دموکراسی سیستم کفری است ؛ عمل ، تطبیق و دعوت به سوی آن حرام و کفر می باشد ( ۲ )
نویسنده : عبدالقدیم زلوم
برگردان به فارسی روان : انجمن « اطعمهم من جوع و آمنهم من خوف » بیساران
آن چه گفتیم در خصوص کشور های اصیل و مشهور دموکراتیک بود . و اما پارلمان ها در جهان اسلام دارای جایگاه و اهمیت کمتری بوده ، اسمی است خالی از مسما، چون هیچ یک از پارلمان ها در دنیای اسلام جرات نمی کنند تا بر شخص حاکم تعرض نموده وی و یا نظام حکمش را به چالش بکشانند ، به طور مثال پارلمان کشور اردن ( در حالی که بنام اعاده دموکراسی و تضمین آزادی ها انتخاب گردیده بود) نتوانست جرات کند تا ملک حسین را محاسبه نمایید یا فساد حکمش را مطرح نمایید، با وجود این که تمامی اعضای پارلمان از فساد و بحران اقتصادی که به سبب فساد حکم خاندان شاهی وبه خاطره سرقت اموال توسط این خاندان به خوبی آگاه بود، با این هم هیچ یک از اعضای پرلمان به آن مداخله نکرد، بلکه بر علیه (زید رفاعی) و برخی دیگر از وزراء تعرض نمودند با وصف این که میدانستند که زید رفاعی و سایر وزراء مؤظفین کوچکی بیش نیستند و توان و جرات هیچ گونه تصرفی را بدونه آگاهی رهبر ندارند.
از جانب دیگر، اغلب قوانین حکومت به گونه ای مصنوعی قوانینی را ساخته ، آن را به پرلمان می فرستد، سپس کمیسیون مربوطه آن تحت مشورت قرار داده بدان رای می دهند، بعد از آن سایر اعضای پرلمان آن را مورد تایید قرار می دهند. این در حالی است که اکثریت اعضای پرلمان از واقعیت این قوانین چیزی نمی دانند، زیرا در آن تخصصی ندارند. به همین ترتیب بیان این احکام و قوانینی که پرلمان ها در کشور های دیمو کراتیک صادر می نمایند، بیانگر اراده ی عام مردم بوده وصلاحیت مردم را تمثیل می نمایند، سخنی است که مخالف حقیقت و واقعیت می باشد.
از جمله بدی های آشکاری که در نظام دمکراسی و در بخش حکم و حکومتداری وجود دارد اینست که هر گاه در کشوری از کشور های دمکراتیک احزاب بزرگ وجود نداشته باشند تا قادر به دریافت اکثریت مطلق در پرلمان شده و به تنهایی بتواند حکومت را تشکیل دهد، حکومت در همچین کشور هایی غیر ثابت بوده و پیوسته زیر پای کشمکش های پی درپی سیاسی واقع می گردد. زیرا مشکل است تا حکومت بتواند در چنین کشورها به اعتماد اکثریت پرلمان نایل آید وسرانجام مجبور به استعفاء می گردد. گاهی ماه ها طول می کشد بدون این که رئیس دولت بتواند حکومت جدیدش را تشکیل دهد، به گو نه ای که حکم در کشور راکد وشبه معطل باقی می ماند وگاهی اوقات رئیس دولت مجبور میشود تا پرلمان را منحل نموده به منظور تغییر موازین و تشکیل حکومت جدید انتخابات را دو باره بر گزار نماید، به همین منوال حکم در کشور، غیر ثابت و سیاست در گیر تزلزل و تقریبا معطل باقی می ماند. ایتالیا، یونان وامثال آن از جمله چنین کشور های دمکراتیکی هستند که در آن ها احزاب زیاد وجود دارند ویک حزب بزرگی در آن وجود ندارد تا بتواند اکثریت مطلق را بدست آورد به همین خاطر بین احزاب موجود پیوسته کشمکش می باشد،و گاهی اوقات احزاب کوچک با احزاب دیگر که برای مشارکت در تشکیل حکومت برای آن پیشکش می گردد، یک جا گردیده و شروط سختی را برای تحقیق مصلحت های خصوصی خویش وضع می نمایند و به همین سبب احزاب کوچک که نماینده و ممثل اقلیت می باشند با احزاب دیگر سازش می نمایند چنان چه در سیاست های کشور و تصمیمات حکومت سازش می نمایند. ادامه خواندن دموکراسی سیستم کفری است ؛ عمل ، تطبیق و دعوت به سوی آن حرام و کفر می باشد ( ۲ )