ که یک عدّه‌ای را از این طرف وادار کنند که لَجِ آن طرف را دربیاورد، اهانت کند، بدگویی کند، و یک عدّه‌ای را از آن طرف وادار کنند که نسبت به این طرف همان کار را انجام بدهد. این مخالفت وجود دارد؛ حالا که این مخالفت وجود دارد، علاجش این است که ما بر روی «وحدت» تکیه کنیم.

وحدت همان‌طور که ایشان اشاره کردند یک تاکتیک نیست، وحدت یک اصلی از اصول اسلام است، وحدت یک امر قرآنی است. اینکه میفرماید «وَ اعتَصِموا بِحَبلِ اللهِ جَمیعاً وَ لاتَفَرَّقوا»، خیلی مهم است؛ یعنی در اعتصامِ به حبل‌الله هم که مهم‌ترین کارها است، اجتمعوا؛ [یعنی] اتّفاق حتّی در اعتصام به حبل‌الله که مظهرش مثلاً حج است، مظهرش نماز جمعه است؛ یعنی اجتماع حتّی در اعتصام به حبل‌الله مورد نظر قرآن و شریعت اسلامی است؛ این خیلی به نظر مهم است. یا در این آیات سوره‌ی حجرات «وَ اِن طائِفَتانِ مِنَ المُؤمِنینَ اقتَتَلوا فَاَصلِحوا بَینَهُما فَاِن بَغَت اِحداهُما عَلَى الاُخرى‌ فَقاتِلُوا الَّتی‌ تَبغی حَتّىٰ تَفی‌ءَ اِلىٰ اَمرِ الله»؛ یعنی مسئله‌ی اتّفاق و اتّحاد این‌قدر مهم است که اگر کسی بَغی کرد، باید با او مقاتله کرد، با آن مسلمان باید مقاتله کرد برای اینکه او را به وحدت برگردانیم؛ این‌قدر وحدت مهم است! اینها را نمیشود نادیده گرفت. بعد هم که «اِنَّمَا المُؤمِنونَ اِخوَةٌ فَاَصلِحوا بَینَ‌ اَخَوَیکُم‌»؛ یعنی مسئله‌ی وحدت یک اصل قرآنی است و ما نباید از آن غفلت کنیم.

یک عدّه‌ای وحدت را مخدوش میکنند؛ بعضی دانسته، بعضی ندانسته. عوام از طرفین، ندانسته این کار را میکنند؛ خواص، خیلی‌شان دانسته این کار را میکنند؛ باید با اینها مقابله کرد. نمیفهمند؛ ضرر اختلاف مذهبی را برای دنیای اسلام، برای خود اسلام، برای امّت اسلامی، برای یکایک ملّتهای مسلمان درک نمیکنند؛ انسان تعجّب میکند که چطور این معنا را متوجّه نمیشوند. جریان مخالف را تحریک میکنند؛ شما می‌بینید یک جریان تکفیر پیدا میشود، عالِم شیعه را هم میزند، شیخ‌الاسلام سنندج را هم میزند، مولوی حسین‌بُرِ بلوچستان را هم میزند؛ برایش فرقی نمیکند، برایش شیعه و سنّی تفاوتی ندارد؛ با هر کسی که انگیزه‌ی وحدت در او هست، دشمنی میکند. خب، این دشمن است؛ از این معنا نمیشود اغماض کرد.

البتّه من خدا را واقعاً شاکرم که بحمدالله در سطح کشور، جامعه‌ی اهل سنّت علی‌رغم وجود این‌همه توطئه و انگیزه‌های خصمانه‌ای که وجود داشت، مقابله کردند، مبارزه کردند. ایشان اشاره کردند، ما از اهل سنّت ــ چه در دفاع مقدّس، چه در جاهای دیگر ــ پانزده هزار شهید داشته‌ایم؛ در جاهای مختلف، علمای شهید [داشتیم]؛ چقدر از علمای اهل سنّت در راه حق، در راه انقلاب به شهادت رسیدند. هدف ما عزّت امّت اسلامی است؛ عزّت امّت اسلامی هم جز با اتّفاق و اتّحاد به دست نمی‌آید؛ باید همه در این زمینه تلاش کنیم.

امروز به نظر من یکی از واجبات قطعی، حمایت از مظلومان غزّه و فلسطین است؛ این قطعاً یکی از واجباتی است که خدای متعال سؤال خواهد کرد از ما در قیامت، اگر چنانچه به این واجب عمل نکنیم. هر کس هر جور میتواند؛ یکی میتواند پول بدهد، یکی میتواند سلاح بدهد، یکی میتواند کمک سیاسی بکند، یکی میتواند تبلیغ کند، در منبر، در نماز جمعه مطلب را بیان کند؛ اگر چنانچه ما از این تکلیف سرپیچی کنیم، قطعاً مسئول خواهیم بود. امیدواریم ان‌شاءالله خدای متعال امّت اسلامی را سربلند کند.

من خیلی متشکّرم از شما برادران عزیز که امروز اینجا تشریف آوردید و همچنین از آقای محمّدیان(۸) و دوستانشان که این جلسه را ترتیب دادند و این توفیق را برای من فراهم کردند که شما را اینجا زیارت کنم.

خدا ان‌شاءالله امّت اسلامی را سربلند کند؛ خدا ان‌شاءالله دلهای برادران مسلمان از فرقه‌های مختلف و مذاهب مختلف را روزبه‌روز به هم نزدیک‌تر کند؛ مشترکات را به نظرشان بزرگ کند. ما این‌قدر مشترکات داریم، این مشترکات را نمی‌بینیم؛ غالباً روی موارد افتراق تکیه میکنیم. خداوند ان‌شاءالله کمک کند که بتوانیم این مسائل را عمل کنیم.

والسّلام علیکم و رحمة ‌الله و برکاته