از عبدالمنان سنی و داعش نجدی تا حشد شیعی در سیاستهای اداره ی کابل
به قلم : عثمان بدخشانی
زمانی عبدالمنان نیازی از منشعبین طالبان با سخنانی تهدید آمیز شیعیان را به نابودی و قتل عام تهدید می کرد و به سبکهای مختلفی هم از شیعیان می کشت و هم از طالبان. چون عده ی زیادی از شیعیان به طالبان بیعت داده بودند و حتی به عنوان فرماندار و رئیس مناطق خود انجام وظیفه می کردند .
بعد از مدتی مشخص شد که عبدالمنان نیازی از متحدین اداره ی کابل است و دیدیم که بعد از مدتی کشته شد. حالا همین اداره ی کابل سعی دارد جهت تولید جنگ داخلی میان شیعه و سنی جماعتی تحت عنوان «حشید شیعی» را در کابل راه اندازی کند، و همچنانکه نیازی را در قتل عام شیعیان و طالبان مدیریت می کرد به این شیوه این گروه شیعی را نیز مدیریت کند .
واضح است که برای اداره ی کابل نه نیازی شیعه کش مهم است و نه حشد شیعی، بلکه ماندن خودش مهم است. تولید حشد شیعی و فرار طالبان از جنگ مذهبی در واقع یعنی زنده کردن دوباره ی داعش در میان افغانها و قتل عام شیعیان.
این دسته از شیعیان اگر خودشان جزو شیعیان انگلیسی و شریک جرم امثال کرزای و غنی و سایر خائنین در خدمت به آمریکا و خیانت به افغانها نیستند و دلسوز هم مذهبهای خود هستند و می خواهند از مرجعی تبعیت کنند و حتی مرجعیت طالبان را قبول ندارند برایشان بهتر است از سیاستهای کلان دارالاسلام ایران در ایجاد وحدت میان مسلمین و سیاستهای آن در برابر طالبان پیروی کنند نه از اداره ی کابل که هیچ شیعه و سنی ای در خائن و دست نشانده بودن آنها شک ندارد.
اینها هرگز نمی توانند پشتوانه ی شیعیان افغانستان را به دست آورند همچنانکه گروههای خائن حکمتیار و ربانی و کرزای و غنی و … نتوانسته و نخواهند توانست حمایت اهل سنت را به دست بیاورند. اگر اهل سنت در افغانستان دارای تجمعات منسجمی هستند اما شیعیان دارای مناطق متفرق و محله های جدا از هم در شهرهای مختلف هستند و تنها کسانی که :
- جاهل و اهل حماقت باشند
- دشمنان آگاه باشند
در افغانستان جنگ شیعی سنی راه می اندازند؛ چون در نهایت به قتل عام وحشیانه ی شیعیان توسط گروههائی چون داعش و نیازی و … ختم می شود .
شیعیان افغانستان اگر مرجعیت طالبان را نمی پذیرند بهترین گزینه برای آنها این است که مرجعیت دارالاسلام ایران را بپذیرند و فریب دشمنان شیعه و سنی را نخورند و گوشت دم توپ دشمنان و ابزار رسیدن دشمنان به اهدافشان نشوند؛ هرگز فراموش نکنند که افغانستان نه عراق است و نه سوریه و نه لبنان .
با آنکه وفایی‌زاده، سرپرست وزارت فرهنگ افغانستان، ریاکارانه گفته است که این«حشد الشیعی» که در کابل و زیر نظر حکومت کابل تشکیل شده است «مزدور و ابزار دست بیگانگان» است و اضافه کرده که «تحریک کردن تهدیدات امنیتی علیه مردم افغانستان، آتشی بر می‌‌افروزد که دامن ایران را نیز می‌گیرد»، بدون شک باید فهمید که اینهم توطئه ای دیگر چون توطئه ی نیازی توسط اداره ی کابل جهت راه انداختن جنگ داخلی شیعی سنی است .
اداره ی کابل که مجری طرحهای آمریکا و ناتو ورژیم صهیونیستی و حکومت فاسد آل سعود و امارات است ابتدا با طرفداران بغدادی و داعش و نیازی نتوانست این جنگ داخلی میان شیعیان و سنی ها را راه بیندارد، امروز به این دسته از شیعیان پناه برده است و سعی دارد ابتدا جنگی شیعی سنی در افغانستان راه بیندازد و بعد دامنه ی آن را به جنگ افغانها با ایرانی ها بکشاند و بعد از تولید جنگ مذهبی بقای خود را تضمین کنند.
شک نداشته باشید که اداره ی کابل دسته هائی از سنی ها را هم بر علیه این شیعیان تحریک و تسلیح خواهد کرد.
آیا این شیعیان و سنی ها بیدار می شوند؟
